R| 18
"I Know pero sinimulan mo ako e. Kanina pa ako nanggigil sa iyo!" Sabi niya sa akin at binuksan niya ang shower. Siniil niya ako ng halik na hindi ko naman iniwasan. Gumanti naman ako ng mapusok pa sa ginagawa niya. Mas umiinit ang pakiramdam namin habang ang tubig na lumalagaslas mula sa shower papunta sa aming katawan. Dahan-dahan niyang inalis ang basang damit sa katawan ko. Na-expose sa kaniya ang basang basa kong katawan, malaki ang hinaharap ko pero tama lang ito sa malaki niyang kamao. "Ang saraaaap nito! Ang lamboot! Paano mo napapanatili ang ganitong kagandang hinaharap." Papuri niya sa nakatayo kong suso. "Malamang! Hindi pa ako nanganganak! Kapag nagkaanak na ako saka magbabago ang itsura niya-aaaaaahh... Ang sarap sige paaa!' Liyad ko ng sinubukan niyang supsupin ang kanang suso ko. Wala akong nagawa kundi ang umungol sa sarap habang ang kamay naman niya ay gumagapang sa pambabae ko. Binitawan niya ang bewang ko para ilagay sa braso niya ang hita ko. Medyo umaangat na sa sahig ang isang paa ko. Nakasandal lang ako pader ng habang patuloy niyang siniil ng halik ang kanang suso ko. Mas lalo akong napaliyad ng subukan niyang ipasok ang isang daliri niya sa pagkababae ko. . Nilabas pasok niya ito saka lumipat ng pagsipsip sa kabilang suso ko. Grabe, para siyang uhaw na batang dumedede. Wala akong ibang nagawa kundi ang umungol sa ginagawa niyang kakaiba sa akin. Patuloy lang ako sa pag-ungol hanggang sa labasan ako. Nagulat ako nang bigla niyang binitawan ang hita ko at lumuhod sa pagkababae kong basang basa, nagulat ako ng himurin niya ang mga lumabas sa akin. Nahiya pa ako at iniwan nang hatakin niya ang bewang ko. Napaungol ako ng matindi ng pumasok ang dila niya sa pagkababae ko. "Ughhhh! Tanginaaa!! Ano ba itong sarap na ginagawa mooo!!" Ungol ko. Hingal na hingal ako hangggang sa natapos siyang ungol lang ang ginawa ko. "Ang saraaaap no'n!!" Hingal ko sabi habang siya ang nakatingin lang sa akin ng malagkit. Pawis na pawis ang mukha niya. "Mas masarap ka! Ang tamis ng katas mo at talaga namang malinis." Hindi ko alam pero niyakap ko siya pagkatapos no'n. Pakiramdam ko hindi ako maduming babae, dahil ang malinis na lalaking katulad niya ay hinawakan at kitain ako. Pinuri pa niya ako. Hindi ko alam pero na-turn on ako dahil doon. Hinalikan ko siya sa leeg pababa sa kaniyang dibdib. Habang ang kamay ko ay maliliit na gumagapang sa ibabaw ng damit niya. Hindi na ako nakatiis at mabilis kong sinira ang basa niyang damit at hinalikan ang dibdib niya. "Shine! Noo! Stop it! Wala akong balak pasukan ka ngayon! Gusto ko lang pagbigyan ang pang-aakit mo kanina." Pigil niya sa akin. . "What?! Ibig mong sabihin, gusto mo lang maadik ako sa ginagawa mo? Para hanap-hanapin kita? Mas gusto mo bang hinahabol kita?" Tanong ko sa kaniya. Ngumisi lang siya saka tuluyang hinubad ang suot niyang pantalon at pumwesto sa shower. Kitang kita ko ang pagkalalaki niyang tayong tayo. Hindi ko akalain na nagkasya ang ganyang kalaking pagkalalaki sa pagkababae ko. Pakiramdam ko ay hindi naman ako nawasak nang una naming p********k. "Can i touch that?!" Walanghiya kong tanong. Alam kong nahawakan ko na iyan pero dahil lasing ako, hindi ko na maalala. Sobrang tigas nito ngayon kaya gusto kong naramdaman. "Huwag na. Maupo ka lang sa sahig at ibuka ang hita mo paharap sa akin." Utos niya! Saka hinawakan ang pagkalalaki niya. "Hindi magandang pakinggan ang sinasabi mo. Parang hindi ka maarteng lalaki kung umasta sa harap ko pero napaka-istrikto mo sa iba. Tapos ganyan ka pala kabulgar." "Ibubuka mo o hindi? Kung hindi tapusin mo na ang paliligo mo!" Masungit niyang sabi at hindi man lang ako sinagot ng maayos. "Gusto kong ipasok mo iyan sa akin!" Lakas loob kong sabi. "Ayoko! Baka maisip ni Sherwin na galawin ka at makita niyang namamaga iyan, edi nayare ka pa. I can manage this!" Hindi ko alam kung maiinis ako o maiinsulto. Bakit parang iniisip niyang kaya kong makipagtalik kay Sherwin at sa kaniya. Letse! Nawalan ako ng gana at nagsabon na. Nagmamasterbate siya habang naliligo ako sa harapan niya. Kita ko pa ang pagsabog ng gatas niya pero wala na akong pakialam. Nakakairita, hindi ko alam na nakatulog na pala ako dahil sa pagod ng maghapon. — Madaling araw na nang makaalis kami sa resthouse ni Benedict Dahil dalawang beses kaming nagpainit sa loob ng isang araw. Hindi ko alam pero pakiramdam ko nanakit ang buo kong katawan. Habang nasa kotse ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Sherwin. Nag-aatubi akong sinagot ito. Letseng lalaking ito. "Nasaan ka?" Agad niyang tanong. "Nasa labas," malamig kong sagot, walang akong balak na magtagal ang usapan naming dalawa. Hindi nagustuhan ni Sherwi ang aking naging sagot. "Sabihin mo sa akin ang lokasyon mo at susunduin kita." "Bakit?" kunot-noo kong tanong. "Sumama ka sa akin sa isang 5 star. May mahalagang pagtitipon. Naroon din ang kuya ko. Huwag mo akong ipahiya." Napakunot ang noo ko dahil doon. Si Benedict Sanmiego ay pupunta rin? Hindi ko alam pero na-excite akong makita siya. Kaya naman agad akong sumang-ayon. Sa isang coffee shop, itetext ko ang address Makalipas ang ilang minuto, isang itim na Maybach ang huminto sa gilid ng kalsada. Lumabas ako ng coffe shop. Lumapit ako sa sasakyan at binuksan ang pinto sa likuran. Laking gulat niya nang makitang naroon si Sherwin. Kasama siyang sumundo sa akin. Napairap na lang ako-ay hindi! Siya mismo ang sumundo sa akin. Isasara ko na sana ang pasenger seat door at doon na lang uupo nang magsalita. "Dito ka umupo. Huwag mo akong gawing driver." Kitang-kita siguro ni Sherwin ang aking pag-aalinlangan at agad na dumilim ang kanyang mukha. "Huwag mo akong paulit-ulitin!" Wala akong nagawa kundi sumunod. Umupo ako sa sa tabi niya, dumidistansya ako ng kaunti, sapat para may makaupo pang isang tao sa pagitan nila. "Naayos ko na ang engagement party sa susunod na Martes." Umandar ang sasakyan at marahas ang tono ni Sherwin nang magsalita. Parang hindi ko alam na si Benedict ang nag-ayos ng lahat. "Hindi ko na iniintindihin kung sino ang lalaking kasama mo sa labas, basta tapusin mo na ang anumang relasyon mo sa kanya! Isipin mo ang buhay ng kapatid mo! Napakuyom ako ng kamao dahil sa sinabi niya. Hindi ko akalain na gagamitin talaga niya ang kahinaaan ko para takutin ako. Bwisit!! Alam niya kasing wala akong kapangyarihan para lumaban. Wala akong kapit katulad niya. Maliban na lang kung... makahanap ako ng kakampi na walang sinumang nangangahas na labanan. "Naiintindihan ko." Tumango ako saka tahimik na tumingin sa bintana.. Pagdating namin sa five star hotel na sinasabi ni Sherwin, isang Bentley Mulsanne ang huminto hindi kalayuan. Bumukas ang pinto nito, at lumabas ang isang matangkad at matipunong lalaki. Kahit sa ilalim ng dilim ng gabi, kita ang kanyang marangal at makapangyarihang aura. Si Benedict Sanmiego Nagtagpo ang mata naming dalawa. Hindi ko nagasang umiwas, tiningnan ko siya ng sobra. Ilang sandali pa ay may dumating na isa pang sasakyan. Napatingin kaming tatlo sa dumating na kotse, lumabas doon si Cheska. Nakangiti siya hanggang sa tumabi at kumuyapit sa braso no Sherwin. Linta talaga ang lintik na ito! Bwisit At ito namang fiance ko ay hinapit pa ang bewang ni Cheska palapit sa kaniya. Hindi ko akalain na ganito kakapal ang mukha nila para lantarang maglandian sa harapan ko. Napairap na lang ako dahil doon. "Hi ate Shine." nakangiti siya ng may pagmamalaking binati ako. Bwisit talaga.R-18 WARNIIIING!!!!!Nasa likuran namin si Benedict habang si Cheska ay sumabay sa amin papasok ng hotel. Dumaan kami sa mahabang hallway bago nakarating sa event place. Maraming tao ang nandooon. Marami ang bumati sa amin lalo na kay Benedict. Hindi naman maipagkakaila ang tikas at kakaibang tindig ng magakapatid na ito. Samahan pa ni Cheska na kahig ang pangit ng mukha ay sexy naman ang katawan pero mas pangit ang ugali. Madaming binabati si Sherwin na bisita. Habang si Cheska naman ay nakikipag socialize din. Sobrang napagod ako maghapon kaya naman na-upo na lang ako sa isang tabi. Habang sumisimsim ng alak sa baso ay naramdaman ko na may nakatingin sa akin mula sa malayo. Nang mahanap ko ito ay nagsalubong ang aming mga mata. Si Benedict Lauranz Sanmiego! Masamang nakatitig sa akin na para bang kinakain ang buong pagkatao ko. Ang hallway na dinaanan namin kanina ay nandoon siya sa entrada, natayo habang may kausap. Pero hindi naka-focus sa kausap ang atensyon ni Benedict. Sin
Gusto ko lang naman humingi ng tulong, pero ang kapalit ay halos hindi ko na kayanin. Matapos ang hindi mabilang na p********k namin, pakiramdam ko ay tuluyan na akong guguho. Nakahiga ako sa kama, pinagmamasdan si Benedect habang lumalabas siya mula sa banyo. Walang emosyon ang kanyang mukha—tulad ng dati, malamig at walang pakialam. Isinuot niya ang kanyang bathrobe nang walang pagmamadali, saka niya ako tinapunan ng tingin. “Ano na naman ang gusto mo?” Kumurap ako nang inosente. “Wala.” Napangisi siya. “Talaga?” Bigla niyang hinapit ang pisngi ko gamit ang dalawang daliri, mahigpit na hinawakan na nag-iwan ng pulang marka. Pinakawalan niya rin agad ako, saka walang pakialam na kinuha ang kanyang relo at isinuot ito na parang wala lang nangyari. Pinanood ko siya at huminga nang malalim bago ako nagsalita sa mahinang tinig. “Pero ilang beses mo na akong nakuha. Matagal na akong iyo… Hindi ba dapat managot ka?” Nanatiling malamig ang kanyang titig, gaya ng unang beses niyang t
Nararamdaman kong nasisiyahan si Cheska sa pakiramdam na pinoprotektado siya ni Sherwin. Ginamit ko na ang taktikang ito nang maraming beses noon, at palaging nagiging epektibo. Pero halos suko na ako rito! Lalo na ngayon—may isang lalaking patuloy na nagpapaliyab ng damdamin ko! "Wala akong pakialam sa kung anong nangyayari sa inyong dalawa, basta huwag mo akong bastusin sa harapan ko." "Bastos? Aba, ang tapang mo na ngayon! Isipin mo ang gastusin sa pagpapagamot ng kapatid mo—saan mo kinukuha ang lakas ng loob para kausapin ako nang ganiyan?" "Gawin mo kung ano ang gusto mo!" Matapos kong sabihin iyon, ibinaba ko ang telepono, niyakap si Benedict sa leeg, at buong pananabik na idinikit ang aking mga labi sa Adam’s apple niya. Ngunit bigla niya akong itinulak palayo. Tumayo siya at nagsimulang isuot ang kanyang kamiseta. "Benedict!" Napangiwi ako sa inis. Bakit ba napakainitin ng ulo ng lalaking ito? Hinahabol niya ako kapag hindi ko siya gusto, pero kapag gusto
“Totoo ba ang tsismis?”“Karaniwan na ang ganitong bagay sa mayayamang pamilya...”“Tsk, tsk, magkapatid na babae na nag-aagawan sa iisang lalaki?”Para akong nagliyab sa inis habang pinakikinggan ang bulung-bulungan sa paligid. Pakiramdam ko, ako ang ginagawang clown na pinagtatawanan ng lahat. Ngunit bago pa ako tuluyang lamunin ng kahihiyan, may ginawa si Benedict.Sa isang napakakalmadong kilos, binili niya ang isang napakamahal na kuwintas at opisyal na inanunsyo, sa pangalan ng pamilya Sanmiego, na ibibigay niya ito sa kanyang magiging asawa—ako.Nagulat ang lahat sa sinabi niya. Mabilis na napuno ng sorpresa at inggit ang mga mata ng mga tao habang nakatingin sila sa akin. Ngunit higit sa lahat, mas lalong tumindi ang interes nila sa kumplikadong relasyon ng pamilya SanmiegoLumingon ako kay Benedict, hindi sigurado kung ano ang dapat kong maramdaman. Ginawa ba niya ito dahil naaawa siya sa akin? O gusto lang niyang protektahan ang pangalan ng pamilya Sanmiego upang hindi sila
Sherwin’s Point of ViewGalit na galit ako kay Sunshine, pero nang makita ko ang ngiti niyang iyon, bigla akong natigilan.Parang may magnet na humila sa paningin ko, hindi ko na matanggal ang mata ko sa kanya. Kung si Cheska ay parang isang maputing epiphyllum na mabango at marupok, si Sunshine ngayon ay isang pulang rosas—mainit, matapang, at kaakit-akit.Dati, akala ko ang boring at luma ng dating niya. Hindi ko akalain na ang isang simpleng ngiti niya lang pala ay kayang magpabago ng lahat.Nagulat ako, pero hindi ko pa natutunan kung paano iproseso ang nararamdaman ko, nang biglang naputol ang iniisip ko dahil kay Cheska."Sherwin, sorry. Napahiya kita kanina. Pasensya na talaga..." Tanggal niya sa bracelet, mukhang maiiyak na siya. "Dapat naman talaga sa kanya ito. Ako lang naman ang umasang akin ito."Hindi ko na siya pinansin. Tumingin ako kay Sunshine, sabay kunot noo. "Ang tanda mo na, hindi mo ba kayang magparaya sa kapatid mo?"Ngumiti lang siya kay Cheska, pero may halong
Pagbalik ko sa aking silid, hindi ko na kinaya ang bigat sa aking puso. Ang sakit, ang frustration—napakahirap dalhin. Bumagsak ako sa kama, ibinaon ang mukha sa unan, pilit pinipigilan ang emosyon na bumabaha sa loob ko.Nanginig ang aking balikat habang tahimik akong humikbi. Hindi ko alam kung gaano ako katagal na ganoon, pero sa kalaunan, pinilit kong iangat ang aking ulo. Namamaga ang aking mga mata, mahapdi mula sa pagluha, at ramdam ko pa rin ang basa sa aking pisngi.Ngunit pilit akong ngumiti—mahina, mapait—at bumulong sa sarili, "Ayos lang..."Palagi ko itong ginagawa, ang i-comfort ang sarili ko dahil no one did it for me. Wala akong ibang kakampi kundi ang sarili ko lang. Iiyak lang ako sandali tapos magiging ayos na din ang lahat.Dahan-dahan kong kinuha ang aking cellphone, nanginginig ang aking mga daliri habang hinanap ang contact ni Benedict. Pinindot ko ang keyboard at nagtipa ng mensahe:[Salamat sa gabi na ito. Ibabalik ko sa'yo ang kwintas.]Mabilis siyang sumagot
Madaling araw pa lang nang, nagising ako tulad ng dati. Pagkatapos maghilamos, nagsimula akong maghanda ng prutas at sabaw ng baboy para bisitahin ang aking kapatid na si Tim sa ospital. Abala ako sa kusina, at bawat galaw ay puno ng pag-aalala at pagmamahal para sa aking kapatid.Habang abala ako, napansin ko si Cheska na nakatayo sa pinto ng kusina, tahimik na pinagmamasdan ako. Naka-ngiti siya, ngunit may kakaibang pakiramdam sa paraan ng kanyang pagtayo, kaya't hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Nagpatuloy ako sa aking ginagawa, ayokong makipag-ugnayan, pero siya'y tahimik na nagmamasid, para bang may kasiyahan sa pagtingin sa akin na abala. Kahit naba-bother ako hinayaan ko na lang siya.Nang tumingin ako at nakita siya, muntik ko nang matapon ang sabaw sa takot."Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nakatayo lang diyan nang walang sinasabi?" tanong ko, at ang boses ko'y medyo matalim.Ngumiti siya ng maliwanag at sumagot, "Ang iyong kapatid ang may sakit." Ang mga salita niya ay
Bigla akong kinabahan.Ang tanging taong maaasahan ko ay wala na sa bansa.Alam kong may bigat ang salita ni Lolo Rosendo, pero nasa malayo siya at nagpapagaling pa. Wala akong laban sa kanya sa isyung ito, kaya ang tanging nagawa ko ay sumang-ayon."Ayos lang. Pakisabi na lang kay Lolo Rosendo na binabati ko siya."Pagkababa ko ng telepono, nanghina ako.Wala akong pera o kapangyarihan—parang isdang nakalatag sa hapag, handang paglaruan ng iba. Dalawa lang ang pagpipilian ko ngayon.Pwede akong maghintay hanggang sa engagement party sa Martes. Kung magpapakabait ako, baka makahanap ako ng pagkakataong hingin kay Daddy na tanggalin ang pagbabawal sa pagbisita. Pero pagdating ng araw na iyon, mas marami pang bagay ang ipapasa sa akin—tulad ng mga kasunduan sa engagement at paglipat ng mga ari-arian.Mukhang isang opsyon na lang ang natitira.Binuksan ko ang cellphone ko at tiningnan ang isang video sa album.Sa video, yakap-yakap ni Sherwin si Cheska sa kanilang kwarto. Paulit-ulit ko
Pagkabasa ko ng pangalan niya sa screen, napakagat-labi ako. Hindi na ako nagdalawang-isip sagutin ang tawag.“Pumunta ka sa bar. Ngayon din.”Walang paliwanag. Walang pasakalye. Diretso at puno ng utos ang boses niya. At bago pa ako makasagot, pinutol niya ang linya.Napasandal ako sa upuan ko. Naramdaman kong bumibigat ang dibdib ko. Hindi ko alam kung ano na naman ang iniisip niya, pero alam kong wala akong choice. Hindi ko siya pwedeng balewalain.Kanina, bago ako umalis at pababa ako ng hagdanan. Napatigil nang makita ko si Cheska at si Daddy sa sala, nagtatawanan. Pero nang makita nila ako, agad na nawala ang mga ngiti nila.Parang hindi ko kailanman naging pamilya ang mga ito.Napatingin si Daddy sa akin na para bang istorbo ako sa eksena nila. “Bakit ka bumababa?”“Lalabas lang ako sandali.”“Hindi pwede,” sagot niya agad, walang pag-aalinlangan. “Sinabi ko na sa iyong manatili sa bahay.” “Si Sherwin ang may sabi.”Biglang umangat ang ulo ni Cheska.“Ano?! Tinawagan ka ni Kuy
Nang marinig ni Daddy ang ingay, agad siyang lumabas para pigilan si Cheska sa pagwawala. Pagkatapos, tumingin siya sa akin nang matalim."Ba’t hindi mo na lang intindihin ang kapatid mo? Malapit na ang engagement party. Huwag ka nang gumawa ng gulo, baka maging kahihiyan tayo," sermon niya.Napangisi ako nang lihim. Sa mata nila, ako pa rin ang tagalabas. Sila ang totoong pamilya.Tiningnan ko ang magulong eksena sa harapan ko, iniisip kung ano ang susunod kong gagawin. Alam kong nagsisimula pa lang ang laban ko laban sa pamilya Caparal, kay Sherwin at kay Cheska.Dahil sa iskandalo, sunod-sunod na nakansela ang maliliit na endorsements ni Cheska. Bumagsak nang husto ang career niya.Araw-araw siyang nakikipag-ugnayan sa agent niya, pilit naghahanap ng solusyon. Pero paulit-ulit lang ang sagot na natatanggap niya—puro kabiguan."Sa itsura mong ‘yan ngayon, walang gustong kumuha sa ‘yo. Mas mabuti pang maglaylow ka muna."Alam kong parang binuhusan siya ng malamig na tubig ng mga sali
Simula noong araw na iyon, ipinagbawal ako ng aking ama na lumabas nang malaya.Hindi nagtagal bago natuklasan ni Sherwin ang tangka kong magsampa ng reklamo. Tila natuwa pa siya nang malaman ito at dali-daling nagpunta sa aming bahay. Ngunit nang dumating siya, nakita niya akong nakakulong sa bahay, walang magawa. Isang mapanuyang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi.“Hinding-hindi mo matanggap na may iba akong babae , hindi ba?”Bilang mahusay na artista, agad na nagpatay-malisya si Cheska. Lumingon siya sa akin na may kunwaring pag-aalala. “Ate, masama ba ang pakiramdam mo? Pwede mo namang sabihin sa akin.”Napailing ako sa eksenang nagaganap. “Alam mo ba kung ano ang ginagawa niya sa likod mo? At naawa ka pa rin sa kanya.”Tiningnan ko silang dalawa, nagtatanghal sa harapan ko, at hindi ko napigilang mapangiti ng mapait. “Hindi niyo na talaga ako niloloko, ano?”Kumisap si Cheska, ipinapakita ang kanyang pekeng kawalang-malay. “Ate, huwag ka namang ganyan…”“Okay lang, Cheska,” saba
“Dad, paki-check nito.”Medyo kumunot ang noo niya, pero kinuha niya pa rin at sinaksak sa computer niya.Pagka-play ng video, agad na bumungad ang mahihinang ungol at mabilis na paghinga.Naglaho ang ekspresyon niya, pero saglit lang.Sa screen, kita ang maseselang eksena ni Cheska at Sherwin—walang edit, walang putol.Pero ang reaksyon na inaasahan kong makita, hindi lumabasSaglit lang, may kumislap sa mga mata niya, pero agad din ‘yung nawala.Para bang… wala lang sa kanya.Para bang… alam na niya.Alam na niya at hinayaan lang niya.“Akala mo ba matatakot mo ‘ko sa ganito?” malamig niyang tanong.Nanginginig ang sikmura ko.“Daddy, ikaw…”Tumayo siya mula sa kinauupuan niya at dahan-dahang lumapit. Naramdaman ko ang bigat ng presensya niya, parang anino na bumalot sa buong katawan ko.“Huwag mong guluhin ang pamilya,” malamig niyang babala. “Ang trabaho mo lang ay ihanda ang sarili mo sa kasal mo kay Sherwin. Importante ‘yon sa pamilya natin. Kapag gumawa ka ng gulo, masasayang
Bigla akong kinabahan.Ang tanging taong maaasahan ko ay wala na sa bansa.Alam kong may bigat ang salita ni Lolo Rosendo, pero nasa malayo siya at nagpapagaling pa. Wala akong laban sa kanya sa isyung ito, kaya ang tanging nagawa ko ay sumang-ayon."Ayos lang. Pakisabi na lang kay Lolo Rosendo na binabati ko siya."Pagkababa ko ng telepono, nanghina ako.Wala akong pera o kapangyarihan—parang isdang nakalatag sa hapag, handang paglaruan ng iba. Dalawa lang ang pagpipilian ko ngayon.Pwede akong maghintay hanggang sa engagement party sa Martes. Kung magpapakabait ako, baka makahanap ako ng pagkakataong hingin kay Daddy na tanggalin ang pagbabawal sa pagbisita. Pero pagdating ng araw na iyon, mas marami pang bagay ang ipapasa sa akin—tulad ng mga kasunduan sa engagement at paglipat ng mga ari-arian.Mukhang isang opsyon na lang ang natitira.Binuksan ko ang cellphone ko at tiningnan ang isang video sa album.Sa video, yakap-yakap ni Sherwin si Cheska sa kanilang kwarto. Paulit-ulit ko
Madaling araw pa lang nang, nagising ako tulad ng dati. Pagkatapos maghilamos, nagsimula akong maghanda ng prutas at sabaw ng baboy para bisitahin ang aking kapatid na si Tim sa ospital. Abala ako sa kusina, at bawat galaw ay puno ng pag-aalala at pagmamahal para sa aking kapatid.Habang abala ako, napansin ko si Cheska na nakatayo sa pinto ng kusina, tahimik na pinagmamasdan ako. Naka-ngiti siya, ngunit may kakaibang pakiramdam sa paraan ng kanyang pagtayo, kaya't hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Nagpatuloy ako sa aking ginagawa, ayokong makipag-ugnayan, pero siya'y tahimik na nagmamasid, para bang may kasiyahan sa pagtingin sa akin na abala. Kahit naba-bother ako hinayaan ko na lang siya.Nang tumingin ako at nakita siya, muntik ko nang matapon ang sabaw sa takot."Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nakatayo lang diyan nang walang sinasabi?" tanong ko, at ang boses ko'y medyo matalim.Ngumiti siya ng maliwanag at sumagot, "Ang iyong kapatid ang may sakit." Ang mga salita niya ay
Pagbalik ko sa aking silid, hindi ko na kinaya ang bigat sa aking puso. Ang sakit, ang frustration—napakahirap dalhin. Bumagsak ako sa kama, ibinaon ang mukha sa unan, pilit pinipigilan ang emosyon na bumabaha sa loob ko.Nanginig ang aking balikat habang tahimik akong humikbi. Hindi ko alam kung gaano ako katagal na ganoon, pero sa kalaunan, pinilit kong iangat ang aking ulo. Namamaga ang aking mga mata, mahapdi mula sa pagluha, at ramdam ko pa rin ang basa sa aking pisngi.Ngunit pilit akong ngumiti—mahina, mapait—at bumulong sa sarili, "Ayos lang..."Palagi ko itong ginagawa, ang i-comfort ang sarili ko dahil no one did it for me. Wala akong ibang kakampi kundi ang sarili ko lang. Iiyak lang ako sandali tapos magiging ayos na din ang lahat.Dahan-dahan kong kinuha ang aking cellphone, nanginginig ang aking mga daliri habang hinanap ang contact ni Benedict. Pinindot ko ang keyboard at nagtipa ng mensahe:[Salamat sa gabi na ito. Ibabalik ko sa'yo ang kwintas.]Mabilis siyang sumagot
Sherwin’s Point of ViewGalit na galit ako kay Sunshine, pero nang makita ko ang ngiti niyang iyon, bigla akong natigilan.Parang may magnet na humila sa paningin ko, hindi ko na matanggal ang mata ko sa kanya. Kung si Cheska ay parang isang maputing epiphyllum na mabango at marupok, si Sunshine ngayon ay isang pulang rosas—mainit, matapang, at kaakit-akit.Dati, akala ko ang boring at luma ng dating niya. Hindi ko akalain na ang isang simpleng ngiti niya lang pala ay kayang magpabago ng lahat.Nagulat ako, pero hindi ko pa natutunan kung paano iproseso ang nararamdaman ko, nang biglang naputol ang iniisip ko dahil kay Cheska."Sherwin, sorry. Napahiya kita kanina. Pasensya na talaga..." Tanggal niya sa bracelet, mukhang maiiyak na siya. "Dapat naman talaga sa kanya ito. Ako lang naman ang umasang akin ito."Hindi ko na siya pinansin. Tumingin ako kay Sunshine, sabay kunot noo. "Ang tanda mo na, hindi mo ba kayang magparaya sa kapatid mo?"Ngumiti lang siya kay Cheska, pero may halong
“Totoo ba ang tsismis?”“Karaniwan na ang ganitong bagay sa mayayamang pamilya...”“Tsk, tsk, magkapatid na babae na nag-aagawan sa iisang lalaki?”Para akong nagliyab sa inis habang pinakikinggan ang bulung-bulungan sa paligid. Pakiramdam ko, ako ang ginagawang clown na pinagtatawanan ng lahat. Ngunit bago pa ako tuluyang lamunin ng kahihiyan, may ginawa si Benedict.Sa isang napakakalmadong kilos, binili niya ang isang napakamahal na kuwintas at opisyal na inanunsyo, sa pangalan ng pamilya Sanmiego, na ibibigay niya ito sa kanyang magiging asawa—ako.Nagulat ang lahat sa sinabi niya. Mabilis na napuno ng sorpresa at inggit ang mga mata ng mga tao habang nakatingin sila sa akin. Ngunit higit sa lahat, mas lalong tumindi ang interes nila sa kumplikadong relasyon ng pamilya SanmiegoLumingon ako kay Benedict, hindi sigurado kung ano ang dapat kong maramdaman. Ginawa ba niya ito dahil naaawa siya sa akin? O gusto lang niyang protektahan ang pangalan ng pamilya Sanmiego upang hindi sila