Pinanlakihan ng mata si Lara, napakagat sa pang-ibabang labi upang pigilin ang pagsinghap. Bakit sinasabi ni Keith ngayon na girlfriend siya nito? At kay Via pa mismo?!Kumurap-kurap si Via "G-girlfriend? You never do girlfriends, Keith. Ang pag-aaral at pagta-trabaho ang priority mo."Naglakad palapit si Keith kay Lara, umakbay pa sa dalaga. Lara tensed quickly. "Well, I do now, Via," anang doktor, makahulugang niyuko si Lara at bahagyang pinisil ang balikat nito. Sandaling pinaglipat-lipat ni Via ang tingin sa dalawa, hindi makapaniwala na ang lalaking dati'y sunud-sunuran sa kanya ay may iba na ngayong minamahal... maliban sa kanya. She went there to talk to Keith, lay down her plan of making Jace jealous through Keith, sa pag-asang muli siyang tatanggapin ni Jace. Alam niyang hindi siya tatanggihan ni Keith. He never says no to her. Well... that was before. Before Keith had a girlfriend, Jace's girl-friday. Pinigilan ni Via ang mapairap. Why the girl irks her! She used to be
“Jace, I can explain,” ani Keith nang agad na bumakas ang galit sa mukha ng kaibigan. “Lara and I are—““I need to talk to Lara. Akala ko busy siya dahil ang paalam niya may sakit siya kaya siya nag-leave sa opisina. Apparently, she is not too sick to have coffee outside with her boyfriend,” mabilis na putol ni Jace kay Keith, ang mga mata hindi inaalis kay Lara.Lalo namang kumabog ang dibdib ng dalaga. Sa hitsura kasi ni Jace, parang sasabog na naman ito sa galit anumang oras.“Jace, ako ang nag-aya sa kanilang magkape muna,” ani Via. Lalo pang kumapit sa braso ng dating nobyo. “I saw Keith and Lara here doing all lovey-dovey while inside his clinic. That’s when Keith told me that your girl-Friday is his girlfriend. And as Keith’s friend, I want to get to know Lara at little bit more. Kaya naman, why don’t you go easy in Lara at mag-relax ka muna, Jace? Join us for a while, I can order coffee for you and—““No. I am busy. And I need to talk to my girl-friday,” mariing sabi ni Jace,
“What the hell, Keith?!” bungad agad ni Jace sa kaibigan nang puntahan niya ito sa clinic nito sa ospital.Ilang beses na niyang sinubukang tawagan at i-text si Lara subalit ni wala siyang makuhang sagot mula rito. Nang layasan siya nito kanina, hindi na niya nasundan kung saan ito nagpunta. Lalo pa nang muling tumawag si Eli at sinabing kailangan siya sa opisina. Subalit hindi bumalik sa opisina si Jace, he went looking for Lara.Ayaw niyang mag-alala subalit nag-aalala siya. But he cannot tell that to anyone, can he?And now here he is questioning his friend, who seemed to have hots for his contract wife.Mula sa pagsusulat sa charts ng kanyang mga pasyente, nag-angat ng tingin si Keith sa kaibigan. Jace was as red as a beet and his jaw was clenched. Alam ng doktor na oras na para harapin ang galit ng kaibigan.Marahang isinara ni Keith ang chart na hawak at tumayo sa kanyang swivel chair. “I’m gonna need more than that, Jace.”Jace scoffed. Keith’s calm demeanor was irking him. “Ba
Maingat na inilapag ni Jace ang paper bag ng take-out food sa kitchen counter. It was past seven in the evening subalit kauuwi pa lamang ng binata. May mga inayos pa kasi siya sa opisina. Isa na roon ang paghihintay niya sa sagot sa request niyang closed door meeting sa managers ng Aura Project.Meeting directly with the managers of a government-funded project is prohibited both here and abroad. And Jace had been a sucker of following rules since he was a kid. Subalit walang magawa ang binata, he needs to up his game dahil kung hindi, tiyak na mawawala sa LDC ang Aura Project.Bago siya umuwi ay nag-confirm din ang isa sa managers ng proyekto. They set the meeting next weekend. And he had ample time to review or revise their proposal if needed.At ngayong nasolusyonan na niya pansamantala ang problema niya sa opisina, ang problema naman niya kay Lara ang dapat niyang asikasuhin.Batid ng binata na siya ang nagkamali. He jumped into conclusion right away. He assumed. And now he needs
“Bakit ngayon ka lang, Via? Maaga ka na ngang lumabas kanina, late ka pang umuwi. Parang walang naghihintay sa ‘yo dito sa bahay a,” litanya agad ni Rosario ‘Rosie’ De Guzman, ang ina ni Via. "Oh please, I'm tired, Mom," ani Via bago nilampasan ang ina na siyang nagbukas ng pinto para sa dalaga."Aba, talagang nilalampas-lampasan mo na lang ako ngayon, Olivia. Ano ako hangin? Sinong nagturo sa 'yo na h'wag akong respetuhin?" ani Rosie sinundan ang anak na noon ay paakyat na sa hagdan. Rumolyo ang mga mata ni Via, inis na muling hinarap ang ina. "Ano bang gusto mo, Mommy? I said I'm tired. Pwede ba bukas na lang tayo mag-usap. Pagod ako. I need rest.""Paanong hindi ka mapapagod, maghapon kang wala. Ano sinundan mo na naman ba si Jace?" ani Rosie, namaywang na. "'Yan ang napapala mo kasi nagmamagaling kang tanggihan ang proposal niya at inuna mo 'yang ballet. Ano ka ngayon? Sinusundan ng palihim si Jace kasi ayaw na niya sa 'yo. Pera na naging bato pa, Olivia. Sa katangahan mo 'yan,
“Lara? O napatawag ka? May kailangan ka?” tanong ni Erin kay Lara nang tumawag ang huli sa kaibigan.“Oo e. May gusto sana akong makuhang f-files,” ani Lara, alanganin.“Files? Anong files? Nasa work station mo ba? Gusto mo i-access ko—““Hindi. Ano…wala ro’n. Actually, hindi ko nga alam kung pwede tayong makakuha ng copy no'n,” nakangiwing sabi ng dalaga.Lara was asking for the files for the Aura Project. Hindi niya kasi maiwaglit sa kanyang isip ang naging pag-uusap nila ni Jace noong isang gabi tungkol sa project. Gusto niya sanang tignan ang marketing plan na kasama sa proposal. Maybe she can give her insights and make the proposal more appealing to the project managers.Alam ni Lara na hindi siya eksperto but she can see an excellent marketing plan when she sees one. At kung si Amanda din lang ang gumawa ng lahat ng marketing plan para sa project na ‘yon, sigurado si Lara na kailangan ng improvement sa part na ‘yon ng proposal.Gusto niyang gawin ‘yon para kay Jace. Gusto niyang
CHAPTER 29“Mabuti naman at dinalaw na ninyo ako, Jace, Lara. Akala ko nakalimutan na ninyo akong dalawa. Malapit na nga akong magtampo sana,” ani Cristina habang sinasalubong ang mag-asawa sa mansyon.B*umeso si Lara at magaang niyakap ang matanda. Sa pakiwari ng dalaga ay lalong pumayat ang matanda mula nang huli nilang pagkikiat ilang araw lang ang nakalilipas. Bagay na agad nagpabigat sa dibdib ng dalaga.Subalit hindi nagsalita si Lara, she just gave the old woman a genuine hug.“Sorry po, Lola. Natagalan kami. Hinintay ko pa po kasi ‘yong check-up ko at saka marami din pong inaasikaso si Jace sa opisina,” paliwanag ng dalaga.Bumitiw si Cristina sa dalaga. “Nonsense! Why are you apologizing for your check-up? Si Jace ang dapat na mag-sorry dahil unuuna niya ang trabaho kaysa sa lola niya,” anang matanda, pinanlakihan pa ng mata nag apo kunwari.Umiling si Jace. “Why is everything my fault now and not Lara’s? Last time I checked, ako ang apo mo Lola.”“At si Lara ang magbibigay sa
Gaya nang unang beses siyang halikan ni Jace, pakiramdam ni Lara ay para siyang idinuduyan sa alapaap. The kiss was magical, transporting her into a place where nothing else mattered but just her and Jace.Nang lumalim ang halik at hapitin ni Jace ang kanyang baywang upang lalo siyang mapalapit dito, nagkusa nang pumikit si Lara. Limot na ng dalaga ang lahat—ang kanilang kasunduan, ang kanilang pagpapanggap, maging ang bukas na walang kasiguraduhan.And just when she thought that the kiss would last longer, a loud knock from the door was heard.“Jace? Nandiyan ba kayo ng asawa mo? Pinapatawag kayo ni Doña Cristina sa lanai,” ani Lagring sa labas ng pinto ng silid.Parang napasong naghiwalay ang dalawa, namumula ang mga pisngi at kapwa habol ang hininga. Nagkatinginan sila pagkatapos.“Lara…” tawag ni Jace sa asawa subalit hindi rin malaman kung ano ang dapat sabihin.Nagkusa nang umiwas ng tingin si Lara. Ngayong natapos na ang halik, agad na bumalik ang katinuan sa isip ng dalaga. At
Malakas ang pagkabog ng dibdib ni Lara habang naroon siya sa restroom sa ground floor ng ospital. Hawak niya sa isang kamay ang pregnancy test stick na agad niyang binili kanina nang bumuti ang kanyang pakiramdam. Hinihintay ng dalaga na matapos ang tatlong minuto na gaya nang nasa instruction ng kit. Tatlong minuto lang subalit pakiramdam ni Lara ay ang tatlong minutong iyon ay katumbas na ng habambuhay na paghihintay.Ilang sandali pa, tumunog ang timer niya. Maingat na sinilip ni Lara ang stick na nakalagay sa counter ng CR upang lalo lang panlamigan nang makitang nakabakas doon ang dalawang pulang linya. Kumpirmado, buntis siya.Ang kanyang madalas na pagkaliyo, ang kanyang pagiging antukin, maging ang kanyang pagiging pihikan sa pagkain, lahat ng iyon ay sintomas ng pagdadalang-tao niya. Subalit bakit ni hindi man lang niya naisip ‘yon? Halos tatlong linggo na rin siyang delayed! She could’ve known. She could’ve…A baby. She and Jace are having a baby!Napasinghap siya, natutop
“Just send those to me then. I need to read the documents before we file the counter-affidavit. Alright, I’ll wait,” ani Jace kay Eli habang kausap ng binata ang kanyang assistant sa cellphone.He is in a lot of mess right now in the office kaya hindi niya maiwan ang mga trabaho kahit na naroon na siya sa ospital at binabantayan ang kanyang abuela. He needs to make time for all those concerns too. Because that’s his job as the CEO of LDC, to keep everything afloat even if his life is crumbling into pieces.“I know. But tell Atty. Marquez that I will call him later today for further instructions. Please also make sure that the legal team is ready to answer should this news leaked to the media,” dugtong pa ni Jace, nagbuga ng hininga bago tuluyang tinapos ang tawag.Sandaling pinakatitigan ng binata ang kanyang cellphone, iniisip kung kailan ulit magri-ring iyon. He barely slept and he’s been answering calls left and right the whole night last night. The concerns relating to LDC kept
Kumurap si Lara, muling nangilid ang luha. “P-pinauwi ako ni Lola, Jace,” sagot ng dalaga alanganin. “Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, h-hindi na lang sana ako umuw,” dugtong pa niya, yumuko bago tuluyang humagulgol.Hindi naman nag-aksaya ng oras si Jace at niyakap na agad ang asawa. Alam ng binata na dapat siya ang naroon at nagbabantay sa abuela subalit wala siyang magawa. It seems like he’s needed everywhere!“I’m sorry, J-Jace,” ani Lara sa pagitan ng paghikbi.Humigpit ang yakap ni Jace sa asawa. “It’s okay. Gusto mo, ihatid na muna kita sa bahay para doon ka makapagpahinga?” bulong ng binata sa asawa.Subalit umiling si Lara. Lalong ibinuro ang sarili sa dibdib ng asawa. Sa nangyari kay Cristina’y lalo siyang hindi dapat umuwi. Mananatili siya sa ospital hanggang kaya niya.“D-dito lang ako, Jace. Dito sa tabi ni Lola,” anang dalaga sa determinadong tinig.“Okay, if that’s what you want. We will stay here… together,” ani Jace, kinintalan ng magaang halik ang buhok ng
Madilim pa nang gisingin si Lara ng malakas na ring ng kanyang cellphone. Pikit-matang inabot ng dalaga sa bedside table ang kanyang cellphone at sinagot."H-hello?" anang dalaga sa paos na tinig."Lara, nasaan ka? Kasama mo ba si Jace?" anang pamilyar na boses ni Keith sa kabilang linya.Napakurap si Lara, nangunot-noo. "K-Keith? Bakit anong kailangan mo--""It's about Lola Cristina. Tell, Jace to come to the hospital immediately."Awtomatikong tinambol ng kaba ang dibdib ng dalaga nang marinig ang pangalan ni Cristina. "B-bakit anong nangyari kay Lola?" "She's in a bad shape, Lara. She had a cardiac arrest kanina. Na-revive lang namin. She's in coma right now. We transferred her to the ICU and-- ""P-papunta na 'ko," nagmamadaling putol ni Lara sa sanay sasabihin pa ng doktor. Agad siyang dumiretso sa banyo at nag-shower. Pagkatapos maligo, nagmamadali siyang nagbihis. Panay ang patak ng luha ni Lara habang nagbibihis. Hindi maalis ang isip sa pag-aalala kay Doña Cristina.Kahapon
Masayang pinagmamasdan ni Jace si Larissa habang tumutugtog ang kaibigan ng piano. Sa pagdaan ng mga araw, mas nakikita ng binata ang pagbabago sa kaibigan. And he's positive na sa malao’t madali’y tuluyan na rin itong makaka-recover.“Jace, halika, sabayan mo ‘ko,” aya ni Larissa sa kaibigan, umusog nang bahagya sa piano seat. Agad namang pinaunlakan ni Jace si Larissa at umupo sa tabi nito, sinabayan ang pagpindot nito sa tiklado.Ilang sandali pa, they were making a beautiful happy music floating throughout the whole house. Nang matapos ang tugtog, agad na bumaling si Larissa kay Jace.“Salamat, Jace,” anang dalaga bagpoito yumakap sa kanya.Sa isang sulok ng bahay, lihim na nakamasid si Carmelita. Hiling niya na sana… sana hindi na lang matapos ang maliligayang araw na ‘yon kaya lang...---Inihinto ni Lara ang wheelchair ni Doña Carmelita sa gitna ng sunflower garden ng ospital. Hapon na at hiniling ng matanda sa lumabas sa silid nito. Kasama si Nurse Angela at ang iba pang bodyg
“Pasensiya ka na, Jace. Alam kong isang malaking kaabalahan sa ‘yo ang palaging pagpunta rito tuwing binabangungot si Larissa,” umpisa ni Doña Carmelita. Nakatayo ang dalawa sa glass wall window ng silid at nag-uusap. Iyon na ang ikatlong araw na inaabot ng umaga sa sa condo ng matanda si Jace dahil na rin sa madalas na pagdalaw ng masasamang panaginip tuwing natutulog si Larissa. “Subalit wala naman akong magawa dahil ikaw ang hinahanap niya. Maybe she longed for the presence of her old friends. Sa katunayan, pinatawag ko na rin si Keith para matignan na rin niya ang apo ko. I know what happened to Larissa is really traumatizing. I can only imagine the things she went through all throughout these years while she was held captive by those who took her. Subalit ang importante ngayon, nakabalik na siya, sa akin—sa atin. I know it will be a long way to recovery but… I will not give up on my grandchild. Ayaw man kitang obligahin, pero Jace, sana ay samahan ko ako sa pagtulong kay Larissa
“L-Lola, s-saan na po tayo pupunta?” ani Larissa sa abuela nang pumasok ang sasakyan sa isang matayog na condo building.“Uuwi tayo sa condo ko, hija. Doon na ako nakatira ngayon,” anang matandang babae.“W-wala na po ‘yong dating bahay natin, Lola?”“Matagal na akong hindi tumutuloy doon, apo. Mula nang mawala ka’y hindi ko na kayang mabuhay nang mag-isa sa mansiyon. Matanda na ako at hindi ko na kakayanin pa ang sobrang lungkot. Kaya minabuti kong lumipat ng tahanan. Subalit magugustuhan mo rito sa condo ko. Don’t worry, Larissa, we got everything that we need here,” anang matandang babae, inabot pa ang kamay ng apo at marahan iyong tinapik.Muling bumaling si Larissa sa labas ng sasakyan, pinagmasdan ang loob ng malawak na parking lot sa loob ng building. Bumakas ang pagkamangha sa mukha ng dalaga at hindi iyon nakaligtas kay Carmelita.Nang tuluyang huminto ang sasakyan, agad na pinagbukas ni Manuel ng pinto ang matandang babae, inalalayan ito sa pagbaba. Ipagbubukas na sana ng dr
“Ibig mong sabihin, dinala ka ng mga kidnappers mo sa isang lumang bahay at doon ikinulong ng halos dalawang dekada?” tanong ng pulis kay Larissa de Guzman. Nasa police station ang dalaga, marumi ang damit at pudpod na rin ang gamit na tsinelas.Pinagsalikop ng dalaga ang mga nanginginig na kamay bago mangiyak-ngiyak na tumango, muling bumakas ang takot sa mukha nito.“Pwede mo bang i-drawing sa amin kung anong hitsura ng bahay? O kaya naman ay alam mo ba ang address?” tanong ulit ng pulis, inabutan ng lapis at papel ang naguguluhang dalaga.Nanginig agad ang mga labi ni Larissa, tuluyan nang tumulo ang luha habang pinagmamasdan ang lapis at papel na nasa kanyang harapan. Maya-maya pa, nag-angat ito ng tingin kay Jace na ilang hakbang lang ang layo sa dalaga at tahimik na nakabantay rito.Agad namang bumigat ang dibdib ni Jace, hindi na nag-aksaya ng panahon at tuluyang humakbang palapit sa pwesto ng kababata. “Officer, baka pwede natin siyang bigyan nang kaunti pang panahon to adjus
“Imbes na pinapagod mo ang sarili mo sa pag-iisip, why don’t you do first things first, Jace? Send bereavement flowers to the Antolin family at sikasuhin mo agad ang pagre-release ng mga benepisyo ng mga naaksidenteng manggagawa. That way, maaayos natin agad ang problema,” mahinahong sabi ni Cristina sa apo na noon ay nakaupo sa gilid ng hospital bed ng matanda.“Lola, kapag naglabas ulit ako ng pondo, ibig sabihin, para ko na ring inamin na nagkamali talaga ang LDC, na sadya kong hindi inasikaso ang benepisyo ng mga manggagawa gayong hindi naman ‘yon ang totoo,” rason ng binata, hindi na napigilan ang bahagyang pagtaas ng tinig.Halos wala pa siyang itinulog nang nagdaang gabi. He was waiting for updates from Eli. And when their men confirmed na totoong mga kamag-anak ng mga tauhan nila sa LDC ang nagreklamo, Jace has been in contact to all of their men under Engr. Antolin—umaasang may maibibigay ang mga itong sagot sa kanyang mga tauhan. Twenty million is twenty million! Hindi maar