Jeaneia 🌻 POINT OF VIEW
Nandito ngayon si Vannesa sa bahay namin, ewan ko ba sa babaeng toh bakit nandito?"Besh nagdala akong apple na green, gusto mo daw ito sabi ni Jessica. " Saad niya kaya napatingin ako sa apple na green, parang kuminang ang aking dalawang eyes habang nakatingin sa apple."Thank you besh" saad ko, kung kanina naiinis ako ngayon masaya na ako dahil makakain ko na ang gusto ko epekto siguro ito ng pagbubuntis ko.Marami pa kaming pinag usapan tungkol sa gagawin ko bukas.Bilin niya sa'kin punta daw ako sa address ni Sir Draven at sabihing sakanya...malay ko daw at tanggapin niya ang anak namin.Hindi naman nagtagal umalis na sya may gagawin pa raw siya.Wala naman akong gagawin kaya umakyat na ako sa kwarto para magpahinga.Nanatiling nakatingin lang ako sa bubong namin dahil kinakabahan kasi ako sa pweding mangyari bukas.Natatakot at may excitement, may pangamba na baka ayaw niya at may saya kung tatanggapin niya kami ng anak nya.Hanggang sa napagpasiyahan kung matulog na makakasama din sa'kin amg mapuyat lalo na at may bata sa sinapupunan ko, kaya nakatulog ako kakaisip ng gagawin ko bukas.Everything will be black____________MORNINGMaaga akong gumising dahil nagugutom nanaman ako, napapansin ko din ang pagiging magugutumin ko ngayon.Lagi nalang akong magugutom.Pagkababa ko naabutan ko si Jessica na nagluluto kaya nagtataka akong tumingin sakanya, sabay baling sa orasan 5 am palang gising na tong babaeng ito."Bakit ang aga aga mong nagluluto?" tanong ko sa kanya pero hindi ako nito sinagot at nagpatuloy lang sa pagluluto sabay lapag ng plato at kutsara sa lamesa."Alam ko kasing magugutom ka, kaya ate kumain ka ng marami para sa magiging pamangkin ko" Saad nito sabay himas sa tyan ko.Buti pa si Jessica tanggap ka anak sana tanggapin ka din ng ama mo anak.Pagkatapos Kong kumain naligo na ako dahil ngayon araw sasabihin ko kay Mr. Draven na magdadalang tao ako.Kahit may kabang nararamdaman lakakasan ko ang aking loob para magkaroon ng ama ang aking anak.Ayukong maranasan niya ang broken family o walang umaalalay na ama.Nang nakalabas na ako naghintay lang ako ng trycicle, hindi naman nagtagal may dumaan ng trycicle.Habang nakasanay ako hindi ako mapakali kaya pinaglaruan ko nalang sa daliri ko.Nang natanaw ko na malapit na kami sa address na binigay sa'kin ni Sir Ethan kaya bumaba na ako at nagbayad.Ang laki naman ng building na ito manghang saad ko sa'king isipan, dahil nakakalula tignan ito lalo na siguro kong nasa itaas ka pa.Napagpasiyahan kong pumasok na pero pinigilan ako ng manong guard pero sabi ko may sasauli lang ako na importanti, sabay pakita ng dala kong necklace at sabi ko na gusto ko itong maisauli sa boss nila ng personal.Pumayag namn ito dahil importanti raw itong necklace sa boss nila tinanong ko rin kong anong floor ang office ng kanilang boss at floor 45 raw ito, nag iisang room ito sa floor 45 kaya nagpasalamat na ako at umalis.Nasa tapat na ako ng elevator hinihintay ko lang na bumukas at ng bumukas na ito pumasok na ako at pinindot ang floor 45.Nandito ako ngayon sa labas ng office, nananatiling nakatayo lang ako kasi kinakabahan ako kung anong magiging resulta ng pag amín ko.What if hindi niya tanggap, what if ayawan niya paano na ako hindi ko alam ang gagawin ko.Hanggang napagpasiyahan kong kumatok na."Come in "Cold na sabe niya, yan ang kinakatakutan ko.Pagpasok ko naabutan kong busy siya sa pagpirma ng mga papeles na nakalagay sa table niya."What are you bring here?" walang emosyong sabi niya, kaya kinabahan ako parang gusto ko nalang na lumabas at magpakalayo layo upang maiwasan ang kabang aking nararamdaman, hindi ko alam kong paano sasabihin sakanya kong bakit ako naparito."Kasi may sasabihin ako" utal na saad ko kaya napatingin siya sa'kin sabay tingin ulit sa mga papeles."What do you want to say please hurry because I'm busy" cold na saad niya sa'kin kaya bumuntong hininga muna ako bago naglakas loob na sabihin sakanya."K-kasi A-ano B-buntis ako"Saad ko ng may pagkautal kaya napatigil siya sa pagpirma at tumingin sa'kin ng walang emosyon."So what are you expecting from me" Saad niya kaya napaluha ako na mabilis kong pinunasan, kinakabahan na ako sa susunod na pweding mangyari."Kasi ikaw ang ama nito"Lakas loob na saad ko kahit ang totoo ay pinanghihinaan na ako."Then abort it" Walang emosyon na saad niya kaya mabilis akong lumapit sakanya at sinampal siya, ang kapal naman ng mukha niya para ipalaglag ang sarili niyang anak t*nga ba siya"Gago ka ba sarili mong anak papatayin mo" Sigaw ko sakanya pagkatapos ko siyang sampalin."Are you sure it was mine?" Saad niya kaya naguluhan ako.Anong ibig niyang sabihin sa tanong niya saad ko sa'king isipan, kaya nagloading ako dahil hindi ko nagets ang nais niyang iparating."Ohhhh look at you. You are not sure about that? So sad, what if it was not mine you're working at the b@r, what if you use you're own child to get some money from me, you know what more woman come here with the same reason!!STOP PRETENDING!!! HOW MUCH DO YOU WANT??'"mahabang pang insulto niya sa'kin kaya napatahimik nalang ako, sure akong sakanya nitong batang nasa sinapupunan ko"Name the price make it fast i have something important to do"saad niya."Anong akala mo sa akin mukhang pera hindi pera mo ang kailangan ng anak ko" saad ko."Then what do you what from me?" Tanong niya na may pagtataka, hindi pa ba niya alam ang nais kong iparating."Ang panagutan ako!" Walang pag aalinlangan kong saad kahit natatakot na ako sa pweding niyang isagot."What??H*ll no!!!"'Sigaw niya kaya nagalit ako ginusto niya ito tapos aayawan niya paano na ang anak ko."No way, i have girlfriend and i love her "saad niya, ibig ba niyang sabihin hindi niya ako kayang panagutan."Pano ako?, kahit yung bata nalang please nagmamakaawa ako sayo"saad ko ayaw kong lumaking walang ama ang aking anak."I dont care about you and youre f"cking son, just leave my f*cking office or else i call my body guard to drag you out "saad niya kaya lumuhod ako sa harap niya."Please nagmamakaawa ako sayo anak mo ito"saad ko, alam kong mukha na akong despirada pero ginagawa ko ito para magkaroon ng ama ang aking anak."Are you deaf i said---"hindi niya napatapos ang nais niyang sasabihin ng may magandang boses ang pumutol nito."Hi babe im here"saad ng magandang dalaga, nang nakalapit siya sa kasintahan, napatingin naman siya sa'kin na may pagtataka"Sorry who are you?and why are you kneeling in my boyfriend?"tanong niya wala akong lakas ng loob para sagutin ang katanungan niya.Ano palang sabihin ko na nagmamakaawa ako sa h*yop niyang boyfriend para panagutan ako."Nothing babe she's just my employer and she kneeling me beause she had a mistake" pagsisinungaling ni Mr. Draven sa kasintahan.Magsasalita pa sana ako ng tignan ako ng masama ni mr Draven, kong nakakamatay lang ang tingin niya malamang isa na akong bangkay"Babe dont be wrath in you're employer "Saad ng girlfriend niya habang tinutulungan akong tumayo, tumingin ako kay Mr. Draven masama ba rin ang tingin niya sa'kin."You can leave now be careful next time"saad ng girlfriend niya nais ko pa sanang magsalita ng bantaan ako ni Draver paraan ng pagtingin niya sa akin.Kahit labag sa'king kalooban wala akong nagawa kong di lisanin ang office niya pero bago yun tumingin muna ako kay Draven sabay sabi ang katagangTINATANGGALAN NA KITA NG KARAPATAN SIMULA NAGYONG ARAW NA ITO.Saad ko sabay labas ng office niyaPINAPANGAKO KO NA KAHIT ISANG HIBLA NG BUHOK NG AKING ANAK AY HINDING HINDI MO MAHAHAWAKAN.AT NGAYONG ARAW DING ITO TINATANGGALAN NA KITA NG KARAPATAN SA AKING ANAKDRAVEN CLINTFORD QUTIERREZJEANEIA's POVNang nakalabas na ako office niya umiyak lang ako ng umiyak diko alinta ang mga matang nakatingin sa'kin hanggang tuluyan na akong makalabas. Nasa gitna na ako ng paglalakad biglang bumuhos ang malakas na ulan pati ba naman ulan nakikisabay sa sakit na nararamdaman ko.Patuloy lang ako sa paglalakad kahit walang Patutunguan wala na ako sa tamang katinuan habang tinatahak ang madilim na daan.Hindi alinta ang malakas na buhos ng ulan dahil paulit ulit kong naalala ang pang lalait ng lalaking yun.Napatingin nalang ako sa sinag na nanggagaling sa harapan ko kaya napahinto ako at hinintay ang pagtama nito sa'kin.Pero laking gulat ko ng wala akong naramdaman nakita kong nakahinto ang kotseng muntik ng kumitil sa buhay ko at buhay ng anak ko.Mayamaya lumabas ang may ari ang sasakyan at lumapit sa'kin."Miss are you okey" Saad ng may ari ng sasakyan, hindi ko ito sinagot wala akong lakas ng loob sa lahat ng bagay.Nang napansin ng binata na wala akong balak sagutin ang tan
JEANEIA'S 🌻 (Point of View)Nagmuni muni nalang ako hindi naman nagtagal dumating na ang kaibigan kong marites. Pagkarating na pagkadating niya nagtanong agad siya tungkol sa nangyari ngunit nananatiling tahimik lang ako. "Besh! ano ba talaga ang nangyari sayo please sabihin muna nag aalala kasi ako sayo." Saad niya hindi naman nakatakas sa'kin ang pagtulo ng luha niya kaya nakunsensya ako kaya niyakap ko siya at nagsimulang ikwento sa kanya ang nangyari hindi ko maiwasang di napaluha habang paulit ulit na inaalala Ang nangyari."Sorry besh kong binantayan sana kita ng gabing yun hindi sana nangyari sayo yan"Saad niya kaya niyakap ko siya ng mahigpit dahil ayaw kong sisihin nya ang sarili niya sa hindi namin ginustong pangyayari."Shhhh hindi mo kasalanan, hindi naman natin ginusto ito walang may gusto nito"Saad ko habang hindi napuputol ang pagyayakapan namin."Ahhh sorry labas muna ako " Saad ni Bryan kaya nakaramdam naman ako ng hiya kaya tumango nalang ako. Nang nakalabas na s
JEANEIA 🌻 point of view Lumipas ang ilang buwan medyo malaki na ang tyan ko kaya mapaghahalataang nagdadalang tao na ako.Maraming balita na rin ang kumakalat na nagbenta daw ako ng katawan kaya walang ama ang aking magugujg anak.Masakit kasi nanghuhusga sila, hindi naman nila alam ang totoong dahilan kong bakit ako nabuntis.Ang bilis talagang ichismis ka ng mga kapit bahay mo, akala ko dati naiintindihan nila ako o sila ang unang makakaintindin sa'kin pero hindi pala kasi sila ang unang manghuhusga sa at idadown ka ng idadadownButi nalang laging nasa tabi ko si Vanessa at Bryan.Si Vannesa at Bryan super protective parang nanay at tatay ko, palaging pumupunta sa bahay namin si Bryan upang kamustahan ako kung minsan pa nga may dalang prutas o vitamins o kaya gatas.Si Vannesa naman laging akong sinasamahan magpacheck up at sinasamahan nya rin ako sa mga lakad ko kaya laking pagpapasalamat ko talaga dahil nasa tabi ko sila at hindi ako pinabayaan.At tungkol sa nangyari months ag
Jeaneia's 🌻 Point of ViewBago ako magpahinga inayos ko muna ang gamit ko.Habang nag aayos ako ng gamit namin biglang may kumatok kaya binuksan ito ni Jesean.Nang tuluyang nakapasok si Vannesa umupo siya sa aking tabi kaya napatingin ako sakanya."Kain na daw tayo sabi ni mama"Saad niya "Hindi ba nakakahiya sa mama't papa mo na nandito kami ng dalawa kong kapatid" Saad ko, kasi totoo namang nakakahiya sa magulang ni Vannesa.Mamaya sabihin nila inaabuso ko ang kabaitan ng anak nila." Baka maging pabigat lang kami sainyo"saad ko."Ano ka ba, alam na nila mama't papa kaya wag na ng mahiya parang kapatid na rin ang turing ko sainyo. Halika na nga tama na ang dramahan hindi tayo artista nagugutom na ako"Saad niya habang nakanguso kaya natawa ako."Wag ka nga ngumuso mukha kang bisugo" Saad ko sabay tawa kaya sinamaan niya ako ng tingin."Anong bisugong pinagsasabi mo, sa gsnda kong ito para maging mukhang bisugo"Saad niya sabay hawi ng mahaba niyang buhok na mas lalong kinatawa ko.
Jeaneia's 🌻 Point of ViewSa loob ng limang taon pinalaki ko ang aking anak na kasama sila Bryan at Vannesa lalo na ang magulang ni Vannesa. Nang nag isang taon na si Duke naghanap agad ako ng pweding pasukan, sa kasamaang palad hindi agad ako nakahanap dahil na rin siguro sa elementary lang ang natapos ko. Pero hindi ako sumuko patuloy lang ako sa paghahanap na trabaho.Hanggang sa nakahanap na ako pero hindi gaanong kalakihan ang kita kaya wala akong nagawa kong di humanap ng iba dahil hindi na kakasya ang kinikita ko sa pang araw araw namin lalo na't malapit ng mag aral si Duke. Mabilis naman akong nakahanap ng bagong mapapasukan sa isang tanyag na bake shop pero hindi lang basta basta bakery dahil ito ang pinakasikat sa buong probinsya ng zambales.Ang three angel bake shop. Three years na akong nagtratrabaho sakanila pero kahit minsan hindi ko pa nasilayan ang mukha ni Mrs. Gonzales tangging manager lang bakery ang nakikita ko."Nay! Are you out you're mind again"Saad ng anak
JEANEIA'S POVWe eat quietly as I decide. Now tell them my good news."Ahm everyone, may good news po ako "basag ko sa katahimikan nila kaya napatingin nalang sila sa'kin."Ano yun nak? Mukhang good news talaga nakikita ko sa mata mo na masaya ka" Saad ni tita Veron, tama anak ang tawag niya sa'kin at sa dalawa kong kapatid gusto din sana ni tita Veron na mama nalang pero dahil nahihiya ako kaya tita Veron ang tinatawag ko sa kanya."Kasi po tita!, ako po ang napiling maghanda sa malaking event na gaganapin sa Manila next month "Masayang balita ko."Talaga!! congrats anak, nailangan nating mag celebrate" Saad ni tita Veron na sinang ayonan ng lahat."Kailan ang alis ninyo???, isasama mo ba si Duke?, Sino mag aalaga sakanya doon?" Basag ni Bryan sa kasinyahan namin sa sunod sunod na tanong niya."Hello!!! ako ang mag aalaga kay Duke, sasama ako doon. Don na rin ako maghahanap ng trabaho" Saad ni vannesa."But you have work here?" Tanong ni Bryan kay Vannesa."Ayaw ko na don sawa na ako
Jeaneia's 🌻(Point of view)Masaya kaming lumabas sa simbahan, kanina pa ako nakakaramdam na may nakamasid sa'min kaya kanina pa ako kinakabahan.Pano kong si Draven pala yun at gustong kunin sa'kin si Duke."Nay!!! I can't breathe!! "Saad ng anak ko, kaya napatingin ako sa kanya napagtanto ko na mahigpit ang pagkakayakap ko sa may bandang leeg niya."Besh okey kalang ba talaga kanina pa kita napapansing parang balisa ka"Saad ni vannesa."Okey lang ako baka kinakabahan lang para bukas"Saad ko. Kaya tumango lang si vannesa.Napagkasiyahan namin kumain nalang sa MC do, Mc do kasi napili ni Duke.Habang kumakain kami hindi pa din ako mapakali nasa dibdib ko pa rin ang kaba at takot.Nang natapos na kaming kumain napagkasiyahan na naming umuwi para makapagsimula ayosin ang gamit at sempre makapaghinga na din. Pagkarating na pagkarating kami sa bahay nagsimula akong mag ayos ng gamit ko at gamit ng anak.Habang nag aayos ako biglang may kumatok kaya binuksan ko ito si Vannesa pala."Be
Jeaneia's🌻 Point of view Hindi naman nagtagal ang dramahan namin at nagsimula na kaming byumahe para hindi kami gabihin sa kalsada.Naging tahimik ang byahe namin walang may balak na magsalita.Habang nasa gitna kami ng byahe hindi ko maiwasang kabahan habang tinatahak ang daan patunggo sa bayan kong saan nagbago ang tahimik kong buhay.Ang tanging nagagawa ko nalang ay magdasal.Sa sana walang mangyari masama.Huminto muna kami para mag drive thru kasi gutom na si Duke sempre si Vannesa din at nagsimula ulit ang aming byahe."Besh" basag ni Vanessa sa katahimikan namin."Bakit ? " Tanong ko." Alam ko ang iniisip mo, lagi mong isipin na nandito lang kami"Saad ko kaya tumango lang ako, alam kong hindi ako papabayaan nila Vannesa at Bryan.FASTFORWARDNang nakatungtung kami sa manila biglang may sumalubong sa'kin na maitim na usok galing sa sasakyan, ayyy kakamiss ang tanawin at simoy ng hanggin dito. Hindi man ito fresh nakakamiss pa din.Dumaretso agad kami sa apartment n
JANELA'S Point of viewNAALIPUNGATAN naman ako ng maramdaman kong may maingat na humahaplos sa pisngi ko, minulat ko naman ang mga mata ko at dun tumambad sakin ang seryosong mukha ni señorito na nakatingin sakin, habang ang palad niya ay nasa pisngi ko parin.Hindi naman agad ako naka galaw dahil sa mata niyang kulay asul na mapang-akit. Hindi maikakaila na ang ganda ng mata ni señorito dahil sa mahaba ang pilik mata na bagay sa hugis ng mata niya at sa kulay asul niyang eyeball, ang makapal niyang kilay nababagay din sa seryosong mukha niya, labi niyang mamula-mula na sing tamis ng strowberry at ilong niyang matangos kaya kahit seryoso man ang mukha nito hindi parin matatakpan na gwapo siya.Nabalik naman ako sa reyalidad ng maramdam ko ang pag haplos nito sa pisngi ko at biglang pag kabog ng dibdib ko kaya naman ay dali-dali na akong umalis sa pag kakandong sa kanya."Pasensiya na po señorito." nahihiya kong saad sa kanya at umayos sa pag kakaupo."It's okay. Alam kong hindi ka mak
JANELA'S Point of viewIlang araw na ang nakalipas simula ng nangyayari ang family day sa school ng mga bata, kaya ilang araw na rin akong umiwas kay señorito Draven.Kasalukuyan akong nagwawalis sa sala ng bahay ni señorito Draven, ng may narinig akong yapag mula sa hagdan. Kaya napatingin ako." Magandang araw po señorito." Magalang na saad ko. Kahit iniiwasan ko rin hindi naman pwedeng hindi ko siya batiin pag nagkasalubong kami o nagkita."Ahmm can I ask?"Napatingin naman ako kay señorito ng bigla na lang ito nag salita sa likod ko. Kahit na nag tataka ay tumango na lang ako sa kanya."Ano po iyun?" nahihiya kong tanong sa kanya at pinagpatuloy ang pagwawalis."May gagawin kaba, tomorrow?" Tanong niya sakin bago sumandal sa gilit ng lababo at uminom ng tubig sa hawak niyang mineral water."Ahmm bukas po?",Nag iisip ko pang isagot sa kanya. Dahil iniisip ko kung may gagawin ba ako."Wala naman po." napapailing kong sagot sa kanya ng maisip na wala naman. Nandito lang ako sa mansiyo
JANELA'S Point of viewTahimik lang akong nanonood, maraming pamilyang naglalaro kaya hindi ko maiwasang mapangiti, ang saya kasi nilang tignan." Tay, i want to play too." Saad ni Dawn. Kaya napatingin ako sa'kanya."Janela, can we?" Tanong ni señorito. Kaya hindi ko alam ang isasagot pamily play kasi yun hindi naman kami pamilya." Ahh ehh kasi." Utal na sagot ko. Ng napatingin naman ako kay Dawn nakita ko itong malungkot na nakatingin sa'kin, nararamdaman nya siguro na ayaw ko." Sige na, halika na kayo para makasali tayo sa next game." Nakangiting saad ko. Hindi ko naman maiwasang nakaramdam ng tuwa ng bigla akong yakapin ni Dawn at Dew." Let's go." Masayang tawag ni Dawn at hinila ako papunta sa mga pamilyang masayang maglalaro." Can we join?", Magalang na tanong ni Dew sa magpapalaro." Oo naman." Nakangiting sagot ng babae habang nakatingin kay señorito Draven. Hindi naman si señorito Draven ang kinakausap, hindi ko naman maiwasang magselos kaya nakatatlong iling ako bago kinu
JANELA'S Point of viewNAGISING ako banda alas singko ng madaling araw para ako na ang gumawa ng almusal at makapag pahinga naman rin si nanay Helen.Kararating lang niya kasi, kaya ako na muna ang gagawa ng mga gawanin ni Nanay.Pagka tapos maligo at mag bihis ay agad na akong lumabas ng kwarto at agad ng dumeretyo papuntang kusina.Nang makarating ay agad naman na ako nag simulang mag luto ng almusal.. Natigilan naman ako sa pag luluto ng nakaramdam ako ng uhaw, kaya naman ay lumapit muna ako sa freezer at agad kumuha ng mineral water. Pagkatapos uminom ay agad ko nang sinarado ang freezer at agad ng humarap, pero agad rin natigilan ng mabunggo ako sa matigas na dibdib.Napaangat naman ang tingin ko sa nag mamay- ari ng dibdib na ito, at dun naman sumalubong sakin ang seryosong mukha ni señorito at ang magulo nitong buhok na mukhang kagigising niya lang."Magandang umaga señorito." saad ko sa kanya at umatras ng konti kahit alam ko naman wala nang maatrasan.Hindi naman ito nag sali
JANELA'S Point of viewNAGISING naman ako dahil sa malakas na pag busina sa labas at dun ko namalayan na nakatulog pala ako dito sa sofa dahil sa kakahintay kay señorito, sa tingin ko ay ala una na nang madaling araw ngayon.Agad naman na akong lumapit sa pinto at agad binuksan dun ko nakita si señorito pangewang- ngewang na bumaba sa kotse niya, lumapit naman agad ako ng makita ko itong natumba."Señorito ayos ka lang po ba?" May pag alala kong tanong at tinulungan na siyang tumayo sa pag kakaupo niya sa semento."Señorito" pag tawag ko ulit sa kanya ng makita ko lang ito pilit na binubukas ang mata niyang tumingin sakin."Hmm, love is that you" yun lang ang narinig ko sa kanya dahilan na maamoy ko ang hininga niya na amoy alak.'uminom siya?'"Señorito, ano pong sinasabi mo, kaya mo po bang mag lakad?" Tanong ko at inalalayan siya. Hindi naman siya nag salita at pilit lang ginagalaw ang katawan niya, kaya naman tinulungan ko na siyang alalayan sa pag lakad. Medyo nahihirapan pa ako
THIRD PERSON point of viewBUMABA naman si Draven ng nakaayos para pumunta sa puntod ng namatay niyang asawa dumeretso naman siya sa kusina at dun niya nakita ang dalaga na nag titimpla ng kape.Bigla naman siyang nakaramdam ng konsensiya dahil sa ginawa niya na alam niyang natakot ang dalaga. hindi niya alam tuwing sa nakikita niya ang dalaga ay hindi niya mapigilan ang sarili niya.Nakakaramdam siya ng hindi mapaliwanag, alam siya sa sarili na simula ng namatay ang asawa niya pinangako niya sa sarili na hindi na muli siya iibig pero hindi niya napigilan ang nararamdaman.Napatingin naman ang dalaga sa kanya pero agad rin napayuko na parang natatakot sa kanya, pero hindi niya na lang ito pinansin at agad na lang lumapit sa freezer para kumuha ng maiinom.Nang matapos uminom nang tubig ay agad naman siyang napatingin sa dalagang nanatili lang sa kinatatayuan at hindi makatingin sa kanya ng deretso.Aalis na lang sana siya sa harap nito ng bigla itong mag salita."Señorito hindi ka po
JANELA'S Point of ViewNAGISING naman ako nang maaga dahil alam ko ngayon ang alis ni nanay Helen para pumunta sa probinsiya at ngayon din ang death anniversary ni señorita Jeaneia, kaya naman ako na ang nag handa ng almusal para kay señorito.Nang matapos ihanda ang mga niluto ko sa mesa ay nag handa rin ako ng pagkain kay nanay Helen para naman may makain siya sa byahe pagnagutom sya."Magandang umga iha." napatingin naman ako sa pinto ng kusina ng may nag salita at dun ko nakita si nanay Helen na nakaayos na."Ang aga mo naman iha hinintay mo na lang sana ako ang gumawa nito." nakangiti nitong saad sakin."Kaya ko naman po nanay atsaka aalis po kayo ngayon kaya dapat hindi ka po mapagod." nakangiti kong saad sa kanya at inabot sa kanya ang maliit na bag na ang laman ang pagkain na hinanda ko para sa kanya."Ano to iha?" may pag tataka nitong tanong sakin bago kinuha ang bag."Pagkain po nanay baka kasi magutom po kayo sa byahe. Kaya napag isipan ko pong gawan kayo ng makakain para
JANELA's Point of ViewNANG matapos mamalengke ay agad naman na akong dumeretso sa hospital."Anak!" napangiti naman ako ng marinig ko ang boses ni mama ng nakapasok ako sa kwarto niya sa hospital."Anak mabuti nakadalaw ka ulit, kamusta naman ang trabaho mo don? Hindi ka ba nila sinasaktan? Mahirap ba ang trabaho don?." Sunod-sunod na tanong ni mama kaya lumapit ako sa kanya at agad siyang niyakap."Mama dahan-dahan naman mahina ang kalaban ang una pong sagot sa una ninyong tanong ay may inutos po kasi si nanay Helen. Kaya po naisipan ko dumaan na muna dito." nakangiti kong saad sa kanya at hinalikan ang kanyang noo."At sa pangalawa ninyo pong tanong, ayos lang naman po ang trabaho ko at sa pangatlo, hindi naman po nila ako sinasaktan mababait po sila sa pag apat naman po hindi naman po mahirap kayang kayang ko naman Mama ." Nakangiting saad ko."Nako iha kani-kanina lang ay ikaw ang mukhang bibig ng mama mo, kesyo kung bakit daw ang tagal mong dumalaw dito." napapailing na saad
JANELA'S POINT OF VIEWISANG linggo na ang nakakalipas simula ng nabasag ang ini-ingatang vase ni señorito, iniiwasan kong pagtagpuin kami ni señorito.Sa loob ng isang linggo ay nakahinga ako nang maluwag dahil sa hindi ko siya nakita, dahil nung araw na iyon ay may biglang tumawag sa kanya may business meeting siya sa Europe.At ngayon naman ay bumalik na ang kaba ko at parang may malaking bato na nasa dibdib ko, dahil babalik na si señorito Draven."Iha ayos ka lang ba?" nabalik naman ako sa ulirat ng mag salita si nanay Helen sa tabi ko."Opo nanay Helen." sagot ko at pinagpatuloy ang pag huhugas ng mga pinggan."Sigurado kaba? parang hindi ka kasi mapakali eh?" may pag aalalang tanong ni nanay Helen kaya naman ngumiti ako sa kanyang tumingin. Na ngayon ay huminto na pala sa ginagawa niya."Ayos lang po talaga ako nanay." nakangiti kong sagot."Dahil ba may señorito?" biglang tanong ni nanay sakin. Dahilan para bumalik ang kaba ko."Hindi po nanay. Nag aalala lang po ako sa mama ko