Gulong-gulo pa rin ang isip ni Seb habang pinagmamasdan ang babaeng umiiyak sa kanyang harapan. Kung kailan handan na siyang ayusin ang naging pagkakamali niya sa asawa ay saka naman nangyari ito. Sa totoo lang handa na sana niyang aminin ang lahat-lahat kay Abi at naghahanap lang siya ng tamang tyempo. Pero ngayon paano pa niya ito sasabihin sa asawa niya? Alam niyang masasaktan ito ng sobra lalo pa at may bata ng involved. Nilapitan niya si Sandra na patuloy pa rin sa pag-iyak. "Sshh, that's enough, makakasama 'yan kay baby," saway niya sa babae. Saglit itong tumitig sa kanya at bigla na lang siyang niyakap. Wala siyang nagawa kundi yakapin din ito pabalik. Ayaw niya rin na nakikita itong umiiyak lalo na sa kalagayan nito ngayon. Maya-maya pa ay huminto na sa pag-iyak si Sandra at kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya. "Seb, hon. Hindi mo na ba ako iiwan? Kami ni baby," malambing na tanong nito sa kanya. At kahit na naguguluhan pa rin siya hanggang ngayon ay tumango na lamang
Sebastian Nasa kalagitanaan na ang tulog si Seb ng mag vibrate ang cellphone niya sa suot niyang short. Hinayaan niya lang ito hanggang sa matapos ang tawag. Alam niyang si Sandra ito. Ngunit hindi nagbilang ng sandali at muli na namang nag vibrate ang cellphone niya. Nilinga muna niya si Abi sa kanyang tabi bago siya maingat na bumangon. Buti na lang at mahimbing na ang tulog ng asawa niya. Naglakad siya patungo sa terrace na nakakonekta sa room nila at maingat na binuksan ang slideng glass wall saka lumabas. "Sandra, bakit gising ka pa? Gabing-gabi na oh, makakasama 'yan sa ipinagbubuntis mo ang pagpupuyat," mahina ang boses na sermon kaagad ni Seb sa babae sa telepono. "Seb, hindi ako makatulog. Gusto kong kumain ng mangga at bagoong, please, honey, bilhan mo ako," wika ng babae. Napatingin si Seb, sa oras sa cellphone past twelve midnight na. Meron pa kayang nagtitinda sa ganitong dis oras ng gabi? "Hon, baka pwedeng bukas na lang. Gabi na oh, baka walang nang nagtitin
Sebastian Pagkapasok ni Seb loob ng sasakyan ay sandali muna siyang nanatili sa loob ng nito at nag-isip. Iniisip kung ano ba ang dapat niyang gawin. Ayaw naman niyang maging bastardo ang sarili niyang dugo at laman, kaya hanggang ngayon hindi mawala-wala sa isip niya ang sinabi ni Sandra na hiwalayan niya si Abi. Ipinilig na lamang niya ang ulo. Saka pinaandar ang sasakyan at pinaharurot ito pauuwe. Gulong-gulo pa rin ang isip ni Seb hanggang sa nakarating na siya sa kanilang bahay. Walang ibang nasa isip niya kundi ang dalawang babaeng parehong mahalaga sa buhay niya. Alam niyang kasalan itong meron sila ni Sandra, pero hindi na siya pwedeng umatras pa. Buntis ang babae sa magiging anak niya. Alam niyang masakit ito para kay Abi sa oras na malaman nito ang totoo, at yon ang kaylangan niyang harapin. Dumaan muna siya sa bar counter malapit sa kusina at uminom ng ilang shots ng alak bago umakyat sa taas. Nasa harap na siya ng pintuan ng kanilang silid kaya napahugot siya ng
Nasa mall sila ngayon ni Abi kasama si baby Gavin, dahil inaya sila ni Lyca na mamasyal. Tumawag kanina ang kaibigan niya at sinabing namimiss nito ang inaanak at sinabing kung pwede raw silang pumunta ng mall at ipasyal ang bata. Agad naman siyang pumayag at magandang ideya rin iyon para pati siya ay malibang din. Agad naman silang sinundo ni Lyca sa kanilang bahay gamit ang company car ng pinagtatrabahuan nito. "So how's your marriage life now, besh?" simula ni Lyca habang nag-i-slice ito ng fresh strawberry chessecake at isinubo sa bibig, nakatuon lang ang tingin sa kanya at naghihintay ng magiging sagot niya. Natigilan siya at naalala niya ang pag-alis kagabi ni Seb at ang ginawa na naman nitong pagsisinungaling sa kanya. Tumingin siya sa kaibigan, alam niyang galit pa rin ito sa asawa niya. Alam din ng kaibigan niya ang pagbabakasyon nila magpamilya. Pero ramdam niyang hindi pa rin ito kumbinsido nun sinabi niya nakaraan na nagbago na at bumalik na ang dating Seb. Kilal
Kunot-noong nilingon niya ang kaibigan. "Hayaan mo ako besh, kailangan maturuan na ng leksyon ang malanding babaeng 'yan," nanggagalaiting wika niya sa kaibigan. "Yes, I know, besh. But , look, mukhang hindi mo na rin naman sila maaabutan kung bababa ka pa ng sasakyan, kaya sundan na lang natin kung saan man sila patungo ng kabit niya," wika ni Lyca sabay turo sa sasakyan na nagsimulang umandar lulan ang dalawang hayop!" "Tama si Lyca. Kaya panahon na para harapin niya ang mga hayop!" aniya sa isipan sabay kabig sa manibela ng sasakyan at sinimulang sundan ang sasakyan ng asawa. Kahit na nagpupuyos sa galit ang kalooban at nanginginig ang mga kamay na may hawak ng manibela ay nagawa pa ring magmaneho ni Abi. Pilit na kinokontrol ang sariling emosyon kahit pa nag-uunahan na sa pagtulo ang mga luha niya. Ang buong akala niya na nagbago na ang asawa ay hindi pala. Siya lang pala ang naniwala sa sarili niya na nagbago na nga ito. Pero hindi pala, dahil kulang pa rin pala para sa l
Sobrang lakas ang kabog ng dibdib ni Abi habang sakay sa loob ng elevator. Pilit niyang kinakalma ang sarili kahit pa ngayon pa lang ay pinanghihinaan na siya ng loob. Ilang beses niyang tinanong kanina ang sarili kung kaya ba niyang harapin ang dalawa. Handa ba siya? Napuno ng takot at pangamba ang puso niya sa mga oras na ito. "Paano kung harap-harapan mismo na mas piliin ni Seb ang kabit nito kaysa sa kanya na asawa? Ano'ng gagawin niya? Makakaya ba niya? Ipaglalaban ba niya ang asawa o magpapaubaya siya?" mga salitang gumugulo ngayon sa kanyang puso at isipan. Mga sari-saring emosyon na hindi niya magawang mapangalanan. Parang tinatambol ang dibdib niya nang marinig ang pag tunog ng elevator at ang pag bukas nito, hudyat na nakarating na siya sa na tamang floor ng condo. Halos pigil ni Abi ang hininga nang matanaw na niya ang pintuan ng condo unit ng asawa. Hirap na hirap siyang inihakbang ang mga paa palapit rito. Nanlalamig at nanginginig ang mga kamay niyang hawak-hawa
Nakasalampak pa rin sa sahig si Abi na patuloy na umiiyak. Tila nawalan siya nang lakas at hindi niya magawang itayo ang sarili niyang mga paa. Habang nasa ganung sitwasyon siya ay naramdaman niya ang brasong yumakap sa kanya mula sa likuran at inalalayan siyang makatayo. "Besh, tumayo ka diyan," dinig niyang sambit ni Lyca. Nilingon niya ang kaibigan at kita niya ang awang bumalatay sa mga mata nito para sa kanya. Tiningnan niya rin ang mukha ng kanyang anak na ngayon ay gising na, titig na titig ito sa kanya na tila ba nagtataka ito kung bakit siya umiiyak. "Abi, let's talk," kaswal na sambit ni Seb. Pinunasan muna niya ang mga luha sa pisngi at nagpakawala ng isang malalim na buntong-hininga bago ito nilingon. "Abi, I'm sorry, it's my fault. Alam kong masakit, pero kailangan na nating gawin ito. Maghiwalay na tayo. I will file an annulment," balewalang wika ng lalaki na parang isang laro lang ang naging kasal nila na ganun na lang kadali para rito ang ang bitawan iyon.
Nagpalipas muna si Abi ng ilang oras sa apartment ni Lyca. Uuwe siya mamaya sa bahay nila ni Seb para kuhanin ang mga gamit niya at gamit ni baby Gavin. Wala ng dahilan pa para manatili sa bahay na iyon. Hindi pa niya alam ang mangyayari sa kanila ng anak, pero pipilitin niyang bumangon kahit pa wasak na wasak pa ang puso at pagkatao niya. "Besh, tulog na si baby Gavin. Baka pwedeng kumain ka na para makapag pahinga ka na rin. Bukas ka na umuwe para kuhanin ang mga gamit nyo," pukaw na wika ni Lyca sa lumilipad niyang isipan. Malungkot siyang napatingin sa kaibigan. "Thank you, besh ha. Thank you sa pagtulong mo sa aming mag-ina," naluluha niyang sambit sa kaibigan, hindi niya mapigilang maging emosyunal. Wala pa siya sa wisyo kaya si Lyca ang nag-asikaso sa anak niya. Bagay na ipinagpapasalamat niya sa kaibigan. Umupo si Lyca sa likod niya at niyakap siya ng kaibigan. "Ano ka ba naman Abi, pwede bang pabayaan ko kayo? Syempre, hindi, kapatid na ang turing ko sayo noon pa man" a