Nang makita ni Beatrice si Marcus na lumabas mula sa dilim, agad niya itong tiningnan nang masama. Hindi niya alam kung gaano katagal nakikinig ang matandang tusong ito.Napatingin naman si Mrs. Salazar kay Marcus na may bahagyang pag-ayaw. "Ayan, ipinagkatiwala ko na ang asawa mo sa'yo. Aalis na ako."Pagkatapos sabihin iyon, naglakad siya palayo sa kanyang matataas na takong.Nang madaanan niya si Albert, mas lalo pa niyang ipinakita ang kanyang paghamak."Madam, dito nakaparada ang sasakyan." Yumuko si Carlos at itinuro ang direksyon ng sasakyan.Hindi na nag-aksaya ng oras si Beatrice, kusa niyang itinulak si Marcus pasulong at sumunod kay Carlos palabas. Naiwan si Albert, nakaluhod, yakap ang kanyang ulo habang umiiyak nang buong hinagpis.Samantala, sa loob ng venue, nanatiling nakatitig siAbby Abbysa direksyong pinagdaanan ni Beatrice. Matagal siyang hindi nakagalaw, tila hindi makapaniwala sa kanyang nakita.Kitang-kita niya kung paano pinalibutan si Beatrice ng mga tao, niya
"Kung sasabihin mo sa akin, iindahin ko." Sabi ni Beatrice habang pinapahid ang toner sa kanyang mukha."Bakit?" Ang mga mata ni Marcus ay may halatang interes.Huminto si Beatrice at tumingin sa kanya: "Ginawa ko ang lahat ng makakaya ko para makuha ang posisyong iyon, kailangan kong makita kung hanggang saan ang kaya kong gawin."Sa madaling salita, gusto niyang makuha ang posisyon ng pagigng vice chairman, pero hindi siya obsessed dito.Hindi tulad ni Monica, hindi niya kayang matalo.Tumango si Marcus bilang pagsang-ayon.Biglang tumitig si Beatrice sa kanya, may bahagyang kapilyahan at pang-aakit sa kanyang mga mata: "Iisang tabi na lang muna natin ang usapang ito. Paano naman ang kasal? Naisip mo na ba kung kailan natin ito gagawin? Mas gusto mo ba ang modern or traditional wedding?"Mabilis na kumurap ang mga mata ni Marcus, ngunit agad siyang bumalik sa kanyang kalmadong anyo at hinawakan ang kamay ni Beatrice: "Kapag dumating ang tamang panahon, ikakasal tayo."Napansin ni Be
"Hindi... Ako... Bakit naman ako magkakaguilty conscience?" Pinagpag ni Minda ang kanyang pajama. "Pakiramdam ko lang, hindi ako presentableng tingnan nang walang makeup."Hindi na inintindi ni Robert ang kakaibang reaksyon ni Minda at kalmadong sinabi, "Anong itsura mo? Hindi ko pa ba 'yan nakita noon?"Mabilis ang kabog ng dibdib ni Minda, iniisip na baka nahuli na siya. Pilit siyang ngumiti at pinapasok si Robert, "Bakit ka nandito?"Huminga nang malalim si Robert at may bahagyang pagkaasiwang tumingin kay Mind: "Mag-impake ka na. Pupunta ako sa SUB University ngayon, at dadalhin din kita para makita ang mga cherry blossom."Doon sila unang nagkita noon.Dahil abala si Robert sa pag-aaral ng virus sa katawan ni Marcus nitong mga nakaraang taon, napabayaan niya ang kanyang pamilya, at sa kaloob-looban niya, may bahagya siyang pagsisisi.Gusto niyang isama si Minda sa isang lakad, muling ipaalala sa kanya ang nakaraan, at tulungan siyang itama ang kanyang sarili.Nanlaki ang mga mata
"Chona, nandito ako para sa isang educational trip, hindi para mamasyal!"Pinagbuksan ni Beatrice ang pinto ng upuan sa harapan at tinapik ito, hudyat na dapat nang bumaba si Chona.Sa oras na iyon, dali-daling lumapit si Albert at sumandal sa bintana ng sasakyan, humihingal: "Beatrice, ipagkakatiwala ko na sa iyo ang Chona. May bihirang propesor ng arkeolohiya mula dito sa Cavite na nakipag-appointment sa akin, kaya pupunta na ako ngayon."Pagkasabi niyo, agad ng umalis si Albert ni hindi man lang nakatanggi si Beatrice.Pinagsama ni Chona ang kanyang mga kamay at nagpa-cute kay Beatrice: "Ate Beatrice, please.""Malapit lang ang ospital kung saan kami may appointment, katabi lang halos ng eskwelahan mo. Idiretso mo na lang ako roon habang papunta ka sa school mo."Nang makitang hindi pa rin pumapayag si Beatrice, malungkot na tumingin si Chona sa kanya at nagkunwaring kaawa-awa:"Kaya mo bang iwan ang isang buntis na may kambal sa tabi ng kalsada?Hindi ko kabisado ang lugar na ito,
Ang higanteng katawan ng trak ay patuloy na lumalaki sa harapan ng kanyang mga mata.Palapit nang palapit.Napakadelikado!Nanginginig na sa takot si Chona: "Ate Beatrice, please, preno na! Hindi na kita guguluhin, nangangako ako!"Hinawakan ni Beatrice ang manibela at mabilis na lumiko. Kumiskis ang sasakyan sa gilid ng trak, lumiko ito nang matalim, at tuluyang napunta sa pambansang highway.Mahigpit na kumapit si Chona sa armrest ng upuan, namumutla habang nakatingin kay Beatrice: "Ikaw...ikaw...bakit hindi ka nagpreno?""Kalokohan! Kung kaya kong magpreno, sa tingin mo ba gusto ko ng ganitong eksena? Akala mo ba hindi rin ako takot?"Dahan-dahang inapakan ni Beatrice ang accelerator. Highway ito, hindi pwedeng magmaneho nang mabagal.Mabilis niyang pinag-isipan ang sitwasyon. Sa downtown, madalas kailangan ang preno, pero sa highway, mas maluwag at mas kaunti ang sagabal—ibig sabihin, mas maliit ang posibilidad na mangailangan ng biglaang pagpreno. Mas ligtas kahit papaano.Lalong
Napakadelikado ng pagmamaneho ng sasakyang walang preno sa pababang daan.Hawak ang kanyang tiyan, nagsimula nang umiyak si Chona."Ayoko pang mamatay! Bata pa ako, gusto ko pang mabuhay! Ngayon ko lang mararanasan ang magandang buhay, Diyos ko...""Tumahimik ka!" Sigaw ni Beatrice, mahigpit na hawak ang manibela gamit ang parehong kamay, pilit na pinapanatili ang kanyang konsentrasyon sa pagmamaneho.Kung sasabihin niyang hindi siya kinakabahan, siguradong kasinungalingan iyon.Maya-maya, isang malakas na busina ang umalingawngaw sa likuran nila.Whoosh—whoosh—Isa-isang lumitaw ang mga commercial vehicles na may malalakas na speaker sa bubong. Mabilis nilang inunahan ang sasakyan ni Lin Qingyu at tumuloy sa unahan.Biglang lumabas ang isang boses mula sa loudspeaker:"Pansinin ng lahat ng motorista! May isang puting sasakyan na may plate number JA7568 na nawalan ng preno. Mangyaring lumipat sa pangalawang lane upang maiwasan ang aksidente at mapanatili ang kaligtasan!""Pansinin ng
Si Marcus ay walang oras para mag-isip. Tumayo siya mula sa wheelchair, tumalon, niyakap ang katawan ni Beatrice, at mabilis na gumulong patagilid. Tumama ang kanyang katawan sa railing habang mahigpit niyang niyakap si Beatrice."Aray!"Naramdaman ni Albert ang sakit sa kanyang likod at napasigaw sa instinct.Whoosh—whoosh—Dalawa o tatlong sasakyan sa highway ang dumaan nang mabilis, halos sumayad sa kanilang katawan. Napakadelikado ng eksena.Sa sandaling iyon, ang itim na sasakyan na may pekeng plaka ay hindi pinansin ang mga patakaran ng mabilisang pagmamaneho. Bigla itong lumiko at buong bilis na tumungo kina Marcus at Beatrice.Napakapanganib!Nang makita ito, biglang nanlaki ang mga mata ni Albert at ginamit ang buong lakas upang ibaling ang manibela, idiniretso niya ang kanyang sasakyan upang salpokin ang itim na kotse.Bang!Ang sasakyan ay natulak mula sa orihinal nitong direksyon at bumangga sa railing sa gilid.Matindi ang pinsala sa harapan ng dalawang sasakyan.Tumama a
"Albert, kung hindi ka na makakatayo, ano na ang mangyayari sa akin at sa ating mga anak sa hinaharap?"Hindi napigilan ni Chona ang mapaluha habang iniisip na baka tuluyang maging katulad ni Albert ang kanyang tiyuhin."Wuwuwu..." Hawak ni Chona ang kamay ni Albert at ipinatong ito sa kanyang tiyan. "Albert, nararamdaman mo ba? Maayos ang ating dalawang anak. Napakalakas nila.""Mm." Mahinang sagot ni Albert, ngunit halatang wala siyang interes.Kagigising lang niya nang marinig mula sa bodyguard ng pamilya Villamor na huminto ang sasakyan dahil naubusan ito ng gasolina, at walang kahit anong pinsala si Chona.Naisip niya na mukhang matatag talaga ang dalawang batang ito.At dahil sa ideyang ito, mas lalo niyang natiyak—hindi niya talaga mahal si Chona.Dahil kung hindi niya ito mahal, paano niya pipilitin ang sarili na mahalin ang dalawang batang iyon?Hindi niya pinansin si Chona at diretsong tumingin kay Beatrice."Kung kaya ni tito Marcus na isakripisyo ang buhay niya para sa’yo.
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so
Ngumiti si Beatrice, ang mga gilid ng kanyang bibig ay kumurba: "Makikiusap ako sa lahat ng mga tita. Kung ikinalat ni Direktor Sara ang maling balita na hindi maganda ang aking kasal at ako ay diborsiyada, pakisuyo na lang po na mag-record kayo ng aking pahayag nang tapat sa istasyon ng pulis.""Dahil gusto ko syang kasuhan, nais kong malaman niya na bukod sa internet, ang mga usap-usapan ay maaaring panagutin nang legal. Gusto kong ipaalam sa mga nagkalat ng tsismis na wala silang ligtas sa labas ng batas."Matapos magsalita, ngumiti si Beatrice na may mga matang kumikislap at may magaan na ngiti: "Sa mga makikipagtulungan, bibigyan ko ng tig-10 litrong bote ng Golden Arowana.""Puwede ba akong makahingi ng mantika ng mani?" tanong ng isang tita."Opo." Tumango si Beatrice.Agad na nagpromise ang tita: "Pupunta ako para i-record ang pahayag niya. Marami siyang sinabi, at marami sa amin ang nakarinig. Pero sabi ng anak ko, gusto ko yung pinakamalaking bote ng mantika ng mani.""Sige.
Ang ilang mga tita ay nagtinginan kay Beatrice nang may kaba: "Ikaw... bakit mo tinatanong ito?""Wala lang. Mga tita, huwag kayong mag-alala." Yumuko si Beatrice at ngumiti, nagpapakita ng mabuting pakikisalamuha, "Gusto ko lang sanang sabihin na palagi ngang sinasabi ng direktor ng ugnayang panlabas ng inyong klase ng moralidad ng mga babae na ang pagkakaroon ng anak na babae ay isang bagay na magdudulot ng kalugihan.""Pero, paano naman siya? Paano naman tayo?""Ayon sa ganitong lohika, hindi ba’t tayo lahat dito ay isang kalugihan?"Pinabagal ni Beatrice ang tono ng kanyang boses: "Hindi madali maging babae. Maraming masamang pananaw laban sa mga babae sa mundong ito.Ang ilang mga posisyon sa trabaho ay may diskriminasyon sa kasarian. Ang ilang mga maruruming tao ay magbibigay ng mga hindi nakasulat na mga patakaran sa trabaho para sa mga babae. Hindi madaling mag-settle ng isang babae. Pagkatapos mag-asawa, kailangan mong alagaan ang mga biyenan, at pagkatapos manganak, kailanga
Napangisi si Isabella, labis ang pasasalamat sa abogado ng pundasyon na nagturo sa kanya ng taktika ng "freezing of assets" o pag-freeze ng mga ari-arian.Tinitigan niya ang kanyang biyenan, isang titig na nagdulot ng kaba sa matanda."Sabi mo nga, kung hindi ko na-freeze ang mga assets, hindi mo naman ako kakausapin nang maayos, 'di ba?""Kaya nga gusto ko lang talaga na i-freeze ang mga ari-arian. Una kong isasampa ay kaso ng bigamya, pagkatapos ay likidasyon ng mga asset, at saka ko isusunod ang kaso ng diborsyo."Napatingin si Direktor Sara sa kanya, tila natulala, sabay kunot-noo:"Na-freeze na ang account ng kumpanya, pati account ng kapatid ni Madel sa kompanya nila! Alam mo ba kung ilang kontrata ang hindi na matutuloy? Alam mo ba kung gaano kalaking halaga ang nalulugi ngayon? Sa ganitong sitwasyon, anong pakinabang ang makukuha mo sa paghahati ng ari-arian?"Ngumiti si Isabella:"Wala. Walang pakinabang para sa akin.""E bakit mo pa ginagawa 'to?" litong tanong ni Direktor S
Maagang-maaga pa lang, si Direktor Sara at ilang miyembro ng Klase ng Kababaihang May Kagandahang-Asal ay nakatayo na sa pintuan ng foundation at mahigpit nilang binarahan ito.Direktor Sara: “Huwag kayong mag-alala, umupo lang kayo nang tahimik, sumigaw ng mga islogan, at huwag kayong kumilos. Karapatan ito ng bawat mamamayan. Hindi nila tayo puwedeng ipahuli sa pulis.”Pagkatapos noon, isang grupo ng kababaihan mula sa Klase ng Kababaihang May Kagandahang-Asal ang naupo nang naka-krus ang mga paa sa sahig at sabay-sabay sumigaw ng mga islogan."Kung hindi mo susundin ang kagandahang-asal ng isang babae, ikaw ay tiyak na makikipaghiwalay!""Hindi sumusunod si Beatrice sa kagandahang-asal ng kababaihan, kaya siguradong makikipaghiwalay rin siya!"Sabay-sabay at malalakas ang sigaw ng grupo, may kasamang matinding sigla at lakas.May ilang tao na pumunta sa foundation para humingi ng tulong ang natakot at dali-daling umalis.Maya-maya, dumating na sa trabaho sina Beatrice at Shaira, at
"Talikod ka talagang walang kahihiyan, parang kakaibang estilo ng larawan."Nag-aral si Gilbert ng mga kursong pang-sining sa ibang bansa, at mayroon siyang magandang temperament. Sa mga batang mayayaman, ang kanyang personalidad ay talagang kahanga-hanga.Kapag nagsasalita siya, siya ay magaan at pino, ngunit ang mga salita niya ay kayang magpatahimik sa isang tao."Ang lakas ng kahihiyan mo, anong masama kung kalmutin ka ng girlfriend ko ng ilang beses? After all, wala kang pakialam sa mukha mo.Ang kung ang photo ay na-photoshop o hindi ay maaaring matukoy sa pamamagitan ng teknikal na pagsusuri.Kung ang mga damit sa closet ay sa asawa ni Isabella ay matutukoy rin gamit ang teknikal na pagsusuri sa dandruff ng buhok.Ang bata sa tiyan ay maaari ring matukoy sa pamamagitan ng amniocentesis.Kaya, itong walang kahihiyang babaeng ito, mababa ba ang IQ mo, o iniisip mong lahat ay kasing dali mong lokohin?"Pagkatapos nito, tumingin si Gilbert sa abogado at sinabi, "Gusto kong magsampa
"Kailangan ko pa bang magtanong?" galit na galit na tanong ni Shaira, "Dapat ay makipaghiwalay na siya sa walang kwentang iyon! Hindi siya magpapatawad! Ang saya ko, isang araw na naman ng takot sa kasal at panganganak!"Uminom ng kaunting tsaa si Beatrice at bahagyang ngumiti: "Kung ako, hihingi ako ng tulong, pupunta ako sa address na ito, magre-record ng video sa loob ng bahay, itago ang mga ebidensya, sasampahan ko siya ng kaso ng bigami, at pagkatapos ay magdedivorce. Kasi ang bigami ay may parusang pagkakabilanggo."Ngumiti rin si Isabella: "Maganda 'yan. Gawin natin yan!""Tama, bakit hindi ko naisip yun!" Tinapik tapik ni Shaira ang kanyang hita, "Pinsan, sasama na ako ngayon!"Tumingin si Beatrice kay Nikki: "Samahan mo sila para protektahan sina Shaira at Isabella. Buntis ako, kaya hindi ako sasama.""Okay." Ngumiti si Shaira, "Kung sasama ka, hindi na namin kayang hilingin sa'yo! Hindi ka ba natatakot mapatay ni Marcus?"Habang nagsasalita sila, tatlo na silang naglalakad p
Nagmaneho si Erica ng sports car at tumigil sa pantalan.Hinaplos ng hangin mula sa dagat ang kanyang magulong mahahabang buhok.Kinuha niya ang kanyang cellphone, umistambay sa gilid ng sports car, na may dagat sa likod, at kumuha ng larawan ng kanyang magulong buhok at ipinost ito sa social Moments: Paalam, Mundo~ By the way, mayroon bang sinuman sa mundo na maaaring mag-alaga sa isang mahirap na maliit na nilalang tulad ko?Pagkatapos mailagay ang larawan, maraming tao ang nag-like.Dahil maganda ang larawan, ang magulong buhok ay nagpapakita ng isang sobrang stylish na kagandahan.Ang kagandahan ni Erica ay hindi yung klaseng delikadong kagandahan, at ang kanyang mukha ay madaling makilala, yung klaseng kagandahan ng isang international supermodel.Mayroon siyang mataas na cheekbones, tatlong-dimensional na mga tampok sa mukha, matangkad na katawan, at laging nagpapalabas ng masiglang enerhiya. Siya ay isang kilalang "chosen darling" sa mga circle ng mga mayamang babae. Lahat ng t