Chapter 3: Hindi kilala

Chapter 3: Hindi kilala

GULAT na gulat sa nalaman at sobrang emosyonal si Skylar habang umiiyak. Ang sakit na nararamdaman niya ay parang pinupunit ang kanyang puso.

Alam ng Diyos kung gaano niya sinubukang umiwas kay Jaxon nitong mga nakalipas na taon.

Para makalimutan si Jaxon at makalayo sa buhay nito, iniwan niya ang lugar kung saan siya lumaki. Iniwan din niya ang kanyang kapatid na may malubhang sakit sa kanilang iresponsableng ama—lahat para makapamuhay nang tahimik at hindi na muling madamay sa gulo.

Pero ngayon, nangyari ang kinatatakutan niya. 

Ginamit siya ng boss para sa sariling interes—ipinadala siya sa kwarto ni Jaxon para lang makagawa ng scoop.

Alam niyang hindi na siya palalampasin ni Jaxon. Parang mauulit ang mga araw na hindi niya gusto pang alalahanin. Mauulit iyon dahil sa mga taong kaharap niya ngayon.

"Idedemanda ko kayo!" sigaw niya habang umiiyak at tumalikod para umalis.

Biglang sinara ni Linda ang pinto ng opisina. 

"Skylar, tigilan mo na 'yan," sabi ni Linda habang nakangisi. "Wala kang ebidensya. Walang maniniwala sa'yo, kahit pulis. At alam mo kung sino si Jaxon Larrazabal, hindi ba? Kung malaman niyang nagsumbong ka sa pulis, tingin mo ba, aabutan ka pa ng bukas kapag dinungisan mo ang pangalan niya?"

"Isusumbong ko pa rin kayo!" matapang na sagot ni Skylar habang nakatingin sa kanilang dalawa. Hindi niya papayagan ang ganitong kababuyan kahit ano pa ang mangyari.

Biglang sinampal siya ng boss noong makalapit. Agad na umikot ang paningin ni Skylar dahil sa lakas at natumba siya sa sahig. 

"Skylar, mabuti pang tumahimik ka na lang, kung ayaw mong mas masama ang mangyari sa'yo," banta ng boss na may galit sa mga mata.

Masamang tingin ang binato niya sa lalaki, kagat-kagat ang pang-ibabang labi. 

"Gusto mo bang gawin ko na sa'yo ngayon ang sinasabi ko?! Sabagay, masasarapan ka rin naman!” sigaw ng Sir habang sinubukan siyang hawakan sa dibdib.

Agad napaatras si Skylar sa takot. "Sir, huwag po! Nangangako ako, hindi ako magsusumbong. Huwag n’yong gawin sa akin ‘yan!" pagsusumamo niya habang umiiyak.

Ngunit mas lalo lang na-excite ang lalaki at inaabot nito ang labi niya. 

"Huwag!" sigaw ni Skylar. Nakakuha siya ng lakas at tinulak ito palayo sa kanya tsaka mabilis na lumabas ng opisina. 

Napatid ang lalaking hahabol sa kanya at natumba sa sahig. 

“Taena, bumalik ka rito!” sigaw nito habang papatayo. 

"Sir, wala kang suot na damit!" paalala ni Linda na pinanonood lang ang lahat. 

Napahinto ang lalaki at bumulong ng mura. "Tandaan mo 'to, Skylar! Gaganti ako sa ‘yong babae ka!"

***

TUMAKBO nang mabilis si Skylar palabas ng gusali. Dahil sa takot na habulin siya, hindi siya tumigil kahit sobrang pagod na siya. Lingon siya nang lingon habang tumatawid ng kalsada kaya hindi niya napansin ang paparating na itim na kotse.

Napakabilis ng takbo ng kotse. Nang makita ito, natulala na lang si Skylar. Nanlaki ang kanyang mga mata sa takot at napako na lang siya sa kinatatayuan. 

Biglang nagpreno ang kotse at huminto ito sa mismong harap niya. Matagal bago si Skylar naka-recover mula sa takot. Pawis na pawis siya, nanginginig habang nakatingin sa kotseng huminto ilang dangkal lang ang layo sa kanya. 

Bumaba ang bintana at sumigaw ang driver. "Gusto mo bang mamatay?!"

"S-Sorry..." sagot ni Skylar at tumayo para gumilid. Pero nang tiningnan niya taong sakay ng kotse, nakita niya si Jaxon sa loob.

Nanlamig ang buong katawan niya. Ang malamig na mukha ni Jaxon ay parang nababalutan ng yelo. Tinignan siya nito saglit bago mabilis na ibinalik ang tingin sa harapan.

Tumulo ang luha ni Skylar. Dati, si Jaxon ang magtatanggol sa kanya, pero ngayon, parang hindi siya nito kilala.

Mabilis na umalis ang kotse at tinanaw ito ni Skylar. Napangiti siya nang mapait habang umiiyak. Pinagpag niya ang suot at tiningnan ang sugatan na mga palad. Kasabay nito, tumunog ang kanyang cellphone.

Nakita niya ang pangalan sa screen at napuno ng kaba.

"Ma..." sagot niya sa nanginginig na boses.

"Skylar, mas lumala ang kondisyon ng kapatid mo. At yung bayad sa pag-aalaga ko sa kanya, padalhan mo ako agad ng one hundred thousand!" sabi ni Caridad, ang kanyang ina na parang walang pakialam sa sitwasyon niya.

"Mama, wala akong pera. Tinanggal ako sa trabaho ngayon..." sagot ni Skylar habang yakap ang mga tuhod sa gilid ng kalsada. Umiiyak siyang nagtago sa gilid at yakap ang dalawang tuhod. 

"Anong kinalaman ng pagkakatanggal mo sa trabaho sa gusto ko?" galit na tanong ni Caridad. "Sinasabi ko lang sa'yo ngayon, Sky, kung hindi mo maibibigay ang pera, agad kong idi-discharge ang kapatid mo sa ospital. Bahala na siya sa buhay niya!"

"Mama, huwag naman po... Maawa kayo," pakiusap ni Skylar habang humihikbi. "Mama po namin kayo—"

"Mama?" mapanuyang sagot ni Caridad. "Skylar, malas ka! Kung hindi dahil sa'yo, hindi mamamatay ang totoo mong nanay! Gagang ‘to. Hindi mo ako nanay, oy. 'Wag mong sasabihin sa iba na magkadugo tayo, baka madamay pa ako sa kamalasan mo!"

Walang awa na sinabi ni Caridad bago nito pinutol ang tawag. 

"Skylar, malas ka!"

"Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana namatay ang nanay mo!"

Ang bawat salita ay parang patalim na tumarak sa puso niya hanggang sa para siyang pinapatay n'on. Mahigpit niyang kinagat ang kanyang labi at humagulgol ng iyak.

"Minsan gusto ko na lang talagang mamatay para matapos na ang lahat," bulong niya sa sarili. "Pero ang huling hiling ng nanay ko bago siya namatay, alagaan ko ang kapatid ko. Hindi ako pwedeng mamatay. Walang ibang mag-aalaga sa kapatid ko, eh."

Tumayo siya at naglakad sa abalang kalsada, tuliro at walang direksyon. Paulit-ulit niyang binubulong, "Hindi ako pwedeng mamatay. Kailangan kong bumalik sa Tarlac. Kailangan kong alagaan ang kapatid ko. Kailangan niya ako..."

***

Pagdating niya sa Tarlac, dumiretso siya sa ospital. Matapos malaman ang kalagayan ng kapatid niya, halos bumagsak na siya sa sobrang pagod at lungkot.

Ayon sa doktor, malubha na ang kondisyon ng kapatid niya. Kailangan ng agarang bone marrow transplant, kung hindi, maaaring lumala ang kondisyon nito at mamatay anumang oras.

Ang halaga ng transplant ay halos apat na milyong piso. Ngunit ang lahat ng pera niya—kasama na ang ipon—ay wala pang apat na milyong piso. Ang ama niya ay lulong sa sugal at naubos na ang ipon ng yumaong ina nila dahil dito. 

Ang tanging ari-arian nila ay ang bahay, pero ang madrasta niyang si Caridad ay nagpakasal sa ama niya dahil sa bahay na iyon. Siguradong hindi papayag si Caridad na isangla ang bahay para sa treatment ni Terra. 

"Ano'ng gagawin ko? Sino ang pwedeng mautangan ng apat na milyong piso?" tanong niya sa sarili habang iniisip ang mga opsyon.

Biglang sumagi sa isip niya ang mukha ni Jaxon. Napailing siya at pinagsabihan ang sarili, "Skylar, kailan mo ititigil ang katangahan mong umasa kay Jaxon tuwing may problema? Ayaw ka na niyang makita, kaya tigilan mo na 'yang kahibangan mo!"

Bumalik siya sa kwarto ng kapatid niya, puno ng sama ng loob at kawalan ng pag-asa. Ngunit pagpasok niya, nakita niya ang ama niyang si Lito na iniisa-isa ang laman ng kanyang maleta.

"Pa! Ano'ng ginagawa ninyo sa gamit ko?!" galit na sigaw niya. Sa tuwing umuuwi siya, palaging ginagalugad ng ama niya ang mga gamit niya para kunin ang pera niya at ipangsugal.

Ano na naman ‘to?! 

*