"TREDORE..." I greeted as I neared him who was leaning on his car's door.He was just wearing his white button-down shirt tucked-in in his black slacks. His arms were crossed over his chest and his face was void of any emotions right now.Bigla naman akong nangatog at parang malulusaw ang mga tuhod ko habang nakatayo sa harap niya."N-Nasa loob si Rean. Bakit hindi ka pumasok?" tanong ko, nagbabaka-sakali na magbabago ang atmosphere."I was supposed." His deep eyes locked with mine. I gulped. "The scene I saw a while ago... pissed me off, Zreinessa."My forehead creased. Ano'ng tinutukoy niya?"What are you talking about?" I asked.He smirked. "Why the hell that Rodrigo was hugging you?"I pursed my lips. Hindi agad ako nakapagsalita dahil nabigla ako sa tanong niya. Iyon ba ang ikinagagalit niya ngayon? He saw us hugging?"Nevermind. You don't need to answer that damn question." He seemed really pissed, because of his cursed words.I gulped. "T-That was nothing. H-He was just comfort
NAALIMPUNGATAN ako mula sa mahimbing na pagkakatulog dahil may nararamdaman akong mabigat sa katawan ko. Pilit kong iminulat ang aking mga mata kahit sobrang antok pa ng sistema ko. Kumunot naman ang noo ko nang mapansing mataas na ang sikat ng araw sa labas ng bintana.Tanghali na?! Bakit wala man lang gumigising sa 'kin?!Agad namang bumagsak ang tingin ko sa aking tabi nang maramdamang may gumalaw doon. My breathing hitched as my mouth gaped.Ano'ng ginagawa ni Tredore sa tabi ko?! Bakit katabi ko siya?!My forehead creased even more when I noticed that I was in my room. Ang pagkakaalam ko ay sa kuwarto ako ni Zeirode natulog kasama si Rean. Dito na kasi natulog sa mansyon ang mag-ama.Oo nga pala...Napasapo ako sa aking noo nang maalala ang nangyari kagabi. Matapos kong kausapin si Tredore sa labas ng mansyon at sinabi ko sa kaniya na parehas ang pangalan nina Zreandra at Rean ay nag-aya siyang mag-inom silang dalawa ni Daddy. Gusto nga ring sumali ni Sathel, pero hindi siya pina
HINDI ko na mabilang kung ilang beses na akong bumuntonghininga habang naghihintay na makarating kami sa mansyon ng mga Reverio."You seemed nervous," Tredore commented. His eyes were still fixated at the road since he was driving.I sighed. "Why wouldn't I?"Hindi rin nakatutulong ang pag-alala ko sa family bonding kuno namin kanina. Hindi pa rin naiibsan ang kaba na nararamdaman ko ngayon kahit ang saya noong mga nangyari kanina sa pool area."Calm down, Zreinessa. They won't eat you," aniya, pero nagpipigil ng tawa."Stop laughing!" iritang sabi ko sa kaniya.Parang mas kinabahan naman ako sa sinabi niya. I already saw his parents when Zeirode and I went to Reverio Corporations when we came back from Spain. I really couldn't tell my first impressions to them, because I didn't have the chance to talk to them.Alam kong aasahan ko na ang pagiging malamig at siguro... strikto?Tredore's face seemed to be always serious. Nakita ko rin 'yon kay Sir Reverio noong nakita ko sila. They had
TREDORE ADAMANT REVERIO"WHAT if she's not our daughter?" Saglit akong sumulyap kay Zreinessa bago ibinalik ang tingin sa daan.We were heading to our mansion for the results of DNA. The tests were taken successfully three days ago. Kahit ako, kusang-loob akong nagpresinta na magpakuha ng test. I couldn't let Zreinessa do this alone. We're together now. We'll fight together. We will know the truth together.Ah yeah, we're together, but not in a relationship.Hell yeah, Tredore."That's not the right question, baby," I replied. "It shoud be 'what if she's our daughter?'"She sighed. "I'm freaking nervous."I chuckled. "Here." Inilahad ko ang kanang kamay ko sa kaniya, pero patuloy pa rin ako sa pagmamaneho."Ha?" Sumulyap ako sa kaniya at nakita ang kalituhan sa kaniyang maganda at maamong mukha.She's still my innocent baby."Hold my hand," I said."Maaaksidente tayo," tugon niya.I shook my head as I gave her a smirk. "Don't you trust me, baby?"Her cheeks flushed. Kung hindi lang a
"GOOD morning, baby." Hindi ko pa tuluyang naimumulat ang aking mga mata ay may bulong na agad na sumalubong sa akin.Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at bumungad sa akin si Tredore na bagong gising ang hitsura. His hair was disheveled, but he looked so hot.Shit!Calm yourself down, Zreinessa!"Lumayo ka sa 'kin," mataray na sabi ko at binalewala ang nakakaakit na hitsura niya ngayon.Wait, what? Nakakaakit?Hinding-hindi ko ipapakita na apektado ako ngayon dahil malapit siya sa akin! At talagang nakayapos pa ang kaniyang braso sa baywang ko!"Tredore, bitiw na, may pasok 'yong mga bata," sabi ko.It had been two weeks after the test result revealed that Tredore and I were the biological parents of Zreandra. Ang anak kong matagal ko nang hinahanap ay nayayakap at nahahawakan ko na. I couldn't explain the feelings that time, basta ang alam ko, ipinangako ko sa aking sarili na wala nang makabubuwag sa pamilya ko.Zreandra was also transfered to the school where Zeirode was
Warning: SPG!"ZREINESSA..." Napakurap-kurap ako nang marinig ang tinig ni Tredore. "Are you okay? May masakit ba sa 'yo? What did she do to you?"I knew that I had a blank expression right now. Hindi ko alam kung ano ang tunay na nararamdaman pagkatapos ng pag-uusap namin ni Ate Cray."Baby..." he muttered softly.I looked at him in his eyes. His eyes that were cold and deep, but it captured me the moment I saw him first. He had those black and deep eyes that seemed to be blank everytime, but right now, I could see emotions lingering in its depths as he was staring at me."I'm fine," sagot ko. "Wala siyang ginawa sa 'kin."Hinayaan ko ang sarili na magpakulong sa kaniyang mainit na bisig. Nakita ko rin sa kaniyang likod ang ilang pulis at mga tauhan na naglilibot sa lugar, nagbabaka-sakaling makita si Ate Cray."I'm sorry..." he suddenly whispered.Kumunot ang noo ko. "You're not at fault, Tredore. Stop that."Humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. "I'm the reason why those events h
"ANG GANDA mo talaga, Madam!" puri ni Clara nang pumasok siya sa kuwarto ko rito sa mansyon ng mga Reverio. "Kaya hulog na hulog si Sir Tredore, eh!"I felt my cheeks flushed. "Tumigil ka nga, Clara!""Nahiya pa si Zrei!" Snundot niya pa ang tagiliran ko kaya sinamaan ko siya ng tingin mula sa vanity mirror, pero tinawanan lang niya ako. "Pero, Madam, masyang-masaya talaga ako para sa 'yo."Mariin akong tumitig sa kaniya dahil bigla na lang naging seryoso ang mukha niya. Walang bakas ng pagbibro kaya hinintay ko pa ang mga susunod niyang sasabihin."Saksi ako kung paano mo pinalaki si Sir Zeirode nang mag-isa. Saksi ako sa lahat ng paghihirap mo para sa inyong dalawa, dahil ayaw mong dumepende kay Sir Zeino. Saksi ako sa kung gaano ka naging matatag sa mga nakalipas na taon, at alam kong magiging mas matatag ka pa sa mga susunod na taon." She held both of my hands as she squeezed them. Ngumiti ako sa kaniya.Clara and Sathel had been very close to me. I treasured them so much, dahil
ANG BILIS. Sobrang bilis ng pangyayari. Hindi ko alam na 'yong gabing 'yon na ang magiging huling ala-ala ko sa unang lalaking mahal na mahal ko.Sana hindi na lang natapos ang gabing 'yon. Sana ay kapiling ko pa si Daddy. Sana ay nag-e-enjoy pa kami dahil babawi ako sa mga taong nasa Spain pa kami ni Zeirode. Sana mas lalo kong ipinaramdam ang pagmamahal ko sa kaniya.Pero ang lahat ng 'yon... hindi ko na magagawa pa. Hindi ko na magagawa dahil iniwan na 'ko ni Daddy.Alam kong natapos na ang paghihirap niya, pero hindi ko naman agad matatanggap na ako na lang mag-isa. Na iniwan na niya talaga ako."Zrei?" Nakarinig ako ng katok sa pinto ng kuwarto ko.Isang araw nang nakaburol si Daddy pero nawawalan ako ng lakas na humarap doon. Pakiramdam ko ay hindi ko kakayanin na makita si Daddy na nakahimlay sa kabaong. Hindi ko pa kayang tanggapin na wala na sa 'kin si Daddy."Open the door, please? Nag-aalala na kami sa 'yo..." Rinig ko ang boses ni Sathel sa labas, pero nagtalukbong lang ak