Kabanata 4

Kabanata 4

"I have my terms, Mister Lu."

Naglalakad kami ngayon papunta sa opisina niya. Hindi ko mapigilan na mamangha habang pinagmamasdan ang paligid. Masasabi kong mayaman nga talaga ang mga Lu. Paano kaya naging friends ni Lola ang Lola niya?

Ang alam ko may kaya lang kami noon pero hindi ganito kayaman. Nag abroad kasi sila Mama at doon din ako pinanganak. Bale double citizen ako, hindi lang halata. Bago ako mag-aral ng kinder ay bumalik rin kami dito sa Pilipinas.

"What is it?"

Tiningnan ko siya at ipinakita ang hawak ko na nasa brown envelope. Kinuha niya 'yon ng hindi tinatanggal ang tingin sa akin.

"Sa loob ng opisina ko na 'to babasahin."

Tumango ako at ibinalik sa daan ang tingin.

Grabe naman ang floor na 'to, napaka-lawak at ang sabi niya sa akin kanina noong paglabas namin ng elevator ay visitor's lounge daw 'to. Kapag may bisita siya at nasa meeting, dito sila naghihintay. Yung mga malalapit lang sa kaniya ang pwedeng dumiretso mismo sa opisina niya.

Si Winston ang nagbukas ng pinto para sa amin. Naka-ngiti akong nagpasalamat sa kaniya pero bahagya niya lang iniyuko ang ulo niya at hindi man lang ngumiti pabalik.

Napaka-suplado.

Dumiretso kami sa sofa at naupo. Iginala ko ang tingin sa kabuuan ng opisina niya. Malawak at maganda. Glass ang window niya kaya naman kita ang labasan at napaka-ganda ng naglalakihang building. Parang ang sarap tumambay dito sa gabi tapos gusto mong kalimutan ang problema mo.

Black, white, at gray ang kulay ng opisina niya. Mahogany naman ang kulay ng desk niya at katapat ng pwesto niya ay may flatscreen TV. Nagagamit niya kaya 'yan o display lang?

May kabinet din at may mga trophies and picture frames na nakalagay. May mga magazines and books din about business. Over all, 20/10 ang rating ng opsina niya for me.

"So, you want to keep our marriage secret?"

Napalingon ako kay Aciel noong magsalita siya. Hawak na niya ang pinrint kong terms and condition at masuring binabasa.

"Why? Nakaka-hiya bang malaman na asawa mo ako?" Tiningnan ako ni Aciel na naka-kunot ang noo kaya naman napaatras ako ng bahagya.

Alanganin akong napa-ngiti at umiling.

"No... that's not what I mean. Ang sa akin lang, hindi naman natin kilala ang isa't-isa so much better kung i-separate muna natin yung buhay natin hanggang sa makapag-adjust tayo."

"Why do we need to separate our lives?"

"Ang ibig kong sabihin, wala munang paki-alamanan. Atsaka, madami pa akong gustong gawin sa buhay and I can do that peacefully kung hindi natin papaki-alaman ang isa't-isa."

Kununot ang noo ni Aciel sa sinabi ko. Parang may iniisip siya.

"Gusto mong gawin... Like?"

"Mag trabaho." agad na sagot ko. "I still want to find a job first."

Napatingin ako sa may carpet at inalala ang mga kaklase at kaibigan ko na ngayon ay kumikita na ng sarili nilang pera. Naiinggit ako sa kanila kasi hanggang ngayon ay hindi pa rin ako natatanggap at kailangan ko tumigil noong nakaraan para lang maka-usap ang Lola niya.

"Gusto ko maranasan makapagtrabaho, kumita ng pera, lalo na yung ma-experience yung first sweldo. Simula noong gumraduate ako, naghanap na ako ng trabaho pero hindi naman ako natatanggap. Naiinggit nga ako sa mga ka-batchmate at kaibigan ko, e."

Yung ilang beses na silang nakakaa-sahod pero ako, eto, tambay pa rin. Mabuti na lang talaga at mabait si Jia. Sya na ang halos gumagastos ng lahat sa bahay kaya paglilinis na lang ang ambag ko.

"Hindi mo na kailangan magtrabaho dahil kaya naman kitang supportahan sa mga pangangailangan mo but if you really want to, you can work here." alok niya at agad akong umiling.

Ayaw ko na magtrabaho dito for some reasons. Buti sana kung hindi pa kami related sa isa't-isa. Wala naman kasing sikreto na hindi malalaman. Ayoko na may masabi ang iba kapag nalaman nilang asawa ko ang boss nila. Kailangan umiwas sa issue, mahirap na.

"Ayaw ko dito. Hindi naman sa ayaw ko sa kompanya mo, it's just that... may iba kasi akong target na company." pag-dadahilan ko pero totoo naman yung last part ng sinabi ko. May target company ako na gusto kong pasukan pero mukhang malabo akong matanggap since ang sabi, mas malaki ang chance na matanggap kapag may work experience na.

"Okay, if that's what you want." Ibinalik ni Aciel ang papers sa envelope. "Ako na ang bahala dito."

Nilingon niya si Winston at sumenyas. Bahagyang yumuko si Winston pagkatapos ay naglakad papunta sa table ni Aciel at may kinuha. Pagbalik niya papunta sa gawi namin ay may hawak na rin siyang envelope at ibinigay sa akin.

Binuksan ko 'yon at kinuha ang laman.

"Marriage Certificate..." basa ko sa naka-sulat sa may taas.

"Si Winston na ang bahalang mag-ayos niyan sa munisipyo. You just need to sign that paper."

Sandali kong binasa ang naka-sulat sa marriage certificate at sa may bandang baba ay nandoon ang pangalan naming dalawa. Kinuha ko ang ballpen na naka-lagay sa coffee table at pinirmahan ang part kung saan naroroon ang pangalan ko pagkatapos ay ibinigay ko na kay Winston pero kinuha 'yon ni Aciel ay pinirmahan din bago inabot sa secretary niya.

"Naayos mo na ba ang gamit mo? I'll pick you up later para mailipat sa Villa ang mga gamit mo," si Aciel. Inayos niya ang tie nya at tumayo. Ilang beses akong napa-kurap, hinihintay ko na baguhin niya ang sinabi niya kanina pero hindi na siya nagsalita pa ulit.

Villa? As in villa? Hindi village? Magkaiba 'yon 'di ba? Sa pagkakatanda ko, yung villa ay malaking bahay na may malawak na pool na may bonggang interior. Woah. I didn't know na sa Villa pala nakatira si Aciel. Hindi naman na nakakapagtaka na may villa siya dahil mayaman ang mga Lu pero sure ba siya?

"Villa? Sa villa ka naka-tira?" tanong ko.

Nilingon niya ako. Sa ngayon ay naka-tingala ako sakaniya at siya naman ay medyo naka-yuko dahil naka-upo ako.

"Yes. Why?"

Naalala ko na mag-isa lang daw sa bahay si Aciel kasama ang iilang kasambahay dahil nasa ibang bahay naman naka-tira ang Lola niya. Kung sa villa sya naka-tira at iilan lang silang tao doon, hindi kaya may iba pang nakatira doon? Yung hindi tao, kung 'di multo?

"Oh... If you don't like the idea, pwede ka naman pumili ng ibang properties ko kung saan tayo titira," aniya at agad naman akong umiling at tumanggi.

"No need... Wala naman kaso sa akin 'yon. Basta may matutulugan kahit sa lapag lang, ayos na sa akin."

Napa-tango si Aciel dahil sa sinabi ko.

"Kukunin na ba natin ang gamit mo ngayon na?"

Napakunot ang noo ko dahil sa tanong niya. CEO ba talaga 'to dito? Bakit parang ang daming time na walang gagawin?

"Hindi pa ako nakakapag-impake. Uuwi na muna ako at hindi mo na ko kailangan ihatid..." tumayo na rin ako at inayos ang suot ko. Pagkatapos ay isinukbit ko na ang sling bag ko. "Kaya ko atsaka, nakaka-hiya naman. Nakaka-istorbo na ako masyado."

Pakiramdam ko ay tumigil sandali ang oras nung hawakan ni Aciel ang dalawang kamay ko habang naka-tingin ng diretso sa mga mata ko. Inilapit niya ang mukha sa akin kaya naman napa-atras ako.

"You are the only one who's allowed to bother me, Maliyah."

Natigilan ako dahil sa sinabi niya pero hindi ko pinahalata. Binawi ko ang kamay ko sakaniya at nginitian siya.

"Mapple. You can call me, Mapple. Hindi ako sanay na Maliyah ang tawag sa akin, e."

Actually, walang tumatawag ng Maliyah sa akin. Naalala ko pa yung mga pinsan ko ay hirap na banggitin ang pangalan ko kaya naman nagdecide sila Mama na gumawa ng nickname for me. Pinagsama nila ang first two letters ng first name ko at yung 'Fols' sa Rafols na surname ko. Ang pangit naman daw pakinggan kung Mafols kaya ginawa nilang Mapple.

"Hindi ba't ayan ang tawag sa 'yo ng lahat? Gusto kong maiba. Gusto ko Maliyah."

"Hindi nga ako sanay, Aciel. Baka mamaya 'pag tinawag mo ako hindi kita pansinin. Sabihin mo pa na masama ang ugali ko."

Simula bata ako kahit sa school ay Mapple ang tawag sa akin. Naalala ko pa nga noong elementary ako, imbes na Maliyah ang isulat ko na pangalan ay Mapple ang naisulat ko. Mabuti na lang kilala ako ng mga teachers sa ganoong pangalan kaya may score pa rin ako. Pinag sabihan lang ako na sa susunod, I should use my real name.

Hinawakan niya naman ngayon ang magkabilang braso ko.

"Ayoko. Gusto ko si Maliyah."

Sumibol ang isang ngiti sa labi nya pagkatapos nyang sabihin 'yon. Dahan-dahan kong nilipat ang tingin ko kay Winston na agad namang nag-iwas ng tingin.

"O—kay. Maliyah kung Maliyah. Ikaw bahala."

I tried to laugh pero it sounded like pilit kaya ngumiti na lang ako at mas lalong lumawak ang ngiti niya. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa balikat ko.

"Aalis na ako. Mag-aayos pa ako ng gamit. Bye!" I waved at him at naglakad pero pinigil niya ako.

"Ipapahatid na kita. Iyon na din ang maghahatid sa 'yo sa Villa."

"Okay."

Tuluyan na akong lumabas sa opisina niya at doon lang ako naka-hinga ng maayos. Ngayon ay ramdam na ramdam ko ang mabilis na tibok ng puso ko na sobrang pinipigil ko kanina. Hindi ko akalain na ganoon pala si Aciel. For me, ang clingy niya lalo na yung bigla bigla na lang niya ilalapit ang mukha niya sa akin na para na niya akong hahalikan. Kung maka-titig din sa mata ko parang pati kaluluwa ko tinitingnan niya.

Pag uwi ko ng bahay ay kinuha ko ang maleta ko at nagsimulang ilipat ang mga damit ko doon. Iniisip ko kung hihintayin ko pa ba si Jia para makapagpaalam pero paano naman yung driver na naghihintay sa akin sa labas ng apartment?

I decided to go out at puntahan ang driver na naghihintay sa akin. I told him na mamaya niya na lang ako balikan dahil hihintayin ko pa ang kaibigan ko pero hindi siya pumayag dahil ang utos daw sakaniya ay ihahatid ako sa bahay ni Aciel.

"Pero Kuya, mamaya pa po darating yung kaibigan ko. Masasayang lang oras mo kapag maghihintay ka."

"It's okay, Ma'am Lu."

Muntik na akong mapangiwi noong tinawag niya akong Ma'am Lu.

Since ayaw niyang umalis, pumasok na lang ako ulit sa loob. Saktong pag-upo ko sa sofa ay nag ring ang cellphone ko. Pagbukas ko ay unregistered number ang naka-rehistro sa screen. Ilang segundo ko 'yon tinitigan pagkatapos ay sumilip sa labas kung nandoon pa ba ang tauhan ni Aciel bago sinagot ang tawag.

Mahirap na, baka mamaya manloloko 'to or what, atleast may mahihingian ako ng tulong.

"Hello, sino 'to?" mahinang tanong ko at nagbalik sa sofa.

[Maliyah, it's me, your husband.]

Nakagat ko ang ibabang labi ko pagkatapos nyang sabihin 'yon at pilit na pinakalma ang sarili. May kung ano akong nararamdaman sa tyan ko pero isinawalang bahala ko na lang.

"Oh, napatawag ka, Mister Lu?"

[Maliyah, just call me Aciel. We're married but you're calling me in a very formal way?]

Oo nga pala. Hindi ko na nga pala siya pwedeng tawagin na Mister Lu kasi parang tanga naman 'yon. Aciel... I don't like that, nakaka-bulol minsan. Dapat maiksi lang. Ano bang pwede? Ace...? Hmm... Okay, Ace na lang. Mas okay pakinggan.

"Okay, take two. Napatawag ka, Ace?"

Wala ng nagsalita sa kabilang linya kaya naman napakunot ang noo. Naghintay pa ako ng ilang minuto pero wala pa rin.

"Aciel, are you still there?"

[Yes. I'm sorry. Uh... I called because... hindi ka pa nakaka-alis dyan?]

Para akong nakakita ng liwanag dahil sa sinabi niya.

"Ay, oo nga pala. Good thing at napatawag ka. Hihintayin ko na lang pala si Jia para makapagpaalam ako ng maayos. Sinabihan ko na si Kuya men in black na balikan na lang ako mamaya at baka ma-bore siya sa labas kakahintay pero hindi daw siya aalis so hinayaan ko na."

[Okay. Anong oras dadating ang kaibigan mo? Ako na sana susundo sa 'yo pero may board meeting ako mamayang five thirty.]

"Five ang uwi ni Jia. Don't worry about me."

[Okay. Hintayin mo ako sa bahay.]

"Okay."

[Bye. Wǒ ài nǐ.]

"Ha—"

Huh? Napakunot ang noo ko lalo noong marinig na naputol na ang linya. Tiningnan ko ang screen ng cellphone ko at napa-taas ang isang kilay. Ano yung panghuling sinabi ni Aciel? May sinabi ba talaga siya? Hindi ko maintindihan. 

Wo... Ho... O...? Ah! Bahala siya sa buhay niya.