chapter 4

Ooppsss… parang may gyera yatang magyayari ngayun ah. Maka escape nga.

“You should trait our visitor well Francis, para kang walang pinag aralan.” pagalit na turan ni Mr. Teves sa anak. Seryoso ito at parang nakakatakot, nalayu sa nakilala ko noong bisita nila kami dahil pala ngiti naman ito. Well, dapat lang talaga nito pagalitan nang anak na walang modo.

“I wasn’t informed that she’s my visitor. She came here to talk to you, so I guess I’m out of it. I was supposed to go out with Vanessa, but with her, I’m now getting late.” sagot pa nito na di man lang natinag sa galit ng ama.

“Then, cancel your meeting with her. Isn’t that easy and simple?” suhestyon pa ng ama nito. Aba naman, talagang mag aalburoto na ito mamaya at ako ang mapagdidiskitahan nito kung ganun pala.

“No way!” anagal pa nito.

“Yes way Francis! Now, go to the library and we will discuss your behavior.” anito. Indikasyun na galit na talaga ito. I may not know them personally, but watching how the two interact, masasabi ko talagang may pinagmanahan naman pala talaga ito. Bumaling ako ng tingin sa tahimik na nakatayung ginang. Ganito ba ang ama nito? Parang commander lang.

“Oh, I’m sorry for the drama ija, ganyan lang talaga sila minsan.” malumanay nitong paghingi ng paumanhin. Saka yumakap at bumiso pa sa akin na animo ay napaka-close namin. I understand naman how she feel kaya instead of showing her how awkward I feel, mas pinili ko nalang na ngumiti sa kanya at…

“It’s okay tita, I understand. Anyway, I just came here kasi pinasabi ni lola na invited daw kayu sa celebratory dinner ko. And they…, No, we, rather, expect your family’s prescence po.” magalang ko paring turan. Whew! kamuntikan na’yun, baka akalain pang labag sa kalooban kung pumunta sila, wala naman sanang poblema kung hindi saasama yang anak nilang yun.

“Of course naman, darating kami okay?” sabi nito na kuntudo ngiti. Magaan naman yung aura ng ginang kaya okay lang sakin. At saka tumango ako sa tinuran niya.

“Syanga po pala, I have to go na po, may pupuntahan pa kasi kami.” paalam ko rito.

“Naku, pinauna ko na pala yung driver ninyu, ipapahatid nalang kita kay Francis. We will have lunch muna.”

Nabigla naman ako sa tinuran nito. Talaga lang ha? At pinauwi niya yung driver namin without even asking if it would be fine for me? Aba naman, at sa nakita niyang sagutan namin ng anak niya ay ito pa talaga ang mghahatid sa akin. As much as I wanted to disregard her offer peru ayoko namang pahiyahin pa lalo ang ginang. Napaka brutal at walang pakiramdam ko naman kung ganun.

“Naku tita, okay lang po, mgtataxi nalang po ako, at tsaka, busog pa naman po ako eh kaya wag na kayung mag-abala pa.” paagsubok kung pagtanggi dito.

“No ija, I insist, sa ugali ba namang pinakita ng mag ama ko, lalo na yung anak ko, hayaan mo naman akong makabawi.” pamimilit pa nito na bahagya pang lumamlam ang kanyang mga mata na dati ay kumikislap. At sino ba naman ako para pahiyain pa ito, kaya, kahit labag man sa kalooban ko ay pumayag na ako. Bahala na nga si batman… kahit pa mag alburoto pa yung anak niya, eh mama nya naman yung namilit eh.

“Manang, pakihanda po ng pananghalian, damihan niyo na rin dahil dito narin kakain si Ma’am Zoey ninyu.” utos nito sa mga katulong. Kahit pa man ay amu ito, maaaninag mu parin ang pagalang sa pag uutos nito. I can fully sense how good this woman can be. Kung buhay lang sana ang mama ko, baka ganito rin siya kabait. And now, remembering my parents as I watch them, mas lalo ko lang silang namiss, at nag uumigting ang pagnanais na kung sana ay buhay sila. It’s not that I don't like my grandparents, peru sapantaha ko kasi iba parin yung may nanay at tatay ka.

While I am still in the trail of thought, dhindi ko maiwasang mainggit sa kanila, kung sana ay hindi sila ang magulang ni Francis, ay hihiramin ko na muna sila.

“Zoey? D’you hear me?” nag aalalang tanung ng ginang. Sino ba namang hindi eh parang nag off mode ako pansamantala.

“HUH? Ah, eh… naku, sorry po. Okay lang ako, may naalala lang ako bigla.” hinging paumanhin ko. Pakiramdam ko ang pula-pula ko na. Nakakahiya naman.

“Ang lungkot kasi ng mga mata mo. siguro namis mo yung parents mo anu?” hula pa nito. She speak softly like a worried mother to her daughter. Ngumiti lang ako sa tinuran niya at hindi na iyun sinagot pa, lalo’t nakita ko nang paparating ang mag-ama na kanina ay nagsasagutan. His father looks calm while Francis on the other hand, looks so furious as he look at me.

“You can call us mommy and daddy ija, at nang maibsan naman ng kaunti ang pangungulila mo.” narinig ko nalang na turan ng ginang habang ikinawit ang kanyang braso sa ngayun ay nasa tabi na palang asawa, ikinabigla ko naman ang naging suhestiyun nito. Parang bigla yata akong kinilabutan. Anu bang iniisip ng mga ito. “Right hon?” dugtong pa niya. Aba, at nanghingi pa talaga ng pagsigunda. Na sa kasamaang palad ay sinang ayunan pa nito.

“Yes indeed, mas maigi nga iyon ija, lalo’t wala naman kaming anak na babae.” anito na ikinapanlaki ng mata ni Francis na kasalukuyang nasa likoran naman nila.

“Wow, what is it? An instant family member? What’s next? Adopt her or either one of us will be married to her?” Francic interrupted furiously. Lahat kami ay napatingin rito, lalo na ang kanyang ina na parang lalo pang napahiya. Aba, at bastos talaga to, kahit sa sariling magulang ah.

“Francis, watch your tongue. Will you man up a little. We talked about this already.” saway ng ama nito na parang baliwala lang din rito at nagpatiuna nang pumunta sa dinning.

Total ay inis narin naman siya, at ang magulang niya naman ay mabait, why not grab the opprtunity, tingnan ko lang.

“Of course, that would be great po. I long for someone to call mom and dad afterall.” sang-ayun ko sa kanila habang nakangiti ng nakakaloko at mapanuyang nkatingin sa kinaroroonan ni Francis. Let’s see how will he deal with it.

Pansamantala itong napatigil sa kinatatayuan, but he never turn to look at us. Instead, he immediately leave us behind.

Serves him right!

Ngunit sa kalagitnaan ng paglalakad nito ay huminto ulit ito at ngsalita nang hindi man lang lumingun.

“Why not adopt her anyway, to make it real and legal? Or should I marry her? To make it even formal” he suggested with voice full of sarcasm. He paused a while and continued…

“You choose Zoey.”

Nagkatinginan lang ang mag asawa habang ako napatigagal sa tinuran nito.

Sa dinning table naman naabutan naming tahimik na nakaupo roon si Francis na para bang wala lang rito ang sinabi kanina.

“Should I start traiting her like a wife?” Bigla bigla’y tanong pa nito.

“Francis!” Warning call ng ama.

“Alfredo, let go.” saway pa ng ginang sa asawa nito upang hindi na lumaki pa ang usapan. Paupo na sana ako sa tapat niya ng hilahin niya ang upuan na nasa tabi niya, offering me to seat there.

Aba, at nagmagandang loob pa.

Pagkatapos kumuha ng magulang niya ng pagkain ay aabot na sana ako ng pagkain ng bigla niyang hinila ang kukunin ko sanang kanin at nilagyan ang plato ko. Di na ako nakapagsalita ng lagyan niya naman ako ng ulam.

“Now eat, ayokong mag asawa ng patpatin.” aniya saka kumuha naman ng sarili niyang pagkain at ngsimula na ng walang sali salita.

Ako man ay naiwang napatunganga, ba’t ba parang bumalik sakin yung pang iinis ko sa kanya kanina, nakakainis yatang pakinggan na aasawahin niya ako.

Naku! Over my dead body. Tsaka may pakakasalan narin naman ako eh kaya bahala siya.

Habang nasa hapag kainan, maraming kwento ang mag-asawa, ngunit natural yatang hindi masyadong masalita si Mr. Alfredo. Panu ba naman eh, halos ang asawang babae lang ang nagsasalita at pasang-a-sang-ayun lang ang lalaki. Masarap kausap ang ginang, masayahin ito at nakakaenjoy pakinggan ang kwento nila nung mag- dyowa pa sila.

“You have happy memories together, with that, you should understand mine too.” kapagka ay sabat ni Francis. I just came to glance at him. I understand him naman that he wanted to be with his girl, kaso ang magulang niya ang pumigil. It’s so disgusting knowing that someone around you, yet they aren’t important but they hated you so much. How I wish that he was Miguel and I am with Miguel’s parents. Baka hindi pa masyadung awkward.

“Ahem… Tita, thank you so much for the food, but I really have to keep going.” I interrupted. Lumingun naman agad ang ginang at tumango pa saakin.

“Francis anak, ihatid mu na muna si Zoey, umuwi na kasi ang driver niya.”

“Naku tita, don’t bother about it. I can book a taxi naman, or better yet, I can call my fiend to pick me up.”

“No ija. Francis here will drop you at your doorstep.” anang kaniyang ama. Saka tumingin sa anak.

“Right Francis?” patuloy pa nito.

“Of course. So, shall we?” sang ayon naman nito.

“But I assume she has something else in mind.” bigla namang bawi nito. Bwe**t tagala ang mokong na to.

“Oh, you really need not to bother Francis tita, I can perfectly take care of things.”

“No, Francis, ihatid mo na siya sa kanila, baka kung anu pa ang isipin ng mga matatanda na pinauwi natin ang apo nila na mag-isa.” pinal na utos ng ama.

Wala na itong nagawa pa kaya tumayo na ito at nag patiuna na sa pag lakad. Tumayu narin ako at nagpaalam na sa mag asawa at sumunod na rito.

Sa kotse niya ay nakaupo na ito sa driver seat nang bubuksan ko na sana ang passenger side nang malaman kong nakalock pala ito. Ewan ko kung sinadya ba niya ngunit parang d man lang nito ako nakita or narinig sa pagtawag sa kanya. Talaga yatang sinusubukan nito ang pasensya ko ah. Umikot ako sa driver side upang katokin ito ngunit patuloy lang ito sa pambabalewala.

I felt humiliated sa ginawa niya, parang gusto ko nang basagin ang windshield niya para makabawi rin ako. Seeing him rejecting my prescence even more, I decided to take my phone and cal Miguel to pick me up. Sana hindi ito busy.