Take 2

"Ang bilis ano? Start na ng intrams ni wala nga akong naintindihan sa buong midterm." pag-inat ni Lulu para hindi antukin.

Nag-lalakad kami sa hallway dahil pinadismiss na kami ng adviser namin para ienjoy ang intramurals.

"Buti tapos na tayo sa requirements kung hindi maghahabol din tayo katulad ng iba." tinignan ko ang mga classroom sa gawing kaliwa at nakitang may mga estudyante pa din na gumagawa ng requirements na ihahabol. 

Naagaw pansin ko ang eroplanong papel na dumiretso sa labas ng classroom, kasabay ng dalawang lalaking naguunahan lumabas sa bintana, hinahabol ang eroplanong papel. Bumagsak sila sa hallway at sa gulat namin ni Lulu ay napahinto kami sa paglalakad para hindi matamaan ng dalawa.

"Luilaine, pinapabigay ni Winston oh!" tumayo at iniabot ito ng lalaking tumatawa pa sa nangyari.

Tanned skin at may katangkaran. Magulo ang ayos ng buhok na sa tingin ko'y galing sa pag gulong nilang dalawa ng kasama nya. Malalim at misteryoso ang mga mata na kasalungat naman sa binibgay nyang ngiti gamit ang manipis at mamula nyang labi na naging dahilan ng pagsilay ng malalim na dimple sa kanang pisngi. 

Nilahad nya kay Lulu ang eroplanong papel habang ito ay hinihingal galing sa pag dagan sakanya ng kasamahan nya.

"Hoy, wag!" pag pupumigil ng kasama niya.

Habang nginingtian nyang nakakaloko si Lulu, hawak hawak pa din ang papel ay nahagip nya ang mata ko at unti unting nawala ang ngiti sa kanyang labi. 

Hindi ko alam kung bakit ganoon na lamang ang tingin nya sa akin. Naudlot lamang ito nang sinakal syang pabiro ng kasama nya. Walang hiya ko din siyang tinititigan sa kuryosidad.

"Teka Win—ano ba!" pagpupumiglas nya habang pahapyaw na tingin sa gawi ko. 

They both stopped nang nagsalita si Lulu. "Sorry kuya Winston pero hindi ko matatanggap 'yan." At nauna ng maglakad. 

Gulat ang makikita sa mukha naming tatlo sa biglaang pagtaray ni Lulu. Ilang segundo ang lumipas nang nabalik kami sa realidad sa paglingon ni Lulu at tawag. "Sel, tara na ano ba!"

Sa pagkabalisa ko napatingin ako sa lalaking kanina pa siguro nakatingin din sa akin at 'di man lang natinag sa pagtingin ko pabalik.

Napasinghap ako "Sorry po!" sa pagmamadali ko, I slightly bowed at them on behalf of Lulu's disrespect and went to her immediately. I heard some 'aww' from the back, guessing from the classmates of that Winston.

"Ba't ba ang tagal mo sumunod? Daldal ako ng daldal andun ka pa pala!" pagsabog ni Lulu.

"Lulu kabastusan yung ginawa mo kanina! Kawawa yung Winston, huy!" hinihingal kong untag sakanya. 

"Dai kung hindi ko naman gusto, why would I bother accept it? Eroplanong papel, really?" pagtataray nya.

"At least show some appreciation! At anong masama sa eroplanong papel? Ang cute kaya, laman nun letters 'no!" pangungumbinsi ko na parang hindi niya alam na letters ang laman nun.

"Wala akong pake Selene. Alam mo namang senior natin 'yun. Kadiri kaya magboyfriend ng mas matanda sayo."

Nagulat ako ng nalamang senior pala namin ang mga iyon?

"Senior na'tin sila?"

"Sophomore din 'yun! Ka-batch ng kuya mo, di kaklase."

Nangilabot ako, "Nasa college department na pala tayo, ang layo na ng nilakad natin! Baka makita pa tayo ng college professors dito, masita tayo!" bulong ko kay Lulu at dali dali siyang hinila.

"Tsaka for sure trip lang nila 'yang kanina dahil alam nilang graduating from SHS palang ako. Kaya ikaw, 'wag ka magpapaloko sa mga tactics ng senior!" pangangaral niya sa akin, hindi man lang napansin ang pagmamadali ko.

Kilala si Lulu kahit graduating SHS palang dahil ginawa siyang model ng school since junior high at sumikat siya dahil siya ang tinaguriang face of the campus. In fact siya nga dapat ang pambato ng batch namin kaya lang ayaw niya dahil inaamin niyang mahina daw siya sa academics. Tinawanan ko na lamang siya sa pagsusungit nya at nagpatuloy kami sa  mabilis na paglakad palabas.

"Antagal naman magsimula." hindi ako mapakali sa inuupuan ko. Ngayon na gaganapin ang battle of the brains na sinalihan ni kuya. Siya ang pambato ng Sophomore ng college department. Apat per year-college students ang maglalaban-laban. 

"Ba't nga ba tayo nandito sa dulo Selene? Wala na nga akong marinig oh!" pagrereklamo pabalik ni Lulu. Andito kami sa pinaka dulo ng auditorium dahil mahirap na at baka masita kami. 

"Lu konting tiis lang 'to, gusto ko lang makita si kuya manalo." I smiled looking at the stage as I saw my brother entered and bowed to the crowd. 

"Bakit may mga senior high dito? Hindi naman sila" napatigil ito sa pagsasalita kaya nilingon ko siya pagkatapos pagmasdan ang kapatid ko. 

Mula sa gulat na ekpresyon ay bigla itong tumili na naging dahilan ng pagkurot ko sa braso nya. Tumingin ako sa paligid at nakitang may iilang napatingin na sa gawi namin dahil sa ginawa ni Lulu.

Hinila ko siya at binulungan "Ano ba Lu! Tumahimik ka nga, baka makita na nila tayo at yung suot nating P.e!" madiin kong tugon sa kanyang namamangha pa ding ekspresyon. 

"Sel, magpeperform ng sayaw yung troupe na kasali yung crush ko! Andito yung crush kong grade 11!" pagkontrol niya sa tili nya. 

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Ayaw mo nga ng taong mas matanda sayo pero nagmumukha ka namang pedo niyan."

Inirapan niya ako "Jameson is just my age, Sel."

"At si Kuya Winston ay gurang na nasa 40s na at hindi mo kayang pagbigyan, ganun?" I sarcastically told her. 

Inirapan niya lang ulit ako at tinuon na ang pansin sa stage kung saan naghahanda na ang troupe ng ka-senior namin para magsayaw na kasama ang Jameson na crush niya.

"Ang gulo mo." tinuon ko na lang din ang mata ko sa stage. 

I actually don't know what's wrong with age gap. Ewan ko lang sa katabi ko.  I mean age doesn't really matter, for me though. Kaya nananawagan ako kay Choi Seungcheol, pwede pa tayo humabol. 

The lights dimmed, senyales na magsisimula na. The dance troupe started to groove to give the audience entertainment before the most awaited brain battle. Kaya masasabi ko din na entertained na entertained nga ang katabi ko dahil hindi ko na siya makausap ng maayos. Kaya imbes na istorbohin siya ay pinanood ko nalang din ang nasa stage. 

Habang tulala ay may napansin akong grupo ng mga estudyante sa bandang kaliwang unahan ng auditorium at nagtatawanan. Ibinalik ko ang tingin ko sa nagsasayaw  at inakalang ito ang tinatawanan nila. 

Wala namang nakakatawa dahil ni isang pagkakamali ay walang makita sakanila. Sa totoo nga nito ay naka place pa sila sa isang national tournament na mahirap ang labanan kaya binaling ko ulit ang tingin ko sa mga estudyanteng nagtatawanan at nalaman kung bakit halos makuha nila ang atensyon ng audience dahil sa ingay nila.

Hindi ko napigilang mapangiti sa lalaking nakatayo sa babang gilid ng stage kung saan nakaharap ang mga nagtatawanang estudyante na sa tingin ko'y mga kaklase at kaibigan niya. He's trying to do the moves of the people dancing on stage, in a funny way. Nag acrobatics pa siya at nagkunwaring ininda ang balakang dahil naman pala sa isang professor na nagbigay warning sakanya na nagudyok sakaniyang umupo sa upuan.

Hindi maalis ang tingin at ngiti ko na mas kinagulat ko at hindi na napigilan ang mahinang tawa dahil sa pagtayo niya pagkatapos tumalikod ng professor at nagsimula siyang magkunwari bilang interpreter! Humalagpak sa tawa ang mga nakakita sa auditiorium na ako din mismo ay tinakpan na ang bibig para hindi marinig ang tawa ko.

"What's funny?" kunot noong tanong ni Lulu at tinignan na din ang kanina ko pa tinatawanan. Nakita kong may dala ng arnis ang professor na kanina pa siya binibigyang warning kaya napilitan itong umupo bago pa siya mahambalos nito. Hindi na nawala ang light atmosphere na binigay ng lalaking iyon na imbis na sa dance troupe naaliw ay sa lalaking hindi mawala ang ngisi dahil sa kwelang pinakita. 

Nang mas lumiwanag dahil sa ilaw hudyat na tapos na ang sayaw ay humalikipkip si Lulu at sinabing "Kaya naman pala. Si Philip nanaman." sinabi niya iyon na para bang sanay na sanay na siya. 

Binalingan ko ang lalaki at napagtuonan kong pamilyar ito.

"Ah, si paper airplane,"  I said out loud.

"Paper airplane?" kunot noo ni Lulu.

Liningon ko siya. "Yung lalaking nagpaabot ng eroplanong papel galing sa kaibigan niyang tinangihan mo?" tinagilid niya ang ulo niya. 

"Grabe ka naman Lu, kanina lang nangyare 'yun! Kay kuya Winston, diba?"

Nang biglang sumagi sa isip niya at inirapan niya ako. "And so? Whatever Sel. Magsisimula na yung quizbee, we should shut up."

Pinagkibit balikat ko iyon at 'di napigilang ibalik ang tingin sa lalaki. Nakatayo nanaman ito at nakikipagtawanan ng nahagip niya ang mata ko. Kumunot ang noo niya at hindi matatago ang unti-unting gulat na naipakita niya. Iniwas ko ang tingin ko, imposible namang ako ang tinitignan niya o dikaya ang makita niya pa ako dito sa malayo.

Hindi kaya nagulat siya dahil pamilyar ako sakaniya o alam niyang senior high ako at nagtataka kung bakit ako nandito?

Sa takot na mahuli ay yumuko ako ng konti at tinuon ang atensyon ko sa kuya kong kakalabas lang ulit ng stage. At nagsimula na ang laban.