Isa lang ang dahilan ni Karina sa pagbabalik sa Cerro Roca— ang bawiin ang asawa mula kay Elizabeth Asturia na may malaking pagkakautang sa kaniya. Gagawin niya ang lahat kesehodang gamitin ang sariling katawan para muling mabighani si Cholo Gastrell at mapaibig ito. But unfortunately, Cholo doesn't want to do anything with her anymore. He insulted and pushed her away but she never wavered for she has all the right to claim him as hers with the marriage certificate in her keeping and the wedding band in her finger. Pero ang akala niyang madaling gawin ay nabasag nang malaman niyang ikakasal na pala ang dalawa. Nonetheless, Karina will deliver her promise. Mrs. Gastrell will make sure that by hook or by crook, she'll get her husband back.
View MoreThe sound of my five-inch Valentino shoes echoed through the empty halls of the topmost floor of the biggest and most renowned ship building company in the whole of Southeast Asia.
My flowing sheen-length black dress clung to my body like it's my second skin as I sauntered across the long hallway.
Dinala ko sa bibig ang bote ng beer at nilagok. Nilaro ko rin sa kamay ang hawak na high end na Sony camera saka inilabas ang blade mula sa dalang Gucci handbag.
Marahas na pinaraanan ko ng saksak ang bawat mamahaling painting na nakasabit sa dingding.
"Ooop, one million pesos gone." Tinakpan ko pa ang bibig na parang nabigla ako sa ginawa. "You're so bad, Karina. So, so bad!" Tumawa ako na parang baliw habang pinagmamasdan ang mga gutay-gutay na mga paintings.
"Nah, they're just a speck on his bank account. A mote on a giant's eye."
Rumampa ako papunta sa pinakadulong bahagi ng pasilyo kung saan naroroon ang nag-iisang pinto sa floor na ito.
"Cholo Gastrell," basa ko sa gold-plated na pangalan na nakalagay sa labas nang nakapinid na pinto. I smirked at myself and traced the letters of his name.
"Ahhh!" I loudly moaned. "Ano ba. Pangalan mo pa lang, para na akong nilalabasan."
I turned the knob and pushed the door open. Agad na tumayo ang babaeng sekretarya nito sa mesa at binigyan ako ng pormal na ngiti.
"Good afternoon, ma'am. Mr. Gastrell is currently unavailable for any appointment. Please leave your name and number so I could arrange you a schedule." Bumaba ang tingin nito sa beer na hawak ko at dumaan ang discomfort sa kontodo foundation na mukha nito.
I looked at my precious piece of heaven which has been my savior from all the gunks of life and felt bad because the woman is looking down at it. Well, she must have been underappreciated most of her lives because she can't even respect the right and dignity of my baby.
Nakaliyad ang dibdib na naupo ako sa bakanteng silya sa harap ng desk nito. Maingat na s******p ako sa lata ng alak at inilagay ito sa ibabaw ng mga nakasalansan na papeles sa mesa. Nabasa ang plastic folder pero hindi ako tuminag. Isinunod ko ang camera at handbag. Nang wala nang hawak na maaaring makasagabal sa kamay ko ay inalis ko ang sunglasses sa mukha. It revealed my black eye contacts, smoky black eye shadow and overly black eyeliner. Nanlaki ang mga mata ng babae sa takot at nakita kong aabutin na nito ang telepono sa mesa.
"If I were you, I wouldn't do that. Masama akong mainis..." I searched for her name on her desk. There was none. I'm too tired to ask for her name so I just shrugged it off. "...nameless boring girl." Inilabas ko ang isang lukot na papel sa bag at itinaas ang panggitnang daliri dito.
Mas lalong namula ang kanina pa namumulang mukha nito. I moved my raised finger and beckoned her to come closer.
"Lapit pa. You have to read it so that the next time I come here, you know what to do. Come on."
"O-okay ma'am." Bahagya itong dumukwang sa mesa at binasa ang nasa papel. Namutla ang babae habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa akin at sa lukot na papel.
"Oh, nakalimutan ko. How thoughtless of me. Wait." Kinuha ko ang ID sa bag at inilapag katabi ng papel.
Nagkulay-suka na ang mukha ng babae sa napagtanto nito. Naaaliw na hinablot ko ang mga gamit at ibinalik sa bag. Napahalakhak ako sa nakikitang istura nito.
"So? Saan na ang boss mo? Nasa loob pa siya di ba?"
Tumayo ako at naglakad papunta sa isa pang pinto.
Pero bago ko pa mapihit ang pinto ay humarang na sa akin ang walang pangalan na babae. "Ma'am! Please. Mr. Gastrell is really not around. B-bumalik na lang po kayo sa sa susunod na araw. I'm begging you, ma'am please. Masisitante po ako."
Agad na sumigid ang init ng ulo ko. I breathed heavily to keep my composure. Kapag ganitong nagagalit ako ay hindi ko na nakokontrol ang mga ginagawa. I can't make a scandal here because I'll be witnessing that later only if this girl stops blocking my way.
"Tabi," malamig na saad ko rito. "Kung mahal mo pa ang trabaho mo, tumabi ka. Patience is not in my mantra so you better be out of my way after three seconds. One, two."
The girl with her head down slowly took steps sideward.
I lift my head in victory. "Good. Gusto ko ang mga taong tulad mo. Marunong kang lumugar."
Binuksan ko ang pinto at itinulak ito. The cool tones of the vast main office greeted me. Inilibot ko ang tingin sa paligid. Wala ang taong hinahanap ko sa likod ng mesa. Isinarado ko ang pinto at humakbang papasok sa magarang opisina. Lumulubog ang paa ko sa napakakapal na carpet sa sahig.
I quickly scanned the area. May mga lounge chairs sa harapan ng malaking mahogany desk kung saan naiwan pang nakabukas ang isang laptop. On the floor are shoes, socks, stockings, and a packet of condoms.
Tumigas ang anyo ko sa nakita at inubos ang natitirang likido sa lata.
"Nasaan kaya kayo mga higad," tiim na saad ko sa sarili, mahinang-mahina lang para hindi mabulabog ang mga pusa sa paglalaro.
Naglakad ako papunta sa isang malaking book shelf sa gawing kanan ng opisina. Pinakiramdaman ko ang paligid para sa posibleng marinig na anumang ingay.
"Yeah...." halinghing ng isang boses. Natigilan ako. Hinanap ko ang pinagmumulan ng boses pero pader na ang likod ng bookshelf.
Bumaba ako sa sahig at sinuyod ng kamay ang book cabinet. Nagdiwang ang kalooban ko nang may siwang akong nakapa sa gitna ng shelf na hindi masyadong naisara nang maayos.
"You're a really sneaky man, Cholo."
Dahan-dahan kong hinila ang maliit na knob na nakapa ko na ngayon ay nalaman kong isang sikretong pintuan pala.
And there, in the broad daylight, are the two people basking in the glory of unfaithfulness.
Nakaluhod ang isang babae sa sahig habang binibigyan nito ng blowjob ang nakaupong si Cholo na nakapikit at hawak sa buhok ang babae. The two were in their complete birthday suits.
I rolled my eyes when the girl played with Cholo's balls.
"This girl knows what she's doing. Keep it up until I get what I came here for."
Kinuha ko ang camera at ini-on ang video recorder. Ipinosisyon ko ito sa anggulo kung saan kitang-kita ang mukha ng dalawa.
Ngumiti ako. "Perfect. Now give me some show I won't forget in my entire life because time's ticking for the both of you. I'll give you something to look forward to in the nearest future."
Lumuhod ako sa sahig at pinanood ang dalawa.
"Yeah, girl! That's right. Nice. You're doing it right. He likes to be sucked hard as if you're consuming all his liquid. Oh no, he doesn't like to be dominated. See? Told ya."
Sinimot ko ang natitirang alak sa bote habang binibidyuhan ang dalawa. Namumuwalan na ang bibig ng babae sa ginagawang trabaho. The man's got a big and long dick even when it's not in its aroused state so it's understandable that she is having a very hard time taking it all in.
When they can't help anymore, Cholo urged the girl to ride him. Hinalikan muna nito ang babae bago nito ito tinulungang pumusisyon sa ibabaw nito. Seconds later, their loud moans filled my ears.
"Go lang. Magpakasaya lang kayong dalawa. Moan all you want. Scream each other's name for all I care. Lakasan niyo pa ang volume. I'll make sure kung anong lakas niyong umungol dito sa video ay ganoon din kalakas ang maririnig ng mga tao sa buong mundo. When I released this in the perfect time, tingnan ko lang kung makakaya niyo ang hiya at insultong matatanggap niyo."
They stopped moving and were now just petting so I stopped the recording. Hindi ko muna isinarado pabalik ang lagusan. Nagawa ko pa silang titigan. They look so perfect together that it hurts me to see this scene. The woman mouthed I love you to Cholo and then he kissed her.
"You're not capable of love, Cholo. That's what I thought back then. So bakit ka nagbabago ngayon? If only you had given me a scrap of that love, wala sana ako ngayon dito. Hindi na sana ako babalik pa para kunin ka. If only you had been considerate enough."
No one's going to be happy while I'm suffering in the dark.
Nagngingitngit pa rin ang kaloobang isinara ko ang pinto. Ibinalik ko rin sa dating ayos ang mga libro na nagulo. I stood up, gathered my things, and walked out of the office.
Nakaabang sa labas ng pintuan ang sekretaryang tinakasan ng kulay ang mukha. Nginitian ko siya.
"You're right. Wala nga sa loob si Cholo. My bad for still persisting. I'm sorry for doubting your honesty, nameless girl."
"I-it's okay, ma'am." Nagyuko ito ng ulo at itinago ang panginginig ng kamay nito sa likuran.
Isinuot ko ang shades at pinaraanan ng kamay ang hanggang bewang na tuwid na tuwid na buhok.
"What's your name?" I asked her while inspecting myself through a compact mirror.
"Caitlin, ma'am. My name is Caitlin."
Ipinasok ko sa bag ang salamin at naglakad papunta sa nakayuko pa ring babae.
"Eyes up," I commanded her who immediately looked up. "Caitlin, I want you to hear me and understand. Wala ako rito ngayon. Wala kang nakitang magandang babae na nagpumilit na pumasok sa office ng boss mo. You did not try to stop me and I didn't force my way in. In short, this conversation never happened and I never existed, understand? Hindi mo ako kilala at never mo pa akong nakita, okay? Okay?"
Saglit na hindi nito alam ang isasagot kaya inunahan ko na siya. "Walang matatanggalan ng trabaho kung walang magsasalita. As simple as that. My business here doesn't concern you so why should you concern yourself? Hindi ka madadamay kung hindi mo ako ilalaglag."
Mukhang nakumbinsi ko naman ito dahil mahina itong tumango sa akin. I smiled.
"Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo. Aalis na ako, ha. Keep working diligently and honestly. Aja!"
Tumatawang kumaway ako sa pobreng empleyedo bago lumabas ng pinto. Ngumisi ako nang makita ang mga sinirang painting. It is beyond recognizable anymore.
"Ewan ko na lang kung kaya mo pa ring ignorahin ang presensiya ko, my beloved Cholo."
Pasipul-sipol na sumakay ako sa elevator. Napatingin ako sa kamay na hawak pa rin ang walang laman na lata. I should have thrown it in a trash can inside his office.
Bumukas ang pintuan at pumasok ang isang matangkad na lalaking naka-suit. He smiled at me and I returned the courtesy.
Sumandal ito sa glass wall at harap-harapan akong tinitigan. My lips formed into a line. Ang pinakaayaw ko sa mga tao ay iyong ipinangangalandakan sa iba na makapangyarihan sila just like this man beside me who thinks he can have any girl basta ba bigyan lang niya ito nang malagkit na tingin.
May kinuha ito sa bulsa. It was a calling card. He stepped forward and put it on the space of the strap of my bag.
Kinuha ko ito at binasa. Kent Selis. VP for Operations. Sarkastikong nginitian ito.
"Can I have your name?" he arrogantly said and held out his hand.
I stared at his handsome face. He looks and sounds intelligent but why can't he sense that his demeanor is irritating?
Inabot ko ang nakalahad na kamay nito at sinuklian ng mapang-uyam na ngiti ang malisyoso nitong paghagod sa kabuuan ko.
"I'm Karina Gastrell but I prefer to be called Mrs. Gastrell. Next time you try to hit on someone, make sure she's not married or committed. You may never know if she is kind enough to let this thing pass or a reincarnation of evil who is very loved by her husband. And before I forget, here, throw these away for me."
Kinuha ko ang kamay nito at inilagay ang card nito at ang latang hawak ko kanina.
"They are both garbage anyway. Nice to meet you, Kent." Diniinan ko ang huling salita na sinabi.
Bumukas ang pinto ng elevator at lumabas ako. Iniwan ko ang shocked na lalaking nakatayo pa rin hawak ang mga basurang ibinigay ko.
Para kay Cholo Gastrell,Walang kasiguraduhan kung mapapasakamay o mababasa mo pa ito Cholo pero nagbabakasakali lang ako tutal ito na ang huling bagay na makukuha mo mula sa akin.Pasensiya ka na dahil hindi ako nakapagpaalam sa iyo. Please 'wag mong isipin na iniwan kita. Oo, aaminin ko na pinag-isipan ko noong una pero binawi ko agad kasi hindi ko pala kayang iwan ka. Naipit lang ako. Wala akong magawa. Isang hamak na babae lang ako. Kayang-kaya nila akong tirisin, hamakin, at pahirapan.Siguro may ideya ka na na may damdamin na ako para sa iyo. Alam ko naman kasing hindi ako magaling magtago ng nararamdaman ko. Minahal kita, Cholo. Sana maniwala ka at tanggapin ang pag-ibig ko kahit isang segundo lang. Wala man akong ibang pwedeng pagkomparahan ng damdamin ko pero alam ko sa sarili ko na mahal kita. Mahal na mahal kahit tuluyan mo na akong inabandona, kahit hindi mo ako pinagkaabalahan pang bigyan ng isang sulyap na para bang ang isang tulad ko ay hindi karapat-dapat na makausap ka
The sound of my six-inch Chanel stiletto echoed through the busting halls of the topmost floor of the biggest and most renowned ship building company in the whole of Asia. My black crossover halter bodycon dress clung to my body like it's my second skin as I sauntered across the long hallway. Pinaraan ko sa maikling buhok ang mga daliri at impressed na tinitigan ang bagong renovated na lugar. Tumigil ako sa harapan ng isang portrait at hindi napigil ang paghanga."Wow. I never thought I could look this good in a painting," I exclaimed when I took a closer look at it.Before me is a magnificently made painting of myself dressed in a black gown. My hair is in a loose and I had that wicked mysterious look in my eyes while looking at the apperture. The painter perfectly captured my lost self some years ago.Dahan-dahan akong pumihit para tingnan ang isa pang portrait na nasa kabilang bahagi ng hallway.Kumurap ako nang makailang beses at parang natunaw ang puso ko sa nakita. Matamis ang
I took a lot of air before I entered the mausoleum inside the private cemetery of the Alcantaras. My hand is full of flowers, of all sorts of chocolates, and toys for my son.My son. My dead son.The word brings so much pain in my heart.Pagpasok ko ay agad na bumati sa akin ang mga nakangiting mukha ni Errol na nasa mga dambuhalang frames na nakakabit sa bawat sulok. It felt like I'm looking at my childhood photos. It's his picture during his baptismal, his first birthday, and when he was I think a few days old. He's so small there... so fragile and so tiny.I stood there in the middle too overwhelmed by the feeling of love, sadness, and regret. Nanginig ang mga kamay ko at nabitawan ang mga hawak. Para ring nawalan ng lakas ang mga tuhod ko. Huminga ako nang malalim at isa-isang pinulot ang mga nasa sahig at inialay sa paanan ng altar kung saan naghihintay ang nakangiting mukha ni Errol. Umapaw na sa dami kaya inilapag ko na lang sa baba ang mga natitirang laruan at pagkain.With
It was raining hard outside. The droplets of the pouring rain created a nice soundless effect on my closed window. Tumayo ako at binuksan ang bintana at hinayaang pumasok ang lamig sa silid. Kanina pa dapat kami nakaalis pero kinailangan naming kanselahin ng ilang oras ang byahe dahil sumama ang panahon. Bumalik ako sa pamamaluktot sa kama at tumitig sa unos sa labas. Kahapon pa ako nakauwi dito sa mansiyon ng kapatid sa Monte Vega. Kahapon ko pa tuluyang tinapos ang paghihiganti na ilang taon ko ring pinaghandaan.Yesterday Zen asked me if I was contended with what I achieved. Is it enough that I left without actually doing what I planned all along?I didn't answer him because I don't know how to express what I have inside my head. I also kept asking myself if abandoning the original plan of killing Ymir and Elizabeth is what I really wanted. Only this morning did I finally have my final answer while staring at my older brother who is painfully gazing at the portrait of his once-
It has been hours since Karina's scent left me but I'm still on the floor, stuck at the same moment when she told me everything. Apparently, the Asturias killed her family, we had a son, and Elizabeth killed our little Errol and then my mother let her go. That was pure evil perpetuated by the people in my circle. They are my friends and my family, the people I've cared about. It was unacceptable to think that the people who caused this to Karina is the people I dine and I do business with.Killing innocent people is just plain evil. The killing of my son and my wife's family by my own friends is just wicked. It's immoral. It's horrible. It's making all my insides churn in disgust and abhorrence.And it happened to my wife while she's all by herself. Alone, scared, and with no one she can rely on. I can't imagine how that must have felt. While I was spending my years hating her, she endured her life living through the traumatic experience and nurturing our child and then having to go
Ilang segundo muna kaming nagtitigan bago ko siya nakitaan ng reaksiyon. Ang dating mga mata na puno ng simpatiya ay napalitan ng pagkabigla at pagkamangha na kalaunan ay naging larawan ng isang taong animo ay pinagsakluban ng langit at lupa. His face turned pale, his palms formed into fists, and his eyes burned in tears."What did you say?" he whispered while piercing me with his red eyes."Nagkaanak tayo."Kumurap ito ng ilang beses na parang pinoproseso pa rin ang narinig. Yumuko ito at sinapo ang ulo. Nang mag-angat ito ng mukha sa akin ay muntikan na akong mapaatras dahil sa kakaibang lamig na nagmumula rito. Yanig pa rin ang mukha na mabilis itong tumayo at naglakad papunta sa akin. He gently held my face in his cold hands and asked again in a trembling voice."We have a child, Karina?"Dahan-dahan akong tumango. "Had is a better term. We had a son, Cholo.""W-What?"I blinked the tears away. "E-Errol. Our little boy's name is Errol. He's almost two years old. He's very bubb
Mabibilis ang galaw ng kamay ko sa ibabaw ng teklado ng piano. Sumasabay ang bawat pagbitiw ng nota sa sakunang ilang taon nang namamahay sa loob ko.Pumapailanlang sa ere ang mabigat at mabilis na musika. Pumikit ako at itinaas ang mukha habang ang mga daliri ay patuloy sa paghahabulan.I'm sorry.Umaalingawngaw sa isip ko ang mga sinabi ng donya kanina.Bakit ba ang hilig nilang magsabi ng sorry na para bang mabubura ng salitang iyon ang lahat ng pait at sakit na pinagdaanan ko sa kanila. Sorry? Her sorry doesn't even make me feel a bit alright. It just made me feel worse because their apologies only prove how I let them trampled all over me. It reminded me of my losses, of how I just yielded onto them without a fight. I just resigned to my fucking fate wholeheartedly and didn't even put up a fight. Tinanggap ko lang ang lahat ng iyon ng walang reklamo.Ni hindi ako lumaban kahit kaunti. If only I'm stronger enough then they wouldn't have done that to me which is why I will never
"Don't talk, Vishen. Kahit ano pa man ang sasabihin mo sa akin, it will not bear any weight about my decision."Iniiwas ng lalaki ang tingin sa akin at nagbuntunghininga. Itinuloy nito ang pagbubuhos ng alak sa kopita at ibinigay sa akin."I'm sorry for making you feel uncomfortable, Ms. Karina.""Thank you." Inabot ko ang baso at diretsong tinungga. Nakatulong ang init na hatid ng alak para pigilin ang pag-iinit ng mga mata ko. Inagaw ko na ang buong bote at doon uminom. Isa, dalawang buong lagok hanggang sa mapangalahati ko na ito.I released a sigh when I calmed down a bit."So we're finally in the last stage of this circus, huh." Nagbuga ako ng hangin at nginitian si Vishen habang yakap ang bote sa kandungan. "Ngayong araw ko na tatapusin ang lahat. Hindi ko na kaya, eh. Kapagod na. Pagod na akong kimkimin lang ang lahat sa loob ko. The years of suffering... I need them to end it all here, Vish. Pagod na akong maging matapang sa labas habang unti-unti akong nalulusaw sa loob. P
Pagpatak ng alas-tres y medya ng umaga ay bumangon na ako at naligo. I hummed while putting my make-up on and dressing up for the day. Matapos mag-ayos ng sarili ay bumaba na ako sa kusina at pakanta-kanta pa rin na nagsimulang magluto. Habang naghihintay sa pinapakuluang karne ay nagbasa muna ako ng balita online.As expected, parang apoy na kumalat sa buong bansa ang eskandalo. Number top trending agad sa mga sites ang mga nangyari. Wala na ring nagawa ang mga Asturias para pigilan pa ang paglabas ng mga balita kaya ngayon ay pinagpipiyestahan na ng mga mamamayan ang videos nito. Some are even digging up the unseen man in the video but I made sure that I buried the original video. Ilang milyon din ang ibinayad ko sa editor. I might hated the sight of my husband enjoying Elizabeth's mouth but I won't let the nation know that.Akin na lang iyon.The family threatened to sue the people behind it pero good luck na lang sa kanila. Mas dapat nilang pagtuunan ng pansin ngayon ang napakala
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments