Abala si Ella sa pag-aasikaso ng mga customer sa shop kasama si Levi. Kahit pagod sa mahabang araw, hindi niya mapigilang mapangiti habang pinapanood ang masayang pakikitungo ni Levi sa mga bumibili. Sanay na sanay ito sa pagpapaliwanag ng iba't ibang produkto, at halata sa mga mata nito ang kasiyahan sa ginagawa. Habang sinusuri ni Ella ang ilang bagong dating na stocks, biglang bumukas ang pinto ng shop, kasabay ng tunog ng maliit na bell sa ibabaw nito. Lumingon siya at agad na napansin ang lalaking pumasok—si Kenji. May dala itong bouquet ng pulang rosas at may kaunting pag-aalinlangan sa mukha, ngunit determinadong lumapit kay Levi. Napahinto si Levi sa ginagawa, halatang nagulat nang makita ang asawa. Mabilis nitong sinulyapan si Ella, tila humihingi ng suporta, bago muling ibinalik ang tingin kay Kenji. "Hey," bungad ni Kenji, may bahagyang ngiti sa labi. "I know I'm not the most romantic guy, pero... naisip kong bumawi." Halatang nagpipigil ng ngiti si Levi habang pinag
Nasa shop pa rin sina Ella at Levi nang bumukas ang glass door, at isang pamilyar na pigura ang pumasok.Si Sharia.Kalmado ang kilos nito, bihis na bihis sa isang eleganteng damit na lalong nagpatingkad sa kanyang matapang at sophisticated na aura. Hindi maikakaila ang kanyang presensya—maging ang ibang staff ay napatingin sa kanya, tila namamangha sa ganda at tindig nito.Hindi agad kumilos si Ella, pinagmamasdan lamang ang babae habang dahan-dahan itong lumapit sa display counter. Hindi ito tumingin sa kanya kahit isang beses, sa halip, si Levi ang nilapitan nito.“Good afternoon, ma’am. How can I help you?” tanong ni Levi, palaging magiliw sa mga customer.Matamis na ngumiti si Sharia. “I’m looking for something special. A gift for a man.”Bahagyang nagtaas ng kilay si Levi. “Oh? Anniversary gift ba ito?”Muling ngumiti si Sharia, ngunit sa ilalim ng pormal nitong ekspresyon ay may kung anong kakaibang sinasabi ang kanyang mga mata. “Not exactly. It’s for a business partner. Alam
Matapos asikasuhin ang ilang nga customers, nanatili pang ilang sandali si Ella sa likod ng counter, pinipigil ang bugso ng kanyang damdamin. Hindi niya gustong magpaapekto, pero hindi niya rin kayang balewalain ang nangyari.May gustong patunayan si Sharia. At halata namang hindi ito titigil hangga’t hindi niya nakukuha ang gusto niya.Muli siyang bumuntong-hininga at nagpasyang ituloy ang trabaho. Ngunit ilang minuto pa lang ang lumilipas, muli na namang bumukas ang glass door ng shop. Sa pagkakataong ito, isang mas pamilyar na pigura ang pumasok—si Rico.Nagtagpo agad ang kanilang mga mata. Nasa kanya pa rin ang matikas na postura ng isang negosyante, ngunit sa ilalim ng maaliwalas niyang mukha, may kung anong bigat ang bumabakas sa kanyang mga mata."Lunch?" alok nito, diretso sa punto.Napatingin si Levi kay Ella, bahagyang nakangisi. "Wow, personal pick-up? May pa-lunch date pa si madam."Pinili niyang huwag patulan ang pang-aasar ni Levi. Sa halip, inayos niya ang ilang papel s
Tahimik na nakaupo si Ella sa kanyang work desk, abala sa pagdidisenyo ng isang bracelet na balak niyang iregalo kay Rielle sa nalalapit nitong ikalimang kaarawan. Maingat niyang iginuguhit ang bawat detalye—isang simple ngunit eleganteng chain bracelet na may maliit na heart charm sa gitna. Sa loob ng heart, nais niyang ipaukit ang pangalan ng anak.Napangiti siya habang iniisip kung paano magliliwanag ang mukha ng anak kapag natanggap nito ang regalo. Alam niyang mahilig si Rielle sa mga kumikinang na bagay, at siguradong matutuwa ito sa kanyang munting obra.Habang nakatutok sa sketch, naramdaman niya ang isang mainit na presensya sa likuran. Isang pamilyar na kamay ang marahang dumapo sa kanyang balikat, kasabay ng isang mababang boses na bumasag sa katahimikan."Para kay Rielle?" tanong ni Rico, bahagyang yumuko upang silipin ang ginagawa niya.Napangiti si Ella at tumango. "Hmm. Gusto kong may personal touch ang regalo ko sa kanya this year. Something na galing talaga sa akin."
Pagpasok nila sa kanilang silid, isang tahimik ngunit mainit na tensyon ang bumalot sa paligid. Kasabay ng marahang pagsara ng pinto, naramdaman ni Ella ang kamay ni Rico na dumapo sa kanyang baywang, marahang hinila siya papalapit.“Let’s what I just begun earlier?” bulong nito, ang hininga’y dumampi sa gilid ng kanyang tenga.Napalunok si Ella, ramdam ang init ng palad ni Rico na gumagapang sa kanyang likod. “Hindi ba tayo magpapahinga?” tanong niya, pero mahina ang tunog ng kanyang tinig—isang senyales na hindi rin niya kayang tanggihan ang init na namamagitan sa kanila.“Hindi pa ako pagod.” May bahagyang landi sa boses ni Rico, kasabay ng dahan-dahan niyang pagyuko upang idikit ang kanilang noo. “Ikaw ba?”Napapikit si Ella nang dumampi ang labi ni Rico sa kanyang pisngi—banayad sa una, pero unti-unting lumalim ang bawat halik. Ang kanyang mga daliri ay kusa nang gumapang sa batok ng asawa, hinaplos ito nang may kasabikan.“Rico…” mahina niyang sambit, bahagyang nag-aalangan, ngu
Maagang nagising si Ella sa mainit na yakap ni Rico. Nakayakap ito sa kanya mula sa likod, habang ang kanilang katawan ay magkalapit pa rin, tila ayaw nitong lumayo kahit isang saglit. Napangiti siya, inabot ang kamay ng asawa at marahang hinaplos iyon.“Good morning, love,” bulong ni Rico, idinampi ang halik sa kanyang balikat.“Good morning,” tugon ni Ella, saka dahan-dahang humarap sa kanya. “Maaga tayong gigising, ‘di ba? May Family Day si Rielle.”Napabuntong-hininga si Rico at lalong niyakap siya nang mahigpit. “Hmm… hindi ba puwedeng mag-stay pa tayo sa kama ng ilang minuto?” may bahagyang pagmamakaawang tono sa boses nito.Napatawa si Ella at marahang itinulak ang dibdib ng asawa. “Rico, ayokong ma-late tayo. Excited si Rielle, baka malungkot ‘pag na-late tayo.”Napamulat si Rico at bahagyang tumitig sa kanya bago gumapang ang pilyong ngiti sa labi nito. “Fine. Pero may hinihingi akong isang kiss bago ako tumayo.”Kumunot ang noo ni Ella ngunit hindi niya mapigilan ang ngiti.
Ang unang activity ng araw ay ang sack race, kung saan kailangang magtulungan ang mag-ama upang makarating sa finish line. Si Rico ang may suot ng malaking sako habang si Rielle naman ay nakasakay sa kanyang likod, mahigpit na nakakapit sa balikat nito. Samantalang si Ella ay nasa gilid, nakahanda ang cellphone upang kunan ng litrato at video ang dalawa.Sa signal ng host, pumwesto na ang lahat ng magulang sa starting line, habang ang kanilang mga anak ay nasa likod nila, gigil na naghihintay ng pagsisimula ng laro.Napangiti si Rico at tinapik ang binti ni Rielle. "Ready ka na, baby?" tanong niya, puno ng excitement habang sinisiguradong maayos ang kapit ng anak.Nagningning ang mga mata ni Rielle, at halos mapatalon ito sa tuwa kung hindi lang ito mahigpit na nakakapit sa kanya. "Yes, Daddy! Kaya natin 'to!"Sa sandaling bumagsak ang banderang hudyat ng simula, mabilis na tumalon si Rico sa loob ng sako, matibay ang pagkakahawak sa anak upang hindi ito matumba. Halos walang sablay a
Matapos ang lahat ng laro at activities, dumating na ang pinakahihintay na awarding. Isa-isang tinawag ang mga nanalo sa iba’t ibang kategorya.Hanggang sa dumating ang Best Participating Family Award.“At ang pamilyang pinaka-active, pinaka-masaya, at pinaka-nagpakita ng matibay na samahan ay… the Velasquez Family!”Muling napuno ng palakpakan ang buong gym. Hindi lang mga guro at estudyante ang pumalakpak, kundi pati ang ibang magulang na humanga sa kanila.Sa pag-akyat nila sa stage, mahigpit na hinawakan ni Rico ang kamay ni Ella, habang si Rielle ay nakangiti nang malapad. Sa araw na ito, hindi lang sila basta isang pamilya—sila ang "Most Outstanding Family."Nang iaabot na sa kanila ang tropeo, masaya itong kinuha ni Rielle at ipinakita sa kanyang mga magulang. “Mommy! Daddy! This is for us!”Nagkatitigan sina Ella at Rico bago sabay na hinalikan sa pisngi ang anak.“We’re proud of you, baby,” bulong ni Ella.“And we’re proud of our family,” dagdag ni Rico, mahigpit na niyayakap
Ang mapusyaw na liwanag ng dapithapon ay naglalaro sa malawak na dalampasigan, hinahalikan ng banayad na alon ang pinong buhangin. Sa malayo, ang dagat ay kumikislap, tila nagsasayaw sa huling silahis ng araw. Malamig ang simoy ng hangin, sapat upang pagaanin ang init ng nagdaang araw.Sa ilalim ng isang malaking canopy na itinayo sa buhanginan, naroon ang pamilya at malalapit na kaibigan nina Rico at Ella. Ang halakhakan ay malayang lumilipad sa hangin habang ang bawat isa ay abala sa kanilang masasayang kwentuhan. Sa gitna ng lahat, si Rico at Ella ay magkatabing nakaupo sa isang malambot na banig, pinagmamasdan si Rielle na masayang naglalaro ng buhangin kasama si Gia.“Mas gumanda ka, Ella,” biro ni Chelsey. “Bagay sa ‘yo ang pagiging misis ni Kuya.”Napatawa si Ella habang umiiling. “Dati pa naman.”“Wow! Confident na talaga siya!” ngising malawako na sagot ni Chelsey. Sa di kalayuan, isang pigura ang dahan-dahang lumapit. Si Nurse Nita, may hawak na wheelchair kung saan nakaupo
Nagkagulo ang lahat nang biglang sumigaw si Rico. "Run!"Sa isang iglap, hinatak niya si Ella habang mahigpit na hawak si Rielle bago kinarga. Nabigla si Anton, ngunit agad niyang kinuha ang baril mula sa baywang niya."Putangina, Rico!" sigaw ni Anton bago nagpaputok.Bumagsak ang isang ilaw sa warehouse nang tamaan ng bala, nagdulot ng bahagyang kadiliman. Napasigaw si Sharia Lee, hindi makapaniwalang nakakalaban sila. "Stop them, Dad! Damn it!"Hinila ni Rico si Ella at Rielle papunta sa isang bakal na estante, ginagamit itong panangga sa sunod-sunod na putok ni Anton. Ramdam niya ang takot ni Ella sa mahigpit nitong kapit sa anak nila, pero wala siyang oras para magdalawang-isip. Kailangan nilang makatakas."Rico, hindi natin sila matatakasan nang ganito!" halos lumuluha nang sabi ni Ella.Napatingin siya kay Rielle, mahigpit na nakayakap sa kanya, umiiyak ngunit pilit na nilalabanan ang takot. Hindi siya pwedeng mabigo ngayon.Mabilis siyang luminga-linga, hinahanap ang pinakamab
Ang mga gulong ng sasakyan ay lumilikha ng matinis na tunog habang mabilis na bumabaybay ang convoy sa makitid at madilim na kalsada patungo sa abandonadong warehouse sa may pier. Ang katahimikan sa loob ng sasakyan ay mas mabigat pa sa bagyong paparating—bawat isa ay may sariling iniisip, pero iisa ang layunin.Mabawi si Rielle.Si Rico, nakaupo sa harapan, mahigpit na nakakapit sa manibela, ramdam ang pagpintig ng kanyang sintido sa tindi ng emosyon. Mula sa gilid ng kanyang paningin, nakita niya ang bahagyang nanginginig na kamay ni Ella. Hindi niya alam kung dahil ito sa takot o sa galit—pero anuman iyon, alam niyang pareho sila ng nararamdaman.“Lahat ng units, standby,” utos niya sa radio, pilit pinapanatili ang boses na matatag. “Walang gagalaw hangga’t hindi ko ibinibigay ang signal.”Sa kabila ng kanyang panlabas na katahimikan, ang loob niya ay isang naglalagablab na bagyo ng galit at takot. Hindi niya matanggap na sa isang iglap, nasa panganib ang pinakamahalagang kayamanan
Ang gabi ay dapat tahimik, pero sa loob ng safe house nina Rico, ang tanging maririnig ay ang mabibigat nilang paghinga at ang tunog ng mabilis na takbo ng sasakyan ni George. Nakatakas sila, pero alam nilang hindi pa tapos ang laban.Habang nakaupo sa likod, mahigpit na niyakap ni Ella si Rico. Nanginginig ang kanyang mga kamay, hindi lang dahil sa kaba kundi sa takot na anumang oras, maaaring bumalik ang panganib.Pero bago pa sila makapag-isip ng susunod na hakbang, biglang tumunog ang cellphone ni Rico. Isang unknown number na naman.Nagkatinginan sila ni Ella bago niya sinagot ang tawag.“Velasquez.”Isang nakakatakot na tawa ang sumagot sa kanya. "You’re really getting on my nerves, Rico."Nanginig ang panga ni Rico. "Who the hell are you?""The last person you should've messed with."Ngunit bago pa siya makasagot, isang pamilyar na tinig ang narinig niya mula sa kabilang linya."D-daddy…"Nanlaki ang mga mata ni Rico. "Rielle?!""Daddy, please help me…" humihikbing sabi ng kany
Sa gabing iyon, nagtipon-tipon sina Rico, Ella, George, at Don Salvador sa isang safe house upang suriin ang impormasyong iniwan ni Jasmine. Nasa harapan nila ang isang laptop, at hawak ni Rico ang maliit na flash drive na iniabot ni Cedric, ang kanyang assistant, na kararating lang.Nanginginig ang kamay ni Cedric habang inaabot ang flash drive. "Sir… si Jasmine… wala na."Napaatras si Ella, nanlalaki ang mga mata. "Ano?!"Napakuyom ng kamao si Rico. "How?"Lunok-lunok ni Cedric ang kaba bago sumagot. "I don't know, her heart just…stopped after she gave me this drive."Natahimik ang buong silid. Kahit alam nilang malubha ang tama ni Jasmine, umaasa pa rin silang makakaligtas ito."Hindi pwedeng masayang ang sakripisyo niya," mahina ngunit matigas na sabi ni Rico.Umupo siya sa harap ng laptop at isinaksak ang USB. Saglit na nag-loading ang screen bago lumabas ang confidential financial documents—mga rekord ng money laundering, illegal transactions, at pangalan ng mga taong sangkot. I
Habang bumabagtas ang sasakyan nila Rico at Ella patungo sa lugar kung saan naghihintay si Mr. Salvador, ramdam nila ang tensyon sa paligid. Tahimik si Rico, malalim ang iniisip, habang si Ella naman ay hindi mapigilan ang kaba. Alam niyang delikado ang sitwasyong pinapasok nila, ngunit mas pinili niyang manatili sa tabi ng kanyang asawa.Pagdating nila sa isang pribadong rest house sa labas ng lungsod, nagbukas agad ang gate, at sinalubong sila ng isang grupo ng mga bodyguard. Agad silang inihatid sa loob, kung saan naghihintay si Mr. Salvador—isang lalaking may awtoridad sa kanyang tindig, ngunit may kakaibang sigla sa kanyang mga mata nang makita si Rico."Rico," malalim ang boses ni Mr. Salvador, ngunit may bahid ng kasiyahan. "Matagal ko nang hinihintay ang araw na ito."Nagpalitan ng tingin sina Rico at Ella bago ito sumagot. "Anong ibig mong sabihin?"Ngumiti si Mr. Salvador at sumandal sa kanyang upuan bago itinuro ang lalaking nakaupo sa tabi niya.Napatigil si Rico nang maki
Habang nakatayo si Rico sa may pinto, pilit na pinapakalma ang kanyang ina, biglang bumukas ang pinto ng kusina. Lumabas si Ella, bitbit ang isang baso ng tubig. Kita sa mukha niya ang pag-aalala habang pinagmamasdan ang dalawa."Mom?" Napahinto siya, nagtatakang nilingon si Rico bago bumaling sa ina nito. "Anong ginagawa niyo rito?"Halos hindi na napansin ni Rache ang pagtawag ni Ella. Agad siyang lumapit at hinawakan ang kamay nito. "Ella... Ano bang nangyayari rito? May problema ba?"Nagkatinginan sina Ella at Rico. Alam niyang hindi niya basta-basta masasabing walang nangyayari, lalo na't dama niya ang tensyon sa paligid."Ma, wala kayong dapat alalahanin," pagsingit ni Rico, subukang ilihis ang usapan. "Wala namang masyadong nangyayari—""Walang nangyayari?" matalim ang tingin ni Rachel sa anak. "Rico, sinong niloloko mo? May mga guwardiya sa bahay, sa eskwelahan ni Rielle, tapos may sasakyan pang nakaparada sa labas na hindi natin alam kung sino ang nasa loob!"Nanlamig ang pak
Pagkapasok nina Ella at Rico sa bahay, tumakbo na si Rielle papunta sa kusina kasama ang kanyang yaya, excited sa cookies na ipinangako ni Ella. Nanatili namang nakatayo ang mag-asawa sa may sala, pareho nilang pinapanood ang anak habang naglalaro at kumakain.Tahimik si Rico, tila may gustong sabihin ngunit hindi alam kung paano sisimulan. Napansin iyon ni Ella, kaya siya na ang bumasag sa katahimikan."Hindi natin pwedeng hayaang madamay si Rielle sa gulong ‘to," mahina niyang sabi, pero may diin sa bawat salita.Napatingin si Rico sa kanya, ang matapang na maskara nitong laging suot ay unti-unting bumagsak. Sa likod ng matapang niyang postura, naroon ang takot—hindi para sa sarili, kundi para sa pamilya niya."Gagawin ko ang lahat para protektahan kayo," mahina ngunit matibay na sagot ni Rico. "Kahit ano, Ella. Kahit ano."Umiling si Ella at lumapit dito. "Hindi lang ikaw ang may responsibilidad sa ‘min, Rico. Ako rin. Hindi kita hahayaang harapin ‘to mag-isa."Napabuntong-hininga
Pagpasok ni Ella sa bahay, bumungad agad sa kanya si Rico na nakaupo sa sala, hawak ang isang basong whiskey. Hindi na siya nagulat na gising pa ito.Dahan-dahang lumapit siya. “Rico…”Lumingon ito sa kanya, kita sa mga mata ang bigat ng pagod. “You’re home late.”Nilapag ni Ella ang bag niya at umupo sa tabi nito. “I met Christ.”Rico exhaled sharply. “I know.”Nagkatinginan sila, ngunit agad ring naiisip ni Ella na sinabi siguro ng kaniyang mga bodyguard kanina. Nagtanong si Ella, "Gaano ka na katagal alam ang lahat ng 'to?"Hindi sumagot si Rico agad. Ininom nito ang natitirang whiskey sa baso bago inilapag iyon sa mesa. “Matagal na. Pero hindi ko masabi sa’yo dahil alam kong mas mahihirapan ka.”Ella clenched her fists. “Rico… alam kong wala kang kasalanan. Pero bakit hindi mo agad sinabi?”Napayuko si Rico, halatang pinipigil ang emosyon. “Dahil hindi mo ako titigilan hangga’t hindi mo sinusubukang ayusin ang gulong ‘to. At hindi kita hahayaang madamay.”Hinawakan ni Ella ang kam