Chapter 1

Habang pababa nang hagdan si Anna ay napukaw ang tingin niya sa isang binata na kausap ang kaniyang Ina. Ang pananamit nito ay parang sa magsasaka at ang suot nitong pantalon ay may kalumaan na. Ipinagwalang bahala na lamang ni Anna ito, siguro ay namamasukan ito sa kanila.

"Magandang umaga po!" bati ni Anna sa kaniyang Ina nang makaalis na yung binata na kausap nito.

"Magandang umaga rin, Anna! Halika ka na sa dinning area at kumain na tayo bago ka pumasok sa school."

Tumango si Anna sa sinabi nang kaniyang Ina at sabay na silang pumunta sa dinning area para kumain.

Hindi rin nagtagal si Anna sa kaniyang pagkain dahil papasok pa siya sa school.

"Mauuna na po ako," sabi ni Anna sa kaniyang Ina.

"Mag-ingat ka, anak." Hinalikan ni Anna ang kaniyang Ina sa pisngi at pagkatapos ay umalis na siya.

Nakasakay na siya sa loob ng kotse nila at palabas na ng gate nang makita niya ulit ang binata. Nakatayo ito at tila may hinihintay hindi na nakita ni Anna ang sumunod na pangyayari dahil bumilis na ang takbo nang sasakyan.

Nasa isang taon na sa kolehiyo si Anna, ilang buwan na lang ay magtatapos na siya sa kursong marketing. Nais niyang magkaroon ng business pagkatapos niyang mag-aral.

Tumigil ang sasakyan sa harapan ng school at bumaba na si Anna. Habang papasok siya sa loob ng kanilang school ay tila nakaramdam siya agad ng lungkot. Wala kasi siyang kaibigan at hindi rin siya friendly kaya siguro ganon.

Nasasanay na lamang din siya na maging mag-isa. Basta ang mahalaga sa kaniya ay ang makapagtapos siya ng kaniyang pag-aaral.

Napatingin si Anna nang may biglang bumangga sa balikat niya mabuti na lamang at naging alerto siya dahilan para hindi siya matumba.

"Pasensya na po," ani ng binata. Tiningnan ito ni Anna at napakunot ang noo niya nang napagtanto niyang siya yung binata kanina.

Yung suot na pantalon niya kanina ay ganoin pa rin maliban sa pantaas niya kulay itim na t-shirt ang suot nito. Ang kaniyang buhok ay medyo magulo at katamtaman lang ang haba nito. Ang kaniyang pagmumukha ay parang sa mga Pinoy na artista, ang kulay ng kaniyang balat ay kayumanggi dahil na rin siguro sa pagtatrabaho nito. Masasabi ni Anna na may itsura ito at simple lamang ngunit ano ang ginagawa nito sa paaralan nila?

"Ayos lang," sabi ni Anna at nagsimula na ulit siyang maglakad natigil lang siya nang maramdaman niyang sumusunod ito sa kaniya.

Humarap siya sa binata. "May kailangan ka pa ba?"

"Wala naman po, nagkataon lang po na pareho ang daan na pupuntahin natin. Huwag mo pong iisipin na sinusundan ko po kayo. Mali po kayo."

Dahil sa tinuran nang binata ay parang nakaramdam ng inis si Anna dahil para sa kaniya ang dating nito ay arogante.

"Okay, ang dami mo namang sinabi." Hindi maiwasan na umirap si Anna sa binata.

Mataman lang na nakatingin ang binata sa kaniya na tila ba pinagmamasdan lamang siya.

Hindi na pinansin ni Anna ang binatang 'yon at dumiretso na lamang siya sa kanilang silid aralan. Pagkapasok niya ay nakita niyang naglalakad ang binata, hindi maiwasan ni Anna na tumitig dito.

Natapos ang klasi nila at nasa labas na ng paaralan nila si Anna at hinihintay nito ang kaniyang sundo. Habang naghihintay siya sa waiting shed ay nag-cellphone ito.

Natigil siya sa pag-cellphone nang may tumigil na sasakyan sa harapan niya. Nakita niyang ito na ang kaniyang sundo kaya sumakay na siya roon. Biglang sumagi sa kaniyang isipan ang binata kanina, hindi niya alam kung bakit lagi niya itong naiisip wala namang kakaiba sa kaniya.

Nang makauwi na siya ay nagpahinga muna siya sa kanilang terrace at pinagmasdan niya ang kabuuan ng kanilang garden. Napakaganda nito at maraming mga bulaklak na namukadkad na kaya mas lalong magandang tingnan dahil sa makukulay ang mga ito.

Napatayo sa gulat si Anna nang may marinig siyang malalakas na hampas sa kanilang gate at isang malakas na sigaw.

"Ilabas niyo ang Apo!" rinig niya nang unti-unti siyang lumapit sa kanilang gate.

"Ma'am, huwag na po kayong lumapit. Ilang araw na rin pong nangugulo 'yan. Kinausap na rin po ni madama 'yan kaso po ayaw po talagang tumigil," paliwanag sa kaniya nung guard pero wala na siyang pakialam. Kung nakausap na bakit ayaw pa rin nitong tumigil?

Binuksan ni Anna ang gate at lumabas para tingnan kung sino ito. Isang babaeng matanda at galit na galit. Biglang nakaramdam ng kaba si Anna sa pagkakataong iyon.

"Magandang—" hindi pa man natatapos magsalita si Anna nung pinutol iyon nang babaeng matanda.

"Ikaw! Nasaan ang apo ko?"

"Sino po ba ang apo niyo?"

"Nandito siya sa loob!" Turo niya sa gate. "Ilabas niyo siya!"

Marahang bumuntonghininga si Anna at akmang magsasalita nang dumating ang binata.

"Lola! Ano pong ginagawa niyo rito?" Napatingin sa kaniya ang matandang babae at agad na nilapitan ang binata.

Siya ang apo niya?

Tumingin ang binata sa kaniya. "Pasensya na, uuwi na kami." Tumango na lamang si Anna at pinagmasdan ang dalawa na naglalakad papalayo sa kaniya.

Baka dahil ganoon ang kaniyang Lola ay dahil na rin sa katandaan.

Dahil sa kuryoso ni Anna ay nagtanong siya sa isang guard na malapit sa gate.

"Manong, anong pangalan nung lalaki?"

"Si Daniel po, Ma'am."

"Nagtatrabaho ba siya samin?"

"Opo, hardinero po."

Napatango-tango na lamang si Anna. " Sige po, salamat."

Pumasok na sa loob si Anna at nagtungo siya sa kaniyang kwarto para magbihis. Nang nakapagbihis na siya ay humiga muna siya sa kama niya. Wala pang ilang minuto na nakahiga siya ay may kumatok sa pintuan ng kwarto niya.

"Ma'am, may naghahanap po sa inyo sa baba."

Napakunot ang noo ni Anna dahil sa narinig niya. Sino naman kaya? Wala ang kaniyang mga magulang dahil busy ang mga ito dahil mangangampanya ang kaniyang Ama. Para malaman kung sino ang naghahanap sa kaniya ay bumaba na lamang siya para tingnan kung sino 'yon.

Pagkababa niya ay agad niyang tiningnan kung sino ang nasa labas. May kakaiba siyang naramdaman nang makitang si Daniel ito. Pakiramdam na tila ngayon niya lang naramdaman.