Chapter Three

" Sir huminahon po kayo. Ginagawa na po namin lahat para mahanap asawa nyo" ilang ulit ng sinasabihan ng mga pulisya si William ngunit hindi pa rin nya tinitigilan na singhalan ang mga walang kwentang pulis dahil sa tagal nang paghahanap nang mga ito. Kanina pa syang alas 4 nang hapon na sa prisinto at ngayon ay mag-hahating gabi na ngunit hindi pa rin nila nahahanap ang asawa nito. Butil butil na rin ang pawis lumalabas mula sa kanyang noo dahil sa pag aalala.

_______

Nang iniwan sya nito sa restaurant ilang minuto lang ay nag ring ang cellpone nya. Nakita nya sa caller id ang number ng driver ng asawa. Nabalot siya nang pagtataka dahil hindi naman ito tumatawag nang bugla lalo na kung kasama nito ang asawa niya. 

"Hello mang cardo. Napatawag kayo?"

" Kasi sir tatanong ko lang ho kung kayo na maghahatid kay maam sa iskwela dahil hindi--" hindi na natapos ang sasabihin nito ng sumagot sya.

"Ako? Mang Cardo. Hindi mo ba sya kasama kanina pa sya umalis may emergency daw sa research nya."

"Ho? Hindi ho. Nandito pa po ako sa parking lot ng restau." 

Hindi alam ni William kung anong gagawin niya. Kung mag papanik na ba siya o kakalma muna. Pero mas pinili nyang kumalma. Inilabas niya ang cellphone at Dinaial niya ang number ng asawa. Ngunit naka ilang beses na niyang tinawagan ay hindi pa rin ito sinasagot nang asawa. 

Unti unti nang namumuo ang pag aalala niya.

"Fuck! Answer your damn phone." Hindi na niya maiwasang mairita at bago pa man siyang tuluyang mairita ay tinawagan na muna niyasi Mang Cardo.

" Mag-kita tayo Mang Cardo. Hintayin nyo ako sa parking lot." 

Nang makarating siya sa parking lot ay dinaluhan nya sa sasakyan ang driver at sabay silang nagpunta ng iskwelahan ng asawa gamit ang kotseng pansundo. 

" Dito ka na lang muna Mang Cardo ah. Baka na late lang yun pag hindi ko siya nakita sa loob tatawagan kita " tumango si Mang Cardo at naghintay nga sa labas ng paaralan. Samantala si William ay paikot ikot sa University para hagilapin ang asawa. Hindi nya alam ang schedule ng asawa dahil hindi niya gustong isipin nito na kinokontrol nya ito. 

Pero ngayon pinag sisisihan na niyang hindi niya inalam. Habang nag-lalakad sa kawalan at paulit ulit na napapamura sa isip pag hindi niya nakikita ang asawa sa mga lugar na pinupuntahan niya ay na isip niya ang kaibigang si Klein.

Professor nga pala ito sa University baka matulungan siya. Dinaial niya ang number ng kaibigan. Tatlong ring lang at sinagot na siya. 

"Hey bud? Need any-" hindi na nito natapos ang pag-tatanong nang sumagot siya. 

" Can I have Belle's schedule? " natataranta niyang tanong na nagpakunot sa noo ng kausap nito. 

"Anong nangyari bakit parang-" hindi na naman nito natapos ang sasabihin. 

" Just give me the fucking schedule!" 

"Hey, chill buddy. Have you try in admin." 

Yeah. Admin. Why did I forget that? Hindi na siya nagpaalam sa kausap at nag punta na sya sa Admin ng paaralan. Nang makaratinv siya doon ay may sumalubong na agad sa kanya na stuff. 

" Mr. Santiago what can I-" ito na ang ikalawang tao na hindi natapos ang pagsasalita dahil agad na nag salita si William. 

" Schedule. I need the schedule of my wife" 

" Is there any problem sir?"

" Just give me the damn schedule!"

naiirita na siya sa staff dahil imbis na sabihin na lang ay nag tatanong pa ito. 

" She had a class now in Room 345."

Tatalima na sana siya nang alis nang mag salita ang staff. 

" Sir we can have a call to the her Prof. If you want. " dahil sa narinig ay biglang nag liwanag ang paligid nya. 

" Really? Ask the Prof if my wife is in there."  sa sinabi niya na iyon ay agad siyang sinunod ng staff. 

" Hello this is Admin. May I ask if Mrs. Santiago is in your class? Ok. Thank you.

"hindi alam ni William kung good news o bad ang sasabihin ng staff.

" Miss what? " tanong niya dito. 

" Sorry, Sir but your wife is not on the class. For now that is her last class. "

Matapos niyang manggaling sa University ng asawa ay nag deretso na siya sa prisinto. Kahit 24 hours pa ang kailangan bago hanapin ang nawawala ay hindi na ito kailangan basta siya ang nagsabi. 

At hanggang ngayon nga ay wala pa ring balita. Pansamantala ipinagbilin niya si Eza sa mga kasambahay at binilin na wag sasabihing nawawala ang nanay nito. 

Ang katahimikan na bumabalot sa opisina ng Chief ng Pulisya ay biglang nagambala dahil sa tunog ng telepono. Gusto niya sana na siya ang sasagot sa tawag pero inunahan na siya ng Chief of Police. 

" Hello. Yes this is. Mrs. Belle Martinez?" nang marinig niya ang pangalan ng asawa ay bigla siyang kinabahan nanatili siyang nakikinig. 

" Her husband is here. What? Where okay. We're coming." pag kababa ng telepono ay tinignan siya ng Chief. 

"Your wife is in the hospital." 

Nang sabihin ng Chief ang pangalan ng ospital na kinalalagyan ng asawa ay agad siyang nag punta. Natagalan pa siya dahil malayo na ito sa syudad. Nang makarating sa ospital ay agad siyang lumapit sa information desk. 

" Mrs. Belle Martinez, miss saan ang room niya?" sinagot sya ng nurse at habang nasa pag hahanap siya ng kwarto ng asawa at may nakabangga sya. 

" Fuck" sabay nilang mura at nagkatinginan sila ng lalaki. Doon niya lang napagtanto na ang pinsan niya pala itong si Lenceir. 

"Hey bud. What are you doing here?" tanong niya sa pinsan. Hindi niya alam na umuwi na pala ito mula sa America. 

"I visited my old friend. Okay naman na pala siya kaya umalis na rin ako. You?" tanong nito sa kanya. 

"Me? Oh fuck, my wife's in here. I need to go bud." kung hindi pa pinalala ng pinsan kung bakit siya nasa ospital ay hindi niya pa muling maalala ang asawa.

"You're married?" tanong nang pinsan niya sa kanya. 

"Yeah. I really need to go. Gonna tell you some other time" bahagya niyang tinapik ang balikat nito at nag patuloy sa pag hahanap nang kwarto nang asawa. 

Nakarating na siya sa kwartong pinagdalhan ng asawa at nakita niya itong nakahiga sa kama maliban sa pasa malapit sa bibig ay wala na siyang makitang iba pa. 

" How's my wife?" tanong niya sa mga nurse na tumitingin ng vitals ng asawa. 

"She's okay sir. Nawalan lang siya ng malay dahil sa takot." sagot ng nurse sa kanya. 

"Takot? What happen?" bigla siyang kinabahan. 

" Sabi po nung nag dala sa kanya ay may nang haharas sa asawa nyo ng makita nya ito." salaysay nung nurse. 

"Nasaan ang hayop na nang haras sa asawa ko?" sa tanong niya na iyon ay siya ding pasok ng mga lalaking naka unipormeng pulis. 

" Sir mga pulis po kami nandito po kami para kunin ang statement nyo," malumanay na sabi ng isang matangkad na pulis. 

"Sorry but I'm not the one who brings my wife here. I just arrived earlier" sagot nya sa mga ito. 

"Sino pong nag dala kailangan po namin siyang makausap" tanong nang pulis. 

" I don't know" 

"Kung ganun ho sir. Tatanungin na lang ho muna namin yung mga staff sa emergency room kung ano pong nangyari. Babalik na lang po kami para sa statement ng asawa nyo." tango lang ang naituon niya at umalis na ang mga ito.

Habang hinihintay na magising ang asawa ay nag-ring ang cellphone niya. Nakita niyang mga magulang niya ang tumatawag. Kapipindot niya palang nang answer ay ang nag-aalalang boses na ng ina nya ang bumungad.

"What happened to your wife hijo? Did you find her? Mang Cardo told me when I called him because your not answering your phone." halata sa boses nito ang pag-aalala.

"She's fine now. You don't have to worry about it anymore" paninigurado niya sa mga magulang.

"Ano ba nangyari sa kanya?" tanong ng Mommy niya. 

"I don't know either." 

"Ha? E sinong nag-dala diyan kay Belle?" nagtatakang tanong ng mga magulang nya. 

" Hindi ko na siya naabutan ng makarating ako sa hospital room ni Belle, Mom sabi lang nung nurse may nang haharas kay Belle and there's this guy helped her." kwento niya sa ina

" Kung ganun nasaan na yung lalaki." tanong ng ina

"Hindi ko naabutan sabi ng nurse kanina ka aalis lang nung lalaki nang dumating ako."

"We should atleast give him a reward. Bibihira na ang ganyang mga tao lalo na diyan sa Pilipinas." suhestyon ng ina

" Yeah. Papahanap ko siya." 

HABANG may kausap si William ay hindi niya namamalayan na unti unti na palang nagigising si Belle. She opened her eyes and saw a white ceiling. She look every corner of the room and realized that she was in the hospital. 

"William," mahinang sambit niya ng makita ang asawa na naka talikod sa kanya. Kahit mahina ay narinig siya ng asawa kaya ng lingonin siya nito ay makikita ang labis na pag-aalala sa mga mata ng asawa. 

"Are you okay? May masakit ba? Anong gusto mo? Wait I just call the doctor" 

Mabilis na lumabas ang asawa sa kwarto para mag-hanap ng doctor. Habang siya ay inaalala pa rin ang mga nangyari. Naaalala niya na sumakasy siya ng taxi ng iniwan niya si William sa restaurant kanina. Tapos hinaras siya ng lalaki. Nang maalala ang nangyari nanginig muli ang katawan niya sa takot. Niyakap niya ang sarili. Lalong nadagdagan ang panginginig niya nang bumukas ang pinto. 

Dinaluhan agad ni William ang asawa dahil nakita niyang nanginginig ito. Malamang ay naalala na nito ang nangyari sa kanya. 

"How's she is?" tanong niya sa doctor na sumusuri sa asawa.

"She's fine. Pero sa nakikita ko may trauma pa siya sa nangyari. I advice you should stay by her side for a while until she's okay." 

Tinanguan niya ang doctor at ilang sandali pa ay umalis na ang mga ito kasama ang nurse. Habang siya ay yakap pa rin si Belle na pinapakalma niya habang naka yakap sa asawa. 

" Shh. Im here honey. "

Honey. Nang marinig ni Belle ang tawag na iyon ay naalala niya na may taong tumulong sa kanya. Sa naaalala niya ay nandoon si Lenceir. Humiwalay siya sa pag-kakayap ni William at nag-tanong.

"Sinong nag-dala sakin dito."

"Hindi ko alam. Hindi na kami nag-abot nang pumunta ako dito. Sobrang nag-alala ako sayo alam mo ba yun. Halos awayin ko na yung staff sa paaralan mo para lang ibigay yung schedule mo tapos yung mga pulis halos gusto ko nang barilin dahil hindi ka nila mahanap. Tapos yun pala naharas kana. Sorry. "

Biglang lumambot ang puso niya sa mga sinabi ng asawa. Kahit sa panaginip ay hindi niya inaasahan na sasabihin ito ng asawa. Kakaibang William ang nakikita niya ngayonsa kanyang harapan. Ang William na kilala niya ay ang lalaking kahit kanino ay walang paki alam maliban sa anak niya. Yung William na may pagka arogante ay biglang nawala. Hindi niya namamalayan na napapangiti na pala siya sa iniisip.

" Bat naka ngiti ka diyan? Naalog na din ba utak mo?"

Hindi na niya napigilan ang sarili at humagalpak siya ng tawa. Habang si William naman ay nag-tataka na sa inaakto niya. Nang halos maubusan na nang hininga si Belle ay saka lang siya nag-salita.

" Sorry. Nanibago lang ako sayo. Like the heck yung lalaking akala ko huling taong mag-aalala sakin ay unang taong nag-aalala pala." nanunuksong sabi niya kay William.

Habang si William naman ay napakamot nalang nang ulo. " Ano okay kana  ba?" tanong niyo sa kanya.

" Ayos na ko. Salamat sa pag aalala" nilibot niya ang paningin at nakitang si William lang ang na sa kwartong iyon.

"Nasaan si Eza?"

"Iniwan ko sa bahay. Hindi ko sinabi sa kanya yung nangyari sayo kasi baka mag alala nang husto yung batang yun," sagot sa kanya ni William habang siya ay napatango nalang.

Muli niyang inaalala ang nangyari sa kanya.

"Ahmm" nag aalangan siya kung tatanong niya ba ang asawa dahil baka nag kamali lang siya nang nakita bago siya mawalan nang malay.

"What? Somethings bothering you?" tanong sa kanya ng asawa.

Tinignan niya muna sa mata ang asawa at saka nagtanong.

"Sinong nag dala sakin dito?" tanong niya.

Habang si William ay nangunot ang mga nuo dahil pangalawang tanong na ito nang asawa. Siguro ay hindi pa rin nito makalimutan ang nangyari.

"Hindi mo ba naaalala kung sino?" gusto niyang sabihin na naaninag niya na ang dating kasintahan ang nakita pero inisip niya din na baka imahinasyon niya lang yun.

"Hindi. Hindi ko na alam ang nangyari nung may humawak sa akin" sagot niya dito.

"Sabi ng nurse kanina may nagdala sayong lalaki. Kaya lang di ko na naabutan" muling kwento ng asawa.

Hindi pa rin maalis sa isip niya ang imahe ni Lenceir bago siya mawalan nang malay nang araw na yun. Ngunit pinagbwalang bahala nalang niya.

Ilang saglit lang ay may mga pulis na nagpunta sa kwarto niya. Napatayo ang asawa niya.

"Chief if your here to hear her statement can you do it tomorrow?" tanong agad ng asawa sa mga pulis.

"Sorry sa abala. Gusto lang po namin sabihin na nasa prisinto yung taxi driver na nang haras sa inyo Maam" sabi nang pulis.

Nang marinig ni William ang sinabi nang pulis ay biglang nag init ang ulo niya.

"I want to see that motherfucker!" makikita ang galit sa mga mata ni William.

Akmang tatayo ito nang hawakan ni Belle ang kamay ng asawa na nag aalangan.

"Ahmm. Calmed down" sambit niya.

"How can I do it? That mother fucker should pay!" nag pupuyos sa galit na sabi nito.

Habang hawak pa rin sa kamay ang asawa nilingon niya ang mga pulis.

"Our attorney will handle it. We will send him there" sabi niya sa mga pulis.

"What? No! I will handle this. I gonna..." hindi n natapos ni William ang sasabihin niya nang maramdaman ang pag pisil sa kamay nang asawa.

"Fine! Klein will handle it" sa sinabi na yun ay umalis na ang mga pulis. Habang siya ay nag tataka kung bakit nito binanggit ang pangalan ni Klein.

"Klein? Why Klein?" tanong niya kay William.

"He's our lawyer" napalaki ang mata niya sa narinig.

"What? Really? He's a lawyer? For real?" sunod sunod niyang tanong.

Nangunot naman ang mga kilay ni William sa pag tatanong nang asawa.

"Yeah" matabang niyang sagot.

Laking pasalamat ni William at hindi na muli nag tanong ang asawa tungkol kay Klein kundi ay baka lamunin na naman siya nang kung ano. Binantayan niya ito sa Hospital habang nagpapahinga at paminsang minsang tinatawagan ang kasambahay sa kaninang bahay upang kamustahin ang anak.