Simula

Simula

Ilang beses kong mahinang inuntog ang ulo ko sa pader habang nakatulala at iniisip kung ano ba ang dapat kong unahin. Maghanap ng trabaho o hanapin yung sinasabi nila Mama na makakatulong sa amin na nandito sa Manila?

Naramdaman ko na may humawak sa ulo ko para mapigilan na mauntog sa pader. Umayos ako ng tayo at naka-simangot na hinarap siya.

"Anong ginagawa mo, Mapple? May problema ba?" tanong ni Jia na kadarating lang mula sa trabaho niya.

Tumango ako bago sumagot.

"I don't know what to do. Do I need to find a job first para matustusan ko ang gastusin nila Lolo at Papa o hahanapin ko na yung pinapahanap nila Lola na makakatulong daw sa amin na mabayaran ang lahat ng utang namin? Ganoon pa rin naman kasi kahit mahanap ko yung pinapahanap nila, e. Magkaka-utang pa rin kami."

"Pero atleast nabayaran ang utang nyo at may panggastos kayo sa maintenance ng Papa at Lolo mo. Iyon yung mahalaga sa ngayon, Mapple."

Tamad kong tinunton ang sofa sa inuupahan namin na apartment. Kaming dalawa ang magkasama ni Jianette simula pa noong Senior High School. She's my childhood friend kaya noong nag Senior High at nag decide na kumuha ng apartment para mas malapit sa University na papasukan namin ay nagsama na kami sa isang bahay.

Pabagsak akong umupo at isinandal ang likod pagkatapos ay pumikit.

"How? I don't know her full name. Si Lola lang ang nakakaalam ng full name niya. Alam mo naman ang sitwasyon ni Lola ngayon, 'di ba? I only know her first name and picture."

Naramdaman ko ang pag-galaw ng sofa na inuupuan ko, senyales na umupo sa tabi ko si Jia.

"May picture ka pala, e. Patingin ako tapos pi-picture-an ko na rin para pwede kong maipagtanong."

Agad akong napadilat dahil sa sinabi ni Jia. Tiningnan ko siya at binigyan ng isang malapad na ngiti.

"Sandali, hahanapin ko sa cellphone ko tapos send ko sa 'yo."

Inabot ko ang cellphone ko na naka-patong sa coffee table at nagsimulang halungkatin ang gallery.

Kahit papaano ay ramdam ko ang pagsibol ng pag-asa dahil sa sinabi ni Jia. Magaling kasi siya pagdating sa hanapan ng mga tao, ewan ko lang sa pagkakataon na 'to since wala kaming common friend sa hinahanap namin.

Agad kong sinend sa kaniya ang picture noong makita ko.

"Na-send ko na. Salvacion lang ang alam ko sakaniya. That's her name," ani ko.

Kinuha ni Jianette ang cellphone niya para i-check ang picture na sinend ko. Sandali niya 'yon tinitigan at maya-maya pa'y kumunot ang noo niya.

"I think I know her." seryosong saad niya na nagpakunot din ng noo ko.

"You know her? How? Matanda na 'yan, Jia kaya imposible."

Kaibigan daw kasi 'yan nila Lola kaya sigurado akong matanda na 'yan. Baka naman kamukha lang.

"Yes, I know and she looks so familiar. Wait."

Tumayo si Jia at nagpunta sa tapat ng laptop niya. Hindi ko na siya sinundan at nagsimula na naman ako sa pag-iisip ng kung ano ba ang dapat kong unahin.

"I told you, Mapple. I know her!"

Para akong nabuhayan noong sabihin niya 'yon. Agad akong tumayo para lapitan siya at tingnan ang screen ng laptop niya.

"But are you sure? Siya talaga ang hinahanap mo? Baka naman pine-playtime ng Lola mo ang Mama mo noong ibigay ang picture na 'yan?" tanong niya na ikinakunot ng noo ko.

"Bakit? Sino ba siya?"

Tinuro ni Jia ang screen ng laptop niya kung saan may picture ng tatlong tao. Dalawang lalaki at isang babae, yung babae ay kamukha noong Salvacion.

"She's Salvacion Lu. Lola ng nag-iisang Aciel Lu," aniya habang naka-turo pa rin sa screen ng laptop niya.

Dahan-dahan akong napalingon kay Jia na ngayon ay nakatingin na rin pala sa akin. Agad ko rin iniwas ang tingin ko at lumayo sa kaniya para tawagan si Mama. Sana lang ay gising pa siya dahil pasado alas siyete na ng gabi. Maaga kasi matulog ang mga tao sa probinsya namin.

After ng ilang ring ay sinagot rin naman 'yon kaagad ni Mama.

[Good eve, anak! Napatawag ka?]

"Good evening din, Ma. May itatanong kasi ako. Are you sure about Miss Salvacion? Her photo also."

[Oo. Ayan ang sabi ng Lola mo. Naalala ko, naka-usap ko siya kanina. Mabuti pala at naka-tawag ka. Naalala na daw niya yung surname kaya hindi ka na mahihirapan. Ang sabi niya, ang buong pangalan daw ay... ano... sandali. Naisulat ko 'yon.]

"Is she Salvacion Lu, Mama?"

[Salva— oo! Siya nga. Nahanap mo na ba siya anak? Naka-usap mo na ba? Nako, pasensya ka na 'ha? Bata pa kasi ako noong huling beses ko nakita 'yan. Dyaan sa Maynila na rin ako tumira kaya kapag napupunta 'yan dito para bumisita sa Lola't Lolo mo ay wala ako. Alam mo naman, matagal akong hindi naka-uwi rito.]

I know that. Simula noong dumating si Mama dito sa Maynila noon para magtrabaho, hindi na siya naka-balik ulit. Nangyari lang 'yon noong gumraduate ako ng Senior High dahil palala na ang sakit ni Lolo kaya kailangan ng mag-aalaga. Ganoon din si Papa. Mabuti nga at iisang lugar lang sila ni Mama kaya kahit papaano nakaka-tulong ang iba pa naming kapamilya pero kulang pa rin. May mga pamilya rin kasi sila.

"Pero, Ma... sigurado ba kayo? As in? Yung sa picture. Saan mo ba nakuha 'yon?"

[Dito lang din. Pinicture-an ko yung picture dito.]

"Ganoon ba, Ma? Sige. Hindi ko pa nahahanap, e. Tawag na lang ako ulit 'pag may update na."

[Okay, 'nak. Basta 'wag mo pababayaan ang sarili mo, 'ha? Sapat na ang Papa at Lolo mo ang aalagaan. Hindi ko na kaya 'pag madadagdagan pa.]

Parehas kaming natawa ni Mama dahil sa sinabi niya.

"Opo, Ma. Don't worry about me. Basta, ako na bahala dito. Magiging okay rin ang lahat."

[Sige, anak. Good night, ulit.]

Pinatay ko na ang tawag at nahiga sa sofa habang nakatitig sa kisame. Hindi ko na alam kung ano na ang gagawin ko ngayon.

"If you really need to talk to Salvacion Lu, si Aciel lang ang pag-asa natin," ani Jia na siyang nagpalungkot nagpadagdag sa pino-problema.

Aciel Lu is a well-known businessman. I'm a Business Administration graduate kaya kilala ko sya. At his young age of 25, siya na ang nag handle ng kompanya nila, right after his father died. From that, never pa nawala sa mga blue chip company at top companies sa Pilipinas ang Lu Corporations na sa huling balita ko ay pinapasok na rin ngayon ang entertainment industry.

"He's a very busy person, Jianette. Aside from that, kilalang tao siya. Baka nga sa malayo ay may bantay na siya," sagot ko at nagpasya akong ipikit ang mga mata ko. "Paano tayo makakalapit?"

"Hey, Mapple! Wala ka bang tiwala sa kakayahan ko? Nakalimutan mo na bang member ako ng A Club?"

Napadilat ako sa sinabi niya at kahit hindi nya naman kita ay napa-ngiwi ako.

A Club, samahan ng mga taga-suporta ni Aciel. Ang alam ko ay same university si Jianette at Aciel noong college at may pa-business talk si Aciel sa University nila yearly. Nai-kwento niya sa akin 'yon. Sobrang hanga daw nila kay Aciel kaya talagang gumawa ng club para sa kaniya.

"Ano naman magagawa ng pagiging member mo? Don't tell me sasabihin mo sa co-members mo ang problema ko?"

Hindi naman maganda at tama 'yon. Isa pa, ano ba ang pakialam nila sa problema ko? For sure, hindi nila ako matutulungan.

"Hoy, 'wag mong maliitin ang A Club. Iisip ako ng way, Mapple. Sa ngayon, matulog na tayo, okay?"

Kinabukasan ay nagpunta ako sa mall para bumili ng stocks since paubos na. Nag bi-benta ako online ng mga damit or anything na pwedeng ibenta basta legal, iyon ang kinu-kuhanan ko ng pang-ambag ko dito sa apartment kahit na sinasabihan ako ni Jia na 'wag ko na masyadong intindihin ang gastos dito kaya lang nakaka-hiya.

Nagtingin-tingin muna ako sa department store at tinatahak ko na ang daan palabas ay saktong nahagip ng mata ko ang ex-boyfriend ko kasama ang pinalit niya sa akin na kaklase lang namin.

Agad akong tumakbo para magtago pero mukhang huli na ang lahat dahil napansin na nila akong dalawa. Mas minabuti kong magdiretso para makaalis sa lugra na 'yon pero mukhang hindi ata ako titigilan ng dalawa hangga't hindi nakakapagsabi ng masasamang salita.

As usual, ganoon sila. Nasanay na silang ipapahiya muna ako bago sila umalis sa harap ko. Hindi ko na pinapatulan kasi alam ko naman na hindi na kami magkakaintindihan.

"Mapple!" sigaw ni Nicolle sa akin. Hindi ako nagpatinag at nagpatuloy lang sa pagtakbo hanggang sa makalabas ako ng department store.

Lumiko ako para sana umakyat sa fourth floor nung bigla akong bumangga sa isang pigura ng lalaki. Muntik na akong matumba, mabuti na lang at naalalayan niya ako at napasubsob ako sa dibdib niya.

Nanlaki ang mata ko noong marinig ko ang boses nila Nicolle na nag-uusap kung saan ang daan na tinungo ko. Itinulak ko ang lalaki para tumakbo ulit pero hindi niya ako binitawan, sa halip ay pinagpalit niya ang pwesto namin at isinandal ako sa pader. Akma akong sisilip pero pinigilan niya ako.

"They're still here," aniya gamit ang isang baritonong boses.

Tinakpan ko ang mukha ko gamit ang palad ko. Naramdaman ko naman na muli niya akong inilapit sa kaniya, dahilan para magtama muli ang katawan namin. Ang isang kamay niya ay nasa bewang ko at ang isa naman ay nasa may batok ko. Sa pwesto namin ay talagang tagong tago ako dahil na rin sa mas malaki siya kaysa akin.

"Nandyan pa sila?" mahinang tanong ko pero sapat na 'yon para marinig niya.

"Nandyan pa."

Kahit nakapikit na ako ay hindi ko mapigilan na mas mapa-pikit pa dahil sa inis. Kailan ba nila balak umalis? Kanina pa ako nagtatago dito. Nakakahiya na—

Oh my gosh!

Hindi ko mapigilan ang sarili ko na maitulak ang lalaking tumulong sa amin noong marealized ko ang pwesto naming dalawa. Sa gulat niya rin ay napa-bitaw sya.

He's hugging me at hindi ko naman siya kilala!

Tumingala ako sa kanya para makita ang mukha niya pero para atang tumigil ang mundo ko noong magsalubong ang tingin namin. Na blanko ang utak ko at naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Hindi naman ako ganito kanina noong may humahabol sa akin pero sino ba naman ang hindi kakabahan?

"T-thank you!" I bowed at him pagkatapos ay mabilis na nilisan ang lugar na 'yon.

Yung lalaking 'yon... Yung lalaking tumulong sa akin... He's... Oh gosh!

He's Aciel. Hindi ako pwedeng magkamali. He's Aciel Lu!