Pinawi ni Dianne ang anumang bakas ng pag-aalala sa kanyang mga mata at sabay na pinakalma sina Ashley at Dexter. "Mananalo si Ashley, at sa isang iglap, siya ang magiging pinakabatang at pinakasikat na babaeng direktor sa bansa."Tumingin sa kanya si Dexter at agad na naintindihan ang ibig niyang sabihin. Tama, sa mundong ito, walang hindi kayang gawin ng pera. Marami si Dianne nito. Kahit hindi maganda ang pelikula ni Ashley, kaya niyang gumastos ng daan-daang milyon upang mapalakas ang kita nito sa takilya."Baby girl, ikaw talaga ang pinakamakakaintindi sa akin!" Masiglang yumakap si Ashley kay Dianne. "Sa sinabi mo, panalo na ako kahit anong mangyari!"Masayang nag-usap at kumain ang tatlo, at hindi umalis hanggang halos alas-nuwebe ng gabi.Sa pag-uwi, nakatanggap ng tawag si Dianne mula kay Sandro.Tulad ng inaasahan niya, ang taong nasa likod ng kumpanyang humahadlang sa pagbili ng Missha sa YSK ay si Tyler."Dianne, gusto mo bang tulungan kita sa pagbili ng Missha sa YSK?" ta
Nagdilim ang mukha ni Tyler.Mahigit kalahating buwan na siyang nasa business trip, pero parang patay na siya sa paningin ni Dianne—ni isang mensahe, wala siyang natanggap. Samantalang si Dianne naman, nasa lumang bahay lang, kumakain, natutulog, at parang wala lang, patuloy na nakikisama kay Dexter na parang walang nagbago."Wala nang tawag-tawag. Wala akong gustong sabihin sa kanya," malamig niyang tugon sa telepono.Narinig iyon ni Dianne ngunit nginitian lang niya ito at kalmadong nagsabi, "Titingnan ko lang ang mga niluluto sa kusina."At saka siya tumalikod at umalis.Dahil sa inis, lumabas ang ugat sa noo ni Tyler.Akala ba ni Dianne, mas hindi siya mahalaga kaysa sa isang putahe?Halos tapos na siyang makipag-usap kina Tanya at Alejandro nang bigla niyang ibaba ang video call dahil sa inis.Ito ang unang pagkakataon na si Tyler mismo ang tumawag sa kanila. Masaya pa sana si Tanya, pero dahil kay Dianne, bigla na lang naputol ang tawag.Sumiklab ang galit sa loob ni Tanya."Dia
Sa gabing iyon mismo, inilipat si Dianne mula sa pangunahing bahay patungo sa annex sa kanlurang bahagi. Hindi man lang siya pinayagan ni Tanya na kumain ng hapunan kasama nila.Sa loob ng madilim na annex na may bahagyang amoy ng lumang kahoy, tahimik na pinagmasdan ni Dianne ang pagkaing inihain ng mga katulong. Napangiti siya nang mapait. Marahil, isinilang talaga siyang masokista.Kaya niyang durugin ang bawat miyembro ng pamilya Chavez sa isang iglap, ngunit heto siya, muling tinitiis ang pang-aapi nila, tinatanggap ang bawat panghahamak. Siguro, gusto lang niyang makita kung hanggang saan nila siya kayang yurakan. Sabi nga nila, kailangang maranasan ang tunay na pagsubok upang tumibay nang husto. At sa sandaling tuluyan nang mabura ng pamilya He ang natitira niyang utang na loob sa kanila, wala na siyang dahilan para magpigil.Anuman ang pagtuunan niya ng pansin, siguradong makakamit niya. Para sa anak na nasa sinapupunan niya, tahimik niyang kinain ang kanyang pagkain at pagkat
Laging mabait si Alejandro kay Dianne. Bilang nakatatanda, inaasahan niyang bibigyan siya nito ng kaunting konsiderasyon."Dad, hindi po ako galit. Sa totoo lang, naniniwala akong maayos na tirahan ang annex," sagot ni Dianne kay Alejandro."Dianne, alam mo namang mainitin ang ulo ng Mommy mo. Matalas ang dila niya pero malambot ang puso. Sa tagal ng pagsasama namin, hindi ko na mabilang kung ilang beses niya akong pinagalitan. Pero sa pagkakataong ito, siya mismo ang humihiling na bumalik ka. Sana naman ay pagbigyan mo siya… at ako rin," pakiusap ni Alejandro sa mahinahong tinig."Dad, sinasabi ko lang ang totoo. Mananatili ako sa annex. Kayo ni Mommy ang manatili sa main house. Sa ganitong paraan, hindi tayo madalas magkikita at hindi ko siya palaging maiinis. Mas makabubuti ito para sa ating dalawa, hindi po ba?" sagot ni Dianne nang may paninindigan.Nang makita ang matibay na desisyon ni Dianne, napabuntong-hininga si Alejandro at napailing bago bumalik sa loob ng bahay, ramdam a
Nakakulong sa loob ng bahay at ganap na hiwalay sa mundo, ginugol ni Dianne ang kanyang oras sa pagbabasa, pag-aaral, at pagpapayaman ng kanyang kaalaman—bukod pa sa pagkain, pag-inom, at pagtulog.Dumating ang resulta ng pagsusuri sa ikalawang araw.Hapon nang lumabas ang mga resulta.Kinagabihan, ibinato ni Tanya sa mukha ni Dianne ang binagong ulat ng pagsusuri at, nang walang pag-aalinlangan, sinampal siya nang malakas.Sa pagkakataong ito, nakatayo lang sa likuran niya si Alejandro at hindi siya pinigilan."Dianne, isa kang walang hiya!" sigaw ni Tanya. "Sayang lang ang kabutihang ipinakita sa’yo ng pamilya ko. Pinilit niya si Tyler na pakasalan ka kahit tutol ang lahat. Nararapat ka talagang pagbayaran ang ginawa mo!""Tama na. Sinabi ni Tyler na hindi ka maaaring saktan. Hihintayin nating siya ang humarap dito. Kumalma ka," wika ni Alejandro, kita sa kanyang mukha ang pagkainis habang tinititigan si Dianne nang may matinding paghamak.Nakita na ni Tyler ang resulta ng pagsusuri
Tahimik ang buong biyahe. Wala ni isa sa kanila ang nagsalitaNananatiling nakaupo si Tyler, nakapikit ang mga mata.Habang pinakikinggan ang mabagal at pantay niyang paghinga, napagtanto ni Dianne—tulog ito.Nakatulog ito sa buong biyahe hanggang sa makarating sila sa ospital. Nang huminto ang sasakyan sa parking lot, saka lang ito dumilat.Naghihintay na ang mga doktor at nars sa kanilang pagdating.Si Dianne ang unang kinunan ng dugo—pitong tubo ang napuno. Tahimik lang siya habang isinasagawa ang proseso, habang si Tyler ay nakatayo sa tabi niya, walang imik at pinagmamasdan siya.Pagkatapos, isinailalim siya sa isang kumpletong prenatal check-up—lahat ng kinakailangang pagsusuri para sa mga buntis sa unang trimester.“Hindi mo kailangang mag-aksaya ng oras dito,” sa wakas ay nagsalita si Dianne, binasag ang matagal na katahimikan sa pagitan nila. “Walang halaga sa’yo ang mga pagsusuring ito.”Tahimik lang si Tyler sa buong oras, nakatingin sa malayo, tila malalim ang iniisip.Nan
Nakaupo sila sa parehong posisyon tulad ng dati.Parang bumalik sila sa nakaraan, ngunit ngayon, malinaw na lahat ay nagbago.Pinanood ni Tyler si Dianne habang nakayukong humihigop ng kanyang sopas. Kinuha niya ang telepono mula sa kanyang bulsa at ipinatong iyon sa harapan nito."Ang telepono mo."Saglit itong tiningnan ni Dianne at bahagyang tumango. "Salamat."Nang makita niyang hindi agad kinuha ni Dianne ang telepono, hindi napigilan ni Tyler ang mapang-asar na ngiti. "Ano? Ayaw mong ipaalam sa kasintahan mo na ligtas ka na?""Hindi na kailangan," sagot ni Dianne nang hindi tumitingin, nakatuon sa pagkain niya.Kanina'y hindi siya gutom, ngunit ngayon, tila nagising ang kanyang gana. Ang gusto lang niya ay kumain.Tinitigan siya ni Tyler bago marahang tumawa, may hindi maipaliwanag na ekspresyon sa mukha.Hindi niya maintindihan ang nararamdaman niya.Ibinaba niya ang tingin at nagpatuloy sa pagkain. Walang muling nagsalita sa pagitan nilang dalawa.Sa isang marangyang apartment
Habang dinidiligan niya ang mga bulaklak, napatingala siya nang hindi sinasadya—at doon, sa balkonahe ng ikatlong palapag sa labas ng kanyang opisina, nakatayo si Tyler, tahimik siyang pinagmamasdan.Akala niya’y wala ito sa bahay.Matapos ang isang saglit na tingin, agad niyang iniwas ang paningin at nagpatuloy sa pagdidilig.Sa likod ng bahay, may isang malaking punong persimon, hitik sa hinog at mamula-mulang bunga.Setyembre na—panahon kung kailan lubos nang nahihinog ang mga persimon, animo’y maliliit na parol na nakasabit sa mga sanga.Matapos tapusin ang pagdidilig, tinawag ni Dianne si Manang Marga. Kumuha sila ng dalawang basket at nagtungo sa likod ng hardin upang mamitas ng persimon.Napakataas ng puno. Sa mga nagdaang taon, si Dianne mismo ang umaakyat para pitasin ang bunga, ngunit ngayong taon, hindi na iyon posible.Nag-aalangan namang umakyat si Manang Marga kaya kumuha ito ng mahabang kawayan upang ipukpok sa mga sanga at pabagsakin ang mga bunga.Gusto sanang kunin n
Agad namang binitiwan ni Tyler ang pagkakahawak kay Gabriella at tiningnan itong muli. "Papasamahan kita kay Lyka papunta sa clinic."Bahagyang napatigpil si Gabriella at umiling. "Hindi na kailangan. May dala akong gamot sa kotse, susubukan ko muna ito.""Miss Guazon, hayaan mong samahan kita pababa," mahinahong alok ni Lyka."Sige, salamat, pasensya na sa abala," magalang na sagot ni Gabriella bago lumingon kay Tyler. "Sige na, bumalik ka na sa trabaho mo. Magkikita na lang tayo ulit sa ibang araw."Tumango lang si Tyler habang paika-ikang naglakad palayo si Gabriella kasama si Lyka.Pagkapasok sa sasakyan, biglang nagbago ang ekspresyon ni Gabriella. Ang maamong ngiti niya ay napalitan ng malamig na tingin.Sinadya niyang ipitin ang paa kanina upang subukan si Tyler. Ngunit base sa naging reaksyon nito—ang malamig at kontroladong kilos nito—malinaw na hindi siya nito iniintindi at sinadyang panatilihin ang distansya sa kanya.Mukhang hindi magiging madali ang plano niyang pakasalan
Nag-aalalang tumingin si Tanya sa kanya, tila may gustong sabihin, ngunit pinigilan siya ni Alejandro.“Sige, alagaan mo ang sarili mo. Babalik kami ng mommy mo bukas para bisitahin ka,” sagot ni Alejandro bago tuluyang lumabas kasama si Tanya.Tahimik na tahimik ang buong silid nang umalis ang mga ito—napakatahimik na kahit ang mahulog na karayom ay maririnig.Pagdating ni Baron, nadatnan niyang nakaupo si Tyler sa kama, walang imik, tila malalim ang iniisip. Hindi niya alam kung kakatok ba o basta na lang papasok.“Pasok ka na.”Nag-aalinlangan pa siya, pero si Tyler na mismo ang nagsalita.“Boss.” Lumapit si Baron sa tabi ng kama.Hindi pa rin tumingin si Tyler sa kanya at patuloy na nakatanaw sa labas ng bintana. Sa malamig na tinig, nagtanong siya, “Wala pa rin bang galaw sa mga account ni Dianne?”Simula nang mawala si Dianne, inutos na niya na bantayang mabuti ang lahat ng galaw sa mga bank account nito.Imposibleng hindi gumastos si Dianne kung tumakas nga ito mag-isa. Basta g
"Si Dianne ay isang mabuting babae. Sa loob ng maraming taon, tahimik niyang tiniis ang lahat nang hindi nagpapaliwanag o nagsasabi ng kahit ano."Malalim na napabuntong-hininga si Alejandro at idinagdag, "Kahit noong binigyan mo ng gamot si Lallaine upang malaglag ang kanyang dinadala, tinanggap ni Dianne ang sisi para sa'yo at hindi siya nagsalita kahit kanino."Maging si Tanya ay nakaramdam ng magkahalong emosyon. Nang marinig niyang binanggit ng kanyang asawa ang tungkol sa pagpapasa ng sisi kay Dianne, dumilim ang kanyang mukha at mariing sinabi, "Bakit mo pa binabanggit 'yan ngayon? Gusto mo bang mas lalo pang makonsensya si Tyler kay Dianne?"Kumunot ang noo ni Alejandro. "Nakakaawa lang talaga si Dianne. Kasalanan mo, tinanggap niya."Lalong dumilim ang mukha ni Tanya."Kasalanan..." Bigla nilang narinig ang isang garalgal na boses na halos hindi makapagsalita, "...anong kasalanan?"Pareho silang nagulat at agad na lumingon.Sa hindi nila namamalayan, nagising na pala si Tyler
Tahimik siyang tinitigan ni Tyler, ang kanyang mga mata makitid at malamig. Mula sa tingin pa lang ni Lallaine, alam niyang hinding-hindi ito magsasabi ng totoo.Sapagkat kung umamin siya, mangangahulugan iyon na lahat ng nangyari noon ay bahagi ng kanyang plano.Alam niyang sakim at tanga si Lallaine, ngunit hindi siya tuluyang bobo.Sa paggunita ni Tyler sa lahat ng paghihirap na dinanas ni Dianne sa mga nakaraang taon dahil kay Lallaine, hindi lamang siya nasuklam kay Lallaine—mas matindi pa ang poot niya sa kanyang sarili.Ipinikit niya ang kanyang mga mata, saka iwinasiwas ang kanyang kamay bilang hudyat. "Ibalik silang dalawa sa kanilang pinanggalingan. Kapag sinubukan nilang bumalik dito sa maynila, baliin ang kanilang mga binti.""Nauunawaan ko, boss," sagot ni Brandon, bago buhatin si Lallaine at lumakad palayo."Hindi, ayoko! Ayokong bumalik! Hindi ako babalik!"Labis na nagpumiglas si Lallaine, nagsisisigaw at nagwawala.Mas pipiliin pa niyang mamatay kaysa bumalik sa hilag
At bakit, paggising niya kinaumagahan, si Lallaine ang nasa tabi niya?Planado ba ang lahat ng ito?Sino ang may pakana?Si Lallaine?At paano naman ang batang pinagbuntis at inilaglag ni Lallaine?Hindi maaaring kanya ang batang iyon.Anak iyon ni Carlo.Nilason si Lallaine at nawala ang kanyang dinadala, at ang sinisisi ay si Dianne. Pero bakit hindi niya ipinagtanggol ang sarili niya?May alam ba si Dianne?Ano ang nalalaman niya?Mistulang libu-libong bubuyog ang sumisiksik sa utak ni Tyler, lahat ay nagsisigawan at nagbubulungan.Muling sumakit ang ulo niya, parang may nagkakalas sa kanyang bungo."Dalhin niyo rito si Lallaine." mariing utos niya, bawat salita'y puno ng hinanakit at galit."Opo." Agad na tumawag si Brandon upang ipahatid si Lallaine.Ang tinutuluyang apartment ni Lallaine ay pagmamay-ari ni Tyler, at hindi ito kalayuan mula sa opisina niya.Pagkalipas ng sampung minuto, dumating na si Lallaine.Sa biyahe, hindi mapakali si Lallaine. Naghahalo ang takot at pananab
"Boss, iniulat ng bodyguard na tinawagan ni Miss Santos si Carlo. Tinanong niya kung sinabi ni Carlo sa inyo na nagkasama sila sa kama."Tumigil sandali si Tyler sa pagsusulat. Napakunot ang noo nito at tila may kung anong iniisip. Sa isang malalim na tinig, iniutos niya, "Hanapin si Carlo at dalhin siya sa akin.""Yes, Boss." Lumabas si Lyka na hindi maitago ang lihim niyang kasiyahan.Hindi mahirap hanapin si Carlo.Sa isang malaking lungsod tulad ng manila, napakaraming tukso. Lalo na kay Carlo na kakakuha lang ng isang milyon mula kay Tyler. Ginagastos niya ito sa marangyang pamumuhay at wala siyang balak umuwi hangga't hindi ito nauubos.At kahit maubos man ito, hindi siya nag-aalala—nandiyan pa naman si Lallaine na maaari niyang gawing gatasang-baka.Nang gabing iyon, habang nagkakasiyahan siya kasama ang dalawang babae sa isang bar, bigla na lang siyang hinatak palabas ng dalawang lalaking tauhan ni Tyler.Sa sobrang takot, muntik na siyang maihi sa sarili. Pero nang malaman ni
Nang dumating si Tyler sa ospital, kakagising pa lang ni Lallaine.Bagamat takot siyang mamatay, ang ideya na "tuluyan na siyang iiwan ni Tyler" ay nagbigay sa kanya ng matinding desperasyon. Dahil dito, walang pag-aalinlangang hiniwa niya ang kanyang pulso upang magpakamatay.Malalim ang hiwa sa kanyang pulso.Kailangan niyang ipakita kay Tyler na hindi siya nagpapanggap sa pagkakataong ito.Kailangan niyang pilitin itong bumalik sa kanya at mahalin siyang muli—kahit na lang dahil sa awa o pagsisisi.Hindi niya maaaring hayaan na mawala si Tyler.Hindi dapat.Dahil kung mawawala si Tyler, mawawala rin ang lahat sa kanya.Wala nang marangyang pamumuhay, wala nang pagkataong hinahangaan ng marami. Mas gugustuhin pa niyang mamatay kaysa bumalik sa dating buhay niya bilang si Alva Santos.At kahit sa kanyang kamatayan, alam niyang mararamdaman pa rin ni Tyler ang bigat ng kanyang pagkawala. Alam niyang malulungkot ito at magiguilty.Ngunit nang imulat niya ang kanyang mga mata at mapagta
Biglang tumingin si Tyler, ang kanyang mga mata ay namumula sa galit. Sa pagitan ng kanyang mga ngipin, madiin niyang binitiwan ang mga salita, "Kung hindi mo tutuparin ang pangako mo, ipapapatay kita."Malamig ang titig niya na tumarak kay Carlo, dahilan upang manginig ito sa takot. Agad siyang tumango. "Oo! Siyempre! Hindi kita lolokohin!""Brandon," malamig na tawag ni Tyler.Agad lumapit si Brandon. "Boss.""Dalhin mo siya, ibigay ang isang milyon, at kunin ang video.""Oo." Tumango si Brandon at sinimulang isagawa ang utos."Salamat! Maraming salamat, Mr. Chavez! Napakabuti mo talaga! Hindi nagkamali si Alva sa pagpili sa’yo!" tuwang-tuwang sabi ni Carlobago siya tuluyang inilabas ni Brandon.Nang makaalis ang tao, napasandal si Tyler sa kanyang upuan, tila nawalan ng lakas. Para siyang lobo na nawalan ng hangin—walang buhay, walang sigla.Bigla, inimpit niya ang kanyang galit, at saka ibinagsak ang kanyang kamao sa solidong lamesa sa harapan niya.Isang malakas na tunog ang umal
Bahagyang naningkit ang mga mata ni Tyler, nag-aalinlangan sa kwento nito."Hindi mo kailangang magduda. May video akong magpapatunay!"Sabay labas ni Carlo ng kanyang cellphone, saka ipinakita ang isang maikling dalawang-segundong video.Sa video, nakahandusay si Tyler sa tabi ng ilog—walang malay at hindi gumagalaw.Pagkakita niya rito, agad siyang nanlamig.Lumalim ang tingin niya, at unti-unting kumunot ang kanyang noo."Nakita mo? Hindi ako nagsisinungaling." Ngiting-ngiti si Carlo, tila may hinanakit.Dahan-dahang lumapit si Tyler, at sa malamig na boses ay nagtanong,"Gusto mong sabihin na nang matagpuan mo ako, nakahandusay na ako sa tabi ng ilog? At si Lallaine ay simpleng napadaan lang at tinawag mo siya upang dalhin ako sa ospital?"Tumango si Carlo."Oo, nakahiga ka na roon. Ang lamig noon, umuulan ng niyebe. Kung natagalan pa ako ng kaunti, baka namatay ka sa ginaw."Lalong lumalim ang pagkunot ng noo ni Tyler.Malinaw pa sa kanyang alaala ang nangyari noong gabing iyon s