"ANG GANDA mo talaga, Madam!" puri ni Clara nang pumasok siya sa kuwarto ko rito sa mansyon ng mga Reverio. "Kaya hulog na hulog si Sir Tredore, eh!"I felt my cheeks flushed. "Tumigil ka nga, Clara!""Nahiya pa si Zrei!" Snundot niya pa ang tagiliran ko kaya sinamaan ko siya ng tingin mula sa vanity mirror, pero tinawanan lang niya ako. "Pero, Madam, masyang-masaya talaga ako para sa 'yo."Mariin akong tumitig sa kaniya dahil bigla na lang naging seryoso ang mukha niya. Walang bakas ng pagbibro kaya hinintay ko pa ang mga susunod niyang sasabihin."Saksi ako kung paano mo pinalaki si Sir Zeirode nang mag-isa. Saksi ako sa lahat ng paghihirap mo para sa inyong dalawa, dahil ayaw mong dumepende kay Sir Zeino. Saksi ako sa kung gaano ka naging matatag sa mga nakalipas na taon, at alam kong magiging mas matatag ka pa sa mga susunod na taon." She held both of my hands as she squeezed them. Ngumiti ako sa kaniya.Clara and Sathel had been very close to me. I treasured them so much, dahil
ANG BILIS. Sobrang bilis ng pangyayari. Hindi ko alam na 'yong gabing 'yon na ang magiging huling ala-ala ko sa unang lalaking mahal na mahal ko.Sana hindi na lang natapos ang gabing 'yon. Sana ay kapiling ko pa si Daddy. Sana ay nag-e-enjoy pa kami dahil babawi ako sa mga taong nasa Spain pa kami ni Zeirode. Sana mas lalo kong ipinaramdam ang pagmamahal ko sa kaniya.Pero ang lahat ng 'yon... hindi ko na magagawa pa. Hindi ko na magagawa dahil iniwan na 'ko ni Daddy.Alam kong natapos na ang paghihirap niya, pero hindi ko naman agad matatanggap na ako na lang mag-isa. Na iniwan na niya talaga ako."Zrei?" Nakarinig ako ng katok sa pinto ng kuwarto ko.Isang araw nang nakaburol si Daddy pero nawawalan ako ng lakas na humarap doon. Pakiramdam ko ay hindi ko kakayanin na makita si Daddy na nakahimlay sa kabaong. Hindi ko pa kayang tanggapin na wala na sa 'kin si Daddy."Open the door, please? Nag-aalala na kami sa 'yo..." Rinig ko ang boses ni Sathel sa labas, pero nagtalukbong lang ak
Zreinessa, my princess, I know you'd probably reading this after I left the world already. Hon, I'm so sorry if I didn't tell you, I don't want my illness to be a burden to you. I want to see to you smile always, even if you loose everyone. I want you to smile for yourself. I'd still watch you wherever I go, so don't you dare to cry.Hindi ko maiwasang mapaluha nang makita ang sulat-kamay ni Daddy. Gusto ko na naman umiyak nang umiyak habang binabasa ang sulat niya.Dad...All of our properties were already transfered to your name. Your friend, Sathel, and I processed it. You have nothing to worry about it, because it's really yours since the beginning. About the hotels, nothing to worry about as of now, as I have fixed them already. I'm sorry for giving you all the weights, but I left you.Ito yata 'yong mga panahong hindi ako hinayaan ni Daddy na magtrabaho sa hotel. Palaging siya ang kumikilos at maliliit na trabaho lang ang nagagawa ko. Pati si Sathel, kaya pala napapadalas ang pa
"THANK YOU so much for attending my father's funeral. This is an honor on behalf of my father. Thank you so much," panimula ko. Ako ang huling magbibigay ng mensahe kay Daddy bago na niya tuluyang lisanin ang mundong ibabaw."He has been the best father for me. He was always there to make me smile and my sister. Ayaw na ayaw niyang nakikita kaming malungkot ng kapatid ko. Paulit-ulit, pero hindi ako nagsasawang sabihin ang mga 'to kahit ilang beses pa." Ate Cray, kung alam mo lang kung gaano ka kamahal ni Daddy, hindi ka sana nagpabulag sa paggawa ng masama nang dahil sa inggit at inutos sa 'yo."I couldn't say that much, because God knows how much I love my father, sila ni Mommy. Hindi ko man alam ang lahat ng mabubuting naitulong o nagawa sa inyo ni Daddy, I am beyond grateful to witness all of you, that until he's very last moment with us, you all came. Masayang-masaya na si Daddy dahil ramdam ko ang pagmamahal ninyo sa kaniya." Ngumiti ako sa kanilang lahat. Lihim akong suminghap
TREDORE ADAMANT REVERIO"ZREINESSA!" I screamed as she lose her consciousness.I almost lose my sanity when she spat blood in front of me."FUCKING MOVE!" sigaw ko at namang nagkandaugaga sa pagkilos sa pagkilos ang mga tauhan ko.Binuhat ko si Zreinessa na ngayon ay wala nang malay. I saw a gun shot at her back near on her waist. Mukhang malala ang tama no'n dahil napabuga siya ng dugo sa harap ko."Mommy!" Napalingon ako sa mga anak namin na umiiyak habang pinipigilan sila nina Daddy na lumapit sa akin.My father nodded at me, and I took it as a sign to leave the place first. Kailangan ko munang madala sa ospital si Zreinessa.I would fucking kill who the hell dare to hurt my woman!I would fucking strangle them to death!I would not show any fucking mercy!Ano'ng karapatan nila na saktan ang asawa ko?Damn!Mas inutusan ko pa si Renz na bilisan ang pagmamaneho ng sasakyan. Bawat segundo na lumilipas ay hindi nawawala ang kaba ko hangga't nakikita kong walang malay ang babaeng mahal
"FIX yourself, Tredore! You look a mess right now!" I heard Tita Aren's voice, but all I can see was darkness.Gising na ang diwa ko pero hindi ko pa iminumulat ang aking mga mata. Gusto ko munang magmasid sa paligid. Alam kong nasa ospital ako ngayon dahil sa nangyari."How, Mom? She's still not awake." Tredore's hoarse voice echoed.Kahit boses niya lang ang narinig ko ay nagwawala ang kaloob-looban ko, pero tunog nanghihina ang kaniyang boses. He seemed tired and weak."Zreinessa won't be happy seeing you like this! Fix yourself, hmm?" malambing na sabi ni Tita Aren na talagang hinihikayat si Tredore."I want to see her awake first," Tredore replied. "I won't leave here."Tita Aren heavily sighed. "Babalik ako rito mamaya kasama sina Rean. You better fix yourself. Huwag kang humarap sa mga anak mo na ganiyan ang hitsura."Walang naging tugon si Tredore. Sunod na narinig ko ay ang pagbukas at pagsara ng pinto. Mukhang umalis na si Tita Aren."Baby..." Tredore's hoarse voice invaded
"I HAVE decided to go back in Spain," Sathel informed.I sighed as I nodded. "Hindi kita pipigilan sa gusto mo, Sath. Salamat sa lahat ng ginawa mong kabutihan para sa 'kin at sa anak ko. I'm sorry if I can't give back your feelings for me."Another week had passed. Isang linggo akong nanatili sa ospital para mabawi ko ang lahat ng lakas na nawala sa akin. Hindi ko naman naramdaman na nag-iisa ako dahil lahat sila ay asikasong-asikaso sa akin.Nalaman ko na rin ang nararamdaman ni Sathel para sa 'kin. Matagal ko nang nararamdaman na may iba pa siyang nararamdaman sa akin, bukod sa pagiging malapit naming magkaibigan. Hindi ko lang binigyan ng pansin 'yon dahil hindi rin naman niya binubuksan ang usaping 'yon, at sinasabi ko lang sa sarili ko na hanggang magkaibigan lang naman talaga kami."Hey, don't be sorry. Ilang beses ko ng sinabi na huwag kang mag-sorry," sabi niya at bahagyang tumawa. "It's not your fault for liking you, Zrei. Sino ba kasi ang hindi mahuhulog sa 'yo? Kahit si Th
MALALIM akong bumuntonghininga nang matapos ang pagmi-make-up sa mukha ko. Nakatingin ako sa aking repleksyon sa salamin. I requested my look to be simple. Ayokong masyadong makolorete ang mukha ko kahit araw 'to ng kasal ko. Yes, ikakasal na kami ni Tredore ngayong araw. Sa nakalipas na isang buwan ay ang kasal namin ang pinagtuunan namin ng pansin.Inayos ng isang staff ang belo sa ulo ko. Hindi pa 'yon nakatabing sa mukha ko dahil inaayusan pa ako.I smiled at my reflection. I'm wearing my wedding dress. Mamaya lang ay maglalakad na ako sa altar papunta sa lalaking mahal na mahal ko.Napatingin ako sa pinto mula sa salamin nang bumukas 'yon at iniluwa si Clara. Ngumiti ako sa kaniya. She waved her hand as she took her steps inside the room."Wala talagang kupas ang ganda mo, Madam!" puri niya nang makalapit sa akin.Nakasuot siya ng beige long gown. Siya ang maid of honor ko habang si Theodore naman ang kinuhang best man ni Tredore. Naalala ko pa na nagsagutan na naman sila nina H