“Mr. Andrade Hilton, ano ang masasabi mo sa kumakalat na balita patungkol sayo, na isa kang infertility? At ayon pa sa source ay nagawa mong bayaran ang kapatid ni Mrs. Miles Hilton para palabasin na anak mo ang pamangkin ng iyong hipag? May katotohanan ba ang lahat ng ‘yun?” “Napatiim-bagang ako ng bigla na lang akong ambushin ng interview mula sa mga media na nagsulputan na lang sa kung saan. Hindi ko sukat akalain na matutuntôn ng mga ito ang kinaroroonan ko. Naka Schedule ngayon ang pag-inspection ko sa isang branch ng kumpanya ko ngunit sa entrance pa lang ay naharang na ako ng mga ito. “What are you talking about? Maurine is my wife and her daughter is my daughter! How dare you to spread false information!?” Matigas kong sagot na siyang kinasinghap ng lahat. Akala ko ay titigil na ang mga ito subalit nagulat ako ng mas lalo pa silang naging agresibo sa pagtatanong. “Paano nangyari na asawa mo si Maurine Ramirez gayong engaged ka kay Ms. Stella?” “Niloko at pinaasa mo lang
“Blag! Crash!” Pagkatapos ibalibag ang bangko ay sunod namang hinagis ni Miles ang isang babasaging flower base. Nagsabog ang bubog nito sa kung saan kaya binalot ng takot ang dibdib ni Xavien dahil nababahala siya na baka masaktan ang kanyang asawa.Hindi pa ito nakuntento at sinubukan pa niyang buhatin ang center table. “Sweetheart, tama na, ano ba! Baka mamaya ay bigla kang duguin, mag-isang buwan ka palang simula ng manganak.” Matigas na saway ni Xavien sa kanyang asawa habang nakikipag agawan dito sa hawak nitong lamesa.“Titigil lang ako sa oras na mapatay ko ang magaling mong kapatid!” Nanggagalaiti na singhal ni Miles sa kanyang asawa.“Ano daw? Hooker ang kapatid ko!? Mga hayop sila! Sa oras na matunton ko ang nagsabi nun, pakakainin ko sya ng bala! Bitawan mo ‘yan!” Galit na sigaw ni Miles sa nag-aalala na si Xavien. Napapa-tiǐm bagang na lang ito dahil sa mga pinaggagawa ng kanyang kapatid. Dahil sa katangahan nito ay nagulo na rin ang tahimik na pagsasama nilang mag-asaw
“Mrs Hilton, ayon sa pag-iimbestiga ko ay walang naging boyfriend ang kapatid mo sa State. Base sa naging sagot ng University na pinasukan ni Ma’am Maurine, hindi siya nakapagtapos ng pag-aaral. Tanging first semester lang ang ipinasok ni Ma’am Maurine dahil huminto na siya sa kanyang pag-aaral. Napag-alaman ko rin na isang buwan lang nanirahan ang kapatid mo sa bahay ng Tita Celeste mo. Pasensya na, kung wala akong nakuha na anumang impormasyon kung bakit lumayas ang kapatid mo sa poder ng iyong tiyahin. Sapagkat ayaw magbigay ng anumang pahayag ni Mrs. Celeste.” Labis na nagimbal si Miles sa kanyang mga nalaman. Halos pigil na niya ang kanyang hininga. Awang ang bibig habang nakatulala sa mukha ng imbestigador na binayaran niya para mahanap ang ama ng pinagbubuntis ng kanyang kapatid. Pero hindi niya sukat akalain na iba ang kanyang matutuklasan. “A-Ano pa ang mga nalaman mo?” Tiim-bagang na tanong ni Miles na halos hindi na niya maibuka ng maayos ang kanyang bibig. Habang mah
“Look, Ate, I’m sorry, believe me, sinubukan ko namang sundin ang nais mo. Pero may time talaga na kailangan ko ng mag desisyon para sa kinabukasan ng mga anak ko.” Malumanay ang paraan ng pagnanalita ko. Ayokong sabayan ang init ng ulo nito. Nais kong maliwanagan ang isip nito na hindi na ako bata para manduhan at turuan sa mga desisyon ko sa buhay. Marahil, alam na ni ate Miles ang tungkol sa madalas na pagtulog ni Quiller sa kwarto naming mag-ina. Kaya napasugod ito sa Villa ng wala sa oras. Mabuti na lang at nasa hardin si Chiyo kasama ang kanyang Yaya. “Seriously!? Kaya ba inilihim mo sa akin ang pagtigil mo sa pag-aaral mo? Kaya ba lumayas ka sa bahay ni Tita Celeste para lang magawa mo ang lahat ng kalokohan mo!? Ito ba ang gusto mong mangyari? Ang sirain ang buhay mo!” “Zephyr, enough!” Saway ni kuya Xavien kay Ate Miles, ngunit hindi siya nito pinansin bagkus matiim itong nakatitig sa aking mukha. Bigla, nalungkot ako, bumagsak ang mga balikat ko. Natameme ako at hi
“Masyadong masalimuot ang buhay ng isang tao, minsan madadapa ka, babangon, at susubukan na huwag na muling madapâ pa. Ngunit may mga pagkakataon na susubukan ka ng panahon. Magugulat ka na lang at itatanong mo sa sarili mo, paano ako napunta sa ganitong sitwasyon? Ang hirap, masakit, na para bang gusto ko ng sumuko. Minsan iisipin ko na baka hindi ako mahal ng Diyos? Kasi naman, sa dami ng problemang dumarating sa akin at halos wala na itong katapusan. Kung minsan, idinadaan ko na lang sa pagtangis, kasi mabigat, eh. Kasing bigat ng limang hollow blocks na tila nakadagan sa dibdib ko. Ika nga pagkatapos ng bagyo ay magiging payapa ang panahon, mag-iiwan ito ng kalat at isa-isa mong pupulutin at aayusin. Sadyang ang lahat ng bagay dito sa mundo ay paikot-ikot lang kaya kahit kailan at hindi matatapos ang mga problemang dumarating sa buhay ko. Ngunit isa lang ang napagtanto ko, umiikot man ang buhay ng tao subalit may hangganan ito. Kaya hindi mo ito maihahalintulad sa mga bagay na
“Bakit? May problema ba?” Nag-aalala na tanong ni Andrade habang palipat-lipat ang tingin niya sa mukha ng kanyang mga kapatid at mga magulang. Makikita sa gwapo niyang mukha na labis siyang nalilito sa mga nangyayari. Suot pa niya ang black three piece suit na halatang kagagaling lang nito sa trabaho. Huli na kasi bago pa niya natanggap ang balita na manganganak na si Maurine dahil ng mga sandaling iyon ay nasa kalagitnaan siya ng meeting. Unang tumingin ang mga mata ni Andrade sa mukha ng kanyang Ama, seryoso ang ekspresyon ng mukha nito. Habang ang kanyang Ina na si Mrs. Lexie Hilton ay masama ang tingin na ipinupukol sa kanya. Sumunod ay Si Timothy na tila hindi makapaniwala sa isang bagay habang namamangha na nakatingin sa mukha ni Andrade.At ang sumunod ay si Summer na ang paraan ng tingin niya sa kanyang kapatid ay parang gusto na nitong manakal. Si Xavien na ang ekspresyon ng mukha nito ay kakikitaan ng pinaghalong galit at pangamba habang matiim na nakatitig sa mukha ng
“And I pronounce you Husband and Wife, you may kiss the bride.” Ito ang mga salita na gumising sa aking kamalayan. Nanatiling nakapikit ang aking mga mata ng maramdaman ko ang pagdampi ng mga labi sa aking bibig.Akala ko panaginip lang ang mga narinig ko pero ang halik na ‘yun ang tuluyang gumising na inaantok kong diwa. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata, ngunit hindi ko inaasahan ang mga taong nakatayo sa bandang paanan ng kinahihigaan kong kama. Tuluyan ng nawala ang antok ko at nag palipat-lipat ang tingin sa mukha nilang lahat maging sa seryosong mukha ng aking kapatid. Hanggang sa napako ang tingin ko sa mukha ng lalaking nakatayo sa tabi ko, si Quiller. Sa harap nito ay nakatayo ang isang matandang lalaki. Panot na ang ulo nito habang may suot itong reading glass sa mata. Hawak naman ng kanyang mga kamay ang isang makapal na libro, sa tingin ko ay isa itong bible.“T-Teka? Anong meron?” Naguguluhan kong tanong sa kanilang lahat, subalit nagulantang ako sa kanilang
WINTER HILTON (Book 7)“Kailangang mahalin kita gamit ang utak ko para protektahan ang puso ko, upang hindi ito mawasak. Dahil kung mamahalin kita gamit ang puso ko, baka hindi lang ang puso ko ang mawasak kundi pati ang utak ko.” -SAMARA“Where are you? Bakit ang tagal mo!?” Hindi pa man ako nakakasagot sa tawag ay ito na kaagad ang bungad sa akin ng kapatid kong si Andrade. Simula kahapon ay wala na siyang ginawa kundi ang tawagan ako para lang iremind ang tungkol sa kanyang kasal. Ilang kasal na kasi ng mga kapatid ko ang hindi ko napuntahan dahil sa matagal na pananatili ko sa ibang bansa kasama ang girlfriend kong si Sophia.Hindi kasi biro ang lawak ng mga negosyo ko sa labas ng bansa, dahilan kung bakit madalang akong umuwi ng Pilipinas.Napilitan lang akong bumalik ng bansa dahil ayokong magalit sa akin ang kapatid kong ito. Sa aming magkakapatid ay kami ni Quiller ang malapit sa isa’t-isa. Kaya hindi ako makatanggi dito. But I’m happy for him, dahil natagpuan na niya ang ba
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a