Matapos mag-usap nila Daddy at Benedict ay hindi din ito nagtagal pagkatapod ng hapunan. Agad siyang tumayo at naglakad paalis nang sitahin ako ni Daddy. "Pakihatid na lang siya sa labas Shine."
Tumango naman ako at sumabay kay Benedict. Napangiti naman ako nang hindi si Cheska ang isinama nila. Kinabahan naman ako habang nakayukong nasa tabi niya. Hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa sinturon ni Benedict. Natatawa na lang ako dahil sa simpleng kilos niya natu-turn on ako. Kaya naman iniwas ko ang tingin ko sa kaniya. Bumuntong hininga na lang ako. Nang makarating sa labas ng mansyon ay agad na dumating ang driver niya. Lumabas ito at pinagbuksan si Benedict bago bumalik sa driver seat. "Mag-iingat ka." Sinadya kong lambingan ang boses ko para hindi halata ang kaba at pagkabahala ko. Ngumiti ako ng mapait. Alam ko namang wala akong epekto sa kaniya, harap-harapan niya din akong tinanggihan. Nakaramdam na naman ako ng inis. Pagkatapos niyang magpakasasa sa katawang lupa ko, iniwan niya na lang ako bigla. Hindi ko alam kung anong iniisip niya tungkol sa akin. Sino nga bang matinong babae ang malapit ng ikasal tapos inaakit pa ang ibang lalaki, higit pa doon ay kapatid pa niyo. Tahimik siyang pumasok sa kotse. Hindi nagpakita ng emosyon kaya naman naisipan ko ng tumalikod. Ang dalang talaga niyang magsalita kahit kanino. Hindi pa ako nakakahakbang nang maramdaman ko ang mabilis niyang paghawak sa kamay ko at hinatak ako papasok sa loob ng kotse. Dahil petite akong babae ay mabilis lang sa kaniya ang mahatak ako. Dahil nakasakay na siya sa kotse ng hatakin ako ay napakandong ako sa mga hita niya habang niyayakap niya ako. Hindi pa ako nakakareak ng bigla niya akong hinalikan. Ang init at mapusok ng mga halik na ginawa niya, hindi ko magawang pumalag kaya nag-response na lang ako. Nang ilang sandali pa man ay napaungol ako dahil sa kawalan ng hininga. "Hmmmm...." Pinipilit kong kumala sa bisig niya. Mabuti na lang at lumuwag ang hawak niya sa akin kaya naman mabilis akong umupo sa tabi niya at umalis sa kaniyang kandungan. Pinilit kong pinapanatili ang aking composure habang may bahagyang galit sa kanyang mga mata. "Benedict, hindi ka ba sumusobra sa ginagawa mo?" aniya ko, binibigyang-diin ang kanyang pangalan. Isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa mukha ng lalaking nasa harapan ko. "Bakit, ano ba ang ginawa mo sa ilalim ng hapag-kainan? Kung hindi ako nagkakamali, ikaw ang unang nang-akit sa akin." Napakurap ako, pilit nagpapakita ng inosenteng ekspresyon. "Ha? Hindi ah. May gusto lang sana akong sabihin sa’yo, kaso hindi maganda kung doon ko pa sinabi. Wala akong ibang iniisip… Hindi ko inaasahan na iba pala ang interpretasyon mo sa ginawa ko." Pagdadahilan ko sa kaniya. Nakita kong hindi siya naniwala dahil sa pagngisi niya. Kita ang inis at galit na kasama no'n. "Ano ang gusto mong sabihin?" Sunod na tanong nito. "Gusto kong bumili ng contraceptives. Pero habang nasa pharmacy ako ay nagkasubong kami ni Sherwin. Natakot akong malaman niya kaya hindi nakabili. Iyon lang." Inis kong sabi kay Benedict. Pero hindi ako nakakuha ng magandang sagot mula sa kaniya. Kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Alam kong hindi mo ako gusto. Ang nangyari sa ating dalawa ay pawang kagagawan ko. Kaya sigurado akong hindi mo aakuhin ang responsibilidad mo kapag nagkataon. Kaya ayoko sanang mag-alala ka pa kaya i need that pills as soon as possible. Wal akong mautusan kaya pwede bang bilhan mo ako?" Matalim akong tiningnan ni Benedict. Saka niya inutusan ang kaniyang driver na mag-drive papunta sa malapit na pharmacy. Umandar ang kotse nang makarating sa pharmacy, ang driver lang ang bumababa. Bumalik ito dal ang malaking paper bag. Inabot ito kay Benedict saka inabot sa akin. Nang tingnan ko, iba't ibang klase ng contraceptive pills, may branded mayroon namang wala. Mayroong pangmatagalan na effects at madalian lamang. Napakunot ang noo kong tiningnan si Benedict. Pwede na siya magbenta neto sa sobrang dami. "Anong ibig sabihin nito? Bakit sobrang dami?" Pero hindi ako nakarinig ng sagot mula sa kaniya. Kaya naman binagi ko ang atake ko. Lumapit ako, malambing ang tinig at may bahagyang panunukso. "Ang dami naman nito, paano ko ito magagamit lahat? O gusto mo bang inumin ko lahat ito?" Pinalalim ko ang boses, puno ng pang-aakit. "Adik ka na ba sa akin?" Tumingin lang sa akin si Benedict ng walang emosyon. Wala din akong narinig na sagot mula sa kaniya. May kinuha siya sa likod ng sasakyan at inabot sa akin. Isang bote ng tubig. Napangiwi na lang ako, hindi ko maitago ang pagkadismaya. Mukhang bato ang puso ng lalaking ito. Kapag ayaw niya, kahit anong pang-aakit sa kaniya hindi ako magtatagumpay. Binuksan ko ang gamot at ang bote ng tubig saka ininom ito. Hindi pa ako tapos uminom ng marinig ko ang utos niya sa kaniyang driver. "Antipolo rest house." Simpleng utos saka umandar ang sasakyan. Isa iyon sa mga pribado niyang rest house ni Benedict Sanmiego. Maraming babae ang naghangad na makapasok doon, ngunit wala pang sinumang nabigyan ng pagkakataon. Nanatili akong kalmado, ngunit may bahagyang tuwa sa kanyang puso ko nang maisip kong dadalhin niya ako doon. Bakit pakiramdam ko, hindi ako kayang bitawan nito. Ang saya saya ko dahil mukhang may pag-asa akong maging asawa nito. Pagpasok sa rest house, nagmadaling bumababa si Benedict. Hinila ako kasunod sa kaniya, nang makapasok sa sala agad niya akong sinulat sa sofa... Siniil ng halik ni Benedict ang Dibdib ko. Nakaharap ako sa kaniya pero patuloy pa din siya sa ginagawa niya. Tinutulak ko siya pero mas malakas siya at hindi ko magawang iangat ito. "Benedict! Ano ba, hindi pa ako nakakaligo ngayong maghapon. Amoy pawis pa ako." Mapanukso ang tingin ko sa kaniya, malambing ang aking titig para makumbinsi siya sa aking pang-aaakit. "Maliligo labv ako sandali, mabilis lang ito, promise. Hindi ako tatakas." Tumigil si Benedict at tinitigan ako ng masama. "Reason! Jusko sa iyo!" Hindi ko alam kung gaano kainit na ang nararamdaman ni Dominic. Tumayo siya at bigla akong binuhat. Hindi siya nagdalawang isip at dinala ako sa banyo. Napasigaw pa nga ako nang kaniyang inangat ng biglaan. "Ano ba Benedict! I can shower alone!"R| 18"I Know pero sinimulan mo ako e. Kanina pa ako nanggigil sa iyo!" Sabi niya sa akin at binuksan niya ang shower. Siniil niya ako ng halik na hindi ko naman iniwasan. Gumanti naman ako ng mapusok pa sa ginagawa niya. Mas umiinit ang pakiramdam namin habang ang tubig na lumalagaslas mula sa shower papunta sa aming katawan. Dahan-dahan niyang inalis ang basang damit sa katawan ko. Na-expose sa kaniya ang basang basa kong katawan, malaki ang hinaharap ko pero tama lang ito sa malaki niyang kamao. "Ang saraaaap nito! Ang lamboot! Paano mo napapanatili ang ganitong kagandang hinaharap." Papuri niya sa nakatayo kong suso. "Malamang! Hindi pa ako nanganganak! Kapag nagkaanak na ako saka magbabago ang itsura niya-aaaaaahh... Ang sarap sige paaa!' Liyad ko ng sinubukan niyang supsupin ang kanang suso ko. Wala akong nagawa kundi ang umungol sa sarap habang ang kamay naman niya ay gumagapang sa pambabae ko. Binitawan niya ang bewang ko para ilagay sa braso niya ang hita ko. Medyo umaan
R-18 WARNIIIING!!!!!Nasa likuran namin si Benedict habang si Cheska ay sumabay sa amin papasok ng hotel. Dumaan kami sa mahabang hallway bago nakarating sa event place. Maraming tao ang nandooon. Marami ang bumati sa amin lalo na kay Benedict. Hindi naman maipagkakaila ang tikas at kakaibang tindig ng magakapatid na ito. Samahan pa ni Cheska na kahig ang pangit ng mukha ay sexy naman ang katawan pero mas pangit ang ugali. Madaming binabati si Sherwin na bisita. Habang si Cheska naman ay nakikipag socialize din. Sobrang napagod ako maghapon kaya naman na-upo na lang ako sa isang tabi. Habang sumisimsim ng alak sa baso ay naramdaman ko na may nakatingin sa akin mula sa malayo. Nang mahanap ko ito ay nagsalubong ang aming mga mata. Si Benedict Lauranz Sanmiego! Masamang nakatitig sa akin na para bang kinakain ang buong pagkatao ko. Ang hallway na dinaanan namin kanina ay nandoon siya sa entrada, natayo habang may kausap. Pero hindi naka-focus sa kausap ang atensyon ni Benedict. Sin
Gusto ko lang naman humingi ng tulong, pero ang kapalit ay halos hindi ko na kayanin. Matapos ang hindi mabilang na p********k namin, pakiramdam ko ay tuluyan na akong guguho. Nakahiga ako sa kama, pinagmamasdan si Benedect habang lumalabas siya mula sa banyo. Walang emosyon ang kanyang mukha—tulad ng dati, malamig at walang pakialam. Isinuot niya ang kanyang bathrobe nang walang pagmamadali, saka niya ako tinapunan ng tingin. “Ano na naman ang gusto mo?” Kumurap ako nang inosente. “Wala.” Napangisi siya. “Talaga?” Bigla niyang hinapit ang pisngi ko gamit ang dalawang daliri, mahigpit na hinawakan na nag-iwan ng pulang marka. Pinakawalan niya rin agad ako, saka walang pakialam na kinuha ang kanyang relo at isinuot ito na parang wala lang nangyari. Pinanood ko siya at huminga nang malalim bago ako nagsalita sa mahinang tinig. “Pero ilang beses mo na akong nakuha. Matagal na akong iyo… Hindi ba dapat managot ka?” Nanatiling malamig ang kanyang titig, gaya ng unang beses niyang t
Nararamdaman kong nasisiyahan si Cheska sa pakiramdam na pinoprotektado siya ni Sherwin. Ginamit ko na ang taktikang ito nang maraming beses noon, at palaging nagiging epektibo. Pero halos suko na ako rito! Lalo na ngayon—may isang lalaking patuloy na nagpapaliyab ng damdamin ko! "Wala akong pakialam sa kung anong nangyayari sa inyong dalawa, basta huwag mo akong bastusin sa harapan ko." "Bastos? Aba, ang tapang mo na ngayon! Isipin mo ang gastusin sa pagpapagamot ng kapatid mo—saan mo kinukuha ang lakas ng loob para kausapin ako nang ganiyan?" "Gawin mo kung ano ang gusto mo!" Matapos kong sabihin iyon, ibinaba ko ang telepono, niyakap si Benedict sa leeg, at buong pananabik na idinikit ang aking mga labi sa Adam’s apple niya. Ngunit bigla niya akong itinulak palayo. Tumayo siya at nagsimulang isuot ang kanyang kamiseta. "Benedict!" Napangiwi ako sa inis. Bakit ba napakainitin ng ulo ng lalaking ito? Hinahabol niya ako kapag hindi ko siya gusto, pero kapag gusto
“Totoo ba ang tsismis?”“Karaniwan na ang ganitong bagay sa mayayamang pamilya...”“Tsk, tsk, magkapatid na babae na nag-aagawan sa iisang lalaki?”Para akong nagliyab sa inis habang pinakikinggan ang bulung-bulungan sa paligid. Pakiramdam ko, ako ang ginagawang clown na pinagtatawanan ng lahat. Ngunit bago pa ako tuluyang lamunin ng kahihiyan, may ginawa si Benedict.Sa isang napakakalmadong kilos, binili niya ang isang napakamahal na kuwintas at opisyal na inanunsyo, sa pangalan ng pamilya Sanmiego, na ibibigay niya ito sa kanyang magiging asawa—ako.Nagulat ang lahat sa sinabi niya. Mabilis na napuno ng sorpresa at inggit ang mga mata ng mga tao habang nakatingin sila sa akin. Ngunit higit sa lahat, mas lalong tumindi ang interes nila sa kumplikadong relasyon ng pamilya SanmiegoLumingon ako kay Benedict, hindi sigurado kung ano ang dapat kong maramdaman. Ginawa ba niya ito dahil naaawa siya sa akin? O gusto lang niyang protektahan ang pangalan ng pamilya Sanmiego upang hindi sila
Sherwin’s Point of ViewGalit na galit ako kay Sunshine, pero nang makita ko ang ngiti niyang iyon, bigla akong natigilan.Parang may magnet na humila sa paningin ko, hindi ko na matanggal ang mata ko sa kanya. Kung si Cheska ay parang isang maputing epiphyllum na mabango at marupok, si Sunshine ngayon ay isang pulang rosas—mainit, matapang, at kaakit-akit.Dati, akala ko ang boring at luma ng dating niya. Hindi ko akalain na ang isang simpleng ngiti niya lang pala ay kayang magpabago ng lahat.Nagulat ako, pero hindi ko pa natutunan kung paano iproseso ang nararamdaman ko, nang biglang naputol ang iniisip ko dahil kay Cheska."Sherwin, sorry. Napahiya kita kanina. Pasensya na talaga..." Tanggal niya sa bracelet, mukhang maiiyak na siya. "Dapat naman talaga sa kanya ito. Ako lang naman ang umasang akin ito."Hindi ko na siya pinansin. Tumingin ako kay Sunshine, sabay kunot noo. "Ang tanda mo na, hindi mo ba kayang magparaya sa kapatid mo?"Ngumiti lang siya kay Cheska, pero may halong
Pagbalik ko sa aking silid, hindi ko na kinaya ang bigat sa aking puso. Ang sakit, ang frustration—napakahirap dalhin. Bumagsak ako sa kama, ibinaon ang mukha sa unan, pilit pinipigilan ang emosyon na bumabaha sa loob ko.Nanginig ang aking balikat habang tahimik akong humikbi. Hindi ko alam kung gaano ako katagal na ganoon, pero sa kalaunan, pinilit kong iangat ang aking ulo. Namamaga ang aking mga mata, mahapdi mula sa pagluha, at ramdam ko pa rin ang basa sa aking pisngi.Ngunit pilit akong ngumiti—mahina, mapait—at bumulong sa sarili, "Ayos lang..."Palagi ko itong ginagawa, ang i-comfort ang sarili ko dahil no one did it for me. Wala akong ibang kakampi kundi ang sarili ko lang. Iiyak lang ako sandali tapos magiging ayos na din ang lahat.Dahan-dahan kong kinuha ang aking cellphone, nanginginig ang aking mga daliri habang hinanap ang contact ni Benedict. Pinindot ko ang keyboard at nagtipa ng mensahe:[Salamat sa gabi na ito. Ibabalik ko sa'yo ang kwintas.]Mabilis siyang sumagot
Madaling araw pa lang nang, nagising ako tulad ng dati. Pagkatapos maghilamos, nagsimula akong maghanda ng prutas at sabaw ng baboy para bisitahin ang aking kapatid na si Tim sa ospital. Abala ako sa kusina, at bawat galaw ay puno ng pag-aalala at pagmamahal para sa aking kapatid.Habang abala ako, napansin ko si Cheska na nakatayo sa pinto ng kusina, tahimik na pinagmamasdan ako. Naka-ngiti siya, ngunit may kakaibang pakiramdam sa paraan ng kanyang pagtayo, kaya't hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Nagpatuloy ako sa aking ginagawa, ayokong makipag-ugnayan, pero siya'y tahimik na nagmamasid, para bang may kasiyahan sa pagtingin sa akin na abala. Kahit naba-bother ako hinayaan ko na lang siya.Nang tumingin ako at nakita siya, muntik ko nang matapon ang sabaw sa takot."Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nakatayo lang diyan nang walang sinasabi?" tanong ko, at ang boses ko'y medyo matalim.Ngumiti siya ng maliwanag at sumagot, "Ang iyong kapatid ang may sakit." Ang mga salita niya ay
Simula noong araw na iyon, ipinagbawal ako ng aking ama na lumabas nang malaya.Hindi nagtagal bago natuklasan ni Sherwin ang tangka kong magsampa ng reklamo. Tila natuwa pa siya nang malaman ito at dali-daling nagpunta sa aming bahay. Ngunit nang dumating siya, nakita niya akong nakakulong sa bahay, walang magawa. Isang mapanuyang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi.“Hinding-hindi mo matanggap na may iba akong babae , hindi ba?”Bilang mahusay na artista, agad na nagpatay-malisya si Cheska. Lumingon siya sa akin na may kunwaring pag-aalala. “Ate, masama ba ang pakiramdam mo? Pwede mo namang sabihin sa akin.”Napailing ako sa eksenang nagaganap. “Alam mo ba kung ano ang ginagawa niya sa likod mo? At naawa ka pa rin sa kanya.”Tiningnan ko silang dalawa, nagtatanghal sa harapan ko, at hindi ko napigilang mapangiti ng mapait. “Hindi niyo na talaga ako niloloko, ano?”Kumisap si Cheska, ipinapakita ang kanyang pekeng kawalang-malay. “Ate, huwag ka namang ganyan…”“Okay lang, Cheska,” saba
Simula noong araw na iyon, ipinagbawal ako ng aking ama na lumabas nang malaya.Hindi nagtagal bago natuklasan ni Sherwin ang tangka kong magsampa ng reklamo. Tila natuwa pa siya nang malaman ito at dali-daling nagpunta sa aming bahay. Ngunit nang dumating siya, nakita niya akong nakakulong sa bahay, walang magawa. Isang mapanuyang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi.“Hinding-hindi mo matanggap na may iba akong babae , hindi ba?”Bilang mahusay na artista, agad na nagpatay-malisya si Cheska. Lumingon siya sa akin na may kunwaring pag-aalala. “Ate, masama ba ang pakiramdam mo? Pwede mo namang sabihin sa akin.”Napailing ako sa eksenang nagaganap. “Alam mo ba kung ano ang ginagawa niya sa likod mo? At naawa ka pa rin sa kanya.”Tiningnan ko silang dalawa, nagtatanghal sa harapan ko, at hindi ko napigilang mapangiti ng mapait. “Hindi niyo na talaga ako niloloko, ano?”Kumisap si Cheska, ipinapakita ang kanyang pekeng kawalang-malay. “Ate, huwag ka namang ganyan…”“Okay lang, Cheska,” saba
Third Person’s Point of ViewInaasahan na ng ama ni Sunshine ang paglapit niya."Hmph! Pinilit mong lumaban sa iyong ama. Ngayon, alam mo na kung ano ang mangyayari sa iyo, hindi ba?"Pumikit si Sunshine, hindi na nagsalita, at parang lumubog ang kanyang puso sa kailaliman ng dagat.Samantala, dumating si Benedict sa lumang bahay ng pamilya Sanmiego.Matatagpuan ito sa silangang bahagi ng lungsod—isang maringal at tradisyunal na courtyard na may awra ng kapangyarihan at kaseryosohan, isang lugar na maaaring magbigay ng takot sa sinuman.Dahan-dahang huminto ang sasakyan ni Benedict sa harap ng lumang bahay. Agad lumapit ang mayordomo upang buksan ang pinto.Pagkababa niya, inayos niya ang butones ng kanyang suit at naglakad papasok na may matikas at matatag na tindig, dumiretso sa silid-aklatan ng kanyang ama, si BernardSi Bernard ay nakaupo sa likod ng kanyang mesa, abala sa pagsusuri ng isang mahalagang dokumento na may kaugnayan sa kinabukasan ng kanilang negosyo.Nang marinig ang
Alam ko na ang sagot sa tanong na ito, pero hindi ko pa rin napigilan ang sarili kong itanong ito kay Daddy.Siguro umaasa akong, kahit papaano, kahit kasinungalingan lang, may maririnig akong mabuting salita mula sa kanya.Pero sa halip, nakita ko kung paano dumilim ang mukha niya. Ang mga kilay niya ay kumunot, at nang bumuka ang kanyang bibig, malamig ang kanyang tinig."Ito ang napagpasyahan ng pamilya. Hindi mo maaaring gawin ang gusto mo. Inalam ko na rin—hindi ko alam kung saan mo nakuha ang perang ipinambayad mo sa operasyon ng batang iyon, pero ang gastusin sa pagpapagaling niya ay hindi biro. Hangga’t susunod ka, ako na ang sasagot sa natitirang bayarin."Bigla akong napangiti—isang mapait na ngiti.Tama nga ang hinala ko.Ganito lang ba palagi? Walang pagmamahal, kundi puro pakinabang lang sa isa’t isa?Sa isang tabi, nakita kong tahimik na nakikinig si Cheska sa usapan namin ng ama ko. Nang marinig niyang gusto nitong ituloy ang kasal, biglang nagbago ang kanyang ekspresyo
Naging mas madilim ang tingin niya. Pero hindi siya tumigil sa pagtatanong. “Kailan nangyari ang aksidente?” Nanlamig ang kamay ko. Sinubukan kong balikan ang alaala, pero parang may harang sa isip ko. Labo-labo lang ang naaalala ko. Umiling ako. “Hindi ko maalala nang eksakto. Matagal na ‘yon... siguro hindi na rin importante.” Napansin ko ang bahagyang pag-igting ng panga niya. Parang may namuong galit sa loob niya. Hindi ko alam kung ilang beses ko siyang sinabihan na tama na. Pero sa huli, tinulugan ko na lang siya sa pagod. Kinabukasan, matapos ang malakas na ulan kagabi, sumikat ang araw nang maliwanag. Nagising ako sa tunog ng cellphone ko. Si Michelle ang tumatawag. Halos hindi naman kami nag-uusap sa bahay kaya nagtaka ako. Sa kabilang linya, narinig ko ang malamig at tila peke niyang boses. “Shine, umuwi ka na. Pag-usapan natin ‘yung nangyari kahapon. Hindi puwedeng ganito na lang tayo palagi.” Hawak-hawak ko ang cellphone, saglit akong hindi nakapagsalita. Siguro
Pagkapasok ko sa banyo, agad kong binuksan ang gripo. Kailangan kong mag-relax kahit sandali. Pero bago ko pa man matanggal ang damit ko, biglang bumukas ang pinto mula sa labas!Napakurap ako sa gulat at agad na tinakpan ang dibdib kAt doon, pumasok si Benedict na may bahagyang ngiti sa kanyang mukha. Para bang wala siyang nakikitang mali sa ginagawa niya. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa bago mapanuksong nagsalita, "Ano ang iniisip mo? Para bang ngayon mo lang ako nakita."Tila ba pag-aari niya ang lugar, dumiretso siya sa bathtub at humiga roon na parang isang hari, ipinatong ang mga kamay sa gilid, saka tumingin sa akin. "Bilisan mo at tulungan mo akong maligo."Napanganga ako sa gulat. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko."Seryoso ka ba? Hindi ka talaga tao!" Napalakas ang boses ko, pero hindi ko na napigilan ang sarili ko.Mabilis na naningkit ang mga mata niya, at may bahagyang panganib sa kanyang titig. "Ganyan ka ba makipag-usap sa tagapagligtas mo? Sa taong sumusup
Nanlaki ang mga mata ko at nagpilit magpaliwanag, ngunit walang sinuman ang gustong makinig.Sabay-sabay silang nagsalita, at parang mga bala ng kanyon ang masasakit na salita na sumabog sa akin. Hindi ko na marinig ang sarili kong paghinga—masyado silang maingay, masyadong mapanghusga."Kasuka-suka! Lahat, tingnan n'yo ang tunay niyang mukha!""Salamat sa mga nag-like sa live stream!"Live stream?Ibig bang sabihin, hindi lang nila ako pinapahiya sa harap ng mga tao rito, kundi pati na rin sa harap ng libo-libong manonood online?Mabilis kong tinakpan ang aking mukha, nanginginig sa takot. Ngunit hindi nila ako pinabayaan—hinila nila pababa ang aking mga kamay, tila sabik na ipakita sa lahat ang pagkapahiya ko."Tingnan n’yo! Ang babaeng ito ay may kasalanan!"Isang galit na boses ang umalingawngaw sa kwarto."Ano ba ang ginagawa ninyo?! Nasa emergency room kayo! May pasyenteng ginagamot dito!"Pero kahit sigaw niya, natabunan lang ng ingay ng mga tao. Wala siyang laban sa kaguluhang
Mabilis na lumapit si Daddy kay Cheska saka ito niyakap. “Cheska.. Huminahon ka, magdahan dahan ka muna. Huwag ka munang magalit. Makakahanap tayo ng Solusyon tungkol dito.” Ilang sandali lang ay lumapit din ang nanay ni Cheska sa kaniya na sobra ang pag-aalala. “Cheska, huwag mong saktan ang sarili mo. Hindi ito katapusan ng mundo. Nandito pa rin kami, ang iyong mga magulang.”Pinalibutan nila si Cheska na parang mga bituin sa paligid ng buwan, marahang binibigyang-lakas ang kanyang loob. Wari bang wala nang ibang mahalaga—walang sirang kwarto, walang nagkalat na gamit—tanging si Cheska lang ang kayamanan sa kanilang mga puso.Agad akong umuwi matapos ang mahabang araw ng engagement party. Tinapos ko ang mga kailangan doon. Habang papalapit ako sa pintuan ng aking silid, natigilan ako sa aking nakita. Isang kalat na kalat at wasak na kwarto—parang isang timba ng malamig na tubig ang ibinuhos sa akin. Nanlaki ang aking mga mata, hindi makapaniwala sa gulo sa loob.Mga basag na gami
“Dahil sa nangyari, kinakailangan namin itong kanselahin. Isa itong malaking kahihiyan sa pamilya namin.” Matigas na sabi ni Benedict, at masamang tiningnan si Sherwin. Narinig ng lahat ang sinabi ni Benedict.Nanatili akong nakatayo sa gilid ni Benedict. Nakita ko si Daddy na nagmamadaling sumingit sa gitna ng nakapalibot na tao. Ngumiti si Daddy kay Benedict pero hindi matatago ang ppagkataranta, at pag-aalala sa boses nito. “Mr. Benedict Sanmiego, hindi pa natin alam ang totoo. Hindi tayo sigurado kung totoo ang napanuod ng lahat o gawa gawa lamang iyan. Baka pwede muna nating pag-usapa, imbistigahan, at ayusin ang lahat ng ito. Isa lang itong malaking hindi pagkakaintindihan.” Pagdadahilan ni Daddy.Napangiti na lang ako ng mapait. Lahat talaga gagawin nito upang hindi maapektuhan ang kaniyang negosyo, at posisyon sa lipunan, lalo na sa business industry.Muling nagsimula ang bulong-bulungan sa paligid namin.“Baka nga minani-pulate lang ang Video.”“Baka nga tama si Cheska. Kasal