"SHUT UP, motherfucker! How dare you call her that?!" Tredore who was sitting on the couch in front of me spatted, angrily. His jaw was clenching as he was looking at the man who was still leaning on the door.The man behind me chuckled. Napalingon naman ako sa kaniya. "My beloved twin, what a way of introducing me?""Do you think I am pleased of what you did?" Bumalik naman ang tingin ko sa Tredore na nakaupo sa couch."I don't care. I was the one who got pleased." Halakhak ng lalaki sa likod ko."Sandali nga!" inis na sigaw ko at masamang tiningnan ang dalawang lalaki na nagsasagutan sa harap ko. "Uunahin n'yo pa talaga ang magsagutan sa harap ko kaysa linawin sa 'kin ang nangyayari?""Your fault, my beloved twin. By the way, Zreinessa, Theodore Aradame Reverio, at your service as Rode's father." Bumaling ako sa lalaking nagsalita na nakasandal pa rin sa pinto. Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa sinabi niya."Theodore, huh," I commented as I was raising my left brow.Theodore chuck
Hindi.Hindi dapat ako magpadala sa bugso ng damdamin ko. Mas marami akong dapat na isipin ngayong nakabalik na kami ni Zeirode sa Pilipinas. Hindi na dapat ako mapalapit kay Tredore.Yes, I let him to be closed with our son, but to me? Hinding-hindi na sumagi ulit 'yon sa isip ko. Sapat na 'yong pagkakamali na nagawa ko noon. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin 'yon nakalilimutan at hindi ko nga alam kung napagbayaran ko na ba ang kasalanan kong 'yon.I have more priorities than to deal with my emotions for him. Marami akong tanong na gustong masagot muna. Ayokong masira ang mundong ginawa ko para sa amin ni Zeirode. I just wanted tranquility for my son's life, not chaos."Ang lalim mo na, Zrei." I blinked multiple times when I heard Sathel's voice.It has been three days as Sathel arrived from Spain. Sinabihan din siya ni Papa na sa Lunes na lang mag-umpisa sa trabaho sa hotel para makapag-adjust pa raw siya rito sa Pilipinas ulit.I sighed. "Just thinking, Sath.""Ihahatid ba ulit
KUNG dati ay umuusbong lang ang galit ko para kay Ate Cray dahil sa ipinagawa niya sa akin, ngayon ay nag-uumapaw na ang pagkamuhi ko sa kaniya.I believed in the fact that she loved me, that she truly cared for me. Pero, ang lahat pala na 'yon ay pakitang tao niya lang?Simula ba sa umpisa ay hindi naman talaga kapatid ang turing niya sa akin? Bakit kailangan niyang magpanggap na mabait siya sa akin kung ganoon naman pala ang totoong nararamdaman niya?I knew that I was naive back then. I was a coward and a person who was traumatized that was why I was deprived of living my life to the fullest, but I don't think I deserved to be treated that way!Wala akong ibang ginawa kung hindi ang ipakita kay Ate Cray kung gaano ko siya kamahal bilang kapatid ko. I truly loved her."Hon, you're making me worry." I sobbed as I heard my father's voice."Ang sakit, Daddy..." umiiyak na sabi ko."What's the problem, hmm? Who made my princess cry? Si Tredore ba?" sunod-sunod na tanong niya, pero bakas
"HOW should I call your son po, Tita? Should I call him 'Kuya' po?" tanong ni Rean sa akin.I smiled. "Of course, you can! Rode will like it.""I'm excited to meet Kuya Rode!" She giggled."Malapit na tayo," sabi ko sa kaniya.Hindi naman na natanggal ang ngiti sa kaniyang mga labi. Nakahahawa ang kaniyang ngiti kaya sa buong biyahe namin papunta sa eskuwelahan ni Zeirode ay hindi rin matanggal ang ngiti sa aking mga labi.Sa totoo lang ay hindi ko na alam kung ano ang dapat na unang isipin ko. Nagkakanda-patong-patong na ang lahat. Una ay ang tungkol ay Ate Cray, ngayon naman ay ang kaalaman na magkaparehas ng pangalan si Rean at Zreandra.May pakiramdam ako na hindi nagkataon iyon. Dapat malaman ko kung paano nga ba talaga napunta sa pangangalaga ng mga Reverio si Rean. Kung totoo talaga na hindi nga nila kilala ang ina ng bata.Hindi naman sa aasa na talaga ako. Pero hindi ko lang maiwasan na umasa, na sana nga... sana nga ay siya na ang anak kong matagal ko nang hinahanap.Nang ma
"TREDORE..." I greeted as I neared him who was leaning on his car's door.He was just wearing his white button-down shirt tucked-in in his black slacks. His arms were crossed over his chest and his face was void of any emotions right now.Bigla naman akong nangatog at parang malulusaw ang mga tuhod ko habang nakatayo sa harap niya."N-Nasa loob si Rean. Bakit hindi ka pumasok?" tanong ko, nagbabaka-sakali na magbabago ang atmosphere."I was supposed." His deep eyes locked with mine. I gulped. "The scene I saw a while ago... pissed me off, Zreinessa."My forehead creased. Ano'ng tinutukoy niya?"What are you talking about?" I asked.He smirked. "Why the hell that Rodrigo was hugging you?"I pursed my lips. Hindi agad ako nakapagsalita dahil nabigla ako sa tanong niya. Iyon ba ang ikinagagalit niya ngayon? He saw us hugging?"Nevermind. You don't need to answer that damn question." He seemed really pissed, because of his cursed words.I gulped. "T-That was nothing. H-He was just comfort
NAALIMPUNGATAN ako mula sa mahimbing na pagkakatulog dahil may nararamdaman akong mabigat sa katawan ko. Pilit kong iminulat ang aking mga mata kahit sobrang antok pa ng sistema ko. Kumunot naman ang noo ko nang mapansing mataas na ang sikat ng araw sa labas ng bintana.Tanghali na?! Bakit wala man lang gumigising sa 'kin?!Agad namang bumagsak ang tingin ko sa aking tabi nang maramdamang may gumalaw doon. My breathing hitched as my mouth gaped.Ano'ng ginagawa ni Tredore sa tabi ko?! Bakit katabi ko siya?!My forehead creased even more when I noticed that I was in my room. Ang pagkakaalam ko ay sa kuwarto ako ni Zeirode natulog kasama si Rean. Dito na kasi natulog sa mansyon ang mag-ama.Oo nga pala...Napasapo ako sa aking noo nang maalala ang nangyari kagabi. Matapos kong kausapin si Tredore sa labas ng mansyon at sinabi ko sa kaniya na parehas ang pangalan nina Zreandra at Rean ay nag-aya siyang mag-inom silang dalawa ni Daddy. Gusto nga ring sumali ni Sathel, pero hindi siya pina
HINDI ko na mabilang kung ilang beses na akong bumuntonghininga habang naghihintay na makarating kami sa mansyon ng mga Reverio."You seemed nervous," Tredore commented. His eyes were still fixated at the road since he was driving.I sighed. "Why wouldn't I?"Hindi rin nakatutulong ang pag-alala ko sa family bonding kuno namin kanina. Hindi pa rin naiibsan ang kaba na nararamdaman ko ngayon kahit ang saya noong mga nangyari kanina sa pool area."Calm down, Zreinessa. They won't eat you," aniya, pero nagpipigil ng tawa."Stop laughing!" iritang sabi ko sa kaniya.Parang mas kinabahan naman ako sa sinabi niya. I already saw his parents when Zeirode and I went to Reverio Corporations when we came back from Spain. I really couldn't tell my first impressions to them, because I didn't have the chance to talk to them.Alam kong aasahan ko na ang pagiging malamig at siguro... strikto?Tredore's face seemed to be always serious. Nakita ko rin 'yon kay Sir Reverio noong nakita ko sila. They had
TREDORE ADAMANT REVERIO"WHAT if she's not our daughter?" Saglit akong sumulyap kay Zreinessa bago ibinalik ang tingin sa daan.We were heading to our mansion for the results of DNA. The tests were taken successfully three days ago. Kahit ako, kusang-loob akong nagpresinta na magpakuha ng test. I couldn't let Zreinessa do this alone. We're together now. We'll fight together. We will know the truth together.Ah yeah, we're together, but not in a relationship.Hell yeah, Tredore."That's not the right question, baby," I replied. "It shoud be 'what if she's our daughter?'"She sighed. "I'm freaking nervous."I chuckled. "Here." Inilahad ko ang kanang kamay ko sa kaniya, pero patuloy pa rin ako sa pagmamaneho."Ha?" Sumulyap ako sa kaniya at nakita ang kalituhan sa kaniyang maganda at maamong mukha.She's still my innocent baby."Hold my hand," I said."Maaaksidente tayo," tugon niya.I shook my head as I gave her a smirk. "Don't you trust me, baby?"Her cheeks flushed. Kung hindi lang a