"ZREI, ayos ka lang?" tanong ni Sathel nang makabalik ako sa mesa namin. "You look pale."I smiled. "Ayos lang ako. Tinanggal ko lang 'yong lipstick. Hindi ko gusto 'yong shade."Mukhang hindi siya kumbinsido sa sinabi ko dahil nagtagal ang kaniyang titig sa akin. "You sure?""Yes, Sath. Don't worry about me, okay?" pangungumbinsi ko pa.He sighed as he nodded."Let's eat?" Pinilit kong maging masigla ang boses para mawala ang pagdududa ni Sathel.Hindi pa rin ako makapaniwala na nagkita kami nang harapan ni Tredore. Alam kong nagpaplano na siya kung paano makukuha ang anak ko.Pinasubaybayan niya ba ako?Bakit ngayon lang siya kumilos?Hindi. Hindi ako makapapayag na makuha pa si Zeirode sa akin. Hinding-hindi ko hahayaan na mawala siya sa akin gaya nang pagkawala ni Zreandra."Madam, may bibilhin lang ako sa department store. Saglit lang po ako," paalam ni Clara nang matapos kami kumain."Samahan ka na namin?" I offered.She shook her head. "Hindi na po! Saglit lang po talaga ako. M
"GO inside the office first, baby. I'll just talk to my secretary," I informed Zeirode."Alright, 'My," he replied.Napangiti ako at sinundan ng tingin ang pagpasok niya sa aking opisina. Nang makapasok siya ay dumiretso ako sa desk ng aking sekretarya para itanong ang mga kailangan kong gawin ngayong araw, baka kasi may nakalimutan ako, mas mabuti na ang sigurado."WHAT ARE YOU DOING HERE?!" My forehead creased when I heard Zeirode's loud shouts coming from the office."May tao sa office?" I asked my secretary."S-Si Sir Reverio po, Madam. N-Nagpumilit po siyang pumasok sa loob—" Hindi ko na siya pinatapos sa kaniyang sasabihin dahil agad akong pumasok sa opisina. Doon ay kitang-kitang ko si Tredore na prenteng nakaupo sa long couch ng sala."Rode, come here..." I commaded. Agad naman siyang sumunod at yumakap sa aking baywang."Why is he here, Mommy?" he asked.Bumagsak ang paningin ko sa aking anak at hinawakan ang kaniyang pisngi. "I don't know either. Mommy will handle this, oka
"TAKE care, baby, okay?" malambing na paalala ko kay Zeirode."Of course, Mommy, I will po!" he eagerly responded.Nakangiti kong inayos ang uniporme niya sa eskuwela."Susunduin ka ulit ni Mommy, okay? Huwag kang sasama kahit kanino. Ako ang susundo sa 'yo," sabi ko.He nodded his head. "Yes po, Mommy, and don't talk to strangers."I chuckled and ruffled his hair gently. "That's my baby!""My hair!" he complained as he pulled my hand away from his hair.Ang cute niya talaga kapag nagrereklamo tungkol sa buhok niya.I laughed as I kissed his right cheek. "Go inside, Rode. Baka ma-late ka pa sa klase ninyo"He hugged my waist tightly. "I love you, Mommy."I smiled. "I love you more, Zeirode Trev."Sinundan ko ng tingin ang aking anak hanggang sa makapasok siya sa kaniyang eskuwelahan. Dumiretso na rin ako sa hotel para makapasok sa trabaho.Maingat kong ipinarada ang sasakyan sa parking lot nang makarating sa hotel. Dumiretso ako sa elevator para mahatid sa palapag ng aking opisina.I
"GOOD morning, Daddy!" Napamulat ako nang wala sa oras nang marinig ang boses ng anak ko.Agad akong napabangon sa kamang hinihigaan ko at nakita si Tredore na kapapasok lang sa pintuan ng aking kwarto.Teka? Ano'ng ginagawa niya sa bahay namin?"What are you doing here?!" I exclaimed.Nagsimulang mag-araro sa bilis ng tibok ang puso ko. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa presensiya niya rito sa kwarto ko o hindi. Hindi por que hinayaan ko na siyang mapalapit kay Zeirode ay hahayaan ko ring makalapit siya sa 'kin!Hindi ko pa rin makilala ng sistema ko ang presensiya niya kapag siya sa akin!"Good morning, son!" Tredore greeted as he went on Zeirode and carried him on his arms.Halos mapanganga ako sa pambabalewala niya ng tanong ko sa kaniya. Ang aga-aga nabubuwisit na naman ako!Nagmartsa ako papasok sa banyo para makaligo. Hinayaan ko na lang ang dalawa. Simula noong hinayaan ko si Tredore na lumapit kay Zeirode ay hindi na talaga niya nilubayan ang anak ko, at gano'n din si Zei
ISANG linggo ang lumipas simula nang sabihin sa akin ni Rosel ang nalaman niya. Isang linggo ring nanatiling tikom ang bibig ko, dahil nasasaktan ako sa ideyang may anak siya, pero hinayaan ko pa rin siyang lumapit sa anak ko na kasama naman niya ngayon sa mall.I was taken aback from my reverie when I heard a knock on my room's door."Hon?" I heard Daddy's voice outside.I sighed. "Bukas 'yan, Dad."Bukas ang schedule ng pagbalik ni Daddy sa Pilipinas. Nanatili muna siya rito ng one week para raw makapagbakasyon daw talaga siya.The door made a creaking sound as my father made his entrance. Tahimik niya ulit na isinarado ang pinto bago lumapit sa kama ko. I was lying on my bed with my back pressed on the headboard. Umupo naman siya sa tabi ko."I noticed your silence after the New Year's Eve, did something happen?" he asked.I sighed as I gave him a smile. "I'm fine, Dad." Paniguradong nagmukha akong constipated sa ngiti na 'yon.He chuckled. "You still suck on lying."I averted my g
TREDORE REVERIO SHE left. She fucking left me in my office. After what happened to us? She would just left? That's absurd!I was drugged, but I knew what I am doing! Zreinessa detached herself. Even as a substitute professor of Lerton Gresena, she immediately declined the idea."Glen, please prepare everything. Make sure that no one knows about this, except us. Zreinessa must depart the country silently." I heard Tito Zeino's voice when I was supposed to pass by his office. The door's office was slightly open that I got the chance to hear their conversation.What does he meant? Zreinessa will leave the country? Why?I let my heart hammered so fast. It's Zreinessa they were talking about, and everything about her, I would gladly focus why whole fucking attention."Copy, Sir," his secretary responded."Make sure that she'll feel better, okay? She's pregnant, I'm worried," Tito Zeino said that made my heart stopped for a while.She's pregnant...?I tightly close my fist as I swallowed
"IS TREDORE HERE?" I softly asked as I smiled at the receptionist.Nandito kami ngayon ni Zeirode sa Reverio Corporations. Dalawang araw na simula noong makauwi kami rito sa Pilipinas. Ngayon lang ako nagkaroon ng oras na mapuntahan si Tredore dahil inasikaso ko pa ang pag-ta-transfer ng school ni Zeirode."He went out for lunch already po," the receptionist answered."Is that so? We'll come back after lunch, is that okay?" Ngumiti ako sa kaniya. Tumango naman siya at tutok na tutok ang kaniyang paningin sa mukha ko. "Just inform him that there's Zreinessa Nerillano looking for him. Thank you!""Mommy, I'm hungry. I want to eat cake already." Bumagsak ang tingin ko kay Zeirode na nakanguso habang nakaangat ang tingin sa akin.Mas lalong lumawak ang pagkakangiti ko dahil sa hitsura ng anak ko. He was just so cute! Napahagikgik din 'yong receptionist at nakatingin kay Zeirode.I squatted in front of him. "Daddy's not here, Rode. Babalik tayo mamaya. Let's eat together for now, okay?" Ze
HINAYAAN ko sina Zeirode at Tredore sa sala ng opisina. Gusto kong tanungin si Tredore kung bakit nagkakaganiyan siya pero itinikom ko muna ang aking bibig.I understand that it has been few days since they saw each other. Pero 'yong reaksyon niya na para bang unang pagkikita pa lang talaga nila ang nag-uumapaw kanina. Kahit ako na pinapanood lang sila ay ramdam na ramdam ko 'yon.I mentally sighed. I should not overthink about this. Marahil ay bumalik lang ang mga dating nararamdaman ko kay Tredore dahil nandito kami sa Pilipinas, 'di ba? I mentally nodded. Ganoon nga yata."Why you didn't show up to me, Daddy? You know po ba na nagtatampo ako sa 'yo?" masungit na tanong ni Zeirode pero naging malambing lang ang boses niya sa huli.Tredore smiled as he looked at my son tenderly. Pati ang pagtingin niya ngayon kay Zeirode ay nag-uumapaw ng pagmamahal bilang isang ama na siyang hindi ko nasaksihan noong nasa Spain pa kami kasama siya.It's getting weird. Oo, nakita ko naman na ginampan
"MR. FUENTES, you may now start your presentation." I just remained quiet when I heard my father's voice echoed the board room meeting.Our father already gave Theodore and I the responsibility for the Reverio Corporations, but he's still here. Wala naman akong pakialam kung ano ang mga gustong gawin ni Daddy sa mga kompanya. Sa kaniya naman nagmula ang lahat nang 'yon at ipinamana lamang sa amin."Aren't we gonna wait for Mr. Nerillano?" Mrs. Dela Torre asked, another board member of Reverio Corporations.My father sighed. "He's gonna be late. I'll just let him in later."I just shrugged my shoulders. Hindi ako masyado pamilyar sa mukha ni Mr. Nerillano, pero ang alam ko ay malapit sila na magkaibigan ni Daddy at may hotel-chains ito. He's an investor in our company, and the same as my father was also in their hotel-chains.Natahimik ang lahat nang umpisahan ni Mr. Fuentes and presentation niya. He reported all the transactions this month in REV Shipping Lines. It was fine to listen
MALALIM akong bumuntonghininga nang matapos ang pagmi-make-up sa mukha ko. Nakatingin ako sa aking repleksyon sa salamin. I requested my look to be simple. Ayokong masyadong makolorete ang mukha ko kahit araw 'to ng kasal ko. Yes, ikakasal na kami ni Tredore ngayong araw. Sa nakalipas na isang buwan ay ang kasal namin ang pinagtuunan namin ng pansin.Inayos ng isang staff ang belo sa ulo ko. Hindi pa 'yon nakatabing sa mukha ko dahil inaayusan pa ako.I smiled at my reflection. I'm wearing my wedding dress. Mamaya lang ay maglalakad na ako sa altar papunta sa lalaking mahal na mahal ko.Napatingin ako sa pinto mula sa salamin nang bumukas 'yon at iniluwa si Clara. Ngumiti ako sa kaniya. She waved her hand as she took her steps inside the room."Wala talagang kupas ang ganda mo, Madam!" puri niya nang makalapit sa akin.Nakasuot siya ng beige long gown. Siya ang maid of honor ko habang si Theodore naman ang kinuhang best man ni Tredore. Naalala ko pa na nagsagutan na naman sila nina H
"I HAVE decided to go back in Spain," Sathel informed.I sighed as I nodded. "Hindi kita pipigilan sa gusto mo, Sath. Salamat sa lahat ng ginawa mong kabutihan para sa 'kin at sa anak ko. I'm sorry if I can't give back your feelings for me."Another week had passed. Isang linggo akong nanatili sa ospital para mabawi ko ang lahat ng lakas na nawala sa akin. Hindi ko naman naramdaman na nag-iisa ako dahil lahat sila ay asikasong-asikaso sa akin.Nalaman ko na rin ang nararamdaman ni Sathel para sa 'kin. Matagal ko nang nararamdaman na may iba pa siyang nararamdaman sa akin, bukod sa pagiging malapit naming magkaibigan. Hindi ko lang binigyan ng pansin 'yon dahil hindi rin naman niya binubuksan ang usaping 'yon, at sinasabi ko lang sa sarili ko na hanggang magkaibigan lang naman talaga kami."Hey, don't be sorry. Ilang beses ko ng sinabi na huwag kang mag-sorry," sabi niya at bahagyang tumawa. "It's not your fault for liking you, Zrei. Sino ba kasi ang hindi mahuhulog sa 'yo? Kahit si Th
"FIX yourself, Tredore! You look a mess right now!" I heard Tita Aren's voice, but all I can see was darkness.Gising na ang diwa ko pero hindi ko pa iminumulat ang aking mga mata. Gusto ko munang magmasid sa paligid. Alam kong nasa ospital ako ngayon dahil sa nangyari."How, Mom? She's still not awake." Tredore's hoarse voice echoed.Kahit boses niya lang ang narinig ko ay nagwawala ang kaloob-looban ko, pero tunog nanghihina ang kaniyang boses. He seemed tired and weak."Zreinessa won't be happy seeing you like this! Fix yourself, hmm?" malambing na sabi ni Tita Aren na talagang hinihikayat si Tredore."I want to see her awake first," Tredore replied. "I won't leave here."Tita Aren heavily sighed. "Babalik ako rito mamaya kasama sina Rean. You better fix yourself. Huwag kang humarap sa mga anak mo na ganiyan ang hitsura."Walang naging tugon si Tredore. Sunod na narinig ko ay ang pagbukas at pagsara ng pinto. Mukhang umalis na si Tita Aren."Baby..." Tredore's hoarse voice invaded
TREDORE ADAMANT REVERIO"ZREINESSA!" I screamed as she lose her consciousness.I almost lose my sanity when she spat blood in front of me."FUCKING MOVE!" sigaw ko at namang nagkandaugaga sa pagkilos sa pagkilos ang mga tauhan ko.Binuhat ko si Zreinessa na ngayon ay wala nang malay. I saw a gun shot at her back near on her waist. Mukhang malala ang tama no'n dahil napabuga siya ng dugo sa harap ko."Mommy!" Napalingon ako sa mga anak namin na umiiyak habang pinipigilan sila nina Daddy na lumapit sa akin.My father nodded at me, and I took it as a sign to leave the place first. Kailangan ko munang madala sa ospital si Zreinessa.I would fucking kill who the hell dare to hurt my woman!I would fucking strangle them to death!I would not show any fucking mercy!Ano'ng karapatan nila na saktan ang asawa ko?Damn!Mas inutusan ko pa si Renz na bilisan ang pagmamaneho ng sasakyan. Bawat segundo na lumilipas ay hindi nawawala ang kaba ko hangga't nakikita kong walang malay ang babaeng mahal
"THANK YOU so much for attending my father's funeral. This is an honor on behalf of my father. Thank you so much," panimula ko. Ako ang huling magbibigay ng mensahe kay Daddy bago na niya tuluyang lisanin ang mundong ibabaw."He has been the best father for me. He was always there to make me smile and my sister. Ayaw na ayaw niyang nakikita kaming malungkot ng kapatid ko. Paulit-ulit, pero hindi ako nagsasawang sabihin ang mga 'to kahit ilang beses pa." Ate Cray, kung alam mo lang kung gaano ka kamahal ni Daddy, hindi ka sana nagpabulag sa paggawa ng masama nang dahil sa inggit at inutos sa 'yo."I couldn't say that much, because God knows how much I love my father, sila ni Mommy. Hindi ko man alam ang lahat ng mabubuting naitulong o nagawa sa inyo ni Daddy, I am beyond grateful to witness all of you, that until he's very last moment with us, you all came. Masayang-masaya na si Daddy dahil ramdam ko ang pagmamahal ninyo sa kaniya." Ngumiti ako sa kanilang lahat. Lihim akong suminghap
Zreinessa, my princess, I know you'd probably reading this after I left the world already. Hon, I'm so sorry if I didn't tell you, I don't want my illness to be a burden to you. I want to see to you smile always, even if you loose everyone. I want you to smile for yourself. I'd still watch you wherever I go, so don't you dare to cry.Hindi ko maiwasang mapaluha nang makita ang sulat-kamay ni Daddy. Gusto ko na naman umiyak nang umiyak habang binabasa ang sulat niya.Dad...All of our properties were already transfered to your name. Your friend, Sathel, and I processed it. You have nothing to worry about it, because it's really yours since the beginning. About the hotels, nothing to worry about as of now, as I have fixed them already. I'm sorry for giving you all the weights, but I left you.Ito yata 'yong mga panahong hindi ako hinayaan ni Daddy na magtrabaho sa hotel. Palaging siya ang kumikilos at maliliit na trabaho lang ang nagagawa ko. Pati si Sathel, kaya pala napapadalas ang pa
ANG BILIS. Sobrang bilis ng pangyayari. Hindi ko alam na 'yong gabing 'yon na ang magiging huling ala-ala ko sa unang lalaking mahal na mahal ko.Sana hindi na lang natapos ang gabing 'yon. Sana ay kapiling ko pa si Daddy. Sana ay nag-e-enjoy pa kami dahil babawi ako sa mga taong nasa Spain pa kami ni Zeirode. Sana mas lalo kong ipinaramdam ang pagmamahal ko sa kaniya.Pero ang lahat ng 'yon... hindi ko na magagawa pa. Hindi ko na magagawa dahil iniwan na 'ko ni Daddy.Alam kong natapos na ang paghihirap niya, pero hindi ko naman agad matatanggap na ako na lang mag-isa. Na iniwan na niya talaga ako."Zrei?" Nakarinig ako ng katok sa pinto ng kuwarto ko.Isang araw nang nakaburol si Daddy pero nawawalan ako ng lakas na humarap doon. Pakiramdam ko ay hindi ko kakayanin na makita si Daddy na nakahimlay sa kabaong. Hindi ko pa kayang tanggapin na wala na sa 'kin si Daddy."Open the door, please? Nag-aalala na kami sa 'yo..." Rinig ko ang boses ni Sathel sa labas, pero nagtalukbong lang ak
"ANG GANDA mo talaga, Madam!" puri ni Clara nang pumasok siya sa kuwarto ko rito sa mansyon ng mga Reverio. "Kaya hulog na hulog si Sir Tredore, eh!"I felt my cheeks flushed. "Tumigil ka nga, Clara!""Nahiya pa si Zrei!" Snundot niya pa ang tagiliran ko kaya sinamaan ko siya ng tingin mula sa vanity mirror, pero tinawanan lang niya ako. "Pero, Madam, masyang-masaya talaga ako para sa 'yo."Mariin akong tumitig sa kaniya dahil bigla na lang naging seryoso ang mukha niya. Walang bakas ng pagbibro kaya hinintay ko pa ang mga susunod niyang sasabihin."Saksi ako kung paano mo pinalaki si Sir Zeirode nang mag-isa. Saksi ako sa lahat ng paghihirap mo para sa inyong dalawa, dahil ayaw mong dumepende kay Sir Zeino. Saksi ako sa kung gaano ka naging matatag sa mga nakalipas na taon, at alam kong magiging mas matatag ka pa sa mga susunod na taon." She held both of my hands as she squeezed them. Ngumiti ako sa kaniya.Clara and Sathel had been very close to me. I treasured them so much, dahil