[Kataleia's POV] Magkaakbay kami palabas ng reception area. Napakaarteng nitong tao na ‘to, isip-isip ko lang. Nakuha nya ang simpatya ni Mama sa pagda-drama nya. Hanggang ngayon sinesermunan tuloy ako. Sakit lang ng ulo ‘kala mo mamamatay na. Kung alam lang talaga ni Mama na wala na akong panty kanina pa nang dahil sa lalakeng 'to. Napapaismid ako, pero sa kabilang banda ay ina-anticipate ko na ang mga maaaring mamaya pagkauwi namin sa mansyon. Naririto lahat ng tauhan sa mansyon, tanging ang driver lang ang kasama namin sa pag-uwi. +++++ “Lasing ka na, bakla ka! Uuwi ka pa ha, baka magalit sa ‘kin ang jowa mo ‘pag umuwi ka nang senglot na senglot,” pinaalalahanan ko si Orlie sa pulang-pula nyang itsura nang sinamahan nya si Mama na ihatid kami sa parking lot ng event’s place. “Oo, ihahatid ako ni Atsi mamaya. May usapan na kami,” in-assure nya ako. “Lasing na rin ‘yon, baka mapa’no pa kayo. Malayo-layo ang uuwian mo. H’wag mo nang abalahin ‘yon, mag-taxi ka na lang pa
Pinamemeywangan nya pa ako habang nakatukod sya sa door knob. Hindi pa rin pala sya nakaka-move on. Akala ko naman okay na sya nang makaraos sya sa men’s room sa wedding reception nina Mama, hindi pa pala. Nalambingan na ako sa kanya kanina noong nasa sasakyan kami pauwi dito eh. “Malay ko nga kasing ikaw ‘yan. Kung wala kang alam, mas lalo na ako,” pakli ko. “Kung alam ko lang edi sana… edi sana—” Natigilan ako at napatitig sa kanya. Nakatulong sa akin ang pag-idlip ko kanina sa balikat nya para luminaw ang paningin ko. Kahit bahagyang madilim ang kanyang kwarto ay kitang-kita ko ang pang-women’s magazine nyang dibdib at tiyan. Tanging manipis na boxer shorts na lang ang kanyang suot. Napapalunok-lunok ako. Pakiramdam ko ay may nabasa na agad sa akin sa pagtingin ko palang sa ganda ng kanyang katawan. “Edi sana, ano?! Shit! Kinailangan ko pang gumawa ng eksena para lang maaya kitang umuwi! Bakit ka ganyan?! Kanina ka pa walang panty, babe. Paikot-ikot ka sa reception room n
Kung saan-saan sya humahalik sa mukha ko habang pinapasok nya sa aking naglalaway nang butas ang napakatigas nyang lakatan. Napapikit at napaigtad ako sa sarap ng pagsagad nya noon sa kaibuturan ko. “Ahhh… Pu-tang-inaaa…” medyo napalakas din ang malutong kong mura. Kada ulos nya ay todo bigay rin ang bibig ko sa malalakas kong pagdaïng. Okay lang naman kasi wala naman makakarinig sa akin kahit maghihiyaw ako. Kami lang ang tao dito sa napakalaking bahay na ito. “Oooohh! Shit! Pu. Tang-na! Ahh! Ahh! Ahh!!! Tangina! Tangina!” Para akong mababaliw sa sarap ng pag-iisa namin. May ilang buwan din akong walang dilig sa kaka-anticipate ko ng araw na ‘to na akala ko hindi na darating kahit kailan. Ang ganda ng ngiti ng mga singkit nyang mata. “I miss your moans, babe. Nakakabaliw kang pakinggan, lalo akong ginaganahan sa ‘yo… Uh… Shit! Fuck!” anas nya habang binabayo nya ako. Kitang-kita ko ang mga paa kong nakataas at nagpapakaway-kaway sa gilid nya sa pagkakakapit nya sa mga puno ng
Dinama ko ang paglagaslas ng tubig na dumadaloy mula sa shower. Napakasarap nga naman sa pakiramdam ang pagtama ng mainit-init na tubig sa pagod kong katawan. Naririto pa sa banyo nya ang mga ginagamit nya sa pagligo at maayos ang pagkakasalansan. Iiwan na siguro sana nya ito sa pag-uwi nya ng Manhattan. Syempre naman, alangang dalhin pa nya eh bawal ito sa airport at isa pa, marami naman syang pambili ng bago. Inamoy-amoy ko ang shampoo na ginagamit nya, hmm… mabango, in fairness. Nangiti ako. “Babe? Are you done?” narinig ko ang pagtawag nya pagpasok nya ulit sa kwarto. Kinikilig talaga ako sa tawag nya sa aking ‘babe’. Parang mag-jowa lang talaga. “Malapit na, babe." Nakiki-’babe’ na rin ako sa kanya, tutal dalawa lang naman kaming nakakarinig. Inapuhap ko ang aking mukha tapos pinunasan ko ng kamay ang nag-uulap na salamin na sliding door ng banyo nya gawa ng steam ng mainit na tubig ng shower. “Ahh… kanina ka pa d’yan ah. Siguro hinihintay mo ‘ko,” aniya sabay ngisi ng
[Knives’ POV] Hindi ako madalaw ng antok sa sayang nararamdaman ko ngayong mga oras na ito. This is certainly the second best night I’ve ever had. Finally, she’s right here, sleeping on my bed, wrapped in my arms. I feel solace. I missed my flight—well, I intentionally did not take it. I’ve changed my mind. I realized hindi pa pala tapos ang bakasyon ko. I made Atsi sob when I told her I’m not leaving yet and I am thinking of having a second look at Yee’s 49-billion business proposal. I’m also thinking of buying a condo unit or a house—I’ll ask Atsi. Or Shobe, since all of my spontaneity at the moment is all because of her. Dad’s reaction was equally superb—parang binigyan ko na rin ng second chance ang pagiging mag-ama namin. I just happened to catch the pretty little bird I was looking for. Nakakatawang sa malayong lugar ko sya hinahanap samantalang pareho lang pala kami ng inuuwiang hawla. I could not believe my eyes when I saw her gracing the red carpet. I was deep
I woke up to Atsi Olivia’s loud voice na parang naririyan lang sya sa labas ng pintuan ng kwarto ko. As I open my eyes I realized na unan na lang ang kayakap ko. Nagulat ako, nagbalikwas ako ng upo. Nahilo ako nang konti sa biglaan kong pag-upo, nasapo ko ang aking ulo. Nasa’n si Kataleia?! Nilayasan na naman ako?!? Nagmadali akong tumayo at lumabas ng kwarto. Nasa harap na ako ng pinto ng kwarto nya nang bumukas ang pinto ng master’s bedroom. Tumili si Tita Marisa nang makita ako. Palabas sila ng kwarto nila ni Dad dala-dala ang kanilang luggage bags. I can tell by the startled look on their faces they are downright shocked to see me naked. “Sorry.” Bumalik ako agad sa kwarto ko at naghanap ng masusuot. “Knives, hihintayin ka namin sa comedor,” narinig kong sabi ni Dad pagtapat nila sa pintuan ko. Bakit ako mahihiya? I did not flinch in the slightest. Dapat nga sila pa ang mahiya sa akin dahil hindi ko alam na naririto pa sila; ang buong akala ko ay nasa himpapawid na
“Kaya kayo hindi magkita ni Kataleia, Knives. Kapag naririto ka, sya naman ang wala and vice versa,” wika ni Dad. “We're both busy.” I tried to be as nonchalant as fuck. I realized, ganito pala ang nangyayari kaya kami madalas magkasalisihan. Kapag naririto ako sa maghapon ay nasa eskwelahan sya. Kapag umaalis ako sa hapon o sa gabi, sya naman ang dating nya. Naintindihan ko nang hindi naman talaga nya intensyon na iwasan ako o taguan. Sadyang hindi lang kami nagpapang-abot dahil sa trabaho nya. Ako naman, dahil sa kanya. So parang kasalanan ko pala. Napakamot ako sa ulo. “Tumawag pala sya kanina, magla-lunch out daw sila saglit ng mga co-teachers nya kasi may pag-uusapan pa. Start na ng final grading exams next week eh,” mahinang sagot ni Tita Marisa. “Ow? Ibig sabihin malapit na ang bakasyon. That’s nice…” ani Dad. Tiningnan nya si Atsi. “Malapit na nga pala ang birthday no’n, Olivia. Handaan mo at baka mahiya. I-invite nyo rito ang mga co-teachers at friends nya. Hindi m
I was walking in the long hallway papunta sa kwarto ko nang may biglang pumasok na kalokohan sa isip ko. Huminto ako sa pagitan ng pinto naming dalawa. I will sneak into her room. I want to see that framed sketch Atsi was talking about. Chineck ko muna kung may tao sa paligid bago ko marahang pinihit ang door knob ng kwarto nya. Fuck! Naka-lock. Bakit nya nila-lock ang kwarto nya?! Nainis na naman ako. Ilan ba ang manliligaw na sinasabi ni Dad? Sabi nya, 'mga manliligaw’. Meaning to say, marami. Napahid ko nang mariin ang aking lapat na lapat na bibig. Bad trip na ‘ko talaga. I went into my room, banged my door closed, and called her phone. “Where are you, Shobe?” pinilit kong pakalmahin at hinaan ang naiirita ko nang boses. “Uhm, Ahya, nasa meeting po ako. Pwedeng tumawag ka na lang ulit?” naririnig ko sa background nya na may tumatawag sa kanyang lalake. Idiniin ko ang phone ko sa aking tenga para marinig ko ang sinasabi ng tumatawag sa kanya na iyon. “Sabihin mo na lang
“Sabi mo h’wag tumulong, edi hindi tumulong…” bulong ko naman. Inismiran ko sya nang bonggang-bongga. Si Seiji minsan nakakapag-init ng ulo kung magsalita lalo na kapag pagod. Iniintindi ko na lang dahil hindi nga naman biro ang nangyari sa kanya mula nang mag-umpisa syang maghanda para sa kasal na isinabay nya sa pag-aasikaso ng enrolment sa school at pagma-manage ng kanyang bar. “Sa’n ba ang masakit?” buntung-hininga nya tapos lumuhod sa harapan ko at minasahe ang aking binti. “Dito ba?” Dagli naman naparam ang yamot ko. Pumikit ako at dinama ang naiibsang paninigas ng mga binti ko. “Oo, d’yan nga, hmmm…” mahinang usal ko. “Eh, dito masakit din?” inakyat nya ang hilot nya hita ko.“Hmm… masarap…” tumukod ang mga kamay ko sa magkabilaan kong gilid. “Eh, ito?” ngisi nya pagdating nya sa bandang puno ng hita ko sabay daklot nya sa matambok na laman sa gitna ng aking mga hita.“Uy, kanina pa ‘yan tanghali pinagpapawisan, panis na ‘yan,” natawa ako sabay iwas ko nang ma-conscious ak
“Nasa ibang bansa raw eh, hindi nakarating kasi may problema. Pero tumawag naman daw tapos nagpadala ng regalo,” ngiti ko. Wala ni isang kamag-anak ni Seiji ang dumating sa kasal namin. Tanging ang sinasabi nyang kaibigan lang nya na minsan ay kasama nya kapag may bibitbiting mabibigat noong kasagsagan ng pagpe-prepara nya sa kasal ang naririto ngayon at tahimik lang na nakatayo sa gilid ng hardin na tila nagmamasid at pinakikiramdaman ang paligid. Natigil ang pagtsi-tsismisan namin nang lumapit ang pogi kong asawa mula sa lamesa kung nasaan sina Rector Mendez, Father Erin na Rector naman sa isang branch ng Catholic School kung saan ako dati nagtuturo, ilan pang mga pari at seminarista na kakilala namin. Napakaaliwalas ng babyface nyang mukha paghalik nya sa aking bibig. Hindi ko na mabilang kung may ilang beses nya akong hinalikan mula pa kanina. “Ikaw ha, Sir Seiji! Andami n’yong secret ni Kataleia sa ‘kin. Nagbakasyon lang naging mag-asawa na kayo,” tudyo ni Miss Nori. “Inunahan
Hindi kami nag-imikan ni Seiji habang nasa daan, mataman lang syang nagmamaneho at ako naman nakatingin lang sa gawing bintana ko. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip nya, hindi ko rin sya tinatanong dahil abala ang isip ko sa ibang mga bagay. Nagsalita lang sya nang mag-stopover kami sa isang malaking bilihan ng pasalubong para tanungin kung mayroon akong gustong bilhin at kung ano ang gusto kong kainin. Hindi na ako bumaba ng sasakyan para samahan syang mamili, hinayaan ko na lang syang mag-isa nya. “May problema ba tayo?” tanong ko nang hindi na ako nakatiis pag-abot nya sa akin ng plastic ng pinamili nyang kung anu-anong minatamis at mineral water. “Wala, wala namang problema,” hinalikan nya ako sa noo nang napakagaan na halos wala akong naramdaman pagkatapos ay sumakay na syang muli sa kotse. Kinibit ko ang aking balikat. Kung anuman ang arte nya ngayon, wala na ‘ko do’n. Wala naman kasi akong alam na ginawa kong masama. Ganumpaman, hindi ko maiwasang hindi makaramdam n
Padabog akong naupo sa nakasaradong inidoro pagpasok ko sa isang cubicle. Nakakainis, mariing punas ko sa mukha ko ng tissue na nakuha ko sa tissue dispenser. Hindi naman ako iyakin dati, ngayon laging nag-uunahan ang luha ko sa konting kibot lang!Ang kumplikado na ng buhay ko. Noong magkasama pa kami ni Orlie sa paupahang bahay ay masaya na ako sa mga simpleng bagay. Gala o ‘di kaya tulog maghapon kapag walang pasok, kain kung anong magustuhan. Inom dito, disco doon—gano’n lang. Okay lang kahit minsan walang pera at tipid na tipid. Nagkakasya ako sa isang lata ng sardinas. Sinusulat-kamay ko lahat ng lesson plans ko. Ngayong tumira ako sa magandang bahay at nakasama ko na si Mama, pakiramdam ko napakahirap pag-isipan lahat ng kailangang pagdesisyunan at sa tuwing gagawa ako ng desisyon, lagi akong nagkakamali at sa huli ako ang nasasaktan.Nasa kalagitnaan ako ng walang kasense-sense na pag-iyak ko nang marinig kong may kumakatok sa pinto ng cubicle kung saan ako nagtatago. “Kat, a
“Oh, ano naman ang problema mo do’n, Kataleia?! Ganu’n din naman ‘yun eh, bakit patatagalin pa? May naipon naman siguro ‘tong si Seiji, kaya kang pakasalan kahit saang simbahan mo pa gusto,” komento ni Mama. “Ah hindi ‘Ma, sa huwes na lang muna kami. Tapos after two to three years sa simbahan na.” “Smart choice, Mr. Mendoza,” sabat ni Atsi Olivia na kadarating lang. “Good afternoon, Dad.” Hinalikan nya si Tito Miguel sa noo pati na rin kami ni Mama saka naupo sa harapan ko sa lamesa. Nakasunod sa kanya ang asawa nyang nakasuot pa ng shades na parang walang nangyari kagabi na lalong ikinagiba ng mukha ko na hindi ko na lang pinahalata. “Sukob ang kasal n’yo kung ngayong taon din na ‘to kayo ikakasal sa simbahan. Malas ’yun,” dagdag pa nya.“Pwede rin namang sa simbahan na. Hindi naman kailangan pang sumunod sa tradisyon na ‘yan. Malas ang taong naniniwala sa malas,” ani Tito Miguel.“Eh, Seiji,” nguso ko. Hindi ko naiwasang hindi magprotesta. “Hindi naman ganu’n ang sinabi ko eh.”“S
Tumayo sya sa kama at hinawakan ako sa magkabilang bewang. “Para kang Diyosa,” anas pa nya. Napahagikhik na lang ako bigla. “Oh, bakit ka natawa?” ngiti nya. Tila napakalambing naman ngayon ng tinig nya sa aking pandinig. “Kasi ‘kala ko sasabihin mo, ‘para kang multo.’” Hindi sya tumawa o ngumiti man lang. Ito ang pinakaunang pagkakataon na hindi nya sinakyan ang biro ko mula ng magkakilala kami. Naaninag ko ang kaseryosohan ng kanyang mukhang nakatitig sa akin. Binuhat nya ako papunta sa kama at marahang inihiga ako roon. Hindi nya inaalis ang tingin nya sa akin habang hinuhubad nya ang kanyang damit. Nakangiti ang kanyang mga matang kinulumpon ang mahaba at basa ko pang buhok pataas saka marahang dumapa sa ibabaw ko. At doon na nagkatotoo ang matagal na nyang hiling. Sinamba nya nang paulit-ulit ang buong katawan ko hanggang sa pumutok ang bukang-liwayway. +++++ Pinagmamasdan ko sya habang nakadapang natutulog sa tabi ko. Napakaganda ng mga tattoo nya sa likod na umaabot
“Damn, you’re so hot. Hindi ko sila masisisi kung bakit sila nababaliw sa ‘yo,” nakaririmarim ang init ng hininga nya sa tenga ko. Nagtayuan ang lahat ng balahibo ko sa katawan nang hawakan nya ako sa aking tadyang. Inilalapit nya nang husto ang mukha nya sa mukha ko kaya tinulak ko sya nang ubod ng lakas at nagmadaling dumiretso sa bahagyang nakabukas na pinto. “Shobe? Lalabas ka na?” mahinang usal ni Atsi na nakapikit ang mga mata habang inaayos ang kanyang kumot. Napalingon ako kay Kuya Mike na hindi pa rin umaalis sa kinatatayuan nya at pangisi-ngising nakatingin din sa akin. “Opo, Atsi. Nandito na si Kuya Mike, may kasama ka na,” matalim na tingin ko kay Kuya Mike. “Goodnight, Siobe. Thanks for taking care of Olivia,” ngiti nya na tila nang-aasar pa akma syang lalapit na naman kaya nagkumahog na akong lumabas ng pintuan. Mangiyak-ngiyak akong tinakbo ang papunta sa kwarto ni Orlie. Siguro naman nakauwi na ‘yun galing sa bar. Ano bang gagawin nya do’n nang mag-isa? Hind
Napakurap-kurap ako nang nakarinig ako ng mahinang lagitik. Maya-maya ay malinaw na nagsalita ang prompt ng network nya.‘The number you have dialed is not accepting calls at this time.’Laglag ang mga balikat na tin-ap kong muli ang re-dial. Baka naman napatay lang nya ang tawag o kung ano, isip-isip ko. Baka tulad ko, hindi rin nya alam kung ano ang sasabihin nya. Pero hindi naman ako ang alam nyang tumatawag, kundi si Atsi, dahil cellphone nya ito. Binigyan ko ang sarili ko ng pag-asa. Kaso sa kasamaang-palad, hindi na ito muling nag-ring pa. Isang mahaba at matining na tunog na lang aking narinig hudyat na hindi na maaari pang tawagan ang cellphone nya. Inis na inis ako. Kung cellphone ko lang ito naibalibag ko na sa bwisit ko. Hanggang ngayon sarili pa rin lang nya iniisip nya. Ultimo ang nakatatanda nyang kapatid, tinanggal na nya sa utak nya.‘Naka-move on na sya, Kat. Ganu’n talaga ‘yon, lalake eh. Para ka namang bago nang bago. Kapag umayaw ang lalake, ayaw na talaga. Kahit
“Uhm, antayin mo na lang ako sa kwarto, love. Susunod ako sa ‘yo, hihintayin ko lang si Kuya Mike na dumating para meron syang kasama rito. For sure, naglalakad-lakad lang ‘yun sa labas,” binigay ko sa kanya ang susi ng kwarto ko. “Gusto n’yo hanapin ko na lang sya?” naiilang na sinulyapan nya si Atsi. “Hindi mo makikita ang ayaw magpakita,” mahinang tugon ni Atsi habang nakatungo sa sahig. Nangingiwing iginiya ko na sya sa pintuan hanggang sa makalabas na sya na natitilihan pa, “susunod naman ako maya-maya lang. Masama ang pakiramdam kasi,” pagdadahilan ko sa kasungitan ni buntis. Pagkasarado ko ng pinto ni Atsi saka sya pumalahaw ng iyak, nataranta ako sa lakas ng atungal nya na parang napakasakit ng kalooban nya. “Atsi, h’wag kang umiyak. Makakasama ‘yan sa baby mo,” alalang-alalang niyakap ko sya. “Muntik na ‘kong dalhin ni Dad sa doktor kanina. What will I tell if he finds out?! This is out of wedlock, Kat,” hagulgol nya sa balikat ko. “I wanted to tell Knives about this.