Kabanata 137

“Kanina pa ako nakatunghay sa mukha ni Dr. Xaven. Masyadong mahimbing ang tulog nito, marahil kung papatayin ko siya ngayon ay madali lang sa akin na gawin ang bagay na ‘yun.

Ngunit, hindi ko pwedeng gawin ‘yun, dahil kailangan munang mamatay ng ama nito para sa kaligtasan ng aking ina.

Bakit ba sa tuwing iniisip ko ang tungkol sa kamatayan ng lalaking ito ay bumibigat ang loob ko? Isang mabigat na buntong hininga ang aking pinakawalan habang pinagmamasdan ang buong mukha ng lalaking ito.

Mula sa makapal nitong kilay at mahahabang pilik mata ay bumaba ang tingin ko sa matangos nitong ilong. Hanggang sa napako ang mga mata ko sa namumula at manipis niyang mga labi. Para akong biglang nauhaw at napalunok ng wala sa oras.

Nag-init ang pakiramdam ko ng maalala ko kung paanong sambahin ng mga labing ito sa katawan ko. Kaliligo ko lang pero maalinsangan pa rin ang aking pakiramdam. Nauna akong magising dito bago pa magliwanag. Kaya ngayon ay suot ko ang aking malaking salamin sa mata at