Chapter 4

Hindi na tumuloy sina Anna sa river na pupuntahan sana nila dahil sinabihan sila na delikado na raw doon may nakapaskil nga roon na 'do not enter'. 

Naisipan na lamang nila na bumalik sa bahay nina Anna.

"Ano ba 'yan, napagod lang tayo," busangot na sabi ni Rafael.

"Hindi naman kasi natin alam na bawal na pala roon." Si Clarisa.

Tumabi sila sa gilid ng daan dahil may dumadaang isang kotse. Nagkatinginan sina Anna nang tumigil ito sa tabi nila at bumakas ang bintana sa driver's seat.

"Hey, good morning!"

Pilit na ngumiti si Anna nang makita kung sino ito, "good morning."

"Si Brando pala 'to e! Pre, pasakay naman." Natawa si Brando sa sinabi ni Rafael.

Si Brando ay ang matagal ng may gusto kay Anna. Mula pagkabata ay magkakilala na sila dahil magka-sosyo sa negosyo ang mga magulang nila. Ang tatay ni Brando ay tumatakbo ito sa pagka-Vice mayor, kasama ang daddy ni Anna.

"Sure, no problem. Sumakay na kayo."

Napairap si Anna dahil agad na nakasakay si Rafael. Sumunod na lamang sila ni Clarisa.

"Dito ka na sa harapan, Anna," sabi ni Brando nung akmang sasakay din siya sa backseat.

Dahil ayaw niyang makipag-away pa, sumunod na lamang siya. Hindi niya alam kung bakit naparito ang binata, sa pagkakaalam kasi niya ay nasa Manila ito.

Isa siyang freelancing model at the same time civil engineering student. Ayaw nito sa business at politics. Mabuti na lang at hindi siya ang panganay sa kanila kung hindi ay mapipilitan talaga siyang pag-aralan ang hindi niya gusto. Si Brando ay isang magandang binata, almost perfect, mala-adonis. Pero hindi talaga siya gusto ni Anna. Masyadong mayabang ang tingin nito sa binata.

Walang nagsalita ni isa sa kanila hanggang sa makarating na sila sa bahay nina Anna.

"Thank you, pre!" at lumabas na si Rafael kasunod si Clarisa. Lalabas na rin sana si Anna nang pinigilan siya nito.

"I miss you," aniya.

"Papasok na ako sa loob," sabi ni Anna nang hindi man lang tumitingin kay Brando at lumabas na siya.

Hindi na muling tiningnan ni Anna ang sasakyan ng binata at tuloy-tuloy na siyang pumasok sa bahay nila. Bigla tuloy nawala ang mood niya.

Nanood na lamang sila sa sala ng bahay nila Anna at nagkwentuhan about sa school nila at iba pa. Kahit papaano ay nawawala ang inis niya na naramdaman niya kanina. Maggagabi na nang umuwi sina Clarisa at Rafael. 

Pumasok na siya sa kaniyang kuwarto at umupo sa kaniyang upuan doon sa study area niya. Binuksan niya ang kaniyang Laptop at nagsimulang pagtipa roon, ginagawa kasi niya ang kanilang report para next week. 

Sa kalagitnaan nang kaniyang pagtitipa sa kaniyang laptop ay may kumatok sa pintuan at bumukas ito.

"Anak, nagkita raw kayo ni Brando?" tanong ng kaniyang Ina.

"Opo," sabi niya habang ang tingin ay nasa screen pa rin ng laptop niya.

"Kumusta naman?"

"Maayos naman po."

Nang sabihin niya 'yon ay hindi na niya narinig na nagsalita ang kaniyang Ina kaya napatingin an siya rito. 

"May problema po ba?" tanong niya dahil nakatingin lamang ang kaniyang Ina sa kaniya.

Napangiti ang kaniyang Ina, ''wala naman, anak. Basta tandaan mo mahal na mahal ka namin at gusto ko rin na makitang may nagmamahal sayo."

"Bakit niyo naman po sinasabi 'yan?" Napatayo na si Anna dahil parang may kakaiba siyang nararamdaman.

"Kailan mo ba balak magka-boyfriend? Hindi naman kami mahigpit sayo ha."

"Ayoko pa po, sa ngayon pag-aaral na po muna ang aatupagin ko."

"Hay nako, baka tumanda kang dalaga niyan. Gusto ko pang magka-apo at makita kang masaya sa sarili mong pamilya."

"Bakit niyo po ba biglang sinasabi 'yan?"

Lumapit sa kaniya ang kaniyang Ina at bigla siya nitong niyakap.

"Matagal-tagal na tayong hindi naguusap patungkol diyan, lagi kaming busy. Pakiramdam ko wala akong kwentang Ina."

"Huwag mo pong sabihin 'yan. Mahal ko po kayo ni Daddy, naiintindihan ko po kayo."

Pagkatapos nang usapan nilang 'yon ay hindi mawala-wala sa isip ni Anna kung bakit biglang naging gano'n ang kaniyang Ina. Siguro normal lang 'yon. 

KINABUKASAN naisipan niyang basahin ang mga hiniram niyang libro sa library nung isa araw. Nakaupo siya sa terrace kung saan kita ang kabuuan ng kanilang bakuran. Nakita niya rin di Daniel na ginagawa ang trabaho niya. 

Habang nagbabasa si Anna ay may biglang lumapit sa kaniya, ang kanilang guard sa bahay.

"Ma'am, may naghahanap po sa inyo. Kilala mo raw po siya, si Sir Brando daw po ang pangalan." 

"Pakisabi wala ako sa bahay," aniya at tumango sa kaniya ang guard at umalis na.

Agad naman siyang tumayo at pumunta sa likuran ng kanilang bahay. Ayaw niyang makita si Brando ngayon, at ano naman kaya ang gusto nito kay Anna? 

"May pinagtataguan ka yata?" Napaigtad si Anna dahil sa biglang pagsulpot ni Daniel.

"W-Wala, ha! Gusto ko lang dito kasi 'di gaanong mainit." Dahilan ni Anna.

"Halata ka masyado, sino ba 'yon?"

"Hindi ko alam."

"Boyfriend mo?"

Napatingin si Anna kay Daniel at nakita nitong seryoso ang binata. Napaiwas siya agad ng tingin.

"Hindi."

"Sabagay, ang mayaman ay bagay lang sa mayaman din. Ang panget naman kung magsasama ang mahirap at mayaman." 

Napakunot ang noo ni Anna sa sinabi ni Daniel. Bakit niya sinasabi ang mga ganon? Ayaw ni Anna na umasa siya na may gusto ito sa kaniya. 

"Pero ang mahirap puwedeng maging mayaman at ang mayaman puwedeng maging mahirap. Walang permanente sa mundo kaya mas maganda talaga na simple lang ang pamumuhay mo."

"Aminin natin, mas maganda ang buhay kapag mayaman. Ayan ang reyalidad, sino bang may gusto na maging mahirap? Wala."

"Oo na, Daniel."

"Baka galit ka na niyan?"

"Hindi naman, matanong ko lang. Kaano-ano mo si Victoria? Yung kasama mo sa school."

"Bakit mo natanong?"

"Wala lang, baka kasi girlfriend mo 'yon."

Biglang natawa si Daniel dahil sa sinabi ni Anna, tila parang may nakakatawa sa sinambit ng dalaga.

Sabay na napatingin sina Daniel at Anna sa guard na kadarating lang. Problemado ang kaniyang pagmumukha.

"Ano po 'yon?"

"Ma'am, ayaw po talaga umalis. Hihintayin ka raw po niya."

Hindi na alam ni Anna ang kaniyang gagawin. 

"Mas mabuting harapin mo na siya kaysa naman nagtatago ka," sabi sa kaniya ni Daniel at tinalikuran na siya.

"Hindi ako nagtatago!" Sigaw niya ngunit hindi na lumingon pa ang binata at pinagpatuloy na lamang niya ang kaniyang trabaho.