Take 4

"Ako na bibili ng pagkain. Anong gusto mo ba? Ako mag kwek-kwek ako" ani Lulu habang nilalapag namin ang mga gamit namin dito sa usual spot naming damuhan ng field, malayo sa stage na pinagsisimulan na ng fashion show. 

"Fishball nalang Lu, ibabad mo sa suka ha? Tsaka juice, pomelo." Iniabot ko sakanya ang bayad. 

"Dito ka lang ah? Dito mo nalang tawagan sila tita at 'wag ka ng magligalig. Babalik din ako agad." pagbabanta niya tsaka siya umalis at nawala na sa dagat ng tao.

Ang daming manonood. Sa bagay magkakalaban ang buong junior at senior high. Kahit na highschool department lang ang magkakalaban, andaming college students ang napapatigil at nakikinood sa on-going pageant. 

I personally haven't thought of joining fashion shows or beauty pageants. Alam ko kaseng hindi ako pang fashion show. Kaya nga hindi rin ako magtataka kung bakit isa si Lulu sa mga suggestion para sa fashion show na 'to. Kumpara sakin na morena, Lulu has more pale skin na mas bumagay sa pagmomodel. She has captivating eyes na kapag tumingin siya sa mata ng isang tao, hindi na siya tatantanan pabalik nito. Maliit at matangos ang ilong nito, perfect teeth with matching perfect smile pa.  

Hindi nga lang siya into beauty pageants dahil alam niyang may question and answer portion na pinakaaayaw niya. 

Kaya napili si Eisa. No choice daw 'yun sabi ni Lulu pero para sa akin kayang masagutan ni Eisa ang mga ibabatong tanong sakanya. Lagi kase silang nagpapractice ni Mommy kasama yung trainer niya kaya masasabi kong may panlaban si Eisa.

Bago ko pa makalimutan ay binunot ko na ang cellphone ko para tawagan si Mommy at ipaalam sakanyang nanonood ako sa malayo. Tumayo ako para makita sana mula sa pwesto ko kung anduon ba sila malapit sa stage dahil alam ko isa sila sa panauhing pandangal. Nang pipindutin ko na saan ang dial button ay hindi na ito natuloy dahil sa biglaang pagbangga sa akin ng isang estudyante. Dahil sa impact ng pagbangga niya sa akin ay tumilapon ang cellphone ko at tuluyang nadaganan ng may kabigatang estudyanteng bumangga sa akin. 

Sa gulat ay hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Nakatingin lamang ako sa likod niyang tatawa tawa pa at dahan dahang tumatayo. Nang tuluyan na siyang nakatayo dahil sa pagtulong sakanya ng kaibigan niya ding natatawa pa ay dumapo na ang mata ko sa phone kong nakatalikod ang screen, pinapakita ang case na may kalumaan na.

"Uy, 'yung cellphone!" sabi ng kasamahan niyang may pamilyar ang boses. Wala na akong oras para tignan sila at alalahanin kung sino man sila nang dahan dahan kong pinulot ang phone kong nasa lapag at ng nahawakan na ito ay pumikit ako. Dumilat lamang at napasinghap, hindi lang ako pati ang mga tao sa likod ko dahil pagkabaliktad ko ng phone ay kalahati ng iscreen ang basag.

"Hala Joie lagot ka!"

"Ang laki-laki mo kase, ayan tuloy."

"Tanga mag sorry ka, Jo!"

"Hala sorry po ateng." tawag siguro nung lalaking nakadagan ng phone ko. Hindi ko pa din sila matignan dahil nakatingin pa din ako sa phone kong basag. Pano ko itatago 'to!

Hinawakan ko ang maliliit na warak ng screen ko ngunit may pumigil sa kamay ko. 

"'Wag mo na hawakan, mabubog ka pa. Patingin nga." napatingin ako sa lalaking nag lakas loob hablutin ang durog ko ng cellphone.

Nakatuon na ang pansin nito sa phone ko nang nakakunot ang noo but that didn't lessen his manly features. Sa lapit namin ay naaamoy ko ang pabango niyang hindi masangsang sa ilong ngunit mas nakakaadik pa amoyin. Magkasing tangkad lang kami ni Eisa na kasama sa volley ball team ngunit ang isang ito ay hanggang baba niya lang ang tangkad ko.

"Ah, screen protector lang 'to. Tsaka gumagana pa naman oh." pagpindot niya sa phone ko at nagangat ng tingin sa akin. Parang nakita ko lang din ang sarili ko sakanya because shock was also written on his face. 

"Ikaw pala." ani niya sa maliit na boses. Napalunok ako at hindi pa rin mawala ang gulat sa mukha katulad niyang titig na titig pa din sa akin. Umiwas na ako ng tingin dahil nahihiya ako sa ekspresyong binigay ko.

He cleared his throat. "Uhm, hoy Jo! Bayaran mo tempered neto! Iphone pa man din." Tinignan niya ang kaibigan niyang Jo na kung 'di ako nagkakamali ay 'yung lalaking dumagan sa phone ko. 

"Tol, 'yun na nga eh. Iphone pa man din eh wala akong pambayad niyan." lumiit ang boses nung Jo sa huling sinabi niya at nagtago pa sa likod ng isa nilang kasama.

"Gago 'to! Bayaran mo 'yan, nakakahiya ka!" siniko siya ng kasamahan niyang pinagtataguan niya.

Bago pa sila magkagulo ay tumutol na ako. "Ay hindi, 'wag na po okay lang." pano ko itatago kela Kuya 'yan!

"Hoy Joie, makonsensya ka naman." gatong ng isa nilang kasama.

"H-hindi po, okay lang po talaga." kukuha ba ko sa ipon ko? Mukhang gumagana pa naman. 

Habang nagsisisihan sila ay sinilip ko ang phone kong basag sa kamay nung lalaki. Tinagilid ko ang ulo ko para magisip. 'Di naman siguro ako papagalitan niyan? Ako nalang magpapa-ayos.

Tinititigan ko ang basag nito nang bigla niyang ginalaw ang kamay niya para pindutin ang power button at pinailaw ito. Huli na nang natanto ko ang biglaang pag-angat ng tignin sakanya.  He playfully raised his left brow.

"What are you debating?" 

Shocked. "Po?"

He flashed his smiled. "'Wag ka magalala, ako nalang bibili ng tempered mo at ako nalang din ang maglalagay." and onced looked at my poor phone.

"Oh Jo, sagot ka na daw Phil! 'Di kita kilala pre!"

"Pabigat ka talagang kupal ka!"

Hindi ko na alam kung sino ang titignan ko dahil sa ingay nila ngunit naagaw ng atensyon ko ang nakabangga kong Jo na papunta sa direksyon ko at walang pasubaling kinuha ang mga kamay ko. 

"Ateng sorry talaga. Hindi ko naman sinasadya, di bale si Philip nalang babayaran ko para dito, walang wala kase talaga ako ngayon eh." 

magsasalita na sana ako ngunit hindi na natuloy dahil may biglang humawi sa mga kamay namin na magkahawak at napagkaalaman kong yung lalaking may hawak ng phone ko ito.  

"Oh tama na 'yan, halina kayo nagugutom na 'ko." tinulak niya si Jo sa kabilang direksyon. Tinignan ako nung Jo at nagsorry ulit. I smiled at him as I shook my hands off to tell him its fine.

Nilahad niya sa akin ang phone ko."Pasensya na kay Joie ah? Dibale bibili ako nitong para sa model mo, madali lang hanap-"

Pinutol ko ang sasabihin niya. "H-hindi na po, okay lang po talaga" aabutin ko na dapat ang phone kong basag ngunit hinawi niya ito palapit sakanya. Ngayon lang ulit ako naglakas loob na iangat ang tignin sakaniya at nakita siyang nakakunot ang noo. 

Hindi ko na napigilang ikunot ang noo ko pabalik.

He tilted his head to the side. "Hindi ba ikaw yung kapatid ni Vincent?" Sa gulat ay tango na lamang ang nasagot ko. 

"Hmm, I see. Sige, see you when I see you." Kinuha niya ang kamay kong nagpapahinga sa gilid at nilagay dun ang basag kong phone. He playfully salute as he walked away, tracing his friends. 

I stood there for about minutes not until I recognized that Lulu is back with her hands full.