Gabrielle's Point of View Pinaalis ako nila Lola at Kate sa kwarto ko dahil lilinisin daw nila. Masyado na daw matapang ang amoy ng alak, sigarilyo at kung ano mang nabubulok na bagay. May mga inuod na daw na hindi ko naman napapansin. Sa loob ng dalawang linggo, lumalabas lang ako para bumili ng alak, sigarilyo at kung anong bagay na mag-lead sa akin para mamatay. Gusto ko ng mamatay na lang sa sakit ng pag-alis niya ng walang paalam. Ang hirap matulog sa gabi, ang hirap gumising sa umaga na aligaga at may kung anong pangamba akong nararamdaman. Alam kong hindi iyon normal at ayokong maging pabigat pa kay Lola at Kate. Sa tuwing mag-aattempt ako bigla na lang papasok sa isip ko ang masayang mukha ni Eumerriah, naririnig ko ang mga hagalpak niyang tawa at ang mga sermon niyang parang bata ang boses. Natitigilan ako, nagkakaroon ako ng pag-asang bumalik siya at harapin akong muli kasama na ng anak ko. Nagpanggap akong maayos na hindi nalulungkot sa harap nila Lola. Nagpaalam akong b
Gabrielle's Point of View Dalawang oras na akong naghihintay, pero wala pa ring lumalabas na Eumerriah mula sa pintuan ng mansyon nila. Nakalabas na ang mga bisita at ang kuya ko, pero wala pa rin siyang lumalabas. Bumuntong-hininga ako bago magmaniobra paalis ng pwesto ko. Hindi ko alam kung ano ang sunod kong gagawin hanggang sa namalayan ko na lang na nasa isang parking lot ako ng isang bar. Madilim na rin at maya-maya ay magbubukas na ito. Naghintay pa ako ng ilang sandali. Gusto ko ng karamay, gusto ko ng kasama, pero ayoko ng tao. Tanging alak lang ang nasa isip ko.Gusto kong magpakalunod sa alak hanggang sa hindi ko na maramdaman ang sakit. Sakit na tumutusok sa dibdib ko. Hindi ko namalayan na napindot ko ang busina ng kotse ko, kaya may isang staff ng bar na kumatok. Nakakaistorbo raw ako kaya pinapaalis nila ako sa parking. Tinanong ko kung open na ba at sabi nila ay pwede na silang magbukas para sa mga chill drinkers, pero for crowded ay mamaya pa. Hindi ko alam na may ga
Gabrielle's Point of View Akala ng lahat ang tahimik ng isang linggong nakalipas ko. Akala nila Lola at Kate ay maayos lang ako pero hindi nila alam tuwing wala sila sa bahay ay doon nagsisimula ang kalbaryo sa isip ko. Hindi na ako lumalabas, ayokong dagdagan pa ang problemang dinala ko. Kinulong ko ang sarili ko sa sarili kong mundo. Hindi ko nagawang kumuha ng cellphone para kumenekta sa mga kaibigan ko. Ayoko pati sila problemahin ang problema ko. Paulit-ulit lang ang pag-iisip ko ng hindi maganda. "Kuyaaaa!!" Katok ni Kate sa pinto. Agad kong pinatay ang music na pinapatugtog ko at ang beer na iniinom ko ay nilagay ko sa ilalim ng kama. "Bakit?" Tanong ko sa kaniya nang buksan ko ang pintuan ko. Napapaypay pa siya sa mukha niya. "Ang baho! Nag-iinom ka na naman ba? Tanghaling tapat." "Hindi! Baka naamoy mo lang sarili mo. Pag-ikaw nalaman kong nag-iinom na. Sinasabi ko sa iyo ipapaubos ko mga alak sa mundo sa iyo!" Pagbibiro ko sa kaniya. Inamoy-amoy naman niya ang sarili niy
Gabrielle’s Point of View“Paano ‘yan! Mukhang ikaw talaga ang tinuturong ama ng dinadala ni Kristine. Siya mismo ang nagsabi no’n sa harap ng mga magulang niya. Tiyak hinahanap ka na nila ngayon. Baka nga alam na din ng mga magulang mo e. Anong balak mong gawin?” madiin at may pag-aalala sa boses ni Paul.Agad silang pumunta dito ng malaman nilang ako ang tinuturo ni Kristine na ama ng dinadala niya. Alam ko sa sarili ko na hindi ko mahal si Kristine. Hindi ko magagawang galawin siya dahil pawing nakakabatang kapatid ko lang siya tingnan. Alam kong kahit lasing ako hindi ako gagawa ng bagay na iyon. Napatunayan ko na ‘yon, ang nangyari sa amin ni Eumerriah ay dahil lasing kami at nasa ilalim ng drugs.“Alam niyong protective ako kay Kristine. Hindi ko magagawa sa kaniya ang bagay na ‘yon. Kapatid ko na siya, katulad ng tingin ko kay Kate ang pagtingin ko sa kaniya. Napaka-impossible na mangyari ‘yan. Isa pa, alam niyo at nakikita niyo kung gaano ko kamahal si Yumi. Kahit iniwan niya
Gabrielle’s Point of View “Kuya naman. Bakit nag-iinom ka na naman.” Dismayadong sita sa akin ni Kate. Hindi ako sumagot, hindi ko din siya nagawang tingnan. Kararating lang nila ni Lola mula sa resort. “Bakit niya kaya ako nagawang iwan? May mali ba akong ginawa sa kaniya?” tanong ko. Nakatingin lang ako sa bintana habang nakaupo sa sahig at nakasandal sa kama ko. “Hindi ko talaga maisip e, lahat ng pag-aalaga ginagawa ko. Minahal ko siya at binigyan ng atensyon. Nagbago ako para magustuhan niya at maging karapat-dapat sa kaniya.” Naramdaman ko na lang ang paghagod ni Kate ng likod ko. Patuloy ang pag-inom ko. Hindi na ako napigilan ni Kate. Hinayan n alang ako, siguro ay dama niya na mahirp ang pinagdadaanan ko. Isabay pa ang problema sa pagitan naming ngayon ni Kate. Ang gusto ng magulang niya ay maikasal kami bago pa lumaki ang tyan nito. Hindi ako pwedeng makulong sa isang kasal at relasyon na hindi ko gusto. Bukod sa mga kaibigan ko hindi ko alam kung may ibang nakakaalam ng
Gabrielle’s Point of View Matapos kong mag-walkout, hinabol ako ni Mommy. Pinakikiusapan niya akong sundin si Daddy. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit mas mahalaga sa kanila ang negosyo at pride kaysa sa amin, mga anak nila. Bakit kailangan naming mabuhay ayon sa kagustuhan nila? "Anak, 25% ng shares ay pag-aari ng mga Montealto. Kung sakaling mapahiya sila dahil nabuntis ang anak nila nang walang tumatayong ama, sigurado akong malaking gulo. Bukod sa maba-bankrupt tayo, mapapahiya din ang iyong ama sa business world. Kilala mo ang Daddy mo, hindi iyon papayag. Alam kong may gagawin siya para hindi mo matanggihan. Ayoko na ng gulo, gusto ko na ng katahimikan. Pagod na ako, Gabrielle, pagod na akong ipaglaban kayong dalawang magkapatid," naiiyak na hinahaplos ni Mama ang braso ko. Napabuntong-hininga na lang ako. "Fine! Papakasalan ko siya kung mapapatunayang ako ang ama ng batang dinadala niya," pasigaw kong sabi kay Mommy. Puno ng galit ang bawat sipa ko sa buhangin. Mangiy
R|18 Read at your Risk Gabrielle’s Point of View Lahat sila ay abala sa asal na gusto nila. Nakahanda na din ang bahay na tutuluyan namin ni Kristine. “Ano k aba naman Gabrielle. Ipapahiya mob a kami?” tanong ni Mommy. Sinabi ko sa kaniya na gusto kong magkarooon kami ng DNA test bago magpakasal. Sigurado ako sa sarili ko na hindi ako ang ama ng batang iyon. Hindi ko masabi kay Kristine dahil hindi ko na siyang kausapin pa. Hindi ko magawa siyang tingnan. Parang ibang tao na siya sa paningin ko, hindi na siya ang Kristine na kilala ko simula nang bata pa lamang kami. “Ano bang mali sap ag-conduct ng paternity test. I want to make sure first kung ako ba talaga ang tatay ng batang iyon Mom. Hahayaan mo ba talaga akong makulong sa isang kasal na hindi ko gusto, hahayaan mo akong matulad sa iyo?!” isang sampal ang inabot ko kay Mommy. Napangisiwi na lang ako sa sakit na dulot ng bagay na iyon. “Hindi man ako minahal ng Daddy mo. Natupad ko naman ang mga pangrap ko at masasabi kong
Gabrielle's Point of View Hindi ako sigurado kung kailan nila ina-nounce ang engagement party namin ni Kristine. Pinapunta na lang ako ni Mommy para ganapin ito sa isang hotel. Pumunta naman ako para wala ng gulong maganap pa. Hindi ako nakinig sa program, hindi rin ako nakikipag-usap sa mga tao. Ni wala akong nginingitian man lang. Nakipag-beso lang ako sa mga magulang ni Kristine. Umakyat sa mini stage na ginawa nila pagkatapos ay umalis din agad ako. Hindi ako nagtagal sa event, hindi ko kayang makipagplastikan sa kanila. Lahat sila ay masayang binabati si Kristine at masaya naman niya itong tinatanggap. Umakyat na ako sa kwarto na binigay ni Mommy. Dito daw tutuloy ang pamilya namin. Hindi pala basta kwarto, isa itong pent house. Naabutan ko si Kuya Jerome na nakaupo na sa kama niya. "Kamusta ang ikakasal?" Pang-aasar niya. Hindi ko siya pinansin. Kinalkal ko ang bag na dinala nila dito pamalit ko daw. "Dapat nag-stay ka pa doon ng matagal. Hanggang mamaya pa ang kas
15 years ago,Eumerriah's Point of View "Pakasalanan mo si Jerome!" galit na sabi ni Daddy, habang tinitigan ako ng mariin.Huminga ako ng malalim bago sumagot. "Pero, Dad, alam naman nating hindi ko na siya kayang balikan.""Dahil ano? Dahil sa kapatid niya? Alam mo bang nilalagay mo sa kapahamakan si Gabrielle?" Lumalim ang mga mata niya, at may bigat sa bawat salitang binibitiwan niya.Napatingin ako sa kanya, litong-lito. "Ano pong ibig niyong sabihin?"Nag-aalangan si Mommy, biglang hinawakan ang braso ni Daddy. "Mahal, wag mo na sabihin kay Yumi ang bagay na iyan," pakiusap niya, tila may pag-aalala sa kanyang boses.Pero matatag si Daddy, hindi nagpatinag. "Hindi, kailangan niyang malaman para matauhan siya. Ang lakas ng loob magpabuntis sa lalaking iyon."Napalunok ako, unti-unti nang tumitindi ang kaba sa aking dibdib. "Ano po ba kasi iyon?!"Lumapit si Daddy, malamig ang tingin niya sa akin. "Kaya nilang patayin si Gabrielle, huwag lang kayong magkatuluyan."Parang nabingi
Eumerriah's Point of ViewSa tagal naming nag-uusap ni Gabrielle, hindi kami magkasundo. Hindi ko maunawaan kung bakit niya kailangang ilayo ang sarili niya sa amin. Lumabas na ang lahat ng katotohanan—ang tungkol sa kasal nila ni Kristine at ang naging takbo ng buhay niya kasama si Paul. Nagsisisi na rin siya, at maging si Paul ay tila napansin ang kanyang mga pagkakamali."Hindi mo talaga ako nauunawaan," sabi ni Gabrielle, may halong frustration sa boses."Edi ipa-intindi mo sa akin!" sagot ko, hindi na rin nakapagpigil."Sige, matanong kita. Bakit pinili mong lumayo at magtago, aber? Labing limang taon! Labing limang taon kong hindi nakita at nakasama ang anak ko, tapos malalaman kong legally anak siya ni Shaira! Paano mo ipapaliwanag sa akin ang bagay na iyon, ha?" tanong niya, puno ng galit at pagkabigo."Makinig ka!" sabi ko, halos hindi ko na maitago ang sakit sa boses ko. "Nawalan ng anak si Shaira dahil sa naging asawa mo! Ano sa tingin mo ang gagawin ko? Natural, inisip ko
Eumerriah's Point of View"Nasaan siya?" tanong ko kay Kate, diretso at puno ng curiosity."Kung gusto mong malaman, sumunod ka sa akin," sagot niya, sabay pasok sa kanyang kotse. Tumango ako, ngunit imbes na mag-drive ng sarili kong sasakyan, nagmadali akong pumasok sa passenger seat ng kotse niya.Napakunot ang noo niya at binigyan ako ng tingin na parang nagtatanong. "Bakit ang tamad mong mag-drive?" tanong niya, may halong inis."Gusto kong sumakay sa kotse ng babaeng gustong-gusto ako dati," sabi ko, nagpapatawa na rin para mawala ang tensyon."Tsk! Kung hindi dahil kay Kuya Gabrielle, hindi kita magugustuhan," bawi niya, pero may nakakalokong ngiti sa mga labi."What do you mean?" tanong ko, medyo naguguluhan pero alam kong may something siyang tinatago."Secret," sagot niya, sabay tawa habang nagmamaneho.Napatingin ako sa labas ng bintana, pero di ko mapigilan ang ngiti sa mukha ko. Hindi ko akalain na ang masiyahing bata noon na palaging nakadikit sa akin, gustong gusto ako,
"Eumerriah!" Tinawag ako ni Kate, ang boses niya ay puno ng alalahanin.Lumingon ako sa kaniya, at nakita ko ang seryosong ekspresyon sa kanyang mukha."Naiisip mo pa din ba siya?" Tanong niya, ang tinig ay puno ng pag-aalala. "Kung kamusta man lang ba siya?"Tahimik akong tumayo at binugaw ang mga tao sa paligid, tila may nararamdaman akong bigat. Naisip ko si Gabrielle. Sa lahat ng nangyari, siya pa rin ang nagbigay ng damdamin sa aking puso, pero hindi ko alam kung paano ko siya haharapin ngayon."Ano bang nais mong iparating?" tanong ko, pilit na tinatago ang nararamdaman."I just wanted you to know," sabi ni Kate, ang kanyang boses ay seryoso, "na noon pa lang nahirapan na siyang tanggapin na nawala ka ng ganoon lang. Tapos bigla kang bumalik at inisip na pinabayaan ka niya, na hindi ka man lang hinanap?"Habang binabasa ko ang kanyang mga salita, parang sumabog ang sakit sa aking dibdib. Naramdaman ko ang pighati ni Gabrielle sa mga taon ng pagkawala ko, ngunit hindi ko rin kaya
"Another movie you slay!" bati ni Shaira, habang yakap ako ng mahigpit."Napakagaling talaga ng mommy ko," puri ni Justine na ngayon ay nakaayos na parang ganap na binata na, ang buhok ay maayos, at ang suot na amerikana ay tumatakip sa kanyang buong katawan. Tumingin siya sa akin ng may labis na paghanga, at para bang natutunan niya ang mga bagay na ito mula sa akin."You always pretty, Mommy," sabi ni Dustine, na kahit bata pa, may mga simpleng salita na kayang magpasaya sa puso ko. Nakangiti siya sa akin, ang mga mata ay puno ng kasiyahan at pagmamahal."Ang napakaganda at walang kupas sa galing," papuri naman ni Jayson, na tumayo sa aking tabi, ang mga mata ay puno ng paggalang.Kakatapos lang ng premier night ng isa sa mga pinakamatagumpay naming pelikula ni Jerome. Ang kwento namin sa pelikula ay punong-puno ng emosyon, at hindi ko inisip na magiging ganito ang lahat. Matapos ang ilang linggong hirap at pagod, ang pagkakataon na ito ay nagbigay saya at tagumpay sa amin.Nasa git
Eumerriah's Point of View Sa loob ng anim na buwan, nasa maayos ang lahat. Walang gulo, walang away, kahit madalas ko nang katrabaho si Jerome."Siya pa din ba hanggang ngayon?" tanong ni Jerome."Eh, ano naman sa'yo?" Sagot ko, medyo matalim ang tono.Para bang wala siyang pakialam sa mga nangyari noon. Na parang hindi siya ang lalaking minsang kinabaliwan ko."Kung sana pinagpatuloy mo lang ang pagiging baliw sa'kin, baka natutunan ko pa 'yang mahalin ka," biro ko."Sabi mo e," sagot niya, tila walang malasakit."Ang tigas mo na ngayon, ah. Parang hindi ka nabaliw sa'kin noon," patuloy ko."It's been 17 years and still? Hindi ka pa rin ba nakaka-move on? Hindi mo nga nagawang ipaglaban ang bestfriend kong una mong minahal, ako pa kaya na ginamit mo lang?""Eh, hindi ko kasalanan kung hindi siya matanggap ng pamilya ko.""Kasalanan mong pinaasa mo siya at hindi minahal ng totoo.""Anong alam mo sa pagmamahal ng totoo?""Eh, ikaw? Anong alam mo? Hindi na tayo mga bata para dyan! Kung
Eumerriah's Point of View Tatlong buwan na ang lumipas simula nang biglaang pagkawala ni Gabrielle, at walang sinuman ang nakarinig ng balita mula sa kanya. Lahat sila'y nag-aalala—pati sina Kristine at Kimberly ay naguguluhan na rin sa nangyayari. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanila na pati ako’y wala ring ideya kung nasaan siya o kung kailan siya babalik.Sa kabila ng lahat ng ito, ang buhay namin ni Shaira ay unti-unting bumalik sa dati. Ako ang patuloy na nagtatrabaho para sa aming pamilya, habang si Shaira naman ang naiiwan sa bahay upang asikasuhin ang mga gawain at si Justine. Naging maayos ang daloy ng mga araw, ngunit ang bigat ng mga tanong na walang kasagutan ay laging naroon."Hanggang ngayon ba, wala pa ring paramdam si Gabrielle?" tanong ni Shaira, habang iniayos ang mga laruan ni Dustine sa sahig.Umiling ako, naramdaman ko ang lungkot sa aking dibdib. "Kahit si Kristine ay nagtatanong na rin sa akin. Nagkakagulo na daw sa kumpanya nila dahil sa biglaan niyang
Eumerriah's Point of ViewNakarecover na si Justine mula sa kanyang karamdaman, at sa kabila ng lahat ng nangyari, malaki ang pasasalamat ko kay Gabrielle. Ang kanyang suporta sa amin ay hindi ko malilimutan. Ngunit pagkatapos ng aming pagkikita at nang malaman kong ang matalik niyang kaibigan na si Paul ang tunay na ama ni Kimberly, parang isang matinding tinik ang naalis mula sa kaniya, ngunit hindi ko pa rin maipaliwanag ang tunay na nararamdaman niyang nararamdamanDalawang linggo na ang nakalipas mula nang matuklasan ko ang katotohanan, ngunit wala na akong balita mula kay Gabrielle. Nawawala siya, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya matagpuan. Ang kanyang pagkawala ay tila isang bagong pahirap na dumagdag sa aking mga pagsubok.Sa gitna ng lahat ng ito, napapadalas ang pagbisita ni Jayson sa aming bahay. Ayaw ni Justine na magpaligo sa ibang tao, kaya't mas pinili naming huwag mag-hire ng personal nurse. Minsan, nakikita ko siyang nag-aalala at nagtatago ng kanyang tunay na n
Gabrielle's Point of ViewHindi ko alam kung paano ko nagawang iwan ang lahat. Minsan, parang panaginip lang ang lahat ng ito—ang buhay na iniwan ko, ang pamilya na sinira ko. Pero ito ang realidad na ginawa ko sa sarili ko, at sa bawat araw na lumilipas, mas nagiging malinaw sa akin kung gaano kalaking pagkakamali ang nagawa ko.Si Kristine, ang babaeng nakasama ko ng maraming taon, ang ina ng anak kong si Kimberly. Bumuo kami ng pamilya, isang pamilya na minsan kong pinangarap na magiging masaya at buo hanggang sa huli. Pero ngayon, wala na iyon. At ako ang may kasalanan. Nagsimula ang lahat nang bumalik si Eumerriah sa buhay ko. Hindi ko inasahan na makikita ko pa siya muli, na mararamdaman ko ulit ang mga damdamin na matagal ko nang inilibing. Akala ko, tapos na ang lahat sa amin ni Eumerriah. Akala ko, kaya ko na siyang kalimutan, kaya kong magpatuloy sa buhay kasama si Kristine at si Kimberly. Pero nang makita ko si Eumerriah, biglang bumalik ang lahat ng damdamin na iyon—mga d