“Para akong pinitpit na luya sa isang tabi habang tahimik na nakaupo at nagmamasid sa mga nangyayari sa paligid ko. Nandito kami ngayon sa presinto. At ngayon, kasalukuyang nakikipagtalo si ate Miles sa mga ilang pulis.
"My sister is innocent! She's a victim here. Why are you punishing her instead of helping her? This is a grave injustice!"” Nanggagalaiti na pahayag ni ate Miles sa isang pulis habang sa tabi nito ay si kuya Harold na sinisikap pakalmahin ang aking kapatid. Base na rin sa panginginig ng katawan ni Ate Miles ay nanggagalaiti ito sa matinding galit. “Bro, relax baka pati tayo ay makulong sa ginagawa mong ‘yan.” Halos pabulong na sabi ni kuya Harold. Halata sa mukha nito na kinakabahan siya sa mga nangyayari. Kung anong ikinalakas ng loob ni ate Miles ay siya namang ikinahina ng loob ni kuya Harold. Dahil sa pagkakalam ko ay may phobia ito sa mga pulis. Humugot ng isang malalim na buntong hininga si ate Miles. Bigla, napalunok ako ng wala sa oras, dahil sa biglaang paglingon nito sa aking direksyon. Kinabahan ako sa talim ng tingin niya sa akin ay lihim akong napaantada habang umuusal ng dasal s aaking isipan. Parang hinampas ng maso ang dibdib ko dahil sa lakas ng kabog nito. Galitin mo na ang lahat, huwag lang ang kapatid ko dahil pinaglihi yata ito kay Gabriela Silang. Sa kabila ng takot na nararamdaman ko ay nakadama ako ng matinding awa sa aking kapatid. Halatang kagagaling lang nito sa talyer, dahil puro grasa pa ang mga kamay nito. Nagmistulang pulubi ito dahil sa maruming damit na kanyang suot. Dahilan kung bakit walang nakakaalam kung gaano kaganda ang ate ko. “Umamin ka nga sa akin, Maurine, paano ka nasangkot sa gulong ito? At bakit may hawak kang drugs?” Matigas niyang tanong sa akin kaya naman halos manginig na sa takot ang buong katawan ko, kasunod nito ay ang panglalaki ng aking mga mata. Drugs? “I swear ate, I’m innocent, naglalakad ako papuntang food chain, nang tawagin ako ng isang matandang babae. She ask me to buy oxalic, just because I’m a good girl, sinunod ko sya, I was cross the road para bumili ng pinapabili ng matanda. Then I saw this kuyang mangangalakal and the other guy behind him. Suddenly I was shocked ng tutukan nila ako ng baril. I’m scared ate Miles, believe me, wala akong alam sa drugs na sinasabi mo.” Halos maluha na ako ng maalala ko ang nangyari kanina. I thought it’s my last day of my life here in the world. “Where’s that old woman?” Seryosong tanong sa akin ni Ate Miles, “gone?” Patanong kong sagot dahil wala talaga akong alam kung saan nagpunta ang matandang babae. Muli, isang marahas na buntong hininga mula kay ate Miles. Nakita ko na dinukot niya ang kanyang cellphone mula sa maruming pantalon na suot nito. Naghintay pa kami ng ilang minuto bago dumating ang isang lalaki na nagpakilalang abogado. Hindi ko na alam kung ano ang naging usapan nila dahil pagkatapos na kausapin ng abogado ko ang mga pulis ay malaya na akong nakalabas ng presinto. “Hindi ko alam kung bakit, nang magpaulan yata ang langit ng katangahan ay sinalo mo na yatang lahat.” Nanggagalaiti na sermon sa akin ni Ate Miles, mag-u-umaga na ng makauwi kami ng bahay. Nandito kami ngayon ni Ate sa salas at kasalukuyan kong tinatanggap ang malutong nitong sermon. Nanatili akong walang imik at hinayaan lang na mailabas niya ang lahat ng sama nang loob nito sa akin. “Talaga bang hindi mo kayang magbago, Maurine? Ayusin mo ang sarili mo, hangga't maaari ay iwasan mo ang magtiwala sa ibang tao! Tell me ilang beses pa kitang tutubusin mula sa kulungan hanggang sa magbago ka?” Matigas na tanong niya sa akin. Nakikita ko mula sa kanyang mga mata na very disappointed ito sa akin. Yes, hindi lang ito ang unang pagkakataon na sangkot ako sa gulo. Imagine sa murang edad ko ay naranasan ko ng maglabas-masok sa loob ng kulungan? Kaya ang akala ng lahat ay patapon ang buhay ko na parang walang matinong magawa sa buhay. “I’m sorry, Ate, pangako, hindi na mauulit.” Nagsisisi kong wika habang ang aking mga mata ay mapagpakumbaba na tumingin sa kanya. “Gawin mo, dahil nagsasawa na ako sa mga pangako mo.” Matigas na sagot ni Ate Miles, tinalikuran na ako nito at pumasok sa loob ng kanyang kwarto. Habang nakatitig sa naka-saradong pintuan ng silid ni ate ay hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako. Pinahid ko ang aking mga luha gamit ang likod ng palad ko. Pagkatapos mamuntong hininga ay tumayo na ako at lumapit sa aking ama na nakahiga sa lumang sofa. Dinampot ko ang kumot at kinumutan ko si Daddy. Nang malanghap ko ang amoy chico nitong hininga ay nagusot ang ilong ko. Lagi na lang kasi itong lasing at madalas ko itong abutan na nakahiga sa sahig. Isa ito sa problema naming magkapatid, ang lasengero kong tatay. Matamlay na pumasok ako sa aking silid at nanghihina na umupo sa gilid ng matigas na papag. Dahil sa pagkakasangkot ko sa buy pass operation ng mga police ay hindi na ako nakapasok sa trabaho. At ngayon naman ay hindi rin ako makakapasok sa school dahil magdamag akong walang tulog. Pabagsak na inihiga ko ang pagal kong katawan, pero imbes na makadama ng ginhawa ay lalo lang sumama ang mukha ko. “B-Bakit ba kasi ang tigas mo?” Naninisi kong sabi sa kamang kinahihigaan ko wari moy tao kung kausapin ko ito. Tumagilid ako ng higa at inabot ang isang unan bago ito mahigpit na niyakap. Nang dahil sa akin ay nabawasan na naman ang ipon ni Ate Miles. Pinuno ko ng hangin ang dibdib ko at ilang segundo ang pinalipas bago ito pinakawalan. Pinahid ko ang aking luha, kasunod nito ang paghawi ko sa nararamdaman kong lungkot. “Cheer up, Maurine, hindi bagay sa isang magandang tulad mo ang umiyak, dahil mas kailangan mong pagtuunan ng atensyon kung paano mong ibabalik ang mga nagastos sayo ni Ate Miles.” Anya ng isang tinig sa aking isipan. Ilang sandali pa ay isang ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng naalala ko ang aking kaibigan na nag part time job sa isang modeling agency.” "Yeah, this is not the end of the world. Let my problems give up on me, but I won't give up! Yes! iiyak pero hindi susuko!” Ito ang matibay na paniniwala ni Maurine kaya kahit mabigat ang kanyang loob ay nagagawa pa rin niya na ngumiti.Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki pero hindi ko na ito pinansin pa basta patuloy lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nitong maisuot sa akin ang roba. “Excuse me noh? he’s not my type, I’m here para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito. Si Pauline ang tumatayo bilang assistant ko, siya ang dahilan kung bakit ako nakapasok sa trabahong ito. Bukod sa kaibigan ay
“Why you took so long?” Anya ng isang bruskong tinig, base sa pananalita nito ay halatang inip na inip na ang estrangherong lalaki. Magsasalita pa lang sana ako ng bigla niyang pihitin ang katawan ko paharap sa kanya. Hindi na ako nakahuma ng sibasibin niya ng halik ang aking mga labi na akala mo ay wala ng bukas. Wari moy apoy na biglang sumiklab ang aking katawan, mapusok na tinugon ko ang mga halik nito habang hinahaplos ng mga palad ko ang nakahubad niyang katawan. “Hey, relax, you don’t need to hurry, I’m yours, all night.” Malandi nitong wika na sinundan ng malanding pagtawa. Ngunit, wala akong pakialam, dahil ang mas mahalaga sa akin ay mawala ang init na nararamdaman ko. Nang mga oras na ito ay tuluyan ng nilamon ng epekto ng droga ang buong sistema ko. Halos hindi ko na kilala ang aking sarili at talagang nahihirapan na akong pigilan ito.T-Take off my clothes…” paanas kong bigkas habang mariǐn na gumagapang ang palad ko pababa sa kanyang pusôn. Hanggang sa huminto ito sa bu
“Napatda ako sa aking kinatatayuan ng sumalubong sa akin ang mga tauhan ni Felix. Kaagad na lumapit sa akin ang mga ito at galit na nagtanong. “Saan ka galing!? Bakit hindi ka tumupad sa napag-usapan? Buong magdamag nag hahanap sayo si boss.” Matigas na tanong niya sa akin, kahit nanginginig na ang mga tuhod ko dahil sa matinding takot ay sinikap ko pa ring kumilos ng normal sa harap ng mga ito. Hindi ko naman mapigilan ang panginginig ng aking mga kamay dahil hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang epekto ng gamot sa aking katawan. Napansin ko na bumaba ang tingin nila sa aking mga kamay, at base sa ekspresyon ng kanilang mga mukha ay batid ko na alam nila kung ano ang nangyayari sa akin."S-Sorry, I fell asleep in the stockroom of the hotel. H-hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong nahilo hanggang sa hindi ko na namalayan na mali na pala ang pintuan na pinasok ko. P-Pupunta ako ngayon sa hospital para magpacheck-up.” Halos nauutal pa ako sa pagsasalita habang nagpapaliwanag
“Bakit mo ginawa sa akin ‘yun, Pauline? Wala akong kasalanan sayo para traidurin mo ako.” Galit kong tanong sa aking kaibigan habang ito ay nanatili sa kanyang kinauupuan. Hindi siya makatingin ng diretso sa aking mga mata kaya nanatili lang na nakapako ang tingin nito sa sahig. Napansin ko rin na paulit-ulit nitong ibinabaon ang hintuturo sa kanyang hinlalaking daliri. Halatang napi-pressure ito sa presensya ko. Ilang segundo muna siyang nanahimik bago nag-angat ng mukha dahil nakatayo ako sa kanyang harapan. Tumitig sa akin ang namamasa nitong mga mata at nakikita ko na nakukunsensya siya sa kanyang ginawa. “Sa maniwala ka man o hindi, labag sa kalooban ko ang ginawa ko sayo, Maurine., Wala kasi akong ibang pagpipilian kundi ang sundin ang nais nilang mangyari. Dahil kung hindi ay mawawalan ako ng trabaho, bukod pa run ay maaaring mapahamak ang pamilya ko.” Naluluha na sagot nito, ramdam ko mula sa kanyang tinig ang matinding pagsuko dahil wala siyang nagawa sa mga nangyari. Nan
“Tell me, Stella, kailan mo balak na tumigil sa mga bisyo mo? For god sake! Lalaki rin ako na nangangailangan ng atensyon. Nasa thirty’s na ako, at kailangan ko ng magkaroon ng sariling pamilya.” Nanggagalaiti kong pahayag sa aking fiancee. Kulang na lang ay sumabog ako sa galit. Kararating lang nito galing Paris, halos isang buwan din siyang nagtravel para lang magwalwal. Nakatira kami sa iisang bubong at halos ilang taon na kaming nagsasama na parang mag-asawa. But in five years na naging nobya ko ito ay nabibilang lang sa daliri kung ilang beses itong nanatili ng matagal dito sa bahay. Madalas itong mag travel sa iba’t-ibang panig ng mundo. Ito ang bisyo n’ya, ang magliwaliw kasama ng kanyang mga kaibigan at magwaldas ng pera para sa sarili nitong kaligayahan. She’s twenty six now, pero hindi pa rin ito nag-ma-matured. She's happy, go lucky and brats, maybe because she’s the only child of their parents. “My goodness, Andrade, pagtatalunan na naman ba natin ito? How many time
“Susundin ko ang lahat ng sinabi mo, pero mangako ka sa akin na hindi ka mag-aasawa at hihintayin mo akong lumaki. Kapag naka-graduate na ako, magpapakasal tayo.” Ito ang paulit-ulit na tumatakbo sa utak ko, it has been three years pero sariwa pa rin ang lahat ng mga alaala ng batang iyon sa isipan ko na parang akala mo ay kahapon lang nangyari. Nakakalungkot mang isipin, pero ni hindi ko man lang nalaman kung ano ang pangalan nito. Isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan, parang gusto kong suntukin ang sarili ko. Nakakatawa lang kasi, nangako ako sa sarili ko na kakalimutan ko na ang dalagitang ‘yun pero eto na naman ako. Paulit-ulit na inaalala ang mga sandaling namagitan sa amin, napaka kulit kasi nito. “Mr. Blue eyes, alam mo ba na marunong akong manghula? Kaya kong hulaan kung ano ang problema mo.” Nakaangat ang kaliwang kilay sa na nilingon ko ang madaldal na dalagitang ito. Nang makita ko ang nakangiti niyang mukha ay dagling naglaho ang iritasyon ko pa
“Halos isuka ko na pati ang bituka ko, at kulang na lang ay ilublob ko na ang mukha ko sa loob ng bowl. Subalit, kahit anong suka ko ay wala naman akong maisuka. Halos hindi na nga mabilang sa daliri kung ilang beses na akong nagpabalik-balik dito sa loob ng banyo. Kulang na lang ay dalhin ko sa kama ang bowl na ‘to dahil nanghihina na rin ang tuhod ko. What’s wrong with me ba? I don’t remember na kumain ako ng nakasasama sa sikmura ko. I think kailangan ko yatang magpalaway kay kuya Harold sa noo. Simula kasi ng batiin niya ako kahapon ay nagsimula ng sumamâ ang pakiramdam ko. Muli ko na namang isinubsob ang mukha ko sa inidoro at tulas ng mga nauna ay wala naman aking maisuka. Bigla, para akong natuklaw ng ahas dahil natulala ako sa kawalan. “Oh my gosh!!” Natitilihang wika ng utak ko ng mapagtanto ko ang isang bagay. Parang humiwalay na yata ang kaluluwa ko sa aking katawan. “I’ve been delayed for a month!?” Natigilan ako ng maramdaman ko ang paghagod ni Ate Miles sa aking l
“Oh? Ate, saan- Oh my god! Nananaginip ba ako!?” Nagugulumihanan na bulalas ko habang namimilog ang mga mata na nakatitig sa matangkad na lalaking kasama ng kapatid ko. Nakalimutan ko na nagto-toothbrush nga pala ako, kaya ng mapa-lunok ako ng wala sa oras ay ang toothpaste mismo ang nalunok ko. Bigla akong natauhan at dali-daling tumakbo patungong kusina. Kulang na lang ay isuka ko ang nalunok kong toothpaste.Nagmamadali na nagmumôg ako at saka mabilis na bumalik ng salas. Nadatnan ko pa ring nakatulala si kuya Harold at ang aking ama sa mukha ng lalaking kasama ni ate Miles. Mukha itong walang pakialam sa paligid habang sinisipat ng tingin ang kabuuan ng aming bahay. “Ate! Ano itong ginawa mo? Hindi mo ba kilala ang taong ‘yan? Siya ang anak ni Mr. Cedric Hilton! Ang pinakamayamang negosyante sa buong mundo!” Nagugulumihanan kong pahayag, sino ba naman kasi ang hindi nakakakilala sa lalaking ito? Sikat kasi ito sa pagiging playboy nito. Kahit saan ka pumunta ay kilala ang pamilyan