MAAGA pa ay nasa field na ang mga manlalaro upang mag exercise. Nasa sampu ang bilang ng kalahok at tatlo ang babaeng kasali. Hindi pa sumisikat ang araw kaya malamig ang panahon. Kaniya-kaniya sila sa paghaplos sa kanilang mga kabayo upang e kundisyon ito.Napatingin si Cris sa bagong pasok, ibinaba niya ang suot na sombrero at bahagyang yumuko nang dadaan sa kaniyang harapan ang mag-nobyo. Ayaw man niyang aminin ngunit nakaramdam siya ng inggit dahil hinatid pa ng lalaki ang mataray na babae sa loob. Ang mga guest ay unti-unti na ring dumarating at naka upo na sa labas ng field.Napatitig si Argus sa babaeng madaanan. Biglang sumikdo ang kaniyang dibdib nang masilayan ang mga labi nitong nakatikom.Nag-angat ng mukha si Cris nang biglang mag-ingay ang kabayong dala ng babaeng mataray. Kunot-noong napatitig siya sa kabayong puti at parang may isip na nakipagtitigan sa kaniya habang inaangat ang dalawang paa. Tila ba gusto nitong hawakan niya o haplusin ang malambot nitong balahibo.N
"KUMUSTA na siya?" tanong ni Dexter kay Ashton matapos nitong masuri si Cris."Wala pa ring malay pero wala naman damage na natamo. Sinuri ko ang ulo niya at mayroong palatandaang naaksidente nga siya noon. Pero naalagaan naman ang sugat niya at naghilom ng maayos ito. Hintayin na lang nating magising siya."Pinagmasdan muna ni Dexter ang dalaga bago tumalikod at kinausap si Ruel."Tiyak na hahanapin siya ng ama at ikaw ang haharap sa kaniya. Sundin mo ang lahat ng instructions ko." Bilin ni Dexter kay RuelTinandaan ni Ruel ang lahat ng bilin ng nakakataas sa kaniya. Nagulat pa siya kanina sa nalaman tungkol sa totoong pagkatao ni Cris. Ngayon niya naintindihan kung bakit naroon ang kanilang mga boss sa patimpalak. Siya ang tumatayong guardian ng kaibigan at may hawak bilang manager nito sa karera. Kaya nakakatiyak na siya ang hahanapin ng ama nito kapag hindi mahanap ang dalaga."May posibilidad na maalala niya ang nakaraan at makakalimutan ang kasalukoyan. Pero mas ok na ang ganyan
HINDI mawala sa isip ni Arcile ang nangyari kahapon. Hindi siya makapaniwalang magawa niya ang bagay na iyon. Hindi niya akalaing kaya niya palang lumipat sa isang kabayo habang tumatakbo ito. Ilang ulit niyang napanuod ang balitang nag-trending sa facebook at youtube. Ngayon niya ramdam ang takot para sa sarili kung sakaling nahulog din siya.Napatitig si Arcile sa babaeng katunggali. Walang halong pagkukunwari o pabida ang ginawa niyang pagligtas sa buhay nito kahapon. Natakot siya ng mga oras na iyon para sa buhay ng babae at hindi para sa buhay niya kaya walang pagdalawang isip na tinulongan ito. Naipagpasalamat niya lamang at parang taong may-isip ang kaniyang kabayo. Tinulongan siyang mapadali ang paglipat sa kabilang kabayo. Bonus pa at nauna ito sa finish line kahit wala nang sakay."Ayos ka na ba ngayon?" masuyong tanong ni Argus sa nobya. Hindi niya iniwan ito sa silid mula kahapon dahil nagkaroon ito ng aftershock sa nangyari kahapon.Nakangiting tumango si Arcile sa nobyo.
"Saan po kayo pupunta, Ma'am?""Gusto pong magpapahangin sa garden ng aking kaibigan." Nakangiting tugon ni Cristine sa lalaki. "Ituloy mo na po manong ang pagkain mo." Pigil ni Caroline sa lalaki nang tangkang tutulongan siya sa paglalakad.Nakahinga nang maluwag ang dalawa nang sumunod ang guard sa utos ni Caroline. Malayo ang garahe mula sa gate at ang pinto ang mas malapit sa kinaroroonan nila ngayon."Tunta, bakit mo iniwan ang pwesto mo?" narinig nilang bulyaw ni Darwin sa guard. "Kukuha lang po ako ng tubig sa loob , boss, dahil nakalimutan kong magdala." Sagot ng lalaki sa among nangangalit ang ngipin dahil sa galit. Lalo itong nagalit nang malamang lumabas ng bahay ang magkaibigan."Ako na ang magbubukas ng gate, ito ang susi ng kotse ko." Inabot ni Caroline ang susi sa kaibigan.Sa una ay tumutol si Cristine na iwan ang kaibigan. Ngunit masusukol sila pareho ng kaibigan kung hindi niya ito sundin. Alam niyang inuubos ng kaibigan ang lakas nito para makalabas sila. Kung siy
HINDI alam ni Cristine kung ilang oras na siyang nakaharap sa salamin. Malungkot na nakipagtitigan sa sariling mukha sa salamin. Hanggang ngayon ay nagugulat pa rin siya kapag humarap sa salamin. Hindi nagbago ang kaniyang mga mata at labi ngunit malaki pa rin ang pinagkaiba ng dating mukha at ngayon. Pakiramdam niya ay parang nag-iba ang hugis ng kaniyang ilong at mukha. Mas naging matingkad din ang kulay niya at ang dating manipis na kilay ay kumapal. Kinapa niya ang maliit na nunal na nasa gilid ng kaniyang labi. Mapait ang ngiting sumilay sa kaniyang mga labi habang nakipagtitigan sa sariling mga mata. Masasabi niyang ibang mukha ang makikita sa kaniyang katauhan pero ang mga mata niyang nangungusap kung maningin ay naroon pa rin. Siya si Cristine o Cris kung tawagin ng mga mga magulang. Dapat ba siya magpasalamat kay Robert dahil kahit papaano ay hindi binago ang kaniyang pangalan? Bilang bagong katauhan ay kailangan niyang panindigan ang bago niyang pangalan ngayon. Gusto niya
Lumipas ang araw at buwan, sumidhi ang lihim na pagkagusto ni Cristine kay Argus. Sa ginagawa niyang pag-iwas sa binata ay lalo lamang niya itong nami-miss. Maging ang relasyon nilang magkaibigan ay naapiktohan. Nang maka-graduate sila sa pag-aaral ay nilibang niya ang sarili sa trabaho upang makalimot sa kahibangan ng puso.Simple lang ang gusto ni Cristine sa buhay, ang maiahon sa hirap ang pamilya sa pamamagitan ng sariling sikap. Wala siyang balak na agawan ang kaibigan dahil siya ang unang masaktan kapag makita itong malungkot. Ibinuhos niya ang oras sa trabaho at at pagsali sa karera ng kabayo. Ngunit kahit nasaan siya ay naroon din si Argus kaya hindi niya napigilang yumabong pa ang damdamin para rito. Nagpasya si Cristine na lumayo at magbakasyon muna sa kanila. Pero dahil sa ginawa niya ay lalong naging malungkutin ang kaibigan. Dumagdag pang nagkaroon ng business trip si Argus."Bakit hindi ko napansin ang pagbagsak ng kaniyang katawan noong magkasama pa kami?" malungkot n
"ANO po ang kailangan nila?" magalang na tanong ni Ruel sa lalaking nakatayo sa harap ng bahay na tinutuloyan niya. "Ikaw ba si Ruel?"Sinuyod ni Ruel ng tingin ang lalaking kaharap. Kahit ngayon niya lang ito nakaharap ay may idea na siya kung sino ito."Ako nga po."Ngumiti si Robert sa binata, nag-ayos pa siya upang magmukhang pormal sa kaharap."Mabuti naman at nahanap na kita. Kahapon pa ako naghahanap sa iyo upang makita ang anak ko.""Kayo po ang father ni Cris?" pinasigla ni Ruel ang kaniyang tinig. "Oo, Hijo. Matagal ko na siyang hinahanap at sobrang nag-aalala nang mapanuod ang balita.""Naku mabuti naman po at nahanap niyo ako. Hindi ko po kasi alam kung sino ang kuntakin na kamag anak niya.""Kumusta na siya, pwede mo ba akong dalhin sa kaniya?"Walang pag-aalinlangan na pinapasok ni Ruel ang lalaki sa kaniyang tinutuloyang bahay. "Pasok po muna kayo at tatawagan ko ang aking assistant upang ihatid si Cris dito. Huwag po kayong mag-alala at maayos lang siya. Sumakit lang
"HELLO po!" masayang bati ni Cris sa mag-asawang naabutang nananghalian."Aba, Ineng, ikaw pala!" Tumayo si Danny upang salubungin ang bagong dating na nasa bungad ng kanilang pintuan. Sa liit ng kanilang kubo ay kita ang loob ng bahay mula sa pinto maging ang kusina."Kailan ka pa nakabalik?" Masiglang bati ng asawa ni Dany sa dalaga at pinatuloy ito sa loob."Kanina lang po at dito na ako dumiritso." Iniabot ni Cristine sa mga ito ang kaniyang pasalubong. Kinuwento niya rin ang tungkol sa nangyaring karera na ikinamangha ng mag-asawa."Kaya ka ba bumalik dito ay para magpasalamat kay Senyorita Arcile?" tanong ng asawa ni Danny kay Cris."Opo, gusto ko ring mag-relax muna at dito ko naiisipang pumunta at ituloy ang pagbabakasyon. Mahirap din ang buhay sa Manila at wala roon ang hilig kong trabaho.""Naku hindi bagay sa iyo ang maging katulong sa rancho, kung gusto mo talaga maghanap ng trabaho dito ay pwede kitang ilapit sa kumpare ko.""Nagpapasalamat na po ako sa inyo ngayon palang