"KALOKA! Ikain mo ng lechon iyan, Maya! Naii-stress ang bulbol ko sa ganap kanina, ha!" Litanya ni Annie habang sunud-sunod ang kagat at nguya sa malutong na balat ng lechon. Kumain naman ako at pasekretong luminga-linga sa paligid at saka susubo ng malaki. Masarap ang pagkain nila! Lalo na ang lechon! Tuloy ay nawala ang sakit ng anit ko dahil sa pangangaladkad kanina! "Oo nga!" Segunda ni Sonya. "Pero mukhang hindi naman na-stress si Malaya kasi kain nang kain, oh! May paglinga pang nalalaman! Huwag kang mag-alala! Walang manghuhusga sa'yo rito dahil lahat masisiba!" Tawa niya. "Limang lechon ba naman ang inihanda, siguradong hindi mauubusan!" Bigla naman akong ginapangan ng hiya. Pero nang maalala ang sinapit kanina ay idinaan na lang iyon sa sunud-sunod na kagat ng lechon. "Tama iyan, Maya! Idaan na lang sa kain iyang stress mo!" Si Annie na humugot ng upuan at hinila iyon palapit sa akin punong-puno ang kanyang plato ng mga ulan. "Kuha pa kayo roon, ang dami nilang handa!" N
MARIIN akong napapikit nang magising kinabukasan. Halos iumpog ko na ang aking ulo sa pader dahil sa sobrang sakit. Masakit dahil sa dami ng nainom ko at sa pilit na paglimot ng katangahan. Ugh! Sana ay katulad na lang ako ng ibang nalalasing na hindi naaalala ang mga ginagawa! Ang malas naman talaga, Malaya. Kung hindi ka ba naman kasi isa't kalahating gaga, bakit mo hinalikan? Ano na lang ang ihaharap mo sa amo mo ngayon? Paano kung... Paano kung magpanggap na lang akong walang naaalala sa gabing iyon? Oo, tama! Magpanggap na lang akong walang karumal-dumal na ginawa sa amo namin at salubungin ang araw nang parang walang nangyari! Minsan talaga, may pakinabang din ang kakapiranggot na utak, eh. "Magandang umaga sa inyo!" Walang kasing ganda ang aking pagkakangiti sa aming kasamahan habang nag-aalmusal. "Ang ganda ninyo po ngayong umaga, Manang! Kain na po kayo!" Maligalik kong wika sa aming mayordoma na napapantastikuhang tiningnan ako. Humugot ako ng upuan at naupo. Habang kumu
NATULOS ako sa aking kinatatayuan. Nang magmulat siya mula sa pagkakapikit ay nagtagpo ang aming mga mata ngunit hindi man lang siya makitaan ng pagkagulat. At para bang inaasahan niya talaga at ito talaga ang gusto niyang madatnan ko. Hindi agad ako makaalis dahil parang naging tuod ang aking mga paa sa semento. Kahit anong pilit ko sa aking isipan na umalis na lang dahil nakaka-istorbo pa yata ako ngunit ang katawan ko ay ayaw sumunod sa akin. Bigla ay nanikip ang aking dibdib nang gumalaw ang babae sa kanyang kandungan. Namumungay ang kanyang mga mata habang ang tingin ay nasa akin, para bang gusto niya akong manood ng live sa kanila. Para bang may hinihintay siyang reaksyon ko. Pero hindi, hindi ako pwedeng gumawa ng eskandalo. Hindi ko hahayaang manaig ang aking damdamin para lang dito. Wala akong pakialam kahit mag-sex pa sila sa harapan ko! Ivi-video ko pa para pagkakitaan! Tse! Akala mo naman ikina-ano nila 'yan! Nagkibit na lang ako ng balikat at pumikit, wala na akong ch
"PUMAYAG ka na, isang beses lang naman siguro mangyayari iyon..." Ani inday sa kabilang linya. Kapagkuwan ay dinugtungan niya iyon ng malanding paghagikhik. "Ayaw mo no'n? Masosolo mo ang isang Darius Killian Stevenson?" Nandito ako ngayon sa backyard ng bahay at kasalukuyang kinakausap ang kaibigan kong hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo na naman dahil sa sobrang ingay. Tinawagan ko siya dahil parang mababaliw na ako sa kaiisip kung ano ba ang dapat kong gawin sa offer ng gagong iyon. To be honest, pwede ko namang tanggihan, eh. I have the very right to decline and just shrugged off the video thingy that he's blackmailing me kasi alam kong makalilimutan din naman ng mga tao iyon kung sakaling makita nga nila. As if I murdered someone on that video, though."Gaga," umirap ako sa hangin. "Baka akalain no'n, pinagsasamantalahan ko siya!" Isang nakabibinging halakhak ang pinakawalan ng kaibigan ko. "Ay, hindi ba?" "Siraulo, hindi 'no!" Nagbuntong hininga ako. "I don't want to
"ARE YOU sure about that, hmm?" He asked as I felt his rough hand caressing harshly from my neck to my jaw for me to stretch my neck a bet. From there, he gripped my jaw with mixed gentleness and roughness that I don't even know if possible. "Did you know that if you say yes, there's no taking back? Did you know that I don't accept no for an answer?" I could feel the warmth of his breath in my tightly closed lips. I know... I know that very well, Darius... "One last question, woman. I don't fucking give second chances to anyone, but I'll let you slide this time. One. Last. Question. Are you sure about this?" May diin ang kanyang tinig habang ako ay nadidiin din sa kanyang lamesa, mahigpit pa rin ang hawak niya sa aking panga ngunit hindi ko maramdaman ang paghihirap ko doon. Sinalubong ko ang matalim niyang titig. Yes, I want this. I want this and no one can make me change my mind. Para kay Mama. Para sa kanya ito. Kahit nahihirapan ay lumunok ako, mas pinag-igihan ko ang tingin s
"GAGA ka! Bakit hindi ka nagpapaalam na nakauwi ka na pala ng bansa?" Bungad ko pagkababang-pagkababa ko ng jeep. Nasa may gilid siya ng kalsada at sinalubong ako.Tumawa ang loka."Naku, Inday, hindi na magiging surprise iyon kung sinabi ko, 'no! Namiss kaya kita," aniya at niyakap ako. "Ang stressed looking mo, ha!" Pansin niya. "Pinapahirapan ka ba ng husto ng mga taong iyon? O baka naman humahanap ka pa ng ibang raket para sa pamilya mo?" Nag-iwas agad ako ng tingin sa kanya. Nakapameywang siyang nakaharap sa akin. Tiningnan ako mula ulo hanggang paa, malamang sa malamang ay sinusuri ang kabuoan ko na parang inang alalang-alala sa anak niyang sutil. "Hindi naman masyado, konti lang." Ngumuso ako. "Huwag mo akong inaano, ikaw ang dapat na magkuwento dahil bigla-bigla ka na lang umuuwi! Akala ko ba ay hindi ka muna uuwi?" Kunot-noo kong tanong nang maalala ang sinabi niya noon. Ngumisi lang ang bruha at inilingkis ang kanyang braso sa akin. "Gusto ko munang umuwi para makita ka,
NATAGPUAN ko na lamang ang aking mga kamay na nakakapit sa kanyang kwelyo at bahagyang humigpit ang pagkakahawak doon dahilan upang magusot ang kanyang damit.Suminghap ako upang makalanghap ng hangin ngunit nanlaki ang aking mata nang ipasok niya ang kanyang mainit na dila sa aking bibig at ginalugad ang loob niyon. Para bang may kung anong importanteng bagay siyang hinahanap at roon niya lamang iyon matatagpuan. Mabibigat na paghinga ang pinakawalan naming dalawa habang naglalabanan ang aming mga dila. Hindi ko alam ngunit tila may saliri isip ang aking dila at kusang gumagalaw sa paraan ng ginagawa ng dila ni sir Darius sa akin. Para bang matagal na silang magkakilala, para kaming sabik na sabik sa labi ng isa't isa at ngayon na nagtagpong muli ay wala ng inaksayang panahon.I wanted to push him away because I know that this is wrong, but I just couldn't. I can't. Parang ang pagkakaroon ng sariling desisyon ay biglang nawala sa akin dahil lamang sa kanyang halik. Hinihigop niya an
MATINDI ang panlalamig ko nang sandaling lulan na kami ng elevator patungo sa floor kung saan ang venue ng event. Panay ang pagbuka at kuyom ng aking mga palad dahil sa panlalamig nito, mariin akong napapikit at pilit na pinapakalma ang sarili. Hindi mawala-wala sa isipan ko ang mga katangungang... Paano kung may makakakilala sa akin? Paano kung bigla na lang nila akong kuyugin at husgahan? Paano kung bigla nilang malaman ang katotohanan ko? Paano kung mangyari na naman ang nangyari noon? Pumikit ako ng mariin at ipinilig ang aking ulo upang mawala ang mga ganoong isipin. Kailangan kong kumalma. Kailangan kong isipin na wala namang nakakakilala sa akin doon kaya hindi na dapat akong kabahan ng ganito. Besides, we are all wearing masks so malabong may makilala ako o may makakakilala sa akin. "You look constipated, Malaya. Are you really alright?" Tanong ni Darius sa malamig ngunit kuryosong tono. Dalawang beses akong kumurap at inayos ang sarili nang makita ang sariling repleksyon
“D-DARIUS…” Naisatinig ko na lamang habang hindi makatingin sa kanya ng diretso. I didn't even know that this happened! “H-Hindi ko alam ‘to, hindi ko kilala kung sino ito…” nanginginig ang mga labi ko. Tumayo ako mula sa kama at kinuha ang ibang larawang nasa sahig na nahulog. Nang tingnan ko ang mga larawan ay nagtuluan ang mga luha ko. Tuluyan na akong napaluhod. Paulit-ulit na umiling. Ang daming pictures. May letrato ko noong lumabas ako ng hospital, kapapanganak ko pa lang sa kambal no'n. May mga larawan akong kalalabas lang ng isang club at nakasuot ng maiigsing damit! May larawan ding nakakandong ako sa lalaki at halos makalabas ang dibdib. Hindi… hindi ako ito! Alam kong sa club kami nagkakilala ni Darius pero hindi ako ang mga ito! Hindi ko naalalang gumawa ako ng ganito! He is the only man that I allow to touch myself. Wala ng iba at hindi magkakaroon ng iba! “D-Darius… I… hindi…” hindi ko mahanap ang dapat na mga salita gayong tumatagos sa kaibuturan ko ang l
MY TEARS rolled down my cheeks non-stop, like a broken faucet. I was clutching my chest as it aches so bad. I slapped it twice, as if the pain would lessen after doing so. But no, the pain didn't stop or lessen. It got worse and worse as I heard the brokenness of his voice. I'm sorry… I'm so sorry… Please forgive me. Please, please… I said those words wordlessly. Gusto kong lumabas sa silid na pinagkalalagyan upang suyuin siya't yakapin. Magpaliwanag ng katotohanan, sabihin kung gaano ko siya kamahal. Ngunit hindi ko alam kung paano itong buksan. Hindi ko alam kung saan ako lalabas. All I could do was cry at the back of this door. Or wall. Ni hindi ko alam kung pintuan ba ‘to o dingding. Ayaw tumigil sa pagtulo ang mga luha ko. Nakadikit ang aking tainga sa dingding, pilit na pinakikinggan ang mga usapang nasa kabila nito. Oo. Kilala ko ang mga kausap niya. Base sa boses ng mga ito, kung hindi ako nagkakamali, ang mga kaibigan niya ito. Falcon and Drako. Falcon na babaero at D
“BAKIT hindi mo na lang ito dinala kahapon?” Iiling-iling na sinabi ni Drako, prente siyang nakaupo sa aking swivel chair na para bang pag-aari niya ito. “Ay, sus! May pa-I don't fucking care-I don't fucking care ka pang sinasabi tapos heto at halos hindi ka na kumurap kakabasa riyan sa impormasyon tungkol sa asawa mo!” He added with full of mockery. “Where is she right now? Did you fire her? Ikinulong mo ba siya? Sa puso mo?” Matalim ang tingin na ginawad ko sa kanya. Nagpatay-malisya siya at bumalik sa pagkain ng chocolate cake. “Talaga namang ikukulong niya si Miss beautiful sa puso niya, lalo na ngayon na nakumpirma na niyang ito ang nawawala niyang asawa!” Nang manahimik si Drako, bumuka naman ang bibig ng gagong si Falcon. “Shut up, fucker.” Binato ko siya ng ballpen. “Why the fuck are you even here? Ang pagkakaalala ko, si Drako lang ang pinapunta ko, hindi ka kasama.” Falcon took a huge sliced of red velvet cake into his mouth and the motherfucker chew it slowly before
NANG buksan ko ang aking mga mata ay agad ko ring ipinikit nang ang sumalubong sa akin ay sinag ng araw, nanggagaling iyon sa nakabukas na bintana. Sapo-sapo ko ang aking noo at umahon mula sa pagkakahiga. When I checked my whole being, I was still fully clothed. Ang kaibahan lang, t-shirt ni Darius ang suot ko, thankfully, the shorts is mine. Nagbuntong-hininga ako. Binaluktot ang aking tuhod saka iyon niyakap. Umaga na, nothing happened last night dahil sinabi kong pagod ako. Totoo naman iyon dahil buong gabi kaming nagchukchakan noong isang gabi tapos hindi pa ako nakapagpahinga dahil sa kambal. Thankfully, he didn't question me much and just let me take a rest. Ngayon ay hindi ko na mahagilap ni anino niya. Siguro ay pumasok sa trabaho. Iniwan ako ritong mag-isa at walang pagkain. Maybe this is his way of punishing me? Tsk. Hanggang ilang araw kaya niya akong ikukulong rito? Ang mga bata, hindi kaya nila ako hinahanap? Maybe they're confuse right now but they'll get over i
“A-A-ANONG pinagsasasabi mo?” Kunot ang noo kong tanong at bahagyang umatras upang magtagpo ang mga mata namin, he gave me that but he made sure that I won't get away from his grip. “Bitawan ni’yo po ako sir, m-may gagawin pa po akong ibang trabaho…” kanda-utal-utal ako nang magtagpo ang mga mata namin. Hayan na naman ang mga matang hinihigop ang buo kong sistema! Sa tuwing titigan ay para bang inaalisan ako ng kontrol sa sariling katawan. I wanted to push him hard, I wanted to use my remaining strength to get away from his grip but I would be a huge hypocrite if I'd say I don't like the way his calloused and strong arms were snaked on my body. “P-Please, Darius… let me g-go…” halos nagsusumamo ang boses kong sinabi iyon. “Uh-huh?” He responded and tilted his head on the other side as if rethinking of his life decisions. “Let you go?” I nod abruptly. “Akin ba sa mga sinabi kong hindi ka maaaring umalis, hindi na ako papayag na mawala ka pa ulit ang hindi mo maintindihan, huh?” His
“DADDY! Daddy! Daddy!” Masayang salubong ng kambal at nag-unahang tumakbo sa kanya. Nawala ang galit sa kanyang mukha at napalitan iyon ng maamo at magaang awra. He opened his arms widely to welcome the twin's hug. “Daddy! You know what, we tried in a real playground! We tried lots of adventures there! We played with other kids as well, and they're twins too!” Tuluy-tuloy na kwento ni Irie, pagkatapos magsalita ay kaswal lamang niyang dinilaan ang hawak ma ice cream. “And we made pancakes with yaya awhile ago! We were sad Daddy because you were not with us this sunday but because of yaya Maya, we were not na!” Isaac said while licking his own chocolate ice cream. “Really?” Darius asked in a sweet voice but when his gaze turned to me, they were burning. Nag-iwas ako ng tingin at napalunok. Lagot na ako nito. Hindi ko alam kung anong maaaring consequences sa mga ginawa ko but I am sure, based on the look that he gave, he'll punish me real hard. Sumakay kami sa kotse. An
PUMARA kami ng four seater electric bike, na siyang maghahatid sa amin sa playground. Nasa loob lang naman iyon ng subdivision kaya kampante ako. Nag-unahang sumampa ang dalawa. “Wow! What is this thing, yaya?” Si Isaac, kuryoso at pagkamangha ang nagningning sa mga mata. “Whoa, this thing is cool!” Si Irie na hindi mapirmi sa kinauupuan, paikot-ikot niyang sinusuri ang bawat parte ng sasakyan. “Be careful, twins. Baka mahulog kayo!” Natatawa kong paalala sa makukulit. “Mga anak ninyo po, ma'am?” Napaangat ako ng tingin nang magsalita ang driver. Ngumiti ako at saka umiling bago sumagot. “Hindi po, mga alaga ko po.” Mula sa akin ay bumaling ang tingin niya sa kambal at saka sa akin ulit. “Ah, ganoon po ba, ma'am? Parang hawig ninyo po kasi, sa mata lang nagkakatalo dahil parehong berde.” Mausyosong komento nito. Hilaw akong ngumiti sa kanya at napakamot ng ulo. “Naku! Mapagbiro naman po kayo, Kuya! Talagang medyo may kahawig talaga sa akin iyon dahil araw-araw kaming magkakas
WE ENDED up in the kitchen, making pancakes. Dahil kahit anong kumbinsi kong mag-bake ng macaroons at cookies ay ayaw nila dahil that activity reserved only with their father. Napaka-sana all naman talaga! “Anong gagawin ninyo?!” Gulantang na wika ni Manang nang mamataan kaming tatlo sa marbled kitchen counter. Ang dalawang bulilit ay may kanya-kanyang hawak ma whisk at spatula. Nakatayo sila sa kani-kanilang wooden kitchen step tools. Nasa gitna ako ng dalawa at siyang nangungunang naglalagay ng harina sa mixing bowl. “We're making pancakes, Manang!” Irie chirped. “Wow! Really? You want to make pancakes with your yaya? Or you want to make it with me?” Ani Manang at akmang hihilahin ako upang siya ang pumalit nang magsalita si Irie. “Uhm… no, yaya is enough.” Sagot ng bata na ikinatigil ni Manang sa pag-aabot sa akin. “A-Are you sure?” Anito na hilaw na ngumiti. “You know, your yaya is not good at making pancakes! I am good at making pancakes, remember?” Giit pa rin niya at tul
“OH, bakit ka raw pinatawag?” Bungad na tanong ni Annie nang makabalik ako galing sa opisina ni Darius. Nasa dining na sila sa kusina at nagkakape. Magkatabi sila ni Sonya na kumakain ng pandesal. Humugot ako ng sariling upuan at saka nag-umpisang magtempla ng sariling kape. “Ako raw muna ang bahala sa kambal niya, may importante raw siyang kikitaing investor.” Kibitbalikat kong sinabi sabay tikim ng kape. Nagkatinginan sila ni Sonya. “Talaga? Ikaw ang ipinagkatiwalaan?” Hindi ko alam ngunit nahihimigan ko ang kakaiba sa tanong na iyon ni Sonya. Para bang… para bang pinahihiwatig niyang mayroong kakaiba sa amin ni Darius kaya niya ako pinagkakatiwalaan sa mga anak niya. “Oo, bakit? May problema ba? Hindi ba dapat ako ang dapat pagkatiwalaan sa mga alaga ko?” Bagama't kalmado ko iyong sinabi ay hindi nakaligtas ang bahagyang pagtaas ng aking kilay. Naningkit ang mata niya sa akin at uminom muna ng kanyang kape saka muli akong tiningnan mula ulo hanggang paa. Hindi ko mawari kung