Chapter 1

Bata palang ako ay alam ko na ang kahihinatnan ng kapalaran ko, ewan ko ba kung bakit nag papaniwala ang mga abuelo ko sa mga arrange marriage na ganyan. Sabagay ay nakasanayan na yan ng pamilya

namin. Dahil sa pagriritong ito ay kailangan kong lumipat ng paaralan, di ko rin a nlam kung bakit. Naging masunurin lang akong apo. Sila na kasi ang tumayong magulang ko matapos namatay sa car accident ang parehong magulang ko. Ang problema ko ngayon ay kung paano pigilan ang napipintong pagpapakasal ko.

Sacred Heart- Ateneo de Cebu, new school, new classmates, and new adjustments.

Bilang transferee, at kasalukuyang nasa sophomore year na ay mailap ako sa mga estudyante. Hindi rin ako sanay na makipag halubilo. I was once friendly naman, ngunit lahat ay nagbago mula nang mawala ang mga magulang ko. Now, I hate to mingle with others, I never let anyone interfere my personal life except my grandparents and Aunt Samira.

First day ko nga, pero parang tinamaan na agad ako ng malas. Lunch break, gutom na ako at lahat, naupuan ko pa ang basurang chewing gum ng isang parang walang pinag aralang lalaking ito sa isang silya. Aba, at parang wala itong pakialam na tumayo at tumalikod na upang umalis. Naturalinti, Umusok ang bumbunan ko sa galit.

“Excuse me Mr. walang pinag-aralan.” Galit na sigaw ko upang makuha ang attensyun niya. Huminto lang ito sa paglakad ngunit hindi man lang lumingun. I don’t tolerate such behaviour. Kung gaano ako ka masunurin sa bahay ay siya ko namang ka dominante sa labas.

“Uy girl, hayaan mo na. Hindi mo ba siya kilala?” ani ng babae sa tapat ng table ko.

“Hayaan? Paanong hayaan? Kaya nga siguro may mga abusador na klase ng mga tawo dahil hinahayaan silang mang abuso. At wala akong pakialam kung sino siya.” sagot ko sa babaeng nasa tapat ko habang hindi linubayan ng tingin ang lalaki na ngayon ay naglakad na palayo na syang ikinainis ko pang lalo. At naging bingi pa yata.

Hawak-hawak ang palda ko na may chewing gum ay hinabol ko ang mga ito, saka hinablot ang braso nya.

“Who gives you the permission to touch me?” asik nito sa akin. Aba, at ito pa ang may ganang magalit ha?

“Oh? So should I ask permission first to get your attention? Napaka feeling high and mighty nyo naman po pala anu?” nakataas ang kilay ko na pagalit na humarap sa kanya at nakapamewang. Hindi ito

sumagot, naningkit lang ang matang nakatingin sa akin. Halatang nagtitimpi. Dumaan ang ilang minutong katahimikan ay ito ang unang bumasag.

“What do you want?” tanong pa nito. In my peripheral vision, I saw his two friends meaningfully elbowing each other as if passing on a secret message.

“ I want you to apologize!” lakas loob kong pahayag.

“At sino ka naman para hingan ko ng sorry?” amuse nitong tanong.

“Hindi sa sino, kundi why, You should have to say sorry.”

“Bakit naman?” pang iinis pa nito. Plus thing for me dahil alam ko at master ko na ang pag kontrol sa galit ko kung sakaling may mag iinis intentionally.

“Wala lang, para siguro dun sa, you acted like an uneducated one?” nakataas paring kilay na sagot ko rito.

“Panu naman kung ayoko?”

“Well okay lang, anu lang naman eh… It’s either you say sorry or you will be sorry.” I tried to threaten him. Pansin ko ang katahimikan sa canteen, halos lahat ng estudyante ay para nang nanonood ng horror movie dahil sa takot na makikita mo sa mukha nila.

“Galing ah, isang transferee na sophomore tinatakot ang isang senior student?” sabat ng isa sa mga kasamahan nito.

“Eh anong gusto mo? Ikaw ang samain ko? And unfortunately parang hindi rin applicable sakin yung senior student nambubully ng sophomore.” sagot ko dito habang tinataasan ko ito ng kilay na para bang nang-aalok ng away. I can see Mr. uneducated flashed an amaze gaze whilst everyone around gape at my point.

“And as for you Mr., I am waiting.” baling ko ulit dito. Nagpakawala lang ito ng nakakalokang ngiti. And he smirk.

“Okay! So you thought that I will be charmed by your smile? Or will just let this go?” dagdag ko pa nang hindi ito sumagot.

“Then watch this!” galit na ako. Kinuha ko yung chewing gum na nakadikit sa palda ko at nginudngud sa bibig nya.

“Serves you right.” saka ako bumira ng talikod. Natatawa pa ako sa reaksyun ng mukha niya. Ang hindi ko na paghandaan ay yung wrath niya. Hinablot niya ako at ginawaran ng mapag parusang halik. Mahigpit niyang hinawakan ako sa batok at kinulamos ng halik. By reflex, I pull myself away, but was steaded by his embrace, mahigpit kasi. Pansamantala ko siyang hinayaan, then gather all my strength at sa isang iglap, isang ubod ng lakas na tulak ang ginawa ko saka isang mag-asawang sampal ang pinakawalan ko na siyang ikina tigagal ng mga estudyante na naroon. Ngunit parang balewala lamang nito ito, nakuha pang ngumiti ng niloloko. Na para bang nagwawarning.

“Don’t mess with me!” babala ko dito bago ako bumira ng talikod. Nawala na ang gana ko sa pagkain kaya kinuha ko nalang ang gamit ko at naglakad, pagkadaan ko sa tapat niya ay sinabi ko pa.

“You are not good at kissing!” I said with a smirk, leaving and making him wide-eyed. Saka ako dumiritso at taas noo’ng naglakad palayo. Nakita ko namang napatiim bagang sya sa sinabi ko na ikinatuwa ko naman despite sa nararamdaman kong pag ngi-ngitngit dahil sa kawalang hiyaan nya.

Dahil hindi pa naman tapos ang lunch break.Minabuti ko munang maupo sa open ground sa school. Nakakakalma kasi ng pakiramdam ang bahaging ito, maliban sa presko at malamig ang hangin at berdeng berdene na nga damu ay malayo pa sa maiingay na mga studyante. Bihira kasi itong tambayan.

“Excuse me?” anang baritunong boses na pumukaw sa kamalayan ko.

“Yes?” tanong ko na bahagya lang lumingon sa lalaki.

“Mind if I seat beside you?” alanganin nitong tanong. Ngumiti lang ako sa kanya, tipong nagpapahiwatig na okay lang sakin.

Gwapo ito kahit medyo patpatin. Maputi ito at katamtaman lang ang taas. Matangos na ilong at singkit ang mga mata. Pino rin ang kilos nito, tipong tamed at reserved.

Pumwesto ito sa tabi ko peru pinanatili nito ang distansya namin. How gentleman he can be.

“Bago ka rito?” simula nito.

“Oo, kakatransfer ko lang. Actually first day ko ngayon dito.” i opened up. Not even sparing him a glance.

Kampanti naman ako sa kanya kahit bago ko lang syang nakita.

“Your name please?” I continued.

“Awh! sorry , my bad. I’m Miguel Abad. Nasa Senior na ako.” anitong inilahad ang kanang kamay nito.

“I’m Zoey Garcia.” nakangiti kong sagot at lumingon sa side nya, saka ko tinatanggap ang kamay niya. He has a warm and big palm. Parang ang sarap sa pakiramdam nung naikulong nito ang mga maliliit kong daliri.

“I saw you out there.” nudging his head and continued…

“Napakatapang mo naman Zoey, I admire your guts.”

“Pinaka ayaw ko sa lahat ang madumihan ang uniform ko. At mas lalong ayaw ko sa taong nagkakalat at bastos. Sa kasamaang palad nakuha nya lahat yun.”

Natawa ito sa tinuran ko. Hindi ko alam kung saan sa sinabi ko ang nakakatawa kaya tumahimik nalang ako.

“Sorry, I assume hindi mo nga siya kilala.” anito na pinigilang mabuti ang kanyang pagtawa. Hindi naman nakakainsultong pakinggan kaya I just let it go.

“I don’t care one bit. Hindi ako ipinanganak para kilalanin silang lahat.”

“Nakaka amuse naman na to meet someone with your behaviour, minsan nalang ang mga babaeng gaya mo, aside sa maganda na, matapang pa.” puri nito.

“I hope we are not flirting here.” pangbabara ko dito.

“Of course not, I just admired you, that's all.” depensa nito.

“That’s good then.”

“Break is almost up. Shall we?” pag-iiba nito nang mapansing ang discomfort ko.

Tiningnan ko muna ang relong pambisig ko saka ako sumang ayun. I have it set 30 mins. In advance dahil ayaw na ayaw ko ang malate.Tumayo na ako at pinulot ang backpack ko na nakalatag sa damuhan.

“Let me.” offer nito sabay abot sa gamit ko.

“Your building is on the other side right?” Takang pa nito.

“Yup, and I think yours is on the other side?”

“Yeah, but like a gentleman I am, I have to at least walk you there. May time pa naman ako.” kibit balikat nitong sagot.

“Oh, thank you, but I can very well take good care of myself.”

“I insist.” saka kinuha nito ang bag sa kamay ko at nag patiuna ng maglakad. Wala na akong magawa kundi ang sumunod sa kanya at bahagyang humabol upang maka abre siete siya sa paglakad..

Sa pintuan ng mismong room ko…

“See you around Zoey.” paalam nito.

“Sure, bye.” saka kumaway at umalis na ito. He is my first friend dito sa school, at nagustuhan ko agad ang vibe niya dahilan upang naging magkaibigan agad kami. Napaka neat nya ring tingnan, but he is not my crush though.