Kabanata 5

Tahimik na nakinig si Samantha kay Althea habang sa loob-loob niya gusto niyang sigawan ang babae upang tumigil na ito.

“Talaga bang hindi mo naranasan ang mahalin ka, ano?” 

Napalunok pa si Samantha sa tanong ni Althea habang ang kaniyang mga kamao ay nakakuyom sa inis. 

“Kay gandang balikan ang mga araw kung saan na sa piling ko pa si Lorenzo...” sambit niya sa nakangiting reaksyon.

Alam ni Samantha kung anong balak ng babae. Gusto niyang saktan ang damdamin niya at ipamukha na mas mahal siya ni Lorenzo. 

Nag-aapoy ang kaniyang puso dahil sa ginagawa ng babae pero nanatili pa rin siyang kalmado.

“Kung ang pinunta mo rito ay ipamukha sa akin ang pagmamahal ni Lorenzo para sa 'yo, umalis ka na,” aniya pero parang bato lang si Althea at nagpatuloy sa pagsasalita.

“Tanda ko pa noong magkasama kami. Grabe, pinagluluto niya ako ng pagkain at kapag may sakit ako, talagang tatakbo pa 'yan para lang alagaan ako. At higit sa lahat, prayoridad niya ang kasiyahan ko.”

Napaluha si Samantha dahil sa mga sinabi ni Althea na kinasama ng kaniyang loob. Kahit kailan ay hindi niya naranasan lahat ng mga bagay na iyon kahit pa sa loob ng tatlong taon nilang pagsasama.

Bago pa man makita ni Althea ang kaniyang luha ay pinahiran niya ito at pinanatiling hindi apektado sa mga sinasabi sa kaniya ng babae. Kailanman ay hindi niya ipapakita rito ang inggit.

Muli na naman itong nagsalita. 

“At alam mo bang palagi niyang sinasabi sa akin kung gaano niya ako kamahal kahit minsan nakakairita na,” aniya na sinamahan pa nang tawa. “Oh? Hindi niya ba iyon ginagawa sa 'yo? Kawawa ka naman...”

Tinakpan pa nito ang bibig na tila ba ay hindi pa siya makapaniwala na hindi naranasan ni Samantha ang mga iyon mula kay Lorenzo. Durog na durog na ang puso ni Samantha sa loob-loob pero nanatili siyang walang reaksyon.

Sa loob ng tatlong taon, lahat ng mga binanggit ni Althea ay hindi niya kailanman naranasan mula sa asawa kahit pa sa kabila ng kaniyang kondisyon ngayon. Masakit man ay iiyak na lamang siya at magtitiis hanggang sa makakaya niya.

Ngayon ay lakas loob na sinalubong ni Samantha ang nangungutyang titig ni Althea upang ipakita sa kaniya na hindi siya apektado sa lahat ng mga sinabi nito. 

“Wala ka na bang ibang sasabihin? Sa tingin mo ay masasaktan mo ako dahil lang diyan?”

Tila nagulat pa si Althea sa kaniyang mga tinuran kaya napangiti si Samantha.

"Akala mo iiyak ako, magagalit, o magwawala, ano?” tanong niya rito. “Well, diyan ka nagkakamali, hindi lahat ng bagay ay kaya mong mahulaan.”

Tila ba biglang nawala ang energy ni Althea nang titigan niya si Samantha at naikumpara ang sarili na dati pala siya naging parte sa charity ng pamilyang Buenaventura. 

Naglakad na pauwi si Samantha at naiwan si Althea na parang desperada. Nakahandang gawin ang lahat para lang masira sina Lorenzo at Samantha subalit kahit kailan ay hindi niya kayang pantayan si Samantha kahit anong gawin niya.

****

Kahit anong gawin ni Samantha ay pilit bumabalik sa alaala niya ang mga salitang binitawan ni Althea. Akala ng babae kanina ay hindi siya apektado subalit wala itong kaalam-alam na unti-unting dinudurog ang kaniyang puso sa inggit.

Napaupo siya sa sofa at umiyak ng tahimik. Labingdalawang taon din niya hinabol si Lorenzo pero hindi niya man lang siya pinansin ng lalaki.

Bigla na naman siyang napangiwi ng sumakit ang kaniyang tainga. Tinanggal niya ang suot na hearing device at halos mamutla siya nang makitang may bahid ito ng dugo. Nanginginig man ang kaniyang kamay ay nilinisan niya ito saka humiga sa kama.

Bago matulog ay naisipan niyang buksan ang kaniyang i*******m at doon nakita niya ang mga litratong kumakalat sa i*******m. Mga litrato ni Lorenzo at Althea noong nag-aaral pa silang dalawa kasama ng mga malalapit nilang kaibigan. Napatitig si Samantha sa mukha ni Lorenzo na masayang nakatitig kay Althea.

Pakiramdam niya ay mawawalan na siya ng hininga kaya nilipat niya na ito lalo na nang mabasa niya ang isang screenshot ng pagbati ni Lorenzo para kay Althea. Hinihiwa ang puso niya kapag pinagpatuloy pa niya itong tignan. Pakiramdam niya pasuko na siya dahil sobrang sakit na ng kaniyang dibdib. Nindi niya alam kung hanggang kailan siya magtitiis. 

Pinilit niyang makatulog sa kabila ng mga nakita niya pero laking pasalamat ni Samantha dahil sa wakas ay nakatulog siya nang mahimbing. Ngunit ilang oras lang ng kaniyang pagtulog, bigla niyang binuksan ang mata.

Nakita ng kaniyang dalawang mata ang kararating lamang na si Lorenzo kaya't bumangon siya para harapin ito. Ang luha niya ay nagbabadyang tumulo pero pinigilan niya ang sarili. 

“Lorenzo, I'm sorry for what happened earlier,” kinakabahang sabi niya ngunit tinitigan lamang siya nito. 

Hindi nakaligtas kay Lorenzo ang suot niya kaya umiling ito. Alam niyang nagmukha siyang kaawa-awa sa suot niya pero wala siyang pakialam. 

Tinitigan siya ni Lorenzo at ganoon na lang ang kaba sa puso ni Samantha. Hindi niya masabi kung ano ang nasa utak ng asawa sa mga oras na ito hanggang sa...

“Maraming rason para hindi ka na bumalik. Pwede mong kalimutan na ikinasal tayong dalawa. Pwede mo akong kalimutan anong oras mo gusto pero bakit?” aniya na nagpakabog sa dibdib ni Samantha. 

Hindi siya nagsalita at hinintay ang susunod na sasabihin sa kaniya ni Lorenzo. 

“Is it hard to let me go? You can't imagine your life away from the family and the money? Takot kang mawala ako dahil mapeperahan mo ako? Iyan ba ang dahilan mo, Samantha?”

Tumulo ang luha sa kaniyang mga mata nang marinig ang mga masasakit na salitang iyon mula sa asawa. Nagpupuyos siya sa galit kaya't hindi niya napigilan ang sarili at nasampal ito.

“Iyan ba ang tingin mo sa 'kin, Lorenzo? Kailanman ay hindi kita hiningan ng pera at alam mo 'yan!” galit na sabi niya habang umiiyak. Akala ni Samantha ay tapos na si Lorenzo sa pagwasak sa kaniyang puso pero hindi pa pala. Sasaktan pa pala siya nito. 

Walang ibang gusto si Samantha simula nang mahalin niya si Lorenzo kung hindi mahalin siya nito pabalik. Hindi pera ang habol niya sa lalaki kung hindi si Lorenzo mismo. Ngunit hindi ito makita ni Lorenzo dahil sarado ang puso niya para sa kaniya. 

Natawa naman ito bigla kaya nagtaka si Samantha.

“Kung hindi pera ang habol niyo sa akin ay bakit pinuntahan ako ng ina mo sa opisina? Bakit nagmakaawa siyang bigyan kita ng anak? Ano ba sa tingin mo ang ibig sabihin no'n, Samantha. Tell me, what's all that?”

Natulala si Samantha sa kaniyang nalaman. Hindi niya aakalain na pupunta pala ang ina kay Lorenzo at hindi niya alam ang gagawin. Hindi alam ni Samantha kung paano ipaliwanag kay Lorenzo ang tungkol doon na ngayon ay para na siyang pinatay sa sama ng tingin.

Napatungo na lamang siya at hindi alam ang gagawin sa ina.

“Kung gusto mong manatili sa pamilyang ito at kung ayaw mong bumagsak ang negosyo niyo, do something with your mother. Get her out of the way and shut her mouth, okay?”

Tumakbo paalis si Samantha pagkatapos niyang marinig ang sinabi ni Lorenzo upang magsimula sa paghahanap sa ina.