TREDORE ADAMANT REVERIO"ZREINESSA!" I screamed as she lose her consciousness.I almost lose my sanity when she spat blood in front of me."FUCKING MOVE!" sigaw ko at namang nagkandaugaga sa pagkilos sa pagkilos ang mga tauhan ko.Binuhat ko si Zreinessa na ngayon ay wala nang malay. I saw a gun shot at her back near on her waist. Mukhang malala ang tama no'n dahil napabuga siya ng dugo sa harap ko."Mommy!" Napalingon ako sa mga anak namin na umiiyak habang pinipigilan sila nina Daddy na lumapit sa akin.My father nodded at me, and I took it as a sign to leave the place first. Kailangan ko munang madala sa ospital si Zreinessa.I would fucking kill who the hell dare to hurt my woman!I would fucking strangle them to death!I would not show any fucking mercy!Ano'ng karapatan nila na saktan ang asawa ko?Damn!Mas inutusan ko pa si Renz na bilisan ang pagmamaneho ng sasakyan. Bawat segundo na lumilipas ay hindi nawawala ang kaba ko hangga't nakikita kong walang malay ang babaeng mahal
"FIX yourself, Tredore! You look a mess right now!" I heard Tita Aren's voice, but all I can see was darkness.Gising na ang diwa ko pero hindi ko pa iminumulat ang aking mga mata. Gusto ko munang magmasid sa paligid. Alam kong nasa ospital ako ngayon dahil sa nangyari."How, Mom? She's still not awake." Tredore's hoarse voice echoed.Kahit boses niya lang ang narinig ko ay nagwawala ang kaloob-looban ko, pero tunog nanghihina ang kaniyang boses. He seemed tired and weak."Zreinessa won't be happy seeing you like this! Fix yourself, hmm?" malambing na sabi ni Tita Aren na talagang hinihikayat si Tredore."I want to see her awake first," Tredore replied. "I won't leave here."Tita Aren heavily sighed. "Babalik ako rito mamaya kasama sina Rean. You better fix yourself. Huwag kang humarap sa mga anak mo na ganiyan ang hitsura."Walang naging tugon si Tredore. Sunod na narinig ko ay ang pagbukas at pagsara ng pinto. Mukhang umalis na si Tita Aren."Baby..." Tredore's hoarse voice invaded
"I HAVE decided to go back in Spain," Sathel informed.I sighed as I nodded. "Hindi kita pipigilan sa gusto mo, Sath. Salamat sa lahat ng ginawa mong kabutihan para sa 'kin at sa anak ko. I'm sorry if I can't give back your feelings for me."Another week had passed. Isang linggo akong nanatili sa ospital para mabawi ko ang lahat ng lakas na nawala sa akin. Hindi ko naman naramdaman na nag-iisa ako dahil lahat sila ay asikasong-asikaso sa akin.Nalaman ko na rin ang nararamdaman ni Sathel para sa 'kin. Matagal ko nang nararamdaman na may iba pa siyang nararamdaman sa akin, bukod sa pagiging malapit naming magkaibigan. Hindi ko lang binigyan ng pansin 'yon dahil hindi rin naman niya binubuksan ang usaping 'yon, at sinasabi ko lang sa sarili ko na hanggang magkaibigan lang naman talaga kami."Hey, don't be sorry. Ilang beses ko ng sinabi na huwag kang mag-sorry," sabi niya at bahagyang tumawa. "It's not your fault for liking you, Zrei. Sino ba kasi ang hindi mahuhulog sa 'yo? Kahit si Th
MALALIM akong bumuntonghininga nang matapos ang pagmi-make-up sa mukha ko. Nakatingin ako sa aking repleksyon sa salamin. I requested my look to be simple. Ayokong masyadong makolorete ang mukha ko kahit araw 'to ng kasal ko. Yes, ikakasal na kami ni Tredore ngayong araw. Sa nakalipas na isang buwan ay ang kasal namin ang pinagtuunan namin ng pansin.Inayos ng isang staff ang belo sa ulo ko. Hindi pa 'yon nakatabing sa mukha ko dahil inaayusan pa ako.I smiled at my reflection. I'm wearing my wedding dress. Mamaya lang ay maglalakad na ako sa altar papunta sa lalaking mahal na mahal ko.Napatingin ako sa pinto mula sa salamin nang bumukas 'yon at iniluwa si Clara. Ngumiti ako sa kaniya. She waved her hand as she took her steps inside the room."Wala talagang kupas ang ganda mo, Madam!" puri niya nang makalapit sa akin.Nakasuot siya ng beige long gown. Siya ang maid of honor ko habang si Theodore naman ang kinuhang best man ni Tredore. Naalala ko pa na nagsagutan na naman sila nina H
"MR. FUENTES, you may now start your presentation." I just remained quiet when I heard my father's voice echoed the board room meeting.Our father already gave Theodore and I the responsibility for the Reverio Corporations, but he's still here. Wala naman akong pakialam kung ano ang mga gustong gawin ni Daddy sa mga kompanya. Sa kaniya naman nagmula ang lahat nang 'yon at ipinamana lamang sa amin."Aren't we gonna wait for Mr. Nerillano?" Mrs. Dela Torre asked, another board member of Reverio Corporations.My father sighed. "He's gonna be late. I'll just let him in later."I just shrugged my shoulders. Hindi ako masyado pamilyar sa mukha ni Mr. Nerillano, pero ang alam ko ay malapit sila na magkaibigan ni Daddy at may hotel-chains ito. He's an investor in our company, and the same as my father was also in their hotel-chains.Natahimik ang lahat nang umpisahan ni Mr. Fuentes and presentation niya. He reported all the transactions this month in REV Shipping Lines. It was fine to listen
This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this story are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.—This is story has flawed characters. If you’re looking for a perfect character then this won’t reach your standard. I write the most clichè plot twists, and I still do learning to improve my writing style.Typographical and grammatical errors are still ahed.If this story didn’t reach your standard, I’ll improve someday for you to desire my works again.Thank you.—©desiredink2022
"Baby?" kinakabahang tawag ko nang makabalik sa pwestong pinanggalingan ko kanina, pero wala akong nadatnan doon. "Where are you, baby?" Luminga-linga pa ako para matingnan ang mga tao sa isang restaurant ng mall kung nasaan kami ngayon.Nasaan na ba siya?Kinakabahang lumabas ako ng restaurant at mas tinalasan ang mga mata na inilibot ang paningin sa dagat ng mga tao."Baby? Where are you? Come back here. This is not a good joke," sunod-sunod na sabi ko habang naglalakad sa harap ng restaurant.Hindi ako maaaring umalis na lang dito dahil baka bumalik siya rito at magkasalisihan kami. Mas mahihirapan ako sa paghahanap sa kaniya."Nasaan ka na ba?" bulong ko sa sarili at gusto ko nang maiyak pero pinigilan ko ang emosyon, at patuloy na naghanap sa paligid malapit sa restaurant.Sa gitna ng paglalakad ko ay para akong binuhusan ng malamig na tubig nang makita ang isang napakapamilyar na lalaki na magiting na naglala
"Mahal kong kapatid, kailangan ko talaga ng tulong mo..." Mahigpit na hinawakan ni Ate ang dalawang kamay ko at pinipisil iyon habang nakanguso ang mga labi niya.Nandito kami ngayon sa kwarto ko at paulit-ulit na humihingi ng tulong sa akin si Ate Cray tungkol sa problema niya."Ate Cray naman..." maingat na reklamo ko. "Masyadong mahirap kasi 'yong pinapagawa mo..."Napabuntonghininga si Ate Cray at bahagyang yumuko. Nanatili pa rin ang mahigpit na pagkakahawak niya sa dalawang kamay ko na para bang ayaw niya talagang mawalan ng pag-asa sa pangungulit sa akin."Zrei, pangako, huling pabor na 'tong hinihiling ko." Sinalubong niya ulit ang mga mata ko. Bakas pa rin ang pagmamakaawa niya. "Pagbigyan mo lang ang gusto ko, hmm?"Nagpakawala ako nang malalim na buntonghininga. Hindi talaga ako sang-ayon sa gustong ipagawa niya sa akin. Kahit saang anggulo tingnan, hindi talaga ako sang-ayon, pero kahit na anong sabi ko no'n kay Ate