Naramdaman niyang nagbuhol ang kalamnan niya lalo na nang may nagtanong kay Frank nang malakas kung ibebenta niya ang Hale Marrow sa halagang limampung bilyon. Dalawandaang milyon para sa limampung bilyon—hindi na kailangang sabihing kumita nang napakalaki si Frank!Kinalaban niya sana ang bid ni Frank kung alam niya lang ang salamangkang tumutubo sa loob ng hale pearl, at talagang pinagsisihan niya ngayong hindi niya ito ginawa! Kung pwede lang, babalik siya sa nakaraan para sampalin ang sarili niya nang dalawang beses!Bigla na lang, pinatunog ni Trevor ang dila niya nang tuwang-tuwa. “Kumusta, Ms. Lionheart? Hindi ko inakalang ibinenta ng pamilya mo ang Hale Marrow sa Leaf family para lang sa halagang dalawandaang libo. Ang masasabi ko lang ay… Tsk, tsk.”Tuwang-tuwa rin si Frank, at bihira siyang matuwa sa kahit na ano—ang Hale Marrow ay isang napakapambihirang kayamanan, at mas pambihira pa kaysa sa Five Elemental Wonders. Hindi na sa pagpapagaling sa sarili niya—kikita n
Gayunpaman, walang intensyon si Frank na makipagnegosasyon at direkta siyang tumanggi. “Pasensya ka na, Ms. Lionheart—may paggagamitan akong malaking bagay para sa Hale Marrow ko, at hindi ko to ibebenta kahit magkano pa ang ialok mo sa'kin.”“Ano?!” Nabigla si Sif at uminit ang ulo niya. Ito ang unang beses na may tumanggi sa kanya, ang heiress ng Lionheart!“Nagmamabuting-loob na nga ako rito!” sigaw niya. “Alamin mo ang lugar mo at ibigay mo yan sa'kin ngayon din! Walang kahit na sinong tumatanggi sa'kin, at palaging ibinibigay ng lahat ang kahit na anong gusto ko!”Tinaas lang ni Frank ang isang kilay niya at ngumiti. “Talaga? Paano mo nagawang ipaliwanag ang panghoholdap gamit ng mga makatarungang mga salita? O baka sa'yo rin ang lugar na'to? Siguro naman alam mo rin dapat kung paano sumunod sa patakaran, Ms. Lionheart?”“Manahimik ka! Ang salita ko ang batas!” Mayabang na sigaw ni Sif habang nakatitig nang masama kay Frank. “Sisiguraduhin ng mga Lionheart na magiging sulit
Ano pa bang punto ng auction ng Leaf family? Bakit di na lang nila ipamigay ang bawat isang gamit sa mga Lionheart?!“Hmph. Kung ganun, mauuna na ako.”“Oo nga, masyado namang malaki ang mga Lionheart para kalabanin natin.”Sa huli, tumayo ang isa sa mga bidder at umalis… at hindi nagtagal, grupo-grupo silang umalis. “Huh… Teka, sandali, sandali, wag kayong umalis!” Tinawag sila ni Jenny mula sa stage, ngunit karamihan ng bidders at nag-impake na para umalis. Lalo na't malinaw na ngayong wala silang dahilan para dumalo sa auction na ito. “Ano…” Natulala si Sif habang pinanood niya ang lahat na umalis ng auction hall. Hindi niya inasahang aalis na lang nang ganun-ganun ang lahat. Pero simple lang ang dahilan nila, at si Frank ang nagsimula nito—kung may kahit na sino sa kanilang makakuha ng kayamanan ngayon, makakaalis lang sila sa permiso ni Sif.Kapag sinabi niya, oras na para ibigay ito—o mahaharap sila sa bangis ng mga Lionheart. At dahil wala sa kanila ang kayang tang
“Sana'y maunawaan mo kami.”At nang may magalang na tango, umalis si Jenny nang hindi lumilingon pabalik. Naiwang nakatayo roon si Sif na nanginginig sa galit. Ito ang pinakamasaklap na araw para sa kanya!Nagbayad siya ng tumataginting na 5.5 billion dollars para sa dalawang piraso ng basura. At ang masaklap pa roon, nakita ng bawat isang malaking taong dumalo sa auction ang mapagbantang parte ng mga Lionheart, at sa sandaling kumalat ang balita tungkol dito, ito na ang magiging image ng lahat sa kanila. Hindi lang sa Norsedam—kahit ang main branch ng similya sa Morhen ay maaapektuhan!“Hayop…”Dahil alam niyang nagkamali siya nang malaki, hinigpitan ni Sif ang kamao niya habang muntik siyang lamunin ng galit niya. Ngunit si nagtagal ay ngumiti siya nang mabangis—dahil nagkamali na rin naman siya, kailangan niya na lang ipagpatuloy ang lahat hanggang sa dulo!Pagbabayarin niya si Frank kahit na magsalita ang buong Norsedam—at ang pinakamahalaga roon, ang nakuha ang kayam
Bumuntong-hininga si Frank. “Nakakamuhi si Sif Lionheart kagaya ng pagiging… malupit niya.”Halatang huminto ang Birthright rank goon leader nang nabanggit si Sif at sumigaw sa inis, “Wala kaming koneksyon kay Mr. Lionheart. Ibigay mo ang Hale Marrow o mamamatay ka!”“Ano, sinasabi mo bang mabubuhay ako kapag binigay ko too? At saka ‘Ms. Lionheart’?” Suminghal si Frank sa pagkamuhi, nadulas ka roon, pare.”Nang mapansing naloko siya, sinukuan na ng Birthright rank goon leader ang lahat ng pagpapanggap niya. “Sugod!” sigaw niya, sabay sinenyasan ang mga tao niyang atakihin si Frank. “Teka, ito ang gusto mo, tama?” Simpleng nilabas ni Frank ang Hale Marrow. “Tigil! Wag mong sirain ang Hale Marrow!”Umatras ang ilan sa mga goon nang nakita nila ito sa takot na baka masira nila ito. Kaagad na lumapit ang Birthright rank good leader kay Frank at inutusan siyang, “Tama na yan! Ibigay mo sa'kin yan!”“Sige, kunin mo,” sigaw ni Frank at ibinato ang Hale Marrow sa ere. Sa isang k
Habang naglabas si Frank ng mga hibla ng purong vigor, mabilis niya itong nilagay sa harapan niya. Hindi ito makikita ng pangkaraniwang tao, pero nararamdaman ng mga goon na bumagal ang kilos nila kahit na sumugod sila papasok. Hindi dapat mabuhay ang mas mahihina!Sa kabilang banda, kumilos nang mas mabilis si Frank habang nasa gitna siya ng miasma. Pow!Mabilis na lumapag ang mga kamao niya at naiwang sumuka ng dugo ang limang doon, sabay tumigas ang mga katawan nila. “Ano?! H-Hindi kaya nakumpleto na niya ang Birthright rank?!”Mabilis na iniatras ng goon ang binti niya nang nakita niya kung anong nangyayari. Nabigla ang mukha niya sa gulat nang para bang nakakita siya ng multo. Masyadong swabe at banayad ang kilos ni Frank nang parang isang dumadaloy na ilog na elegante ring tignan. Habang sumugod siya sa gilid ng nakabilog na goons, umatake siya gamit ng palad, kamao, o daliri niya habang nakataas pa rin ang mga sandata nila, kung kaya't naiwan silang nanigas sa kina
Hindi man lang nagtangka ang maswerteng tauhan na tumingin sa plaka ng kotse ni Frank habang umalis sila. Higit pa roon, hindi nagsinungaling si Frank—ang iba pang nakamaskarang tauhan ay nagsabing pagkalipas ng tatlompung minuto, ang bawat isa sa kanila ay nagkatinginan na para bang hindi nila maalala kung anong nangyari. Nang natauhan sila, natakot silang lahat nang napagtanto nilang may nakabangga si Sif na hindi niya dapat banggain. Kahit na ganun, dumating si Sif mismo at nakakunot ang noo niya sa kaguluhan sa paligid pati na rin sa tatlong pugot na katawan. “Anong nangyayari rito? Nasaan ang Hale Marrow ko?!” tanong niya. “Ms. Lionheart, masyadong malakas ang lalaking yun para sa'min,” lumapit ang maswerteng tauhan at hinanda ang sarili niya habang pinahayag niya ang mensahe ni Frank. “Pinatumba niya kaming lahat nang hindi man lang pinagpapawisan—talagang nalamangan niya kami.”“Wala kayong kwenta!”Nanggalaiti si Sif sa nanlulumong itsura nila at sumigaw, “Isa lang
Isang engrandeng prusisyon ng mga luxury cars ang nakitang umandar mula Riverton Avenue diretso sa Turnbull Villa na pinangunahan ng mga kotse ng pulis. Ang bawat isang kalsada sa daan ay sinara nang maaga para lang tanggapin ang prusisyon. Huminto ang lahat ng interesadong mga tao sa paligid at nagtaka kung aling malalaking tao ang gagawa ng ganitong magarbong pagdating. Engrandeng nakabihis sina Walter Turnbull at Susan Redford habang nakatayo sila sa harapan ng mga tauhan nila at naghintay na salubungin ang prusisyon. Nang huminto ang lahat ng kotse sa loob, dahan-dahang bumaba si Sif nang binuksan ng driver niya ang pinto para sa kanya. Nakasuot siya ng luxury brands mula ulo hanggang paa.“Maligayang pagdating, Ms. Lionheart. Pumasok kayo!” Halatang binobola ni Susan si Sif dahil siya ang kapatid ni Titus at ang nakatatandang kapatid ng young naster ng Volsung Sect. Dahil dito, tiyak na may timbang ang posisyon niya kahit sa mga Lionheart. “Ang tagal nating di nagkita, Mr
Ang mga babae ay nakaramdam ng paghamak kay Winter habang hindi nila alam kung saan sila dapat mag-intern.Nang marinig ni Frank ang kanilang pag-uusap, nakita siya ni Jessica at nag-double take. "Hey, hindi ba't kapatid ni Winter 'yan?"Gayunpaman, hindi nagtagal ay siya'y nagbiro. "Talagang ginawa mo ang lahat para lang makakuha ng trabaho ang kapatid mo!""Oo nga, ipinadala mo siya na parang regalo sa kama ng isang matandang lalaki… Wala nang hihigit pa sa iyong tiyaga."Ang pang-aasar ay nag-iwan kay Frank na nalilito, bagaman agad niyang napagtanto na nagkamali sila ng pagkakaintindi habang patuloy silang nagkukwentuhan.Si Winter ay talagang may kakayahang maging pinuno ng Zamri Hospital—sa katunayan, sapat na sapat ang kanyang kasanayan sa medisina, at hindi niya kailangang gumamit ng anumang hindi kanais-nais na paraan.Habang nanatiling nagdududa ang mga babae sa kabila ng mga sinabi ni Frank, hinila lang sila ni Frank para makita si Winter upang siya na mismo ang magsab
May isa lamang porsyentong tsansa si Gus na mabuhay, pero may isang bagong graduate na inakalang kasintahan ni Gene na nagtagumpay sa tsansang iyon?!Grabe, kaya na ngang makipag-usap ng lalaki ngayon!Pakiramdam ni Paco na parang gumuho ang kanyang mundo, na parang ang mga dekadang kaalaman niya sa medisina ay walang halaga sa ilang mga bata.Sa paligid niya, ang kanyang mga katulong ay nakatitig sa gulat.Hindi nagawa ni Paco! Ano ang nagbigay sa kanilang dalawa ng karapatan na magtagumpay?Posible bang mas magaling pa ang kanilang mga kasanayan sa medisina kaysa kay Paco kahit na mas kulang sila sa karanasan?"Alam mo ba ang pangalan na Frank Lawrence?"Si Gus ay sumagot kay Winter at Jean Zims, kahit na nakapikit pa rin ang kanyang mga mata."Frank Lawrence?"Nagpalitan ng tingin sina Winter at Jean."Siya ang kapatid ko," sagot ni Winter."Siya ang aking mentor," sabay na sinabi ni Jean.Tumango si Gus at huminga ng malalim. "Kung ganun siya nga talaga ‘yun… Muli niya
"Oh! Dumating sila para kay Winter." Ngumiti ang katulong."Siguro balak nilang hingin sa kanya ang internship, dahil bagong talagang siyang pinuno ng ospital natin at lahat."Pumihit si Paco kay Winter noon din, ang kanyang titig malamig habang malamig na sumagot, "Ano bang akala mo sa ospital namin?! Hindi ito lugar para sa mga batang nagmamadaling umakyat sa ranggo. Lumayas ka dito!""Ano? Humihingi ba kami ng pahintulot na manatili?" Tina ay nagmaktol sa paghamak at lumingon muli upang umalis matapos magbigay ng malamig na titig kay Winter."Sandali…"Sinubukan ni Winter na magsalita, pero sobrang pagod niya mula sa operasyon na halos hindi siya makapagbigkas ng isang pantig.Patuloy na nagalit si Paco sa kanya noon, "Sabi ko, chief, sapat na ang binigay mong gulo sa akin para sa isang araw, kaya ipaalam mo sa utak mo—ospital ito, hindi lugar para kay Gene Pearce na magtago ng mga kalaguyo!"Pagkatapos, itinuturo si Gus Zeller sa trolley bed, sumigaw si Paco, "Tingnan mo ang
"Phew…"Matapos ang mahigit apat na oras na operasyon, bumagsak si Winter sa isang upuan, ang kanyang mga kamay ay puno ng dugo."Okay ka lang ba, Winter?" tanong ni Jean habang pinupunasan ang pawis sa noo ni Winter.Umiling si Winter. "Ang laki ng pagkadismaya ko…""Oo nga…" buntong-hininga ni Jean, nilingon ang lalaki sa surgical table na kakatatapos lang operahan, habang nilingon siya at si Winter. "Okay lang—ginawa mo ang lahat ng makakaya mo.""Alam ko." Nagsalita si Winter nang may lungkot.Di nagtagal, si Gus Zeller ay inilipat sa isang wheel bed at itinulak palabas ng silid ng operasyon."Hahaha! Ang sakit na nito… Tingnan mo lang ang mukha niya, parang nabigo siya.""Hehe. Mga batang mayabang, sabi ko sa'yo. Ayos lang, isang tagapaglingkod ng Soranos ang namatay sa kanilang surgical table… talagang magagalit ang mga Sorano.""Eh, hindi naman kasalanan natin 'yan. Abangan na lang natin kung paano ito magiging."Nagkunot-noo si Winter nang marinig niya ang mga tao, pe
At kapag nalaman ng mga Sorano na babae ni Gene Pearce ang nag-opera sa kanilang retainer, mas mabilis na babagsak si Winter.Ito ang patibong na inihanda ni Paco para kay Winter—katapusan na niya, gawin man niya ito o hindi.Ngumisi siya, dahil naniniwala siya na imposible para kay Winter na mailigtas ang buhay ni Gus Zeller.Bago dumating si Winter, sinuri na niya si Gus—bali-bali ang mga buto sa buong katawan niya at naputol ang isang braso niya, habang dumudugo naman ang mga organs niya.Maging ang pagtibok ng puso niya ay lubhang napakahina.Para kay Paco, kahit na marami na siyang karanasan, dinaig pa ni Gus yung nasagasaan ng tren.Isa siyang patay na naglalakad, at hindi magiging maganda ang mga bagay para sa sinumang tatanggap sa kaso niya.At nagkataon namang magagamit ito ni Paco laban sa bago niyang chief, na kasisimula pa lang ng kanyang unang araw sa trabaho.“Gaano man kakakaiba ang sitwasyon, ang pagliligtas sa buhay ng pasyente ang prayoridad natin,” sabi ni Wi
Bagaman nangangahulugan iyon na hindi kayang hawakan ni Winter ang mga komplikadong kaso at hindi niya kayang linangin ang mga pill, ang kanyang kaalaman sa mga acupoint, masahe, at kasanayan sa acupuncture ay kayang hawakan ang karamihan sa lahat, kahit na hindi ito kasing epektibo ng kay Frank.Pagkatapos ng lahat, ang mga tao tulad ni Frank na nagmaster sa parehong martial arts at medisina ay isang pambihira.Sa kabilang banda, nagulat si Paco na kinuha ni Winter ang scalpel nang walang kaalam-alam, ngunit hindi nagtagal ay tumatawa na siya kasama ang kanyang mga katulong.Ang surgical wing ay isang lugar ng kaseryosohan, at sinisira nila ito."Sandali, chief." Ngumisi si Paco habang lumalapit kay Winter."Hindi ko naman sinasadyang maliitin ka, pero kakagraduate mo lang sa unibersidad at hindi ka pa nakapag-internship. Ito ang unang beses mong humawak ng scalpel, tama ba?"Tumango si Winter nang mahinahon at hindi nagalit."Pfft…"Pinigilan ni Paco ang pagtawa, habang ang kany
Pareho nang higit-kumulang na napagtanto nina Vicky at Helen na ang pagpapanatili ng spiritron vein ay hindi naman talaga mabuti para sa kanila, lalo na't nagdudulot ito ng walang katapusang mga problema.Ang pagkaligaw sa oras ay, mula sa isang pananaw, ang matalinong hakbang.Naiintindihan ni Frank kung ano ang iniisip ni Silverbell.Tanging isang malaking organisasyon tulad ng Martial Alliance at ang kanilang mga tagasuporta ang may lakas na mapanatili ito—ang pagbibigay kay Frank sa kanyang kasalukuyang estado ay makakasama sa kanya sa halip."Ano ang gagawin natin ngayon, Frank?" tanong ni Vicky nang may pag-aalala."Umupo at huwag gumawa ng kahit ano," sabi ni Frank matapos mag-isip ng matagal tungkol dito, lumingon sa pagitan nina Vicky at Helen."Kung may makakahanap ng eksaktong lokasyon ng spiritron vein, problema na nila iyon at hindi natin. Ang lungsod ng Zamri ay gulo na dahil sa spiritron vein, kaya hindi pa panahon para tayo ang magpakita. Sa puntong ito, ang pinakama
Samantala, sa isang conference room sa tuktok ng Lanecorp Tower, nakasimangot sina Vicky at Helen.Pagkatapos ng lahat, pareho silang may mga espada na nakatutok sa kanilang mga makikinis na leeg."Ano'ng ginagawa mo, Silverbell?!" sigaw ni Helen."Heh. Nagulat ako... may isang malapit na tao na nakapagpalusot sa akin." Tumatawa si Vicky, pero ang kanyang mga mata ay kumikislap ng malamig."Pasensya na, ladies," si Silverbell ay nakadamit ng puti tulad ng dati, hawak ang kanyang espada sa isang kamay at isang nagniningning na alahas na kahawig ng isang anting-anting sa kanyang kabila.Iyon ang spiritron vein na binanggit ni Helen sa phone.Nang bumalik sila, Vicky, at Silverbell sa Lanecorp Tower, isang grupo ng mga lalaking nakasuot ng itim na nag-aabang ang sumugod sa kanila.At nang kinuha ng mga lalaking nakasuot ng itim ang spiritron vein at ibinigay ito kay Silverbell, napagtanto nina Vicky at Helen na sila ay niloko.Kahit na siya ang kaibigan ni Frank mula pagkabata at l
Sa isip na iyon, tumingin si Frank pataas at sumigaw, "Sir, wala sa akin ang spiritron vein, pero alam ko kung nasaan ito. Hinihiling ko ang iyong pag-unawa bilang aking senior na bigyan ako ng pabor na palayain ang aking pamilya, at dadalhin kita kung nasaan ito!"Tumahimik ang paligid ng sirang templo sa mga salita ni Frank, habang nag-iisip ang taong nagkukubli sa mga anino.Di nagtagal, muling nagsalita ang kanyang matandang boses."Sige. Dahil isa kang tao ng mga prinsipyo, may tiwala ako sa iyo."Lumabas siya mula sa mga anino, isang matandang lalaki na may kulay-abong buhok at may bakal na maskara na tumatakip sa kalahati ng kanyang mukha ang naglakad palabas.Ang kanyang ekspresyon ay malamig, at may dala siyang kwintas ng mga butil ng dasal sa isang kamay.Tumigil ang tibok ng puso ni Frank nang makita niya siya—ang nakakatakot na presyon na ipinapakita ng lalaking iyon ay malinaw na nagpapakita na siya ay Transcendentrank!Hindi niya maiwasang maalala ang sinabi sa kanya ni