Three years later … “I’m sorry, Mr. Hilton, nakakalungkot mang sabihin but you have diagnosed with ovulatory disorders. Ito ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin kayo nagkakaroon ng anak.” Nang marinig ko ang sinabi ng doctor ay biglang bumigat ang dibdib ko, pakiramdam ko ay parang tinaningan nito ang buhay ko. For several years ay umaasa ako na magkaroon ng anak pero umabot na ako sa edad thirty five ay hindi pa rin kami makabuo ni Stella. At ngayon, nasagot na ang lahat ng mga katanungan sa utak ko. Ang dahilan kung bakit hindi ako magkaanak, dahil isa akong baog! Bigla, naging blanko ang utak ko at natulala ako sa kawalan, binalot ng iba’t-ibang emosyon ang puso ko kaya hindi ko na alam kung ano ang dapat na maging reaksyon ko sa sinabi ng doctor. “B-Babe, it’s okay, you know marami pa namang paraan para magkaanak tayo. Huwag kang mawalan ng pag-asa, nandito lang ako, hindi kita iiwan.” Madamdaming pahayag ni Stella, habang patuloy na hinahagod nito
“Mommy!!!” “S**t!” Naihagis ko ng wala sa oras ang hawak kong t-shirt ng marinig ko ang matinis na sigaw ng anak kong si Chiyo. Mabilis na tinakbo ang pintuan at hindi alintana ang naka hubad kong katawan na natatakpan ng puting tuwalya.Bigla ang pagsikdô ng dibdib ko at nilokôb ng matinding kabâ ang puso ko ng malanghap ko ang amoy na nasusunog na sinaing. Habang walang tigil ang pagtunog ng smoke detector device.Natataranta na binuksan ko ang nakaawang na pintuan at kulang na lang ay talunin ko ang hagdan na mayroong pitong baitang. Sa labis na pagmamadali ko, sumabit ang isang paa ko sa unang baitang ng hagdan.“Ouch!” Sigaw ko pa ng paupo akong bumagsak sa sahig. Akala ko ‘yun lang ang mangyayari sa akin, subalit dire-diretso akong dumausdos pababa ng hagdan habang ang mga binti ko ay tuwid na naninigas.Great! Nang dahil sa katangahan ko ay hindi ko na kailangan pang humakbang pababa ng hagdan dahil mabilis akong nakarating sa paanan nito. Umuungol na iniinda ang sakit ng ba
"Hi, tita Mommy! You know, just a while ago, Mommy and I bathed in the rain." Madaldal na kwento ng aking anak kay ate Miles habang nakahiga ito sa gitna ng kama at nilalaro ang kanyang paa. Nakasuot na ito ng kanyang pajama at hinihintay na lang ako nito na mahiga sa kanyang tabi. Kararating lang kasi namin, dahil sa labas kami nag-dinner.Kasalukuyan niyang kausap ang kanyang tita Miles, mula sa laptop, habang ako ay abalâ na nagbibihis sa paanan ng kama. “"Really? Why did you bathed in the rain? Isn't the weather cold there? What if you get sick?" Narinig ko na tanong ni ate Miles, ramdam ang labis na pag-aalala mula sa tinig nito, ngunit ang makulit kong anak ay bibong humagikhik ng tawa. Nakakagigil itong tingnan dahil sobrang cute ng anak ko.Kita ko sa mukha ni Ate Miles ang pagnanais nito na mahawakan si Chiyo."Don't worry, tita Mommy, because the rain is inside the house, not outside the house." Inosenteng paliwanag ng makulit kong anak. Mula sa kabilang linya ay narinig ko
Manila International Airport “Nasa airport na kami Mom, don’t worry, sa mansion na kami di-diretso ni Stella, yes, mom, I promise.” Nakukulitan kong sagot sa aking ina. Kararating lang namin dito sa Pilipinas galing Montenegro. Hindi pa man kami nakaka-sakay ng eroplano ay panay na ang tawag sa akin ng aking ina. Para itong isang teenager na takot matakasan mula sa isang date. Hindi ko na mabilang sa daliri kung ilang beses itong tumawag sa akin para lang ipaalala na dumiretso sa Mansion. Akmang papatayin ko na sana ang tawag ngunit nagulat ako sa biglaang pagsulpot ng isang babae sa gilid ko. Kamuntikan ko pang mabitawan ang aking cellphone mabuti na lang ay mabilis ang naging reaksyon ng aking katawan. “Oppss, sorry!” Pagkatapos na walang pakundangan na banggain ng babaeng ito ang tagiliran ko ay parang balewala lang na nag sorry sa akin. Saka walang pakialam na nagpatuloy sa paglalakad. Sinundan ko ng isang matalim na tingin ang likod ng matangkad na babaeng bumang
“Dalawang buwan bago ang schedule ng kasal n’yo, I think, sapat na ang panahon na yun para mapaghandaan ang lahat.” Si Mommy na nakangiting lumingon sa akin, ngunit ng makita niya ang ekspresyon sa mukha ko ay biglang napalis ang ngiti sa labi nito. Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko na nagkatinginan silang dalawa ng kapatid kong si Summer. Marahil ay naninibago sa akin ang mga ito, dahil kung iyong susuriin ay para akong may sariling mundo. Ako ‘yung ikakasal pero tila ako pa ‘yung walang pakialam sa kanilang mga pinag-uusapan. “Son, are you alright?” Nag-aalala na tanong sa akin ni Mommy, kaya naman nabaling sa akin ang atensyon ng lahat. “He’s tired from travel, Tita, kaya wala sa mood ngayon si Andrade. Pero nagkasundo kami tungkol sa aming kasal. He told me na ako na raw ang bahala sa lahat, since na ako ang bride ay dapat daw na naaayon sa gusto ko ang lahat.” Nakangiting paliwanag ni Stella bago lumingon sa akin saka matamis na ngumiti. Ginagap pa nito ang kamay ko
“Tito!” Masayang tawag ni Chiyo kay kuya Harold, tuwang-tuwa naman ang isa at kaagad na ibinuka nito ang mga braso sa ere.“Wow! Ang cute ng baby ko!” Bulalas naman ni Kuya Harold bago mabilis na binuhat ang aking si Chiyo. Nanggigigil na hinalikan ito sa pisngi.“Ilang beses ko bang sasabihin sayo na you can call me daddy.” Kunwa’y nagtatampo na saad ni kuya Harold, of course Chiyo is my daughter kaya wala rin itong balak na magpauto.“I can’t call you daddy, because you have small and black eyes, and I have blue eyes. Sorry, Tito.” Ani ng bibo kong anak, she’s so adorable every time she speaks. Natawa ako sa sinabi ng aking anak lalo na ng lumingon sa akin si Kuya Harold. “Hello kuya Harold, ilang taon na rin ang lumipas simula ng huli tayong nagkita, miss me?” Maarte kong bati sa kanya. Subalit, nagtaka ako kung bakit imbes na sumagot ay pinasadahan nito ng tingin ang kabuuan ko mula ulo hanggang paa. “What? Don’t tell me nagandahan ka sa akin?” May halong pang-aasar ko dito. Pa
“Tita Mommy!” Ang matinis na boses ni Chiyo ang bumulabog sa katahimikan ng mansion. Kaya sabay na napalingon sa aming direksyon ang lahat ng tao sa salas.Ganun na lang ang labis na pagka-mangha ko ng makita ko si ate Miles, kasalukuyan itong papasok sa isang pintuan. Marahil ay kusina ‘yun. Hindi ako makapaniwala sa laki ng tiyan nito habang may tatlong bata na iisang mukha na kasalukuyang naglalaro sa malawak na salas. Hindi nalalayo ang edad ni Chiyo sa edad ng mga pamangkin ko. At ang higit na nakakatuwa ay halos pareho sila ng mga mata. “Oh my God! Totoo ‘to di ba?” Parang wala sa sarili na tanong ni Ate habang nakatitig sa mukha ng munting si Chiyo. Nang may kalahating dipa na ang layo sa isa’t-isa ng mag-tita ay biglang tumigil sa paglapit ang anak ko at nanlalaki ang mga mata nito na tumitig sa parang bolang tiyan ni Ate Miles. “Mommy! Why, tita Mommy have a big tummy?” Curious na tanong ni Chiyo. Kapwa kami natawa ni ate Miles dahil sa kainosentihan ng aking anak.“Beca
“My god, please, please, release me… hindi ako mayaman na tulad ng iniisip n’yo. I swear, wala kayong mapapala mula sa akin.” Naiiyak kong pakiusap sa mga armadong lalaki na walang tigil sa kakalakad. I’m so f**king tired, pero wala akong magawa kundi ang sumunod sa mga animal na ‘to.They are so heartless, paano nakakaya ng kanilang mga konsensya na paglakarin ang isang magandang tulad ko sa madamong tulad na ‘to. Perhaps, they can't see my beauty because the surroundings are too dark. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga ‘to. Naghihimagsik ang kalooban ko kung bakit sa dinami-dami ng tao kanina sa paligid ay ako lang ang napiling dalhin ng mga lalaking ‘to.Sa nakikita ko ay imbes na maawa sila sa akin, parang mas lalong na bwisit pa yata ang mga ito.“Pare, bakit dinala mo pa ‘yang maingay na ‘yan?” Irritable na tanong ng isang lalaki sa kanyang kasamahan. “Mukhang mayaman ang isang ‘to, Pre.” Narinig kong sagot ng lalaking tumangay sa akin.“Naku kuya, nagkakamali ka,
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a