Ngayong lamang sila, maging ang tono ni Titus ay hindi na magalang nang nag-utos siya, “Lumuhod ka at patayin mo ang sarili mo, Frank Lawrence, at hahayaan kong maging buo ang bangkay mo.”Walang mahina sa mga bodyguard na dala niya. Maging si Frank ay mahihirapang labanan ang isang daan sa kanila, at ang malala pa roon, si Titus ay isang banal na Birthright rank elite, habang may higit isang dosenang iba pang Birthright rank elites sa mga bodyguard niya. Tiyak na wala nang takas para kay Frank, ngunit tumawa lang siya. “Hah! Iniisip ko pa naman kung gaano ka kagaling, Titus Lionheart, ngayong pinatunayan mong masyado kang kampante sa una nating pagkikita. At saka nagpadala ka ng ganito kadaming tao laban sa isang tao? Hindi ka ba nahihiya kahit na mapatay mo nga ako?”“Binubuhos ng leon ang lahat sa paghuli kahit na sa isang hamak na kuneho.” Ngumisi si Titus, hindi niya mamaliitin si Frank dahil sa pagyayabang niya. “Kilala ko kayong mga Lawrence, at hindi kami mananalo kung hind
“Hahaha!” Tumawa nang malakas si Tim habang dinala niya rin ang mga tao niya papasok ng hall. “Wag kang masyadong magyabang ngayong ganito lang karami ang nadala mo!”Bilang chief ng Riverton commerce guild, siya ang pinakamayaman kahit ikumpara siya sa lahat ng malalaking personalidad sa Riverton. Gustong-gusto niyang makuha ang utang na loob ni Frank, nagdala siya ng higit isang libong tao kabilang na ang sarili niyang mga tauhan at isang dosenang vigor wielder na inarkila niya mula sa black market. Talagang hindi siya nagtipid nang kahit kaunti!Doon rin pumasok si Kenny Sparks sa hall kasama ng hindi mabilang na apprentices ng Skyblade Dojo. Ang ekspresyon niya ay may nakamamatay na kaseryosohan habang nag-anunsyo siya, “Mr. Lawrence, dumating na ang Skyblade Dojo. Magiging kapareho ka na namin!”“Hoho, Mr. Lawrence. Nandito rin ang Flora Hall, pero sana maintindihan nito na hindi kami nakapagdala ng marami.” Dumating din si Dan Zimmer na tumawa nang pumasok siya sa hall sa tu
Hindi na nakakagulat ngayon na nananatiling kalmado at arogante si Frank—dumating siya nang handa. Natural na hindi alam ni Chaz o ni Neil kung paano nahulaan ni Frank ang plano nila at nalabanan ito. Isa itong tanong para kay Jaud na ayaw magpakilala. Nanlumo din sina Chaz at Neil—maging ang mga Lionheart ay hindi mananalo laban kay Frank, lalo na ngayong dinala niya ang pinagsamang lakas ng Riverton!At dahil maingat silang nagplano para lang patayin si Frank, wala sa kanila ang makakaligtas dito. Lalo na't hindi sila kayang protektahan ng mga Lionheart—lalo na ngayong hindi man lang matiyak ni Titus ang kaligtasan niya. At kung talagang intake ni Titus si Frank, hindi lang basta manonood ang mga kaibigan niya—ang bawat isang kakampi ng mga Lionheart, kabilang na mismo si Titus, ay mamamatay dito. “T-Titus! Pakiusap, takot na takot ako… Ayokong mamamatay! Hindi rito!” Humahagulgol si Wilbur na basa na ang pantalon. Kahit si Titus ay nanlumo—nakikita niya ang hukbong na
“Ano? Hindi ka ba titigil, Mr. Lawrence?”Kuminang nang mabangis ang mga mata ni Titus—talagang sumosobra na si Frank!“Binabalaan kita—kapag may nangyari sa'kin rito sa Riverton…” Tumawa siya nang malamig at tumingin sa paligid niya. “Wala rito ang makakaligtas!”Napangiwi ang mga makapangyarihang tao ng Riverton, ngunit dahan-dahang nagpatuloy si Frank papalapit sa kanya at tinitigan siya sa mata habang nagsabing, “Wala akong intensyong labanan ka—gudgo ko lang linawin ang isang bagay sa'yo.”“At ano naman yun?” Singhal no Titus. Naramdaman pa rin ng matalas na pakiramdam niya ang higit isang dosenang baril na nakatutok sa mukha niya. “Tungkol ito kay Vicky Turnbull,” sabi ni Frank.Muntik nang magwala si Titus sa sandaling iyon, sabay suminghal, “Ano, ipapahiya mo ba ako sa harapan ng lahat?”“Wala akong interes o atensyon para gawin yun.” Umiling si Frank. “Nangangako ako sa dangal ko na wala kaming ginagawang eskandaloso ni Vicky.”“Yun lang yun? Sa tingin mo maniniwala a
Lumapit si Hans kay Frank sabay sumenyas nang may naghahanap na mga mata. “Paano naman ang dalawang to, Mr. Lawrence?”Namumuhing ngumiti si Frank. “Mananatili silang peste kapag nanatili silang buhay, at walang dahilan para mabuhay pa ang Graves family….”Pagkatapos ay mapagmataas niyang tinignan si Neil na para bang isa siyang aso habang paulit-ulit na yumuko si Neil sa paanan niya. “Nakakadiri at taksil na basura. Ilista mo ang lahat ng krimen niya at ipadala mo ito sa mga Turnbull, pagkatapos ay patayin niyo siya.”“Sige, sir,” sagot ni Hans nang may saludo. Pagkatapos nito, lumapit ang dalawang sundalo at hinila si Neil papalayo kahit na nagmakaawa siya, “Pakiusap, Mr. Lawrence! Maawa ka! Naloko ako… Niloko ako ni Chaz! Pakiusap, hayaan mo kong mabuhay…”Sa kabilang banda, nakahiga si Chaz sa lapag. Tumatawa siya nang sobrang lakas kahit habang lumuluha na para bang nasiraan na siya ng bait. “Nagulat ako, Frank! Nagkamali ako… Hindi ko alam na marami kang kaibigan!”Haban
Nagpumilit si Gina, “Dalian mo na, Cindy! Hindi tayo pwedeng manatili sa Riverton… Hindi, hindi tayo pwedeng manatili sa bansang ito! Kailangan nating tumakas sa ibang bansa, at may dalawampung minuto lang tayo bago marating sa airport!”“Papunta na!” Sigaw ni Cindy habang dala ang isang tambak ng branded cosmetic products ni Helen palabas ng kwarto ni Helen at isinaksak ang lahat ng ito sa maleta. Nang nakita iyon ni Gina, kaagad niya siyang pinagalitan, “Oh, wag na yan, Cindy! Magkano ba ang cosmetic products na yan? Tara na!”“Nabili mo na ba ang plane tickets natin, Tita Gina?”“Oo—may ilang milyon pa akong ipon at sa mga kayamanang ito, magiging sapat pa ang pera natin para mabuhay sa ibang bansa.”Sa kabila ng sinabi niya, bakas sa mukha ni Gina ang kaba. Hindi sila nanatili sa Graves Mansion kanina at sa halip ay tumakas kasama ng mga bisita. Lalo na't base sa reaksyon ni Helen, alam ni Gina na hindi niya papakasalan si Chaz ngayon. At ngayong hindi natuloy ang kasal
Sumigaw si Jade, “Wag mong isiping pababayaan ka ng mga Lane ng Northstream bago ka umako ng responsibilidad para sa gulong ito! Ibibigay ka namin sa mga Graves at Lionheart para hindi nila isiping magkakampi tayo… Hindi, mula sa araw na'to, wala nang kinalaman ang Northstream Lanes sa Southstream Lanes!”“Ano?!” Sa gulat, muntik bumagsak si Gina! Maging ang mukha ni Cindy ay bumagsak, pero nagmadali siyang lumapit kay Jade nang may mapagpaumanhing ngiti. “Pakiusap, Tita Jade. Pamilya tayo, di ba? Hindi mo naman kailangang gawin to, di ba?”“Hah!” Ngumiti si Jade kay Cindy sa sandaling iyon. “Sinabi mo bang pamilya tayo, Cindy? Wala ka ba talagang kahihiyan? Pamilya ka lang ni Gina. Paanong naging pamilya kita? At saka, ayaw kong maugnay sa isang taong magnanakaw ng alahas ng bride sa araw ng kasal niya!”Walang katulad na balita ang isang masamang balita—bumagsak ang ekspresyon ni Cindy sa sumbat ni Jade. Hindi niya inakalang kumalat na pala ang balita ng pagnanakaw niya sa b
Bayolenteng inagaw ng mga bodyguard ang mga maleta nina Gina at Cindy bago sila tinulak sa lapag at tinali. “Dalhin niyo sila!” Sigaw ni Jade, at dinala sila ng mga bodyguard. Pagkatapos, nanatili ang mga mata ni Jade sa mga maletang punong-puno ng alahas bago nag-utos na dalhin ang lahat ng ito papunta sa kanya. Natural na aangkinin niya ang lahat ng ito—ang galing talaga nina Gina at Cindy, ibinalot na nila ang lahat para sa kanya! -Makalipas ang isang oras, ligtas na nakauwi sa Lane Manor ang hindi mapakaling si Helen na inihatid ni Burt. Inisip niya ay nasa bahay si Gina dahil nakita niya ang kotseng binili niya para sa kanya sa labas, ngunit pagpasok niya sa pintuan ay natagpuan niyang magulo ang bahay. Hindi lang sina Gina at Cindy—wala ring mga katulong ang naroon. Nakaramdam ng masamang kutob si Helen—sa kabila ng sama ng loob niya kay Gina, nanay niya pa rin si Gina at kaagad na nag-alala si Helen para sa kaligtasan niya. “Ano to?” Bulong ni Burt habang dinam
Pagkatapos lumapit sa tabi ni Winter, ngumiti si Frank at nagtanong, “Hindi ka naniniwala sa'kin, Winter?”Nabigla si Winter, ngunit umiling siya kaagad. “Syempre naniniwala ako sa'yo. Bakit di ako maniniwala sa'yo?”Nanatiling nakangiti si Frank sa kanya at nagpatuloy, “Sinasabi kong ako ang nag-imbita sa mga mahahalagang taong iyon at nagsisinungaling ang batang yan. Naniniwala ka ba sa'kin?”Bago nakapagsalita si Winter, suminghal si Winter. “Gumastos siguro nang malaki ang mga Turnbull sa'yo para maging propesor ka dito, lalo na't ang bata mo pa. Kaya payo ko lang sa'yo: tigilan mong ilagay ang sarili mo sa problema, dahil alam naming lahat kung paano mo nakuha ang trabaho mo. Kung sasabihin namin ito nang malakas, mapapahiya ka. Ibig kong sabihin, halatang wala kang problema tungkomdun, pero paano naman si Winter? Gaano kasama ito para sa isang magiging doktor na masira ang hinaharap niya dahil sa kiya niyang nabubuhay sa yaman ng babae?”Nagalit kaagad si Winter at tumayo, sa
“Tama!” Napagkamalan ni Bill na pagkakonsensya ang pagtataka ni Frank at nakumbinsi siyang nahuli niya si Frank. Tinaas niya ang mukha niya habang magyabang siya, “Ang tatay ko ang chief ng Uplake Hospital sa Zamri, at isa itong subsidiary na pag-aari ni Gene Pearce, ang pinakamayamang tao sa east coast.”“Ano?!”Lumingon ang mga tao kay Bill sa gulat nang nabanggit niya si Gene. Nakakatakot! Tauhan pala ng pinakamayamang tao sa east coast ang tatay niya!Malinaw na ngayong mayroon siyang impluwensiyang imbitahan ang mga importanteng taong iyon…Gayunpaman, alam din mismo ni Bill na may daan-daang ospital na pagmamay-ari si Gene, at pagmamay-ari lang ng tatay niya ang isang may katamtamang laki.Nakakamangha man itong pakinggan, ngunit parang aso lang ni Gene ang tatay niya, na pwedeng sipain sa daan sa isang salita lang mula sa lalaki. At para naman sa mga tanyag na tao ng Riverton na nakaupo sa entablado sa sandaling iyon, nasanay silang lahat sa pagiging asong tumatahol par
Natulala si Bill, ngunit mabilis niyang hinalughog ang utak niya habang nanood ang lahat at nagpasyang magpatuloy na magpanggap pagkatapos ng kalahating segundo. Kung hindi, hindi lang niya ipapahiya ang sarili niya sa harapan ni Winter, magiging biro rin siya ng bawat isang estudyante at kukutyain sa buong Riverton. Sa puntong iyon, wala na siyang pag-asang makakuha ng trabaho sa larangan ng medisina sa Draconia, kahit sa dami ng henerasyon ng mga doktor sa pamilya niya. Baka nga magdala ito ng matinding pinsala sa negosyo ng tatay niya, dahil walang mag-aabalang bumisita sa ospital niya. Kung kaya't mabilis na naging galit ang gulat niya at kaagad siyang sumigaw kay Frank, sa intensyong palayasin siya. “Sino ka? Sinong nagpapasok sa'yo sa hall na'to?! Bawal pumasok ang mga kung sino rito!”Kaagad na kumampi si Winter kay Frank, “Kapatid ko siya, Bill. Hindi siya kung sino lang.”Tumango ang ibang mga estudyante. “Oo, Bill. Hindi mo siya kilala dahil palagi kang nasa ibang
“Ano?!”Napanganga ang mga estudyante nang narinig nilang may ibang VIP, at lumingon sila ulit kay Bill. Naramdaman ng lalaki ang konsensya niya, ngunit pinilit niya ang sarili niyang ngumiti at pumalakpak nang para bang alam niya ito. Habang napasigaw at napalingon na naman nang may paghanga ang ibang mga estudyante, hindi pa tapos ang lahat. “Ngayon, imbitahan natin si Robert Quill, ang police commissioner ng Riverton!”“Noel York, ang top actress ng Draconia!”“Kim White, ang head ng White Enterprises!”“Mr. Turnbull ng Grande Pharma…”Habang nagpatuloy si Mr. Zim na banggitin ang mga mahahalagang taong dumating doon, para bang nandito ang lahat ng importanteng tao ng Riverton. Lahat sila ay mga taong kumakatawan sa iba’t-ibang industriya sa Riverton, mga matataas na opisyal ng gobyerno, o mga susing miyembro ng mahalagang pamilya. And bawat isa sa kanila ay kayang payanigin ang Riverton kapag pinandyak nila ang mga paa nila!Sa maikling salita, ang convocation ceremony
Isa itong convocation ng medical school, kaya maiintindihan nilang iimbitahan ang isang awtoridad na kagaya ni Dan Zimmer bilang panauhin. Pero ang Senador ng Riverton? Talagang pambihira ang convocation ceremony na ito!Habang nakatitig sa gulat ang mga estudyante nang lumabas ang isang nakangiting Gerald Simmons na kumaway sa kanila, pumalakpak sila nang malakas nang natauhan sila. “Inimbitahan rin siya ni Bill?” may bumulong sa sandaling iyon. Napasigaw ang lahat at lumingon sa nakatulalang si Bill. “Ano? Oh, oo…” Wala namang nakakagulat, hehe…”Mabilis na tinaas ni Bill ang mga kamay niya para senyasan silang kumalma at parang inamin niya rin ito. "Whoa…"Napanganga ang maraming estudyante—hindi na nga kapanipaniwalang naimbitahan ni Bill si Dan, pero maski ang senador?! Talagang pambihira na iyon!Ano ba talagang koneksyon ang mayroon siya?Habang nagsuspetsa ang mga estudyante, kuminang ang mga mata ng mga babae habang tumingin sila kay Bill. Nagulat silang naitago n
Sa entablado, nakangiti si Mr. Zims, ang tito ni Jean at isa sa mga head ng department sa Riverton University, habang nag-anunsyo siya, “Medyo iba ang convocation sa taong ito. Inimbitahan ng isang VIP ang maraming mahahalagang panauhin para maggawad ng mga sertipiko. Ngayon, pakalkapan natin si Dan Zimmer, ang chief ng Flora Hall!”Lumabas mula sa back door ang nakangiting si Dan sa imbitasyon ni Mr. Zim at kumaway sa mga estudyante bilang pagbati. “Eh?” Nanigas ang ngiti ni Bill sa ngiti ni Dan. Sa isip niya, palaging seryoso at strikto si Dan. Kaya bakit siya biglang nakangiti ngayon?!Gayunpaman, hindi alam iyon ng ibang mga estudyante at pinalakpakan nila nang napakalakas si Dan hanggang sa namula ang mga kamay nila. Lalo na't sa Riverton, ang lalaking iyon ay isang awtoridad sa medisina! Isang malaking karangalan na siya ang maggawad sa kanila ng mga sertipiko nila, at baka hindi maniwala ang iba sa kanila kapag sinabi nila ang balita!Higit pa roon, dumating siguro si
Kahit na mapagpakumbabang pumasok si Bill sa Riverton University para sa mataas na reputasyon nito, nakarinig si Winter ng mga tsismis na tinuturuan rin siya ni Dan. Bilang estudyante ng may-ari ng Flora Hall ay talagang nakakamangha, at base sa sinabi ni Bill, hindi lang ito basta tsismis at si Dan nga ang guro ni Bill. Sa maikling salita, maliwanag ang kinabukasan niya. Kahit na ganun, malaking sakit sa ulo si Bill para kay Winter, dahil patuloy niya siyang kinukulit sa sandaling nagbalik siya. Hindi niya siya kinaaayawan dahil palagi siyang mabait at magalang, at inudyukan pa nga siya ni Jean na maging kasintahan niya. Kahit na malinaw na naniwala si Jean na mas bagay si Bill kay Winter, hindi napigilan ni Winter na ikumpara siya kay sa bawat isang paraan. At malinaw na wala siyang binatbat, kung kaya't hindi mapilit ni Winter ang sarili niyang tanggapin ang panliligaw ni Bill. Gayunpaman, kahit na patuloy niyang ginamit ang palusot na kamakailan lang sila nagkita, ala
Maraming nagmamaneho ang napanganga sa inggit. Samantala, inapakan ni Frank ang gas pedal, at dumagundong ang Maybach niya habang naglaho ito sa paningin ng lahat. -Kinabukasan sa Riverton University, nakaupo si Winter sa baba ng stage, na kaagad namang nadismaya nang hindi niya narinig ang pangalan ni Frank na nakalista sa mga propesor na naroon. Mukhang umasa siya masyado, pero may katwiran ito—sino ba siya kumpara sa mga taong nakasalamuha ni Frank ngayon?Hindi siya kasing halaga nila, at magiging bastos siya kapag pinilit niya siya sa ganito kaliit na bagay kagaya ng convocation niya. Hinawakan niya nang mahigpit ang toga niya at humapdi and mga mata niya habang inisip niya sa sarili niyang dapat siyang humingi ng tawad kay Frank mamaya. “Ayos lang yan, Winter.” Tinapik ni Jean Zims, ang pinakamatalik na kaibigan niya, ang kamay niya para pagaanin ang loob niya. “Ayos lang kung hindi siya pumunta. Marami kang oras… Ngayon, kumalma ka—kailanngan mong magbigay ng speech
“Frank, dalhin mo ko sa opisina ko.”Yakap ni Helen ang mga binti niya, nang may ekspresyon na puno ng lungkot at dismaya. Sabi ni Frank, “Helen, ang totoo—”“Wag mong sabihin, Frank. Naiintindihan ko,” bulong ni Helen, na lumingon sa labas ng bintana para hindi niya siya makitang umiyak. “Wala akong pinagsisisihan.”Pagkatapos manahimik sandali, pinaandar ni Frank ang kotse habang umambon sa labas. Tahimik siyang nagmaneho nang hindi makapali habang dinala niya si Helen sa opisina ng Lanecorp. Bumaba sila, at huminto si Helen sa labas ng pintuan. “Binibigyan kita ng dalawang araw na leave, Mr. Lawrence. Nakakapagod ang nagdaang mga araw… Dapat maghinga ka nang maayos.”Narinig ni Frank ang hikbi sa boses niya at nakita niyang pinilit niya ang sarili niyang ngumiti sa kabila ng pagpipigil ng luha. “Sige.” Tumango siya at nagsimulang umalis dahil alam niyang kailangan niyang mapag-isa.“Oh, at wag mong isipin ang sinabi ng nanay ko,” dagdag ni Helen. “Kahit na baboy ka pa,