“Bakit? May problema ba?” Nag-aalala na tanong ni Andrade habang palipat-lipat ang tingin niya sa mukha ng kanyang mga kapatid at mga magulang. Makikita sa gwapo niyang mukha na labis siyang nalilito sa mga nangyayari. Suot pa niya ang black three piece suit na halatang kagagaling lang nito sa trabaho. Huli na kasi bago pa niya natanggap ang balita na manganganak na si Maurine dahil ng mga sandaling iyon ay nasa kalagitnaan siya ng meeting. Unang tumingin ang mga mata ni Andrade sa mukha ng kanyang Ama, seryoso ang ekspresyon ng mukha nito. Habang ang kanyang Ina na si Mrs. Lexie Hilton ay masama ang tingin na ipinupukol sa kanya. Sumunod ay Si Timothy na tila hindi makapaniwala sa isang bagay habang namamangha na nakatingin sa mukha ni Andrade.At ang sumunod ay si Summer na ang paraan ng tingin niya sa kanyang kapatid ay parang gusto na nitong manakal. Si Xavien na ang ekspresyon ng mukha nito ay kakikitaan ng pinaghalong galit at pangamba habang matiim na nakatitig sa mukha ng
“And I pronounce you Husband and Wife, you may kiss the bride.” Ito ang mga salita na gumising sa aking kamalayan. Nanatiling nakapikit ang aking mga mata ng maramdaman ko ang pagdampi ng mga labi sa aking bibig.Akala ko panaginip lang ang mga narinig ko pero ang halik na ‘yun ang tuluyang gumising na inaantok kong diwa. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata, ngunit hindi ko inaasahan ang mga taong nakatayo sa bandang paanan ng kinahihigaan kong kama. Tuluyan ng nawala ang antok ko at nag palipat-lipat ang tingin sa mukha nilang lahat maging sa seryosong mukha ng aking kapatid. Hanggang sa napako ang tingin ko sa mukha ng lalaking nakatayo sa tabi ko, si Quiller. Sa harap nito ay nakatayo ang isang matandang lalaki. Panot na ang ulo nito habang may suot itong reading glass sa mata. Hawak naman ng kanyang mga kamay ang isang makapal na libro, sa tingin ko ay isa itong bible.“T-Teka? Anong meron?” Naguguluhan kong tanong sa kanilang lahat, subalit nagulantang ako sa kanilang
WINTER HILTON (Book 7)“Kailangang mahalin kita gamit ang utak ko para protektahan ang puso ko, upang hindi ito mawasak. Dahil kung mamahalin kita gamit ang puso ko, baka hindi lang ang puso ko ang mawasak kundi pati ang utak ko.” -SAMARA“Where are you? Bakit ang tagal mo!?” Hindi pa man ako nakakasagot sa tawag ay ito na kaagad ang bungad sa akin ng kapatid kong si Andrade. Simula kahapon ay wala na siyang ginawa kundi ang tawagan ako para lang iremind ang tungkol sa kanyang kasal. Ilang kasal na kasi ng mga kapatid ko ang hindi ko napuntahan dahil sa matagal na pananatili ko sa ibang bansa kasama ang girlfriend kong si Sophia.Hindi kasi biro ang lawak ng mga negosyo ko sa labas ng bansa, dahilan kung bakit madalang akong umuwi ng Pilipinas.Napilitan lang akong bumalik ng bansa dahil ayokong magalit sa akin ang kapatid kong ito. Sa aming magkakapatid ay kami ni Quiller ang malapit sa isa’t-isa. Kaya hindi ako makatanggi dito. But I’m happy for him, dahil natagpuan na niya ang ba
“Hindi magkandamayaw ang pagtanaw ko sa mga nagtataasang gusali na nakapalibot mula sa isang mamahaling hotel na aming kinaroroonan. Masyadong masakit sa mata ang mga nakikita ko, dahil ang lahat ng bagay sa hotel na ito mula sa kisame, salaming pader at sa kahanga-hangang estilo nito, ang lahat ay naghuhumiyaw sa karangyaan. Pagkababâ ko pa nga lang ng kotse ni Sir. Hilton ay parang gusto ko ng umurong at magpaiwan na lang sa loob ng kotse nito. Pero hindi maaari, dahil bukod sa pagiging sekretarya ng aking boss ay naging P.A na rin ako nito (personal assistant). Tama kayo ng narinig, si Ma. Lourdes Faith Samara Hamza ay napromote sa unang araw pa lang ng kanyang trabaho!Sa tuwing naaalala ko ‘yun ay kinikilig pa rin ako. Hindi ko lang pinapahalata dahil masyado akong mahiyain. Sanay kasi ako na nasa isang sulok lang at tahimik na nagtatrabaho, in short, may sarili akong mundo. Biglang namilog ang mga mata ko ng makita ko ang isang sikat na hollywood star na si Mr. Hanz Zimmer. “O
“Parang gusto ng lumubog ni Samara sa kanyang kinatatayuan ng mga oras na ito dahil sa matinding kahihiyan. Kulang na lang ay tawagin na niya ang lahat ng santo sa langit. Napalunok siya ng makita niya ang magkakapatid na Hilton na halos walang tulak kabigin. Pawang mga nakatitig ang asul nilang mga mata sa mukha ng dalaga. Kaya naman pasimpleng hinawi ni Samara ang kulot niyang buhok upang matakpan ang kanyang mukha. “S**t! Na nanaginip ba ako?” Anya isang tinig mula sa kanyang isipan habang palihim na sinisipat ng tingin ang mukha ng mga lalaki sa kanyang harapan. Ngunit ng mapadako ang tingin niya sa mukha ng kanyang boss ay biglang bumalik ang kanyang katinuan. “S-Sorry! Sorry! Hindi ko po sinasadya.” Hinging paumanhin ni Samara habang panay ang yuko ng ulo nito ng hindi binibitawan ang bitbit na malaking kaldero. Mabilis na lumapit si Winter sa kanyang sekretarya, nakatiǐm bagang ito habang ang tingin nito sa dalaga ay wari moy nanggigigil. “What are you doing!? Pwede ba
Napakatahimik ng buong paligid, at ang tanging maririnig mo lang ay ang makabagbagdamdaming musika na siyang humahaplos sa puso ng bawat tao. Mula sa loob ng marangyang bulwagan ng isang mamahaling hotel na pag-aari ng pamilyang Hilton, kasalukuyang ginaganap ang kasal ng ika limang anak ni Mr. Cedric Hilton. Kumalat ang matinding emosyon sa buong paligid, at tanging paghanga at matinding kasiyahan ang makikita sa mukha ng lahat ng mga dumalo sa pinakamahalagang araw na magaganap sa buhay ni Andrade Quiller Hilton at Maurine Kai Ramirez. Halatang ginastusan at pinaghandaang mabuti ang kasal ng dalawa. Dahil ang buong venue ay mala fairytail ang dating. Halos mapuno ng mga sariwang bulaklak ang buong paligid. At mula sa kisame ay nakalutang ang napakaraming silag na lobo, ngunit may ilaw sa loob. Habang nakalawit ang pinaghalong mga kulot na mahabang kulay itim, gold at kremang satin na laso. “Hey, what are you doing there? Para lang sa mga sponsored ang pwesto na ‘yan. Doon k
“Honey!” Halos mapunit ang mga labi ko sa laki ng ngiti ko nang makita ko ang maamong mukha ni Sophia. Kumakaway pa ito sa akin at marahil ay hindi na makapag hintay na makalapit sa akin kaya iniwan na niya ang kanyang maleta at sinugod ako ng yakap. Mahigpit ko siyang ikinulong sa aking mga bisig, binuhat at saka mariin na hinalikan sa kanyang mga labi. “I miss you, Honey…” malambing niyang bulong na kaagad ko namang tinugon ng isang mabining halik. “One week not with you ay para na akong mababaliw. And I miss you more, Honey.” Nakangiti kong sagot. Siya si Sophia Lee isang half Pilipina at half Taiwanese. Siya ang dahilan ng madalas na pag-alis ko ng bansa. Tatlong taon na kaming magkasintahan at ngayong taon ay ikakasal na sana kami. Nagkataon lang na nagkaroon ng isang malaking problema sa side ni Sophia, dahilan kung bakit hindi ito natuloy. “Are you okay?” Nag-aalala kong tanong ng napansin ko ang pagsama ng kanyang mukha. “Y-Yeah! Napagod lang ako sa haba ng biyahe.” Na
“Halos maluha-luha na ako dahil masakit na ang mga paa ko. Ilang oras na akong nakatayo sa lobby ng hotel kung saan ako iniwan ni sir Winter. Natapos na’t lahat ang kasal ay hindi na muling nagpakita sa akin ang boss ko kaya naisipan ko na itong tawagan.Inalok ako ng kapatid nito na si Mr. Zaci Hilton, na sumama sa kanila sa reception pero tumanggi ako. Natatakot kasi ako na mawalan ng trabaho sa oras na suwayin ko ang bilin sa akin ni sir Winter na huwag a-alis sa kung saan niya ako iniwan. Isa pa, natatakot ako na baka doon pa ako magkalat ng mga kapalpakan ko, pag nagkataon ay sobra na talagang nakakahiya. “Thank you! Salamat po!” Paulit-ulit akong nagpasalamat sa tauhan ni Mr. Hilton na siyang naghatid sa akin. Nakangiti lang ito na kumaway sa akin bago tuluyang umandar palayo ang sasakyan nito. “Huh!” Isang mabigat na buntong hininga ang aking pinakawalan. Hinubad ko ang suot kong sapatos at binitbit ito. May tatlong dipâ lang naman ang lalakarin ko mula dito papunta sa apart
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a