CHAPTER 4

Jeaneia’s Point of View

Nagising ako ng may sinag na tumatama sa aking mukha kaya dahan-dahan kong iminulat ang aking mata at tumambad sa akin ang ‘di paamilyar na kisame na pinagtaka ko, dahil, wala kaming magandang kisame, kaya bigla akong napabangon pero nakaramdam ako ng sakit sa pagitan ng dalawa kong hita. Para akong dinaanan ng malaking truck na aking pinagtaka dahil wala talaga akong naaalala ang aking natatandaan lang ay pumunta ako o kami ni Vannesa sa kaarawan ni sir Adrian at nag inuman kami ni Vannesa at nalasing ako tapos nag-CR ako at muntik na akong matumba pero may sumalo sa aking lalaki at hinalikan ko ito at bukod d’on wala na akong maalala kaya Napatingin ako sa katawan ko at nakaramdam ako ng matinding kaba dahil naka hubad ako.

Napansin kong may isang subre kaya kinuha ko ito at naglalaman ito ng maraming pera hindi naman ako bobo para hindi malaman ang ibig sabihin nito at nangyari. May napansin akong kumikinang dahil sa sinag na araw kaya punulot ko ito isa pala itong necklace pinagtitigan ko ito ng mabuti at aking napagtanto kong may nakasulat sa necklace na DCQ kaya napaisip ako anong meaning kaya ng DCQ ng hindi ko talaga nahulaan, napagdesisyonan kong magbihis na iniwan ko yung pera dahil hindi naman ako bayaran at necklace lang ang aking dinala.

Pagkalabas na pagkalabas ko sumakay na ako kaagad sa taxi ‘di ko alintana ang mga matang nakatingin sa akin habang naglalakad ako. Pasalamat na lamang ako ng may dumaang taxi kaagad. Hindi nagtagal, nakarating na agad ako at pagkababa ko dumeritso agad ako sa bahay naming. Sinalubong agad ako ni Vannesa at dalawa kong nakababatang kapatid.

“Ate ‘san ka ba galing, hinahanap ka kasi ni ate Vannesa bigla ka raw kasi nawala sa party.” Saad ni jessica kaya kinabahan ako.

“Ah kasi Jessica ano kasi,” hindi ko natapos ang idadahilan ko ng biglang sumabat si Jesean.

“Ate ko!” sigaw na iyak ni Jesean at niyakap ako, kaya niyakap ko din ito pabalik.

“Ate bakit po hindi ka umuwi kagabi akala ko po iniwan na ninyo kami gaya ni mama,” saad niya habang umiiyak.

“Hindi ko ‘yon gagawin sa inyo,” saad ko at niyakap si Jessica at si Jesean.

Hindi pa rin tumitigil katatanong si Vannesa kung saan daw ako pumunta kung saan daw ako natulog pero nanatiling nakatikom ang aking bibig, alangan namang sabihin kong galing ako sa hotel, natulog ako kasama ‘yong lalaking hindi ko kilala at mas malala pa nakipagsiping pa ako.

“Besh ano nga?” pagpipilit na saad niya.

“Wala nga! Hindi ako nakauwi kasi sobrang lasing ko. Natulog nalang ako sa VIP room,” pagsisinungaling ko sabay tingin sa iba. Kilala ko kasi si Vannesa alam niya kong nagsisinungaling ang isang tao.

“Hay bahala ka nga ang damot-damot mo aalis na nga ako kala ko naman may bonggang-bonga kang sasabihin sa akin, hindi pa naman ako naghilamos para hintayin ka, tapos wala, kakainis ka talaga!” Saad niya kaya natawa ako, Marites talaga!

“Hay, wala nga akong dapat sabihin sayo kasi wala namang nangyari. Natulog lang ako at wala na,” saad ko pero inirapan lang niya ako alam kong hindi siya naniniwala. At umalis na siya sa bahay naming. Hay salamat ligtas na ako. Pagkasok ko sa kwarto kinuha ko agad ‘yong necklace na nakuha ko sa hotel, ito lang ang naiwan ng walanghiyang lalaking ‘yon.

Naligo nalamang ako. Habang naliligo ako hindi ko maiwasang umiyak dahil nawala na ang pinakainiingatan ko simula noong bata pa ako na pangako ko na sa mapapangasawa ko lang ibibigay pero nawala ito dahil sa katangahan ko. Sabon lang ako ng sabon para maalis ang dumi ng aking katawan na kahit anong gawin ko hindi na mababalik. Hanggang sa napagpasiyahan kong lumabas na sa CR dahil hindi na maalis ang dumi ng katawan ko. Madumi na akong tao.

Pagtapos kong magbihis humiga na ako sa kama at nagpatuloy sa pag-iyak hanggang sa nakatulog ako.

AFTER TWO WEEKS

Pilit kong kinakalimutan ang nangyari sa akin sa loob ng dalawang linggo pinipilit kong maging normal at wag isipin ang nangyari. Napapasin kong maraming nagbabago sa akin sa loob ng dalawang linggo na hindi ko naiintindihan. May mga gusto kong ayaw ko naman dati at napaka-moody ko din, naiinis ako sa maliit na bagay. Nandito ako ngayon sa CR kasi naduduwal na naman ako pero wala namang lumalabas.

“Besh okey ka lang ba napapansin kong araw-araw nalang ganyan sabi ko kasi sayo magpa-check-up aka na eh,” nangungulit na saad niya sa akin pinipilit kasi niya akong magpatingín sa doctor pero natatakot ako mamaya mas sakit pala ako paano na ‘yong dalawa kong kapatid.

“Okey lang ako besh hindi lang ako nag-almusal bago pumasok.” Pagsisinungaling ko. Nagtataka man ako sa nangyayari sa akin tumayo na ako upang bumalik sa aking naudlot na trabaho. Paglabas ko sa CR biglang umikot ang aking paningin.

Vanessa’s Point of View

Nagtataka na ako kay Jeaneia sa nangyayari sakanya. Magbabago na kasi siya at lagi Lagi nalang nagsusuka, nandito kami ngayon sa CR dahil naduduwal nanaman siya. Pinilipit ko siyang magpacheck up na pero ayaw niya alam kong natatakot siya kaya ayaw niya. Nang natapos na siya lumabas na s’ya kaya sumunod naman ako. Habang palabas kami napansin kong nanghihina siya nagulat nalang ako ng matumba siya laking pasasalamat ko at nasalo ko siya.

Humingi ako ng tulong sa katrabaho ko upang madala sa hospital si Jeaneia.

Nang nakarating kami sa hospital inasikaso na siya may lumapit naman sa akin ang doctor at tinanong ako.

“What happen to the patient?” tanong ng gwapong doctor. Omg! nalaglag ‘ata panty ko.

“Kasi po naahihilo po siya tapos nagsusuka at bigla po siyang nawalan ng malay,” marami pa siyang tinanong kaya ako sagot lang ng sagot. Hanggang sa natapos na naghintay nalang ako na lumabas ang doctor na umaasikaso kay Jeaneia upang malaman ko ang kalagayan ng aking BFF.

Mayamaya lumabas na ang doctor kaya lumapit ako.

“Doc, kamusta na po ‘yong kaibigan ko,” tanong ko. Pagkalapit na pagkalapit ko’y kinakabahan ako kung ano ang magiging resulta.

“She’s fine, but I have something to tell you,” ani ng doctor kaya lalo akong kinabahan.

“Your friend is…”