Kabanata 150

“Paglabas pa lang ng airport ay tila kay bigat ng ambience ng paligid para sa akin. Kalmado man akong tingnan ay nanatili pa ring alerto ang aking pakiramdam. Ramdam ko ang mga matang nakatitig sa akin at hindi ko alam kung nasaan sila. Mabigat, at talagang matinding tensyon ang nararamdaman ko ng mga oras na ito. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad, hindi alintana ang mga matang nakasu-baybay sa bawat kilos ko.

Pumara ako ng taxi, at tahimik na sumakay.

“Naega neoramyeon, yeogi dasi doraoji anneun ge joheul geoya.”

(Kung ako sayo, dapat hindi ka na bumalik dito.” Mahinang sabi ng driver habang seryoso na nakatutok ang mga mata nito sa unahan ng sasakyan. Samantalang ako ay walang pakialam na nagmamasid sa tanawin na nasa labas ng bintana. kahit sino ay hindi iisipin na nag-uusap kaming dalawa.

“Nan sanggwan eopseo, geudeuri dureopji ana.” (Wala akong pakialam, hindi ako natatakot sa kanila.) Walang emosyon kong sagot. Narinig ko na nagpakawala siya ng isang marahas na buntong h