Bawat salitang binibitawan niya ay parang mga bala ng yelo na direktang tumatama sa puso ko.Hindi ko na napigilan ang panginginig ng buong katawan ko sa sobrang galit. Sobra na na ang emosyon kong nararamdaman, at napadiin ang pagkakakuyom ko ng mga palad. Ramdam ko ang pagbaon ng mga kuko ko sa balat ko—may lumabas nang dugo, pero wala akong naramdamang sakit. Wala. Wala kundi galit.Ang pagputol ng kasunduan sa kasal? Desisyon ’yon ng pamilya Sanmiego Anong kinalaman ko doon?At bakit parang ako pa ang sinisisi nila? Hindi naman ako gano’n kaimportante para mapabago ang desisyon ng isang pamilya gaya ng sa kanila.Tinitigan ko nang diretso ang mga mata ng ama ko, at walang pag-aalinlangang sinabi,“Ako ang magpapagamot sa kapatid ko. Anong magagawa mo bukod sa mag-file ng protection order? Kung sisirain mo ang gamutan ng kapatid ko, hinding-hindi kita patatahimikin. Subukan mo lang kung hindi ka maniwala sa kaya kong gawin.”Bigla siyang umusad palapit, galit na galit, parang gusto
Nagulat talaga ako nang makita kong napamulagat si Mr. Castro sa mga plano ko. Ilang salita lang ang sinabi niya, pero bigla siyang natahimik nang makita ang presentasyon ko.Hindi ko mapigilan ang sarili kong mapasimple ang ngiti.Ang bawat sulok ng disenyo ay pinag-isipan ko nang mabuti—pinaghalo ko ang retro at futuristic na tema, gumamit ng mga materyales na abot-kaya pero may dating, at sinigurong pasok lahat sa budget. Lahat ng ‘yon, nakita niya. At higit pa roon, na-appreciate niya.Pero ang hindi ko inaasahan... naantig siya.Sa mismong araw na ‘yon, inaprobahan niya ang proposal ko. At hindi lang ‘yon—nagbigay pa siya ng bagong offer para sa kompanya namin. Yung dating mahigpit at mailap na si Mr. Castro, biglang naging bukas-palad at masigla. Para akong nanaginip.Pagbalik ko sa group chat, parang binagsakan ng bomba ang lahat. Sunod-sunod ang messages. Shocked ang lahat.Pero ang pinaka-galit?Si Cheska.Bigla na lang siyang dumating sa mismong lugar kung saan pumirma si Mr
Simula nang naging team leader ako, parang wala namang masyadong nagbago. May nadagdag lang na coordination group sa trabaho ko—more emails, more updates, more tao na kailangang i-manage. Pero hindi ako nagrereklamo. Gusto ko 'to. Pinaghirapan ko 'to.Kahit pa sinasabing isa akong paratrooper, wala naman akong ginagawang mali simula nang pumasok ako sa kompanya. May iilan na halatang may tingin pa rin—alam mo 'yung tingin na parang, “Ah, kaya ka lang nandiyan dahil may connection ka.” Pero dedma. Hangga’t maayos nilang ginagawa trabaho nila, hindi ko sila aawayin. Lahat tayo nagtatrabaho para mabuhay, hindi para magpahirapan.Pero kahit okay ako sa work, hindi ko pwedeng itangging may isang tao na hindi natuwa sa pagiging "busy ko."Si Benedict.Kahit wala pa siyang sinasabi, ramdam ko na. Mula sa kakaunting tawag, hanggang sa halos wala nang oras sa isa’t isa, parang unti-unti kaming nilalamon ng schedule ko. Kaya nang bigla ko siyang makita sa labas ng office building ko—doon sa pam
R•18 Sunshine's Point of View "Aaaaah... Shiiit..Harder baby..." Ungol ko habang patuloy na binabayo ng lalaking nasa ibabaw ko. "Aaahhhh..." Mahihinang halinghing niya sa gitna ng kaniyang mga hingal. Hindi ko alam kung ilang oras na naming pinapaligaya ang isa't isa. Ang mahalaga may nakakuha na sa virginity kong matagal na iningatan. "Ang sarap mo...." Papuri niya sa akin at inabot ang suso ko. Napaungol naman ako ng malakas dahil doon. Pabilis ng pabilis ang pagbayo niya sa ibabaw ko kaya naman nas ibinuka ko ang hita ko. Pumikit ako at ninamnam ang sarap ng bawat pag-ulos niya. Hindi ko alam saan ko ibabaling ang ulo ko habang ang dalawang kamay ko ay nilalamas ang dalawang hinaharap ko. Sarap na sarap ako sa ginagawa niya hanggang sa nag-double ang bilis niya. "Aaaaaah....ahhh.." "Cummiiing...." Isang malakas at biglaang pag-ulos ang ginawa niya bago bumagsak sa ibabaw ko. Ilang sandali ay tumabi siya sa akin nang nakatihaya. Hingal kaming pareho pero satisfied
Sa sobrang inis ko sa paghila sa akin ni Sherwin ay naisipan ko na lang na umuwi. Agad akong tumawag ng taxi na dumadaan. Nang pasakay na ako at nabuksan ang sasakyan saka ko lang naalala na hindi ko pa pala nabibili ang kailangan ko. "Bwisit talaga!!" Nang makarating ako sa mansyon. Iniisip ko kung sino ang pwedeng utusan. Kailangan ko talagang makabili agad para maiwasan ang hindi magandang kalalabasan. Hindi sa hindi ako handang maging ina, sadyang ayoko lang na mabuntis ng lalaki iyon. Mahirap na kung siya ang magiging ama ng dinadala ko. Hindi maipinta ang mukha ko habang papasok. Pero hindi pa ako tuluyang nakakatungtong sa sala nang marinig ko ang nakakairitang boses mula sa seond floor ng aming mansyon. "Sa tingin ko napagalitan ka na naman. Ang tanda mo na kasi wala ka pa ding kinatandaan. Well, deserve mo naman ang araw-araw na sermunan dahil sa pagiging pasaway mo." Siya si Cheska. Ang paboritong anak sa labas ni Dad at ang babaeng umaahas sa fiance ko. Walang oras na
Matapos mag-usap nila Daddy at Benedict ay hindi din ito nagtagal pagkatapod ng hapunan. Agad siyang tumayo at naglakad paalis nang sitahin ako ni Daddy. "Pakihatid na lang siya sa labas Shine." Tumango naman ako at sumabay kay Benedict. Napangiti naman ako nang hindi si Cheska ang isinama nila. Kinabahan naman ako habang nakayukong nasa tabi niya. Hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa sinturon ni Benedict. Natatawa na lang ako dahil sa simpleng kilos niya natu-turn on ako. Kaya naman iniwas ko ang tingin ko sa kaniya. Bumuntong hininga na lang ako. Nang makarating sa labas ng mansyon ay agad na dumating ang driver niya. Lumabas ito at pinagbuksan si Benedict bago bumalik sa driver seat. "Mag-iingat ka." Sinadya kong lambingan ang boses ko para hindi halata ang kaba at pagkabahala ko. Ngumiti ako ng mapait. Alam ko namang wala akong epekto sa kaniya, harap-harapan niya din akong tinanggihan. Nakaramdam na naman ako ng inis. Pagkatapos niyang magpakasasa sa katawang lupa ko, iniwa
R| 18"I Know pero sinimulan mo ako e. Kanina pa ako nanggigil sa iyo!" Sabi niya sa akin at binuksan niya ang shower. Siniil niya ako ng halik na hindi ko naman iniwasan. Gumanti naman ako ng mapusok pa sa ginagawa niya. Mas umiinit ang pakiramdam namin habang ang tubig na lumalagaslas mula sa shower papunta sa aming katawan. Dahan-dahan niyang inalis ang basang damit sa katawan ko. Na-expose sa kaniya ang basang basa kong katawan, malaki ang hinaharap ko pero tama lang ito sa malaki niyang kamao. "Ang saraaaap nito! Ang lamboot! Paano mo napapanatili ang ganitong kagandang hinaharap." Papuri niya sa nakatayo kong suso. "Malamang! Hindi pa ako nanganganak! Kapag nagkaanak na ako saka magbabago ang itsura niya-aaaaaahh... Ang sarap sige paaa!' Liyad ko ng sinubukan niyang supsupin ang kanang suso ko. Wala akong nagawa kundi ang umungol sa sarap habang ang kamay naman niya ay gumagapang sa pambabae ko. Binitawan niya ang bewang ko para ilagay sa braso niya ang hita ko. Medyo umaan
R-18 WARNIIIING!!!!!Nasa likuran namin si Benedict habang si Cheska ay sumabay sa amin papasok ng hotel. Dumaan kami sa mahabang hallway bago nakarating sa event place. Maraming tao ang nandooon. Marami ang bumati sa amin lalo na kay Benedict. Hindi naman maipagkakaila ang tikas at kakaibang tindig ng magakapatid na ito. Samahan pa ni Cheska na kahig ang pangit ng mukha ay sexy naman ang katawan pero mas pangit ang ugali. Madaming binabati si Sherwin na bisita. Habang si Cheska naman ay nakikipag socialize din. Sobrang napagod ako maghapon kaya naman na-upo na lang ako sa isang tabi. Habang sumisimsim ng alak sa baso ay naramdaman ko na may nakatingin sa akin mula sa malayo. Nang mahanap ko ito ay nagsalubong ang aming mga mata. Si Benedict Lauranz Sanmiego! Masamang nakatitig sa akin na para bang kinakain ang buong pagkatao ko. Ang hallway na dinaanan namin kanina ay nandoon siya sa entrada, natayo habang may kausap. Pero hindi naka-focus sa kausap ang atensyon ni Benedict. Sin
Simula nang naging team leader ako, parang wala namang masyadong nagbago. May nadagdag lang na coordination group sa trabaho ko—more emails, more updates, more tao na kailangang i-manage. Pero hindi ako nagrereklamo. Gusto ko 'to. Pinaghirapan ko 'to.Kahit pa sinasabing isa akong paratrooper, wala naman akong ginagawang mali simula nang pumasok ako sa kompanya. May iilan na halatang may tingin pa rin—alam mo 'yung tingin na parang, “Ah, kaya ka lang nandiyan dahil may connection ka.” Pero dedma. Hangga’t maayos nilang ginagawa trabaho nila, hindi ko sila aawayin. Lahat tayo nagtatrabaho para mabuhay, hindi para magpahirapan.Pero kahit okay ako sa work, hindi ko pwedeng itangging may isang tao na hindi natuwa sa pagiging "busy ko."Si Benedict.Kahit wala pa siyang sinasabi, ramdam ko na. Mula sa kakaunting tawag, hanggang sa halos wala nang oras sa isa’t isa, parang unti-unti kaming nilalamon ng schedule ko. Kaya nang bigla ko siyang makita sa labas ng office building ko—doon sa pam
Nagulat talaga ako nang makita kong napamulagat si Mr. Castro sa mga plano ko. Ilang salita lang ang sinabi niya, pero bigla siyang natahimik nang makita ang presentasyon ko.Hindi ko mapigilan ang sarili kong mapasimple ang ngiti.Ang bawat sulok ng disenyo ay pinag-isipan ko nang mabuti—pinaghalo ko ang retro at futuristic na tema, gumamit ng mga materyales na abot-kaya pero may dating, at sinigurong pasok lahat sa budget. Lahat ng ‘yon, nakita niya. At higit pa roon, na-appreciate niya.Pero ang hindi ko inaasahan... naantig siya.Sa mismong araw na ‘yon, inaprobahan niya ang proposal ko. At hindi lang ‘yon—nagbigay pa siya ng bagong offer para sa kompanya namin. Yung dating mahigpit at mailap na si Mr. Castro, biglang naging bukas-palad at masigla. Para akong nanaginip.Pagbalik ko sa group chat, parang binagsakan ng bomba ang lahat. Sunod-sunod ang messages. Shocked ang lahat.Pero ang pinaka-galit?Si Cheska.Bigla na lang siyang dumating sa mismong lugar kung saan pumirma si Mr
Bawat salitang binibitawan niya ay parang mga bala ng yelo na direktang tumatama sa puso ko.Hindi ko na napigilan ang panginginig ng buong katawan ko sa sobrang galit. Sobra na na ang emosyon kong nararamdaman, at napadiin ang pagkakakuyom ko ng mga palad. Ramdam ko ang pagbaon ng mga kuko ko sa balat ko—may lumabas nang dugo, pero wala akong naramdamang sakit. Wala. Wala kundi galit.Ang pagputol ng kasunduan sa kasal? Desisyon ’yon ng pamilya Sanmiego Anong kinalaman ko doon?At bakit parang ako pa ang sinisisi nila? Hindi naman ako gano’n kaimportante para mapabago ang desisyon ng isang pamilya gaya ng sa kanila.Tinitigan ko nang diretso ang mga mata ng ama ko, at walang pag-aalinlangang sinabi,“Ako ang magpapagamot sa kapatid ko. Anong magagawa mo bukod sa mag-file ng protection order? Kung sisirain mo ang gamutan ng kapatid ko, hinding-hindi kita patatahimikin. Subukan mo lang kung hindi ka maniwala sa kaya kong gawin.”Bigla siyang umusad palapit, galit na galit, parang gusto
Si tita Michelle ay nakasuot ng madilim na nightgown, medyo magulo ang buhok, at halatang kakatapos lang magising mula sa kama. Medyo namumula ang mukha sa pagkabahala.Sumunod si Daddy, naka-bathrobe pa rin,Pagdating nila, nakita nilang si Cheska ay parang naapi, ang mga mata ay namumugto at puno ng luha, habang ako naman ay mukhang walang pakialam, nakatayo lang ng malamig at walang emosyon.Alam na nila kung sino ang unang naapektohan.Si tita Michelle ay agad na nagmukhang malungkot para kay Cheska, pero nang makita niyang hindi pa nagsasalita si Daddy, naghintay na lang siya ng pagkakataon.Si Daddy ay hindi nakapagpigil, nagkunot ang noo at parang may mga linyang dumaluyong sa noo niya. Tumakbo ang mga salita mula sa bibig niya, malakas at punong-puno ng galit: "Shine, ano bang nangyari sa'yo? Ang kapatid mo ay nagsasalita, tapos ganito ang trato mo? Wala ka bang awa sa kanya?""Ang ibang mga kapatid, binibili pa ang mga bagay para sa isa't isa pagkatapos magtrabaho, pero ikaw,
Dahil naging mas malapit ako sa aking mga kasamahan, napansin kong mas mabilis akong umuunlad. Noon ko lang napagtanto kung gaano kababaw at hilaw ang mga ideya ko noong unang beses akong pumasok sa kumpanya.Sa kabutihang-palad, isa akong hilaw na diyamante—matapos ang tamang paghubog, magiging mas maayos at epektibo ako sa trabahong ito.Bukod sa malalaking proyekto tulad ng para sa isang furniture brand, tumatanggap din ang team namin ng mga customized na disenyo. Sa ganitong pagkakataon, bawat isa sa amin ay nagsusumite ng draft, at ang kliyente ang pipili ng designer na gusto nilang makatrabaho nang mas malapitan.Isa ako sa mga napili. Ang kliyente ko ay isang bagong kasal na mag-asawa na nais kong idisenyo ang kabuuang istilo ng kanilang villa.Hindi sila nagtitipid—ang tanging kondisyon lang nila ay ang "kasiyahan" nila sa resulta. Isang napakalawak na konsepto.Bagama’t mababait silang kausap, mataas ang kanilang mga pamantayan. Alam nilang baguhan pa ako, pero nagustuhan n
Thir Person’s Point of ViewAng lahat ng ito ay nasaksihan ni Charles Chua. At sa loob-loob niya, nakahinga siya nang maluwag.Isang gabi, matapos ang trabaho, nag-iisa siyang umupo sa opisina at may tinawagan. Ang tono niya, may halong saya at mayabang na pagmamataas."Hoy, ayon sa utos mo, napasok ko na ang tao sa studio. Ngayon, mukhang nakapag-adjust na siya nang maayos. Sabihin ko sa ‘yo, napakagaling ng babaeng ‘to."Sa kabilang linya, isang malalim at matigas na tinig ang sumagot, "Mabuti naman kung gano’n! ang galing."Ngumisi si Charles Chua at pabirong sumagot, "Uy, salamat sa papuri! Ang tagal na kitang kilala, pero bihira kang magsabi ng matinong bagay."Ngunit hindi inaasahan ni Charles Chua ang sumunod na sinabi ng kausap."Ang tinutukoy ko, si Sunshine Caparal."Napakurap si Charles Chua at hindi napigilang mapabulalas, "Hala, kuya Ben, akala ko ako ang pinupuri mo!"Dahil sa payak niyang sagot, hindi sinasadyang lumitaw ang tunay na pagkatao ng misteryosong tao—si Bene
Isa na namang linggo ang lumipas.Paulit-ulit naming binago ang plano, at pakiramdam ko, parang torture na ang bawat araw sa opisina. Lalo na sa mga kasamahan ko—kitang-kita ko kung paano bumababa ang morale nila. Kahit si ma’am Amanda, isa sa mga beteranong designer sa studio, ay mukhang nasa bingit na ng pagkabaliw. Sa sobrang stress niya, parang nauubos na ang buhok niya sa kakakamot ng ulo.Hindi ko naman inaasahan, pero isang araw, nakita niyang muli ang design plan na ginawa ko dati. Marahil dala ng kawalan ng pag-asa, sinubukan niyang i-revise ito at ayusin batay sa kanyang panlasa. Ang hindi niya inaasahan—at lalo na ako—ay ang magiging reaksyon ng kliyente.Nang ipresenta niya ang bagong bersyon ng plano, biglang nagbago ang ihip ng hangin. Imbes na puro reklamo at pagkontra, biglang napuno ng kasiyahan ang mukha ng representative ng kumpanya. Halos hindi siya makapaniwala. Paulit-ulit siyang nagpahayag ng papuri. Ang akala kong matagal pang pagtatalunan ay agad na naaprubaha
Isang bagong araw ang nagsimula nang ang banayad na sikat ng araw ay dumaan sa manipis na ulap at marahang bumagsak sa mga lansangan ng siyudad. Sa puso ko, may halong pananabik at kaba habang tinatahak ko ang daan patungo sa studio na nagbigay sa akin ng bagong pag-asa.Pinili kong isuot ang isang simpleng ngunit elegante na propesyonal na kasuotan, at ilang beses kong inayos ang aking makeup sa harap ng salamin. Alam kong unang araw ko ito, kaya gusto kong mag-iwan ng magandang impresyon sa aking mga magiging katrabaho.Ngunit tila isang baldeng malamig na tubig ang sumalubong sa akin pagdating ko sa opisina.Mula sa unang hakbang ko pa lang sa loob ng studio, ramdam ko na agad ang mga kakaibang tingin ng mga katrabaho ko. May halong pagtataka at pagsusuri sa kanilang mga mata, ngunit higit sa lahat, malamig at malayo ang kanilang pakikitungo.Sa pagpapakilala, halatang pinag-usapan na nila ito bago ako dumating. Walang sinuman ang nagpakita ng tunay na interes. Isang maliit na tang
Dahil sa pagkakabit sa akin sa pamilya Sanmiego, marami ang nagdududa sa akin. Ngunit ako mismo ay isa ring biktima.Pagkatapos ng panglabing-anim kong pagkatalo sa paghahanap ng trabaho, mabigat ang bawat hakbang ko sa kalsada. Nagsimula akong magduda sa sarili ko. Baka nga wala akong silbi. Wala na ba akong pag-asang makalaya sa gapos ng tadhana? Habang papalapit ako sa puntong susuko na lang at hayaan ang kapalarang kontrolin ang buhay ko, bigla kong narinig ang tunog ng cellphone ko."Hello, kami po ang VP Design Studio. Si Ms. Sunshine Caparal po ba ito?"Napahinto ako sa paglalakad. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. VP Design Studio? Hindi ba't isa ito sa nangungunang studio sa industriya ng interior design? Bakit nila ako tinawagan?"Opo!" sagot ko agad. "Ano po ang dahilan ng tawag ninyo?""Nabalitaan po namin na naghahanap kayo ng trabaho. Maaari po ba kayong pumunta sa aming studio upang pag-usapan ito?"Nagningning ang mata ko sa pag-asa. Parang liwanag sa madilim na ga