chapter 3

Years have passed and I will finally be graduating from high school, and soon going into higher University for my college. I wanted to study where Miguel does. Kahit nauna na itong grumaduate since he is 2 years ahead, we still find time to meet and chat. We have grown some special bonds over the years. He even sometimes purposely dropped by the school. But we never happen to meet our individual families. Peru okay lang din naman sa akin kasi baka mapagalitan pa ako ng grandparents ko. Francis on the other hand sometimes shows his face on the campus since his girlfriend is in the same year as I am. As usual, hindi parin namin maiwasang magbangayan.

And worst was that, he studied the same University as Miguel. So it means, napakaliit talaga ng mundo para sa aming dalawa. Ang ikinainis ko pa ay kung bakit nangyari na magkaibigan pala ang parehong pamilya namin. At naging special guest kami sa graduation niya noon. Ngayon naman, parang magiging guest rin namin sila. Ironic it is. Peru anong magagawa ko. Sinunod ko lagi ang sinasabi nila lola.

“Ija, be reminded that you have to invite Teves here okay?” anag lolo ko.

“What for? Can’t I just invite my own friends instead? Graduation celebration ko naman eh.” reklamo ko. Makabusangot ang mukha ko habang ngumunguya ng pagkain.

“Don't act like a child, you will soon be married, you have to start acting maturely na.” puna ni Aunt Samira.

“Opo.”

“Ikaw mismo ang pupunta sa kanila, ihahatid ka ni Manong Kardo.” dagdag pa nito.

“Hindi ba pwedeng si Manong Kardo na lang ang utosan natin?”

“We want you to do it.”

“Fine. pwede bang magtanong?”

“Go ahead.” Anang lola ko.

“Bakit ba parang napaka importante namang naroon sila? Pwede namang wala siguro diba?”

“They are family friends ija. Kaya you must consider befriending them too. You have to start to be acquainted to them.”

Yun lang, anong magagawa ko sa kagustuhan ng mga abuelo ko. Of course, kahit salungat ako sa kagustuhan ng mga ito, as much as possible at sasan-ayon ako. Ayoko namang sumama ang pakiramdam nila ng dahil sa akin.

“Okay po. Bukas na bukas ay magpapasama ako kay Manong.”

“Wag mu nang ipagpabukas. Ngayun mu na puntahan busy ka na kasi bukas.”

Anu pa nga bang magagawa ko? Kaya tumango rin ako. Bukas kasi preparation na. Hapon mangyayari ang ceremony kaya diretso na sa dinner for celebration pagkatapos.

Pagkatapos kong kumain ay nagbihis na ako upang pumunta sa bahay ng mga Teves. Pwede rin naman sanang tawagan nalang sila eh. Hindi ko alam bakit kailangan pang personalin at ako pa mismo ang napag utusan.

Pagbaba ko ng hagdan ay pinuna na ni Aunt Samira ang suot ko. Wala namang mali kung pambahay lang ang suot ko sandali lang naman ako roon kaya pinalampas na lang muna nito. Basta ba raw sa susunod ay kailangan ko nang maging presentable. Buti sana kung gusto ko ang taong pakikiharapan ko.

Teves Residence…

Bumusina agad si Manong Kardo pagkatapat namin sa gate nila. Medyo may kalayuan kasi sa high way ang sa kanila. Mantakin ba naman sa tuktuk pa ng bundok ang bahay nila, ang kagandahan lang dito ay presko at malayu sa maingay na syudad, humi lang ng ibon ang maririnig mu dito kaya considered as peaceful yung lugar. Overview dinsya sa buong syudad kasama na ang Lapu-lapu, sa taas ba naman ng kinalalagyan namin ngayun.

Pagkabukas ng kasambahay nila sa gate ay sya namang binuksan ni Manong ang bintana para makita kami sa loob.

“Magandang araw po manang.” bungad ko agad dito.

“Ay, naku ikaw pala Ms. Zoey. magandang araw po sa inyu.” nakangiting bati rin nito na bahagya pang nahihiya.

“Nandyan po ba sina Mr. and Mrs. Teves?” tanong ko agad habang pababa pa lang ng kotse. Kailangan ko kasing magmadali. As much as possible ay ipapasabi ko nalang kay Manang ang kailangan kong sabihin upang makaalis na agad. Ayaw ko kasing mkadaupang palad ang mga anak nito, kaya sa pag imbita sa kanila sa celebration ay pinanalangin ko talaga na sana ay mgkasakit siya upang hindi na makasama. Kaso lang ay hindi.

“Naku, maaga silang umalis. Peru babalik din po sila agad. Nagbilin narin po kasi na kapag dumating kayu ay pahintayin nalng po raw kayu?” Anang manang na nakamuestra papsok sa bahay. Sumunod naman ako dito patungung sala. Kung hindi nga lang kabastusang matawag eh hindi na ako papasok at pipiliin ko nalang na manatili sa sasakyan.

“Umupo po muna kayu Ms.”

“Naku wag niyo ho sana akong na po-po kasi bata papo naman ako eh.” puna ko sakanya.

“Nakakahiya naman po kasi– ay sorry po, ay naku talaga oh….” anitong napatutup sa bibig niya na tila ba napahiya na siya namang ikainatawa ko.

Umupo naman ako sa sofa na tinuro niya at pansamantala akong iniwan dahil kukuha raw muna siya ng mamemeryenda na tinutulan ko naman peru mapilit parin ito kaya naiwan akong mag isa na nakaupo doon.

Ilang sandali pa ay nakarinig na ako ng yabag mula sa hagdan kaya lumingun ako.

At sa kasamaang palad ay walang iba kundi ang h*******k na damuhong anak nila. Ang ipinagpasalamat ko lang ay hindi nito ako napansin dahil parang nagmamadali ito.

“Manang, pakikuha po ako nung susi, aalis po ako.” tawag nito sa katulong.

“Naku sir, Mahigpit ang bilin ng Mommy niyo na wag raw kayu paalisin ngayun dahil may importanting bisita.” sagot ng isa pang katulong na mas bata-bata kay sa dun sa nakausap ko kanina.

“Magkikita kami ni Vanessa ngayun, babalik din ako–” naputol ang iba pang sasabihin nito ng napansin akong prenting nakaupo sa sofa nila. Napakunot noo naman ito saka arroganting nagtanong.

“What brought you here?”

“I came here kasi napag utusan ako.” sagot ko na sinalubong ang mga tingin niya.

“So you are the ‘important’ visitor?” tanong pa nito na diniinan pa talaga ang word na importnt.

“Im sorry, but I don’t know who’s your important visistor, I don’t even consider myself as a visitor. Napunta lng ako dito dahil napag utosan ako.”

“Oh really? Bakit ikaw pa? Pwede naman kayung tumawag o yung driver niyo nalang diba?” tanong pa nito na hayagang pinaparamdan pa nito ang disgusto nito sa presensya niya. Sino ba namang my gusto na magpang abot sila.

Bumaba na ito ng tuluyan at tumayu pa sa harap ko at pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Napaka awkward talaga… kainis, sarap nitong bugbugin ngayun ah. Kung wala lng siguro ito sa bahay nila, naku makakatikin talaga to. Bastos kausap!

“Since nandito kana rin naman. Pwede naman sigurong sayu ko nalang ipagbilin ang pinasasabi sakin ng grandparents ko, gayung wala pa naman dito yung magulang mo.” sabi ko na tumayu na.

“Anu ako, katulong mo? Ikaw ang inutusan nila, eh di ikaw ang magsabi, wag mong ipasa sakin.”

Nakakapikon kana talaga ha.

Sya namang pagdating ng magulang nito kaya parang nabunutan ako ng tinik. Peru parang narinig rin nila ang pagbabangayan namin kasi nka ngitngit ang mukha ng papa niya na nakatingin sa anak nito.

“Ganyan ba ang turo kong tamang pagtrato ng bisita?” dumadagundong at may halong galit na tanong nito.