“Susundin ko ang lahat ng sinabi mo, pero mangako ka sa akin na hindi ka mag-aasawa at hihintayin mo akong lumaki. Kapag naka-graduate na ako, magpapakasal tayo.” Ito ang paulit-ulit na tumatakbo sa utak ko, it has been three years pero sariwa pa rin ang lahat ng mga alaala ng batang iyon sa isipan ko na parang akala mo ay kahapon lang nangyari. Nakakalungkot mang isipin, pero ni hindi ko man lang nalaman kung ano ang pangalan nito. Isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan, parang gusto kong suntukin ang sarili ko. Nakakatawa lang kasi, nangako ako sa sarili ko na kakalimutan ko na ang dalagitang ‘yun pero eto na naman ako. Paulit-ulit na inaalala ang mga sandaling namagitan sa amin, napaka kulit kasi nito. “Mr. Blue eyes, alam mo ba na marunong akong manghula? Kaya kong hulaan kung ano ang problema mo.” Nakaangat ang kaliwang kilay sa na nilingon ko ang madaldal na dalagitang ito. Nang makita ko ang nakangiti niyang mukha ay dagling naglaho ang iritasyon ko pa
“Halos isuka ko na pati ang bituka ko, at kulang na lang ay ilublob ko na ang mukha ko sa loob ng bowl. Subalit, kahit anong suka ko ay wala naman akong maisuka. Halos hindi na nga mabilang sa daliri kung ilang beses na akong nagpabalik-balik dito sa loob ng banyo. Kulang na lang ay dalhin ko sa kama ang bowl na ‘to dahil nanghihina na rin ang tuhod ko. What’s wrong with me ba? I don’t remember na kumain ako ng nakasasama sa sikmura ko. I think kailangan ko yatang magpalaway kay kuya Harold sa noo. Simula kasi ng batiin niya ako kahapon ay nagsimula ng sumamâ ang pakiramdam ko. Muli ko na namang isinubsob ang mukha ko sa inidoro at tulas ng mga nauna ay wala naman aking maisuka. Bigla, para akong natuklaw ng ahas dahil natulala ako sa kawalan. “Oh my gosh!!” Natitilihang wika ng utak ko ng mapagtanto ko ang isang bagay. Parang humiwalay na yata ang kaluluwa ko sa aking katawan. “I’ve been delayed for a month!?” Natigilan ako ng maramdaman ko ang paghagod ni Ate Miles sa aking l
“Oh? Ate, saan- Oh my god! Nananaginip ba ako!?” Nagugulumihanan na bulalas ko habang namimilog ang mga mata na nakatitig sa matangkad na lalaking kasama ng kapatid ko. Nakalimutan ko na nagto-toothbrush nga pala ako, kaya ng mapa-lunok ako ng wala sa oras ay ang toothpaste mismo ang nalunok ko. Bigla akong natauhan at dali-daling tumakbo patungong kusina. Kulang na lang ay isuka ko ang nalunok kong toothpaste.Nagmamadali na nagmumôg ako at saka mabilis na bumalik ng salas. Nadatnan ko pa ring nakatulala si kuya Harold at ang aking ama sa mukha ng lalaking kasama ni ate Miles. Mukha itong walang pakialam sa paligid habang sinisipat ng tingin ang kabuuan ng aming bahay. “Ate! Ano itong ginawa mo? Hindi mo ba kilala ang taong ‘yan? Siya ang anak ni Mr. Cedric Hilton! Ang pinakamayamang negosyante sa buong mundo!” Nagugulumihanan kong pahayag, sino ba naman kasi ang hindi nakakakilala sa lalaking ito? Sikat kasi ito sa pagiging playboy nito. Kahit saan ka pumunta ay kilala ang pamilyan
“Hmmmm…” halos ikabaliw ko ang bawat ungol ng munting dalaga na nasa ilalim ng katawan ko habang pinagpapala ng mga labi ko ang malambot niyang mga labi. Ang balat nito ay naghahatid sa akin ng matinding kilabot na siyang lalong nagpapataas ng libido ko.Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko ng pinasok ang masikip niyang lagusan. Medyo nahihirapan pa nga ako dahil ako pa lang ang unang lalaki na umangkin dito. “S**t! You're so hot! Honey…” anas ko ng mula sa malamlam na liwanag ng buwan ay kita ko kung paanong lumiyad ang balingkinitan niyang katawan. “F-F**k me hard, p-please…” anas nito na may halong pakiusap. Dama ko mula sa kanyang tinig ang labis na paghihirap. “Hmmmmp…, h-hindi na kailangang makiusap ng isang anghel na katulad mo, honey…” ani ko bago sinibasib ng halik ang kanyang mga labi. It’s really sweet, like a candy, I think I’ m the first guy na unang humalik sa mga labi nito. Dahil ramdam ko ang kainosentihan nito sa bawat kibot ng kanyang mga labi. Maging ang bawa
“Sa tingin ko, kamukha ko ang batang ‘yan.” Nanghaba ang nguso ko ng marinig ko ang sinabi ni Kuya Harold.“Pwede ba kuya, could you please stop that! Malayo sa katotohanan ‘yang sinasabi mo. Why don’t you make your own baby?” Irritable kong saad sabay irap dito. “Bakit wala namang masama sa sinabi ko, ah? And besides, wala ka namang ibang pinanggigigilan kundi ako. Kaya sigurado ako na kamukha ko ‘yan!” Matatag niyang saad kaya tuluyan ng nag-init ang ulo ko. “My god, kuya! Naninindig ang mga balahibo ko sayo! Hrrrr!” Ani ko dito sabay bira ng lakad palabas ng opisina ni ate Miles. He’s with me today, dahil ito ang unang araw ng check-up ko. I’m so excited na makita ang unang larawan ng baby ko. “Be thankful, sa oras na maging kamukha ko ‘yan dahil magkakaroon ka ng gwapong anak.” “My gosh kuya, shut up!” Naiimbiyerna na ako sa isang ito. Kung hindi lang ako buntis baka naumbag ko na ang lalaking ito! Subalit, pagdating sa labas ng opisina ay natulos ako sa aking kinatatayuan.
Three years later … “I’m sorry, Mr. Hilton, nakakalungkot mang sabihin but you have diagnosed with ovulatory disorders. Ito ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin kayo nagkakaroon ng anak.” Nang marinig ko ang sinabi ng doctor ay biglang bumigat ang dibdib ko, pakiramdam ko ay parang tinaningan nito ang buhay ko. For several years ay umaasa ako na magkaroon ng anak pero umabot na ako sa edad thirty five ay hindi pa rin kami makabuo ni Stella. At ngayon, nasagot na ang lahat ng mga katanungan sa utak ko. Ang dahilan kung bakit hindi ako magkaanak, dahil isa akong baog! Bigla, naging blanko ang utak ko at natulala ako sa kawalan, binalot ng iba’t-ibang emosyon ang puso ko kaya hindi ko na alam kung ano ang dapat na maging reaksyon ko sa sinabi ng doctor. “B-Babe, it’s okay, you know marami pa namang paraan para magkaanak tayo. Huwag kang mawalan ng pag-asa, nandito lang ako, hindi kita iiwan.” Madamdaming pahayag ni Stella, habang patuloy na hinahagod nito
“Mommy!!!” “S**t!” Naihagis ko ng wala sa oras ang hawak kong t-shirt ng marinig ko ang matinis na sigaw ng anak kong si Chiyo. Mabilis na tinakbo ang pintuan at hindi alintana ang naka hubad kong katawan na natatakpan ng puting tuwalya.Bigla ang pagsikdô ng dibdib ko at nilokôb ng matinding kabâ ang puso ko ng malanghap ko ang amoy na nasusunog na sinaing. Habang walang tigil ang pagtunog ng smoke detector device.Natataranta na binuksan ko ang nakaawang na pintuan at kulang na lang ay talunin ko ang hagdan na mayroong pitong baitang. Sa labis na pagmamadali ko, sumabit ang isang paa ko sa unang baitang ng hagdan.“Ouch!” Sigaw ko pa ng paupo akong bumagsak sa sahig. Akala ko ‘yun lang ang mangyayari sa akin, subalit dire-diretso akong dumausdos pababa ng hagdan habang ang mga binti ko ay tuwid na naninigas.Great! Nang dahil sa katangahan ko ay hindi ko na kailangan pang humakbang pababa ng hagdan dahil mabilis akong nakarating sa paanan nito. Umuungol na iniinda ang sakit ng ba
"Hi, tita Mommy! You know, just a while ago, Mommy and I bathed in the rain." Madaldal na kwento ng aking anak kay ate Miles habang nakahiga ito sa gitna ng kama at nilalaro ang kanyang paa. Nakasuot na ito ng kanyang pajama at hinihintay na lang ako nito na mahiga sa kanyang tabi. Kararating lang kasi namin, dahil sa labas kami nag-dinner.Kasalukuyan niyang kausap ang kanyang tita Miles, mula sa laptop, habang ako ay abalâ na nagbibihis sa paanan ng kama. “"Really? Why did you bathed in the rain? Isn't the weather cold there? What if you get sick?" Narinig ko na tanong ni ate Miles, ramdam ang labis na pag-aalala mula sa tinig nito, ngunit ang makulit kong anak ay bibong humagikhik ng tawa. Nakakagigil itong tingnan dahil sobrang cute ng anak ko.Kita ko sa mukha ni Ate Miles ang pagnanais nito na mahawakan si Chiyo."Don't worry, tita Mommy, because the rain is inside the house, not outside the house." Inosenteng paliwanag ng makulit kong anak. Mula sa kabilang linya ay narinig ko
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a