LOGINShare
Take 28
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
The Endless Spotlight Selene Catherine
I bowed gracefully after the nonstop of loud applause from the crowd. Sinabayan pa ito ng maiingay na sipol ng tagumpay at pagsasaboy ng bulalak dito sa entablado. Hindi magpapahuli ang magarbong confetti na hindi mawawala pagkatapos ng palabas.As the curtains fall and are slowly closing, I am in a blur to see people, satisfaction written on their faces.I closed my eyes and bowed one last time to my audience even if the curtains were now closed.Another night to celebrate, because it ended beautifully and safely, for me.“Let’s go?” Nathan whispered as he slid his hands down to my back. Tapos na pala siyang makipag-usap sa mga bigating tao sa industriyang ito.“Oh, Selene! You nailed it again!” beso sa akin ni Lance, ang manager ni Nathan.I smiled at him, “I will not be able to do that without Nathan, you know that Lance,” he smiled at my remark then looked at Nathan para makipag beso na rin.“Nate, after the opening ng program, may papakilala ako sayo,” tumango ito ng umalis na si
The Endless Spotlight Take 1
"Sorry sa pag-iwan ko sayo kagabi, nakalimutan ko. Ang dami kasing pinakilala ni Mr. Angeles at sinamahan pa ni Lance." Sabay upo ni Nathan sa upuang nakalaan sakanya at sinimulan na syang make up-an.Ramdam ko naman ang pagsisisi nya kaya ngumiti nalang ako at tinignan ang sarili sa salamin. "Ayos lang, basta ba hindi mo nakalimutan mga linya mo.""Hindi mangyayari 'yun Sel." Ilang sandali pagkatapos ng aking make up ay sinabihan na kaming mag warm up lalo na sa mga highlighted scenes.Hindi naging mahirap sa akin iyon dahil kahit noong nasa amerika pa ay kabisadong kabisado ko na ang mga linya ko para rito.Pagkatapos ng mabilisang ensayo ay naghihintay nalang kami ng cue para sumalang sa entablado."Grabe hindi pa nagsisimula, andami nang bulaklak," bulalas ng kadarating lang na si Pat habang punong-puno ang kamay ng mga bulaklak."Sa akin lahat 'to?" hindi makapaniwala sa tanong."'Di naman obvious 'no ma'am? Malamang po, ano ba namang pakealam ko sa mga bulaklak at regalo ng iba
The Endless Spotlight Take 2
"Ang bilis ano? Start na ng intrams ni wala nga akong naintindihan sa buong midterm." pag-inat ni Lulu para hindi antukin. Nag-lalakad kami sa hallway dahil pinadismiss na kami ng adviser namin para ienjoy ang intramurals. "Buti tapos na tayo sa requirements kung hindi maghahabol din tayo katulad ng iba." tinignan ko ang mga classroom sa gawing kaliwa at nakitang may mga estudyante pa din na gumagawa ng requirements na ihahabol. Naagaw pansin ko ang eroplanong papel na dumiretso sa labas ng classroom, kasabay ng dalawang lalaking naguunahan lumabas sa bintana, hinahabol ang eroplanong papel. Bumagsak sila sa hallway at sa gulat namin ni Lulu ay napahinto kami sa paglalakad para hindi matamaan ng dalawa. "Luilaine, pinapabiga
The Endless Spotlight Take 3
Nagvibrate ang cellphone ko sa isang tawag sa gitna ng tahimik na laban nila kuya. Kinalabit ko si Lulu at winagayway ang umiilaw kong phone. Tumango ito at lumabas na ako. "Mommy-" hindi pa ko natatapos bumati ay pinaulanan niya na ako ng tanong. "Where are you? I told you to be with your brother while he's on his quiz bee-" "Mom, I am here. He made it to the finals kaya po hindi pa po tapos. And besides, I will be here and support him with or without you telling me Mommy." I closed my eyes, trying to recall if I picked my words right. I heard Eisa in the background. "So you're telling me that this fashion show is cheap and unimportant!? Anong gusto mong palabasin ha Selene!?" I startled.
The Endless Spotlight Take 4
"Ako na bibili ng pagkain. Anong gusto mo ba? Ako mag kwek-kwek ako" ani Lulu habang nilalapag namin ang mga gamit namin dito sa usual spot naming damuhan ng field, malayo sa stage na pinagsisimulan na ng fashion show. "Fishball nalang Lu, ibabad mo sa suka ha? Tsaka juice, pomelo." Iniabot ko sakanya ang bayad. "Dito ka lang ah? Dito mo nalang tawagan sila tita at 'wag ka ng magligalig. Babalik din ako agad." pagbabanta niya tsaka siya umalis at nawala na sa dagat ng tao. Ang daming manonood. Sa bagay magkakalaban ang buong junior at senior high. Kahit na highschool department lang ang magkakalaban, andaming college students ang napapatigil at nakikinood sa on-going pageant. I personally haven't thought of joini
The Endless Spotlight Take 5
Matagal na namutawi ang mukha nung lalaking iyon sa akin. Ilang beses ba naman kaming nagkasalubong sa araw na 'to?"Oh, ba't ka andito?" gulat at tinuro pa ako ni Ate Rose, isa sa mga kasambahay namin."Huh? Baket ate?" last time I checked, bahay ko ito at parte pa naman ako ng pamilyang andito."Diba aalis kayo?"I furrowed my brows. Tinawag niya si Manang na lumabas galing kusina, gulat din sa pagpapakita ko."Selene, ba't andito ka pa?" kunot noo niyang bungad sa akin."Bakit Manang pinapalayas na po ba ako?" pagbibiro ko habang tinatanggal ang sapatos ko.
The Endless Spotlight Take 6
Dalawang araw ang nakalipas at namutawi na sa aking isipan ang hindi kilalang numero na nagtext. Baka nga tama si Lulu at wrong send lang ang taong iyon. Pero hindi siya tama sa parteng nasa likod ng mafia or serial killer iyon dahil kung oo ay hindi magdadaan ang dalawang araw na walang balitang may nahostage na estudyante sa abandonadong auditorium ng aming eskwelahan. "Tapos grabe, mahigit trentang katao yung napatay nung stalker na 'yun dahil lang sa obsession niya sa bidang babae." pagkekwento ni Lulu habang nagliligpit kami ng gamit. Mataman ko siyang binalingan. "Alam mo Lu, dalawang araw mo na kinekwento sa akin 'yan. You're planning to creep the hell out of me, won't you?" at inirapan siya. "Bakit, gumagana na?" tinignan
The Endless Spotlight Take 7
"Sorry kung pinakaba kita." at napahawak ito sa kanyang batok. Remembering that short happening, hindi ko pa rin mapigilang hindi kilabutan. "Sino naman kase ang may sira sa utak na ang unang bati mo sa kausap mo is 'natakot ba kita?'" I sarcastically told him. I can't help but to scoff. Kita ko sakanya ang gulat sa aking biglaang pagbulyaw. Maski ako ay nagulat nung narealize ko kung ano ba ang nasabi ko. "Woah." He raised his both hands in surrender. Hindi nakakatakas ang multo na ngiti sa kanyang labi. Napatuptop ako sa aking bibig na siyang mas nagpangisi sa lalaking nasa harap ko at bahagyang natawa sa reaksyon ko. "Sorry." all I can say after that spicy words. Didist
Latest chapter
The Endless Spotlight Take 28
We're laughing so hard while drying ourselves here in the convenience store we usually go to. It's cold but my heart is warm.Is it still normal?Philip handed me the hot coffee he ordered from the counter. Ang init nito ay mas nagpawala sa lamig na naramdaman galing sa ulan.Looking outside, hearing the drops of rain, holding my cup of warm coffee together with the man I never knew I would be into.Yes, I can now completely admit how much I adore this man. I can freely tell that to myself, Lulu, or even my parents- except for him. Ang tapang kong sabihin sa ibang tao itong nararamdaman ko pero mismong sa kanya ay naduduwag ako.Ang hirap. Natatakot ako. Kahit na inamin n'ya na ang nararamdaman niya para sa akin, kahit na lakas loob niya nang hinarap ang mga magulang at kapatid ko, kahit na sinabi niyang nanliligaw at maghihintay siya. Bakit nahihirapan akong magsabi ng oo, na sinasagot na kita.Is it because of my unknown condition? "You're quiet, what are you thinking?"We’re wal
The Endless Spotlight Chapter 27
Binitawan niya ang reviewer niya sa physics. “Musta ka pala sa drama club?” she randomly asked. “’Di na kita madalas mapuntahan doon, you’re always busy with the club and your suitor.” She made a face. Napatigil ako sa ginagawa at napagtanto kung gaano na nga kami kadalas na magkasama ni Philip. He was already been introduced to my dad and kuya Vincent at dinner one night! Mom insisted that I should introduce him to dad as a suitor. It was freaking me out dagdagan pa when kuya heard about that dinner, ay hindi na pinalagpas iyon at umuwi ng maaga! Dad was cool about it. He was asking decent questions Philip and answered them politely. He was not too strict or annoyed by the fact that I brought home a man and introduced him as my first suitor. Unlike my brother on the other side of the table, with Eisa beside her who doesn’t care at all, was very serious and uncomfortable. Alam ko for sure na magkakilala sila, kaya hindi ko alam kung bakit ganto nalang ang itsura nya kay Philip. Mo
The Endless Spotlight Take 26
“Hijo, anong year mo nga ulit?” Sinagot naman ni Philip ang tanong ni mommy pagkatapos akong pagmasdan ng ilang segundo. Hindi pa naman siguro ako namumutla ano. “Second-year college po, Business Management.” Sumimsim ng tsaa si mommy, “I see, ka batch mo pala ang kuya niya, si Vincent.” Tumango siya at muli akong binalingan. ‘You okay?’ he mouthed and I nodded to assure him. ‘Wag ngayon please lang! Parang mas bumagal ang oras ng pagkain. Hindi ko alam kung ramdam nila ang tensyon o ako lang ang gumagawa noon. Philip was talking to my mother with outmost respect, I can sense that. Natapos nalang ang hapunan ay siya pa ring kaba ang meron sa dibdib ko. Nakapagpaalam na si Philip kela ate Rose at manang pati na rin sa kay Mommy. “Are you okay?” nagaalala kong bungad sakanya nang nasa labas na kami. Madilim na ang labas ng village kaya wala nang masyadong tao sa labas. Parang uulan pa ata. He smiled boyishly. “Of course. Ikaw, you look tense a while ago. You good?” Sa totoo la
The Endless Spotlight Take 25
“Mom!” napasigaw ako ng wala sa oras. Lumayo ako ng konti kay Philip at natatarantang puntahan ang nanay ko. She is looking sternly at me, looking through her lenses because of the man behind me. Nilingunan ko si Philip and I saw him bow slightly to my mom. “Good evening po, Mrs. Villareal.” My mom never changed her reaction but still acknowledged Philip. “Good evening to you, too.” Iniba ko ang usapan, para mawala sa paningin niya si Philip. “W-why are you here outside?” “I just got home too. Galing pa akong Bulacan and I brought home their famous bulalo, why don’t you ask him to join us.” and then looked at Philip. “Join us for dinner, hijo.” I looked at Philip. Pinanlakihan ko siya ng mata para sana ay makuha niya ang ipinapahiwatig ko. He glanced at me for a moment and answered my mom. “Sure po.” Napapikit ako ng wala sa oras. I want you to go Philip, at baka mainterrogate ka ng nanay ko! Pumasok na kami sa loob. Parang unang beses ni Philip sa bahay namin nang pinasadaha
The Endless Spotlight Take 24
We’re walking together with the beautiful sunset of Lingayen. Ang ihip ng hangin ang tumatama sa amin pareho pero parang mas presko kung siya ang tignan na kakatapos lang ng practice kesa sa akin. Habang tinititigan siya ay hindi ko maiwasang balikan ang inamin at gusto niyang mangyari sa harap rin ni Lulu. I have a lot of questions in mind. Pero I was scared to make a move and ask him things that are bothering me… Hindi namalayan na kanina pa pala rin siya nakatitig sa akin. I felt my face red. Nahiya tuloy akong ibalik ang tingin sa kaniya. Ngunit siguro dahil kuryoso sa naging pagtitig ko sakaniya, he stared as we continue to walk. Nako, hindi ko nga kaya itanong sa kaniya ang mga nasa isipan ko. I can’t even look at him now. “May I?” Hindi ko naintindihan iyon pero parang bulong ng malamyos na hangin ang rahan ng pagdulas ng kanyang kamay sa akin. He’s talking about our hands. Nagtanong ka tapos sinagot mo rin! Mababaliw ako sa mga ginagawa mo, Philip! "Why are you still
The Endless Spotlight Take 23
Pareho kaming napatingin ng tuluyan sa kay Philip. Hindi ko alam kung may mas lalakas pa ang kabog ng dibdib ko. He was looking at me intently kahit na si Lulu ang kausap niya, “Kung pwede bang ako ang maghatid sa kaibigan mo mamaya pag uwi?” Nakita ko ang unti unting pag ngiti ni Lulu. Muli kaming nagtagpo ng tingin ni Philip at mas nagpakabog ng dibdib ko ang dugtong niya sa sinabi. “At sa araw araw na rin.” Hindi nakayanan ang paimpit na tili ni Lulu nang nasa banyo na kami, kakatapos lang ng klase. Kahit na kanina pa ang paguusap na iyon ay hindi niya napigilang mapatili kahit sa gitna ng klase. Buti na nga lang at hindi siya napalabas ng genmath teacher namin. Kahit naman rin ako hindi ko makalimutan ang nangyari sa library. Mas tahimik nga lang ang reaksyong ibinibigay ko sa harap ni Lulu, dahil baka kung anong gawin niya sakin kung madulas ako at makwento ko pa ang nangyari kagabi. “Matuto ka na mag ayos ng sarili ah? Tapos ‘wag mo na ko lagi hintayin pag uuwi ka, deretso
The Endless Spotlight Take 22
I don’t know what I am doing. I thought of it as the last thing I can do for him at the moment, to give him comfort through this.I didn’t expect him to respond to my hug, but he did. “Ang tapang mo nga eh,” I whispered. I don’t have the strength to do anything but give him my comfort.“Hmm, sa lagay kong ‘to?” he asked.I nodded, alam kong hindi niya kita, pero ramdam nya. “Oo naman. Mas pinili ng asawa ni manang Tasing na iwan siya kesa ang lumaban at mag isip ng ibang paraan para sumaya silang dalawa. Kaya saludo pa rin ako sa’yo.”“Ikaw, kahit sa tagal nang mahirap makipagsapalaran, kahit hindi tama ang naisip mong solusyon o armas para lumaban, hanggang ngayon nandito ka pa rin. Kaya saludo ako sa’yo dahil matapang ka.”This time, hinarap ko siya. His eyes are full of awe.“So from now on, don’t give me reasons for you to do it again. You have a lot of reasons to live, and to live by it is to forgive yourself first before the people who have hurt you. Alam ko hindi madali but
The Endless Spotlight Take 21
Both of his hands are full of sliced cuts. May mga natuyong dugo pa, yung iba ay mga luma na na tila ba ay higit pa sa buwan ito kung pagmasdan. I can’t help my tears to fall as I reached for the kit to aid him. I can sense his panic while I still continue to aid him. “H-hey, why are you crying?” hindi makatatakas sa boses niya ang sakit, hindi ko alam para saan. But this broke my heart, into million pieces. I was silent while I do my job, even as he continues to wipe away my tears and continue to hush me. I am speechless. “Bakit hindi ko man lang napansin ‘to…” He moved closer. “Sel, it’s not your fault.” napapaos niyang kumbinsi sa akin. Walang gumanang pampakalama o pangungumbinsing okay lang siya dahil patuloy pa rin ako sa pag luha. I am so confused and guilty because of my selfishness. Bakit ko ba kasi siya laging hinahayaan na ako ang unahin niya? Bakit ang makasarili ko na hindi ko man lang siya natatanong kung kamusta nga ba talaga siya? Bakit sa tuwing magkakausap k
The Endless Spotlight Take 20
I heard him grin. “I will not hang up.”Dahil dun ay mas nagmadali akong magligpit ng gamit. Tapos na rin naman ako sa gawain ko kaya mabilis din akong nagpaalam sa mga kasamahan ko.“Bye po pres, thank you po!” hindi ko na narinig ang sagot ng presidente namin dahil sa pagmamadali ko.“Careful,” he chuckled on the other line. Naririnig siguro niya ang pagmamadali sa paghinga ko dahil sa pagtakbo. Inirapan ko siya kahit hindi niya ako nakikita.Nang sa wakas ay nakarating na ng guard house at nakita ko na siya ay sabay na naming pinatay ang tawag. Kapansin pansin ang tangkad niya sa mga iilang estudyanteng nasa eskwelahan pa. Pansin ko rin ang suot niyang jacket na puti, army green khaki shorts at vans na sapatos.Hingal na hingal pa ako at pilit lumunok at huminga, ngunit hindi ako nagdalawang isip na tumawid sa kabilang kalye kung saan nandun siya na pilyong nakangiti sa pagtawid ko. Pero nang sumagi sa isip ko
