Madaling araw pa lang nang, nagising ako tulad ng dati. Pagkatapos maghilamos, nagsimula akong maghanda ng prutas at sabaw ng baboy para bisitahin ang aking kapatid na si Tim sa ospital. Abala ako sa kusina, at bawat galaw ay puno ng pag-aalala at pagmamahal para sa aking kapatid.Habang abala ako, napansin ko si Cheska na nakatayo sa pinto ng kusina, tahimik na pinagmamasdan ako. Naka-ngiti siya, ngunit may kakaibang pakiramdam sa paraan ng kanyang pagtayo, kaya't hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Nagpatuloy ako sa aking ginagawa, ayokong makipag-ugnayan, pero siya'y tahimik na nagmamasid, para bang may kasiyahan sa pagtingin sa akin na abala. Kahit naba-bother ako hinayaan ko na lang siya.Nang tumingin ako at nakita siya, muntik ko nang matapon ang sabaw sa takot."Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nakatayo lang diyan nang walang sinasabi?" tanong ko, at ang boses ko'y medyo matalim.Ngumiti siya ng maliwanag at sumagot, "Ang iyong kapatid ang may sakit." Ang mga salita niya ay
Bigla akong kinabahan.Ang tanging taong maaasahan ko ay wala na sa bansa.Alam kong may bigat ang salita ni Lolo Rosendo, pero nasa malayo siya at nagpapagaling pa. Wala akong laban sa kanya sa isyung ito, kaya ang tanging nagawa ko ay sumang-ayon."Ayos lang. Pakisabi na lang kay Lolo Rosendo na binabati ko siya."Pagkababa ko ng telepono, nanghina ako.Wala akong pera o kapangyarihan—parang isdang nakalatag sa hapag, handang paglaruan ng iba. Dalawa lang ang pagpipilian ko ngayon.Pwede akong maghintay hanggang sa engagement party sa Martes. Kung magpapakabait ako, baka makahanap ako ng pagkakataong hingin kay Daddy na tanggalin ang pagbabawal sa pagbisita. Pero pagdating ng araw na iyon, mas marami pang bagay ang ipapasa sa akin—tulad ng mga kasunduan sa engagement at paglipat ng mga ari-arian.Mukhang isang opsyon na lang ang natitira.Binuksan ko ang cellphone ko at tiningnan ang isang video sa album.Sa video, yakap-yakap ni Sherwin si Cheska sa kanilang kwarto. Paulit-ulit ko
“Dad, paki-check nito.”Medyo kumunot ang noo niya, pero kinuha niya pa rin at sinaksak sa computer niya.Pagka-play ng video, agad na bumungad ang mahihinang ungol at mabilis na paghinga.Naglaho ang ekspresyon niya, pero saglit lang.Sa screen, kita ang maseselang eksena ni Cheska at Sherwin—walang edit, walang putol.Pero ang reaksyon na inaasahan kong makita, hindi lumabasSaglit lang, may kumislap sa mga mata niya, pero agad din ‘yung nawala.Para bang… wala lang sa kanya.Para bang… alam na niya.Alam na niya at hinayaan lang niya.“Akala mo ba matatakot mo ‘ko sa ganito?” malamig niyang tanong.Nanginginig ang sikmura ko.“Daddy, ikaw…”Tumayo siya mula sa kinauupuan niya at dahan-dahang lumapit. Naramdaman ko ang bigat ng presensya niya, parang anino na bumalot sa buong katawan ko.“Huwag mong guluhin ang pamilya,” malamig niyang babala. “Ang trabaho mo lang ay ihanda ang sarili mo sa kasal mo kay Sherwin. Importante ‘yon sa pamilya natin. Kapag gumawa ka ng gulo, masasayang
Simula noong araw na iyon, ipinagbawal ako ng aking ama na lumabas nang malaya.Hindi nagtagal bago natuklasan ni Sherwin ang tangka kong magsampa ng reklamo. Tila natuwa pa siya nang malaman ito at dali-daling nagpunta sa aming bahay. Ngunit nang dumating siya, nakita niya akong nakakulong sa bahay, walang magawa. Isang mapanuyang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi.“Hinding-hindi mo matanggap na may iba akong babae , hindi ba?”Bilang mahusay na artista, agad na nagpatay-malisya si Cheska. Lumingon siya sa akin na may kunwaring pag-aalala. “Ate, masama ba ang pakiramdam mo? Pwede mo namang sabihin sa akin.”Napailing ako sa eksenang nagaganap. “Alam mo ba kung ano ang ginagawa niya sa likod mo? At naawa ka pa rin sa kanya.”Tiningnan ko silang dalawa, nagtatanghal sa harapan ko, at hindi ko napigilang mapangiti ng mapait. “Hindi niyo na talaga ako niloloko, ano?”Kumisap si Cheska, ipinapakita ang kanyang pekeng kawalang-malay. “Ate, huwag ka namang ganyan…”“Okay lang, Cheska,” saba
Nang marinig ni Daddy ang ingay, agad siyang lumabas para pigilan si Cheska sa pagwawala. Pagkatapos, tumingin siya sa akin nang matalim."Ba’t hindi mo na lang intindihin ang kapatid mo? Malapit na ang engagement party. Huwag ka nang gumawa ng gulo, baka maging kahihiyan tayo," sermon niya.Napangisi ako nang lihim. Sa mata nila, ako pa rin ang tagalabas. Sila ang totoong pamilya.Tiningnan ko ang magulong eksena sa harapan ko, iniisip kung ano ang susunod kong gagawin. Alam kong nagsisimula pa lang ang laban ko laban sa pamilya Caparal, kay Sherwin at kay Cheska.Dahil sa iskandalo, sunod-sunod na nakansela ang maliliit na endorsements ni Cheska. Bumagsak nang husto ang career niya.Araw-araw siyang nakikipag-ugnayan sa agent niya, pilit naghahanap ng solusyon. Pero paulit-ulit lang ang sagot na natatanggap niya—puro kabiguan."Sa itsura mong ‘yan ngayon, walang gustong kumuha sa ‘yo. Mas mabuti pang maglaylow ka muna."Alam kong parang binuhusan siya ng malamig na tubig ng mga sali
Pagkabasa ko ng pangalan niya sa screen, napakagat-labi ako. Hindi na ako nagdalawang-isip sagutin ang tawag.“Pumunta ka sa bar. Ngayon din.”Walang paliwanag. Walang pasakalye. Diretso at puno ng utos ang boses niya. At bago pa ako makasagot, pinutol niya ang linya.Napasandal ako sa upuan ko. Naramdaman kong bumibigat ang dibdib ko. Hindi ko alam kung ano na naman ang iniisip niya, pero alam kong wala akong choice. Hindi ko siya pwedeng balewalain.Kanina, bago ako umalis at pababa ako ng hagdanan. Napatigil nang makita ko si Cheska at si Daddy sa sala, nagtatawanan. Pero nang makita nila ako, agad na nawala ang mga ngiti nila.Parang hindi ko kailanman naging pamilya ang mga ito.Napatingin si Daddy sa akin na para bang istorbo ako sa eksena nila. “Bakit ka bumababa?”“Lalabas lang ako sandali.”“Hindi pwede,” sagot niya agad, walang pag-aalinlangan. “Sinabi ko na sa iyong manatili sa bahay.” “Si Sherwin ang may sabi.”Biglang umangat ang ulo ni Cheska.“Ano?! Tinawagan ka ni Kuy
Nang marinig ko ang sinabi ni Sherwin, bigla akong natigilan. Parang isang malamig na hangin ang dumaan sa katawan ko, pinaparamdam sa akin ang matinding pangamba. Dumilim ang kanyang mukha, tulad ng madilim na ulap bago ang isang malakas na bagyo.Malamig siyang napangisi. “Hmph, huwag mong kalimutan, nasa ospital pa rin ang kapatid mo at nangangailangan ng pera para sa gamutan. Kung hindi ka susunod, hindi ko masasabi kung ano ang maaaring mangyari.”Para bang isang matalim na espada ang tumarak sa aking dibdib. Hindi pa ba ito matatapos? Gaano pa katagal gagamitin ng mga tao ang kahinaan ko laban sa akin?Mariin kong kinagat ang aking pang-ibabang labi, halos dumugo ito sa sobrang pagpigil ng emosyon. Ramdam ko ang galit na bumabalot sa akin, kasabay ng panghihinayang. “Wala kang hiya!”Ngunit sa ilalim ng matalim at malamig niyang titig, pakiramdam ko'y isa akong ibong nakakulong sa hawla—kahit anong pilit kong lumaban, hindi ako makakatakas.Nagpatuloy siya, “Ito ang nararapat sa
Napangiti ako at bahagyang itinataas ang balikat habang sinasabi kay Benedict, "Kuya, huwag mo sanang bigyan ng ibang kahulugan, nagbibiruan lang kami." Ngunit nang tumingin ako sa kanya, nakita ko ang matinding galit na biglang sumiklab sa kanyang mga mata habang nakatingin siya sa kamay ni Sherwin na nakapatong sa aking balikat. Para itong mabangis na hayop na biglang nagising sa kanyang loob. Pero sa halip na ipakita ang galit niya, nanatili siyang kalmado. Bahagya lang siyang tumango at sinabing, "Mabuti at ayos ka lang. Huwag ka lang lalampas sa limitasyon." Pagkasabi niya noon, muling nagtagpo ang aming mga mata. Sa saglit na iyon, pakiramdam ko ay may libo-libong salita siyang gustong sabihin, pero wala siyang mahanap na tamang paraan para ipahayag ang mga ito. Bago pa ako makapagsalita, tumalikod siya at lumabas ng silid. Habang pinagmamasdan ko ang papalayong likuran niya, hindi ko maipaliwanag ang halo-halong emosyon na bumalot sa akin. Ngunit bago ko pa maisip kung an
Simula nang naging team leader ako, parang wala namang masyadong nagbago. May nadagdag lang na coordination group sa trabaho ko—more emails, more updates, more tao na kailangang i-manage. Pero hindi ako nagrereklamo. Gusto ko 'to. Pinaghirapan ko 'to.Kahit pa sinasabing isa akong paratrooper, wala naman akong ginagawang mali simula nang pumasok ako sa kompanya. May iilan na halatang may tingin pa rin—alam mo 'yung tingin na parang, “Ah, kaya ka lang nandiyan dahil may connection ka.” Pero dedma. Hangga’t maayos nilang ginagawa trabaho nila, hindi ko sila aawayin. Lahat tayo nagtatrabaho para mabuhay, hindi para magpahirapan.Pero kahit okay ako sa work, hindi ko pwedeng itangging may isang tao na hindi natuwa sa pagiging "busy ko."Si Benedict.Kahit wala pa siyang sinasabi, ramdam ko na. Mula sa kakaunting tawag, hanggang sa halos wala nang oras sa isa’t isa, parang unti-unti kaming nilalamon ng schedule ko. Kaya nang bigla ko siyang makita sa labas ng office building ko—doon sa pam
Nagulat talaga ako nang makita kong napamulagat si Mr. Castro sa mga plano ko. Ilang salita lang ang sinabi niya, pero bigla siyang natahimik nang makita ang presentasyon ko.Hindi ko mapigilan ang sarili kong mapasimple ang ngiti.Ang bawat sulok ng disenyo ay pinag-isipan ko nang mabuti—pinaghalo ko ang retro at futuristic na tema, gumamit ng mga materyales na abot-kaya pero may dating, at sinigurong pasok lahat sa budget. Lahat ng ‘yon, nakita niya. At higit pa roon, na-appreciate niya.Pero ang hindi ko inaasahan... naantig siya.Sa mismong araw na ‘yon, inaprobahan niya ang proposal ko. At hindi lang ‘yon—nagbigay pa siya ng bagong offer para sa kompanya namin. Yung dating mahigpit at mailap na si Mr. Castro, biglang naging bukas-palad at masigla. Para akong nanaginip.Pagbalik ko sa group chat, parang binagsakan ng bomba ang lahat. Sunod-sunod ang messages. Shocked ang lahat.Pero ang pinaka-galit?Si Cheska.Bigla na lang siyang dumating sa mismong lugar kung saan pumirma si Mr
Bawat salitang binibitawan niya ay parang mga bala ng yelo na direktang tumatama sa puso ko.Hindi ko na napigilan ang panginginig ng buong katawan ko sa sobrang galit. Sobra na na ang emosyon kong nararamdaman, at napadiin ang pagkakakuyom ko ng mga palad. Ramdam ko ang pagbaon ng mga kuko ko sa balat ko—may lumabas nang dugo, pero wala akong naramdamang sakit. Wala. Wala kundi galit.Ang pagputol ng kasunduan sa kasal? Desisyon ’yon ng pamilya Sanmiego Anong kinalaman ko doon?At bakit parang ako pa ang sinisisi nila? Hindi naman ako gano’n kaimportante para mapabago ang desisyon ng isang pamilya gaya ng sa kanila.Tinitigan ko nang diretso ang mga mata ng ama ko, at walang pag-aalinlangang sinabi,“Ako ang magpapagamot sa kapatid ko. Anong magagawa mo bukod sa mag-file ng protection order? Kung sisirain mo ang gamutan ng kapatid ko, hinding-hindi kita patatahimikin. Subukan mo lang kung hindi ka maniwala sa kaya kong gawin.”Bigla siyang umusad palapit, galit na galit, parang gusto
Si tita Michelle ay nakasuot ng madilim na nightgown, medyo magulo ang buhok, at halatang kakatapos lang magising mula sa kama. Medyo namumula ang mukha sa pagkabahala.Sumunod si Daddy, naka-bathrobe pa rin,Pagdating nila, nakita nilang si Cheska ay parang naapi, ang mga mata ay namumugto at puno ng luha, habang ako naman ay mukhang walang pakialam, nakatayo lang ng malamig at walang emosyon.Alam na nila kung sino ang unang naapektohan.Si tita Michelle ay agad na nagmukhang malungkot para kay Cheska, pero nang makita niyang hindi pa nagsasalita si Daddy, naghintay na lang siya ng pagkakataon.Si Daddy ay hindi nakapagpigil, nagkunot ang noo at parang may mga linyang dumaluyong sa noo niya. Tumakbo ang mga salita mula sa bibig niya, malakas at punong-puno ng galit: "Shine, ano bang nangyari sa'yo? Ang kapatid mo ay nagsasalita, tapos ganito ang trato mo? Wala ka bang awa sa kanya?""Ang ibang mga kapatid, binibili pa ang mga bagay para sa isa't isa pagkatapos magtrabaho, pero ikaw,
Dahil naging mas malapit ako sa aking mga kasamahan, napansin kong mas mabilis akong umuunlad. Noon ko lang napagtanto kung gaano kababaw at hilaw ang mga ideya ko noong unang beses akong pumasok sa kumpanya.Sa kabutihang-palad, isa akong hilaw na diyamante—matapos ang tamang paghubog, magiging mas maayos at epektibo ako sa trabahong ito.Bukod sa malalaking proyekto tulad ng para sa isang furniture brand, tumatanggap din ang team namin ng mga customized na disenyo. Sa ganitong pagkakataon, bawat isa sa amin ay nagsusumite ng draft, at ang kliyente ang pipili ng designer na gusto nilang makatrabaho nang mas malapitan.Isa ako sa mga napili. Ang kliyente ko ay isang bagong kasal na mag-asawa na nais kong idisenyo ang kabuuang istilo ng kanilang villa.Hindi sila nagtitipid—ang tanging kondisyon lang nila ay ang "kasiyahan" nila sa resulta. Isang napakalawak na konsepto.Bagama’t mababait silang kausap, mataas ang kanilang mga pamantayan. Alam nilang baguhan pa ako, pero nagustuhan n
Thir Person’s Point of ViewAng lahat ng ito ay nasaksihan ni Charles Chua. At sa loob-loob niya, nakahinga siya nang maluwag.Isang gabi, matapos ang trabaho, nag-iisa siyang umupo sa opisina at may tinawagan. Ang tono niya, may halong saya at mayabang na pagmamataas."Hoy, ayon sa utos mo, napasok ko na ang tao sa studio. Ngayon, mukhang nakapag-adjust na siya nang maayos. Sabihin ko sa ‘yo, napakagaling ng babaeng ‘to."Sa kabilang linya, isang malalim at matigas na tinig ang sumagot, "Mabuti naman kung gano’n! ang galing."Ngumisi si Charles Chua at pabirong sumagot, "Uy, salamat sa papuri! Ang tagal na kitang kilala, pero bihira kang magsabi ng matinong bagay."Ngunit hindi inaasahan ni Charles Chua ang sumunod na sinabi ng kausap."Ang tinutukoy ko, si Sunshine Caparal."Napakurap si Charles Chua at hindi napigilang mapabulalas, "Hala, kuya Ben, akala ko ako ang pinupuri mo!"Dahil sa payak niyang sagot, hindi sinasadyang lumitaw ang tunay na pagkatao ng misteryosong tao—si Bene
Isa na namang linggo ang lumipas.Paulit-ulit naming binago ang plano, at pakiramdam ko, parang torture na ang bawat araw sa opisina. Lalo na sa mga kasamahan ko—kitang-kita ko kung paano bumababa ang morale nila. Kahit si ma’am Amanda, isa sa mga beteranong designer sa studio, ay mukhang nasa bingit na ng pagkabaliw. Sa sobrang stress niya, parang nauubos na ang buhok niya sa kakakamot ng ulo.Hindi ko naman inaasahan, pero isang araw, nakita niyang muli ang design plan na ginawa ko dati. Marahil dala ng kawalan ng pag-asa, sinubukan niyang i-revise ito at ayusin batay sa kanyang panlasa. Ang hindi niya inaasahan—at lalo na ako—ay ang magiging reaksyon ng kliyente.Nang ipresenta niya ang bagong bersyon ng plano, biglang nagbago ang ihip ng hangin. Imbes na puro reklamo at pagkontra, biglang napuno ng kasiyahan ang mukha ng representative ng kumpanya. Halos hindi siya makapaniwala. Paulit-ulit siyang nagpahayag ng papuri. Ang akala kong matagal pang pagtatalunan ay agad na naaprubaha
Isang bagong araw ang nagsimula nang ang banayad na sikat ng araw ay dumaan sa manipis na ulap at marahang bumagsak sa mga lansangan ng siyudad. Sa puso ko, may halong pananabik at kaba habang tinatahak ko ang daan patungo sa studio na nagbigay sa akin ng bagong pag-asa.Pinili kong isuot ang isang simpleng ngunit elegante na propesyonal na kasuotan, at ilang beses kong inayos ang aking makeup sa harap ng salamin. Alam kong unang araw ko ito, kaya gusto kong mag-iwan ng magandang impresyon sa aking mga magiging katrabaho.Ngunit tila isang baldeng malamig na tubig ang sumalubong sa akin pagdating ko sa opisina.Mula sa unang hakbang ko pa lang sa loob ng studio, ramdam ko na agad ang mga kakaibang tingin ng mga katrabaho ko. May halong pagtataka at pagsusuri sa kanilang mga mata, ngunit higit sa lahat, malamig at malayo ang kanilang pakikitungo.Sa pagpapakilala, halatang pinag-usapan na nila ito bago ako dumating. Walang sinuman ang nagpakita ng tunay na interes. Isang maliit na tang
Dahil sa pagkakabit sa akin sa pamilya Sanmiego, marami ang nagdududa sa akin. Ngunit ako mismo ay isa ring biktima.Pagkatapos ng panglabing-anim kong pagkatalo sa paghahanap ng trabaho, mabigat ang bawat hakbang ko sa kalsada. Nagsimula akong magduda sa sarili ko. Baka nga wala akong silbi. Wala na ba akong pag-asang makalaya sa gapos ng tadhana? Habang papalapit ako sa puntong susuko na lang at hayaan ang kapalarang kontrolin ang buhay ko, bigla kong narinig ang tunog ng cellphone ko."Hello, kami po ang VP Design Studio. Si Ms. Sunshine Caparal po ba ito?"Napahinto ako sa paglalakad. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. VP Design Studio? Hindi ba't isa ito sa nangungunang studio sa industriya ng interior design? Bakit nila ako tinawagan?"Opo!" sagot ko agad. "Ano po ang dahilan ng tawag ninyo?""Nabalitaan po namin na naghahanap kayo ng trabaho. Maaari po ba kayong pumunta sa aming studio upang pag-usapan ito?"Nagningning ang mata ko sa pag-asa. Parang liwanag sa madilim na ga