Kabanata 142

“Tanging ang hampas ng maliliit na alon na nagmumula sa dalampasigan ang maririnig sa buong paligid. Sinabayan pa ito ng tila umaawit na huni ng mga ibon kaya para akong nakikinig sa isang musika na likha ng kalikasan.

Maaliwalas ang panahon, at tanging ang malamlam na liwanag ng buwan ang siyang nagsisilbing liwanag sa madilim na paligid.

Ang mga bituin mula sa kalangitan, maging ang magandang hugis ng buwan, bakit tila ngayon ko lang ito napanasin? Bakit ang lahat na lang yata sa paningin ko ngayon ay maganda?

Mula sa anino na nakikita ko sa salaming pader ay sinundan ng mga mata ko ang bawat dampi ng mga labi ni Xaven sa aking dibdib. Nagsimula itong gumapang pababa sa aking pusôn, hanggang sa nahigit ko ang aking hininga ng tumigil siya sa tapat ng aking pagkababae.

Napasinghap ako ng tuluyang lumapat ang mga labi niya sa pagitan ng aking mga hita.

“X-Xaven…” parang nahihirapan kong sambit na may kaakibat na ungol. Napahawak ako sa kanyang buhok habang ang aking katawan ay nag