HINDI ko na mabilang kung ilang beses na akong bumuntonghininga habang naghihintay na makarating kami sa mansyon ng mga Reverio."You seemed nervous," Tredore commented. His eyes were still fixated at the road since he was driving.I sighed. "Why wouldn't I?"Hindi rin nakatutulong ang pag-alala ko sa family bonding kuno namin kanina. Hindi pa rin naiibsan ang kaba na nararamdaman ko ngayon kahit ang saya noong mga nangyari kanina sa pool area."Calm down, Zreinessa. They won't eat you," aniya, pero nagpipigil ng tawa."Stop laughing!" iritang sabi ko sa kaniya.Parang mas kinabahan naman ako sa sinabi niya. I already saw his parents when Zeirode and I went to Reverio Corporations when we came back from Spain. I really couldn't tell my first impressions to them, because I didn't have the chance to talk to them.Alam kong aasahan ko na ang pagiging malamig at siguro... strikto?Tredore's face seemed to be always serious. Nakita ko rin 'yon kay Sir Reverio noong nakita ko sila. They had
TREDORE ADAMANT REVERIO"WHAT if she's not our daughter?" Saglit akong sumulyap kay Zreinessa bago ibinalik ang tingin sa daan.We were heading to our mansion for the results of DNA. The tests were taken successfully three days ago. Kahit ako, kusang-loob akong nagpresinta na magpakuha ng test. I couldn't let Zreinessa do this alone. We're together now. We'll fight together. We will know the truth together.Ah yeah, we're together, but not in a relationship.Hell yeah, Tredore."That's not the right question, baby," I replied. "It shoud be 'what if she's our daughter?'"She sighed. "I'm freaking nervous."I chuckled. "Here." Inilahad ko ang kanang kamay ko sa kaniya, pero patuloy pa rin ako sa pagmamaneho."Ha?" Sumulyap ako sa kaniya at nakita ang kalituhan sa kaniyang maganda at maamong mukha.She's still my innocent baby."Hold my hand," I said."Maaaksidente tayo," tugon niya.I shook my head as I gave her a smirk. "Don't you trust me, baby?"Her cheeks flushed. Kung hindi lang a
"GOOD morning, baby." Hindi ko pa tuluyang naimumulat ang aking mga mata ay may bulong na agad na sumalubong sa akin.Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at bumungad sa akin si Tredore na bagong gising ang hitsura. His hair was disheveled, but he looked so hot.Shit!Calm yourself down, Zreinessa!"Lumayo ka sa 'kin," mataray na sabi ko at binalewala ang nakakaakit na hitsura niya ngayon.Wait, what? Nakakaakit?Hinding-hindi ko ipapakita na apektado ako ngayon dahil malapit siya sa akin! At talagang nakayapos pa ang kaniyang braso sa baywang ko!"Tredore, bitiw na, may pasok 'yong mga bata," sabi ko.It had been two weeks after the test result revealed that Tredore and I were the biological parents of Zreandra. Ang anak kong matagal ko nang hinahanap ay nayayakap at nahahawakan ko na. I couldn't explain the feelings that time, basta ang alam ko, ipinangako ko sa aking sarili na wala nang makabubuwag sa pamilya ko.Zreandra was also transfered to the school where Zeirode was
Warning: SPG!"ZREINESSA..." Napakurap-kurap ako nang marinig ang tinig ni Tredore. "Are you okay? May masakit ba sa 'yo? What did she do to you?"I knew that I had a blank expression right now. Hindi ko alam kung ano ang tunay na nararamdaman pagkatapos ng pag-uusap namin ni Ate Cray."Baby..." he muttered softly.I looked at him in his eyes. His eyes that were cold and deep, but it captured me the moment I saw him first. He had those black and deep eyes that seemed to be blank everytime, but right now, I could see emotions lingering in its depths as he was staring at me."I'm fine," sagot ko. "Wala siyang ginawa sa 'kin."Hinayaan ko ang sarili na magpakulong sa kaniyang mainit na bisig. Nakita ko rin sa kaniyang likod ang ilang pulis at mga tauhan na naglilibot sa lugar, nagbabaka-sakaling makita si Ate Cray."I'm sorry..." he suddenly whispered.Kumunot ang noo ko. "You're not at fault, Tredore. Stop that."Humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. "I'm the reason why those events h
"ANG GANDA mo talaga, Madam!" puri ni Clara nang pumasok siya sa kuwarto ko rito sa mansyon ng mga Reverio. "Kaya hulog na hulog si Sir Tredore, eh!"I felt my cheeks flushed. "Tumigil ka nga, Clara!""Nahiya pa si Zrei!" Snundot niya pa ang tagiliran ko kaya sinamaan ko siya ng tingin mula sa vanity mirror, pero tinawanan lang niya ako. "Pero, Madam, masyang-masaya talaga ako para sa 'yo."Mariin akong tumitig sa kaniya dahil bigla na lang naging seryoso ang mukha niya. Walang bakas ng pagbibro kaya hinintay ko pa ang mga susunod niyang sasabihin."Saksi ako kung paano mo pinalaki si Sir Zeirode nang mag-isa. Saksi ako sa lahat ng paghihirap mo para sa inyong dalawa, dahil ayaw mong dumepende kay Sir Zeino. Saksi ako sa kung gaano ka naging matatag sa mga nakalipas na taon, at alam kong magiging mas matatag ka pa sa mga susunod na taon." She held both of my hands as she squeezed them. Ngumiti ako sa kaniya.Clara and Sathel had been very close to me. I treasured them so much, dahil
ANG BILIS. Sobrang bilis ng pangyayari. Hindi ko alam na 'yong gabing 'yon na ang magiging huling ala-ala ko sa unang lalaking mahal na mahal ko.Sana hindi na lang natapos ang gabing 'yon. Sana ay kapiling ko pa si Daddy. Sana ay nag-e-enjoy pa kami dahil babawi ako sa mga taong nasa Spain pa kami ni Zeirode. Sana mas lalo kong ipinaramdam ang pagmamahal ko sa kaniya.Pero ang lahat ng 'yon... hindi ko na magagawa pa. Hindi ko na magagawa dahil iniwan na 'ko ni Daddy.Alam kong natapos na ang paghihirap niya, pero hindi ko naman agad matatanggap na ako na lang mag-isa. Na iniwan na niya talaga ako."Zrei?" Nakarinig ako ng katok sa pinto ng kuwarto ko.Isang araw nang nakaburol si Daddy pero nawawalan ako ng lakas na humarap doon. Pakiramdam ko ay hindi ko kakayanin na makita si Daddy na nakahimlay sa kabaong. Hindi ko pa kayang tanggapin na wala na sa 'kin si Daddy."Open the door, please? Nag-aalala na kami sa 'yo..." Rinig ko ang boses ni Sathel sa labas, pero nagtalukbong lang ak
Zreinessa, my princess, I know you'd probably reading this after I left the world already. Hon, I'm so sorry if I didn't tell you, I don't want my illness to be a burden to you. I want to see to you smile always, even if you loose everyone. I want you to smile for yourself. I'd still watch you wherever I go, so don't you dare to cry.Hindi ko maiwasang mapaluha nang makita ang sulat-kamay ni Daddy. Gusto ko na naman umiyak nang umiyak habang binabasa ang sulat niya.Dad...All of our properties were already transfered to your name. Your friend, Sathel, and I processed it. You have nothing to worry about it, because it's really yours since the beginning. About the hotels, nothing to worry about as of now, as I have fixed them already. I'm sorry for giving you all the weights, but I left you.Ito yata 'yong mga panahong hindi ako hinayaan ni Daddy na magtrabaho sa hotel. Palaging siya ang kumikilos at maliliit na trabaho lang ang nagagawa ko. Pati si Sathel, kaya pala napapadalas ang pa
"THANK YOU so much for attending my father's funeral. This is an honor on behalf of my father. Thank you so much," panimula ko. Ako ang huling magbibigay ng mensahe kay Daddy bago na niya tuluyang lisanin ang mundong ibabaw."He has been the best father for me. He was always there to make me smile and my sister. Ayaw na ayaw niyang nakikita kaming malungkot ng kapatid ko. Paulit-ulit, pero hindi ako nagsasawang sabihin ang mga 'to kahit ilang beses pa." Ate Cray, kung alam mo lang kung gaano ka kamahal ni Daddy, hindi ka sana nagpabulag sa paggawa ng masama nang dahil sa inggit at inutos sa 'yo."I couldn't say that much, because God knows how much I love my father, sila ni Mommy. Hindi ko man alam ang lahat ng mabubuting naitulong o nagawa sa inyo ni Daddy, I am beyond grateful to witness all of you, that until he's very last moment with us, you all came. Masayang-masaya na si Daddy dahil ramdam ko ang pagmamahal ninyo sa kaniya." Ngumiti ako sa kanilang lahat. Lihim akong suminghap