CHAPTER 2

ALAM KO kung anong nangyari, sariwa sa aking alaala ang buong pangyayari kaya hindi ako magtataka kung patay na ako. Baka pagmulat ko ng aking mga mata ay si san Pedro na ang kaharap ko, kung mamalasin, si satanas pa. 

Pero kung si satanas naman, wala naman akong maramdaman na mainit. Hindi ba ay kapag sa impyerno, mainit? Ang naramdaman ko ay iba, malamig. Baka nga sa langit ako mapupunta sa kabila ng mga pagkakamaling nagawa ko sa buhay! 

Sa isiping iyon ay nagmulat ako ng aking mga mata, at dahil biglaan ay napapikit akong muli dahil sumakit iyon bigla dahil sa liwanag. Confirmed! Nasa langit na ako! 

"She's awake..." Anang boses sa hindi kalayunan. 

Teka... Akala ko ba langit? Si San Pedro na ba 'yon? Handa na ba akong makipagkita sa kanya? Kung magkakaharap kami, bibigyan kaya niya ako ng one hundred days para maitama ko ang lahat ng mga kasalanan ko? Makabawi sa mga taong naiwan ko? 

"Yes, Kuya. I think she's awake. Her eye lids were moving and fist were clenching as well... Or is she dreaming?" Anang tinig naman ng babae at napamulat ako sa gulat nang bigla niyang pindutin ang pisngi ko! 

"Aray ko naman! Kung makapindot! Hinog na manga?" Umismid ako at bumangon, nga lang ay napangiwi nang nakaramdam ng masakit sa katawan. 

"How are you feeling?" Tanong ng babae. 

Napatingin ako sa kanya, she looks familiar yet unfamiliar. Bago ako sumagot ay ipinalibot ko muna ang pangingin sa kabuuan ng aking kinaroroonan. Puting kesame, puting dingding, maingay na makina. Alam ko kung ano ito kaya kompirmadong hindi pa nga pala ako patay.

"Bakit ako nandito?" Tanong ko at inangat ang kalahati ng katawan, ganoon na lamang ang pagngiwi ko nang maramdaman ang sakit niyon. "Jusko, wala akong pera, bakit pa ako dinala rito?" Inis akong napakamot sa aking noo. 

"Uhm... Don't bother about the expenses, Ate... Kami na ang bahala roon since you saved the life of our Isaac." Ngumiti siya sa akin. "Uhm... What is your name po?" 

Itinagilid ko ang aking ulo, pinaliit ang mata at nakaawang ang labing tumango-tango nang maalala ang nangyari. 

"Walang ano man po iyon, ma'am. Simpleng bagay po ang aking ginawa," ngumiti ako sa kanya sabay baba ng paa sa sahig. "Malaya po, Malaya." Tipid kong sinabi.

Gusto ko ng umuwi. Maghahanap pa ako ng trabaho. 

"Kayo na ba ang bahala sa hospital bill ko? Pasensya na, hindi ko po talaga tatanggihan iyan dahil wala rin po akong kapera-pera." Pagsasabi ko ng totoo. Titig na titig lang sa akin ang babae. "Sige po, ha. Ayos na naman po ang pakiramdam ko, uuwi na ako." 

Bago pa man ako tuluyang makatalikod sa kanya ay hinawakan na niya ang aking braso. Bahagyang nangunot ang aking noo nang makita ang paraan ng kanyang pakakatitig na para bang minimemorya niya ang bawat sulok ng aking mukha. 

"May problema po ba tayo, ma'am?" Takha kong tanong. 

Kumurap-kurap siya na para bang batang nahuling kumuha ng chocolates sa ref. "Uhm... Nothing po, just remembering someone. You are really like—" nabitin sa ere ang kanyang sinasabi nang may tumikhim. 

Sabay pa kaming napatingin sa pinanggalingan ng tinig. At ganoon na lamang ang pagtigil ng tibok ng aking puso nang ang kanyang berdeng mata ay matiim na nakatitig sa akin, na para bang may nagawa akong krimen sa kanya. 

Tipid akong ngumiti sa kanya at nagpasyang lumabas na. Nang tuluyang makalabas ay nasapo ko ang aking dibdib, doon ko napagtanto na kanina ko pa pinipigilan ang aking hininga. Ipinilig ko ang aking ulo at napagdesisyunang lisanin ang lugar na iyon dahil kailangan ko pang maghanap ng trabaho nang biglang may marahas na kamay ang humablot sa aking braso at basta na lamang akong isinandal sa pader. 

"Let's talk." Matigas at may diin niyang sinabi. "After so many years, how dare you come back?! Huh? What? Are you after my children? Huh? Do you think I will let you be near my children?" Dumiin ang kanyang hawak sa akin palapulsuhan.

Kumunot ang aking noo, nanlilisik ang kanyang mga matang nakatingin sa akin. Galit na galit. 

"S-sandali lang po sir, h-hindi po ako si Maya! Malaya po ang pangalan ko. At... After your children? Jusko naman sir, wala po akong anak. Single po ako, busy po akong naghahanap ng trabaho para may pantustos sa gamot ng nanay ko." Pinagkunutan ko siya ng noo.

Umawang ang kanyang mapupulang labi. Mas lalong nanlisik ang mata sa akin at mas lalo akong idiniin sa pader, mabuti na lang at walang gaanong nurse na nagra-rounds. Baka kung anong isipin kapag nakita kaming ganito! 

"Don't you dare fool me, you fucking whore." Sa sobrang lamig ng kanyang boses ay nanlamig ako. Bigla akong kinabahan! "Why? Do you think you can fool me? Do you think I will let you do that to me? Never. I will never allow that, I will kill you when something happens. You heard it? I. Will. Fucking. Kill. You." Mariin niyang sinabi. 

Kahit na sobrang lamig ng kanyang boses ay nagawa ko pang umirap. 

"Alam ninyo sir, hindi ko po alam kung wala lang kayong tulog dahil may problema kayo o nag-aadik lang talaga kayo?" Kinamot ko ang aking noo at problemadong nagbuntong hininga. "Ang tanga naman sir, hindi ko nga po alam iyang mga pinagbibibintang ninyo. Kung may problema man ho kayo, resolbahan ninyo nang mag-isa, hindi iyong mamimintang kayo ng taong nananahimik. Iniligtas ko na nga yong anak ninyo tapos kung makabintang parang kriminal pa ako." 

Kumurap-kurap siya, tila may napagtanto. Pumikit siya ng mariin kasabay ng unti-unting pagluwag ng kanyang hawak sa akin. 

"Mukha lang po akong masamang tao pero hindi po, don't judge a book by its looks. Looks can be deceiving." Inayos ko ang damit ko saka iyon pinagpagan sa harapan niya. "Kung may problema ho kayo, ipagdasal ninyo lamang po iyan. Nakikinig po Siya basta't tauspuso kayong Mananalangin." Sambit ko at saka siya tinalikuran. Inilagay ko ang aking dalawang kamay sa magkabilang bulsa ng aking jeans. Bago pa man ako tuluyang makalayo ay nilingon ko siyang muli, "wala pong problemang hindi natin malalagpasan, magtiwala lamang po kayo. Magandang araw po ulit, salamat sa pagdala sa akin sa hospital. Hanggang sa muli po." I smiled and waved at him. 

Sa aking daan palabas, sumilay ang malungkot na ngiti sa aking labi kasabay ng pagtulo ng mainit na likido sa aking pisngi. Dali-dali ko rin iyong pinahiran.