Matagal magkasama sina Marcus at Beatrice, kaya alam na alam niya kung ano ang ibig sabihin ng tingin nito. Namula siya sa inis."Usap lang naman, bakit palagi kang may iniisip na kung ano-ano?!""Iyon ay dahil masyado kang kaakit-akit." Ngumiti si Marcus at lumapit, hinaplos ang kanyang earlobe.Gustung-gusto talaga niya ang itsura ni Beatrice kapag nahihiya ito.Kung hindi lang dahil malapit nang magsimula ang hapunan, baka hindi siya makapagpigil at gawin na niya ang gusto niya ngayon din!Lalong namula si Beatrice at itinulak ang balikat ni Marcus. "Bilisan mo na at sabihin kung ano talaga ang nangyari."Pinilit ni Marcus pigilan ang nararamdaman at seryosong sinabi: "Paano mo balak ayusin ang tungkol sa iyong ina?"Sandaling nag-isip si Beatrice. "Sa pagkakataong ito, ayoko nang magpaubaya."Hindi mabasa ang ekspresyon ni Marcus. Saglit siyang natahimik bago nagsalita: "Ano man ang gusto mong gawin sa sitwasyong ito, matutulungan kita.Pero bilang mas matanda ako sa'yo ng ilang t
"Ano ba talaga ang gusto mong sabihin sa akin?" Mabagal na umupo si Beatrice sa sofa."Iurong mo ang demanda kay mommy!" Walang pag-aalinlangang sagot ni Abby.Kinuha ni Beatrice ang rosas na tsaa na inabot ng katulong at uminom nang marahan, may mahinhin at eleganteng kilos, parang tunay na ginang ng bahay.Ngumiti siya nang banayad at tiningnan si Abby nang may lambing. "Bakit?"Dahil sa kalmado niyang hitsura, lalong nainis si Abby at napasigaw."Dahil siya ang mommy natin!Binuo tayo ni Mommy sa loob ng siyam buwan at isinilang niya tayo sa napakahirap na paraan. Hindi ba dapat natin siyang alagaan?Paano mo nagawang gawin ang isang napakawalang-hiya na bagay tulad ng pagpahuli kay Mommy?"Sobrang emosyonal na sabi ni Abby.Ngunit kalmadong sumagot si Beatrice:"Una, hindi ako ang tumawag ng pulis para hulihin siya, kundi ang may-ari ng opera house.Pangalawa, ni ikaw o ako ay hindi pa nagkakaanak, kaya huwag mong gamitin ang pagbubuntis bilang argumento.Pangatlo, wala kang karap
Si Abby ay lubos na nalito: "Pero ate, nagastos ko na lahat ng perang iyon. Saan ako kukuha ng pera? Bukod pa riyan, ang isang piraso ng damit mo ay nagkakahalaga ng mahigit 10,000 pesos, paano mo nagagawang singilin ako ng ganitong kaliit na halaga?"Ngumiti si Beatrice: "Kung magkano man ang suot ko, wala kang pakialam doon.Bukod pa riyan, may marami rin ang pera sa bangko. Pwede bang hindi bayaran ng isang tao ang perang inutang niya sa bangko?"Habang nagsasalita, tumayo si Beatrice at lumapit kay Abby."Ayon sa average na 10,000 pesos bawat taon, 150,000 pesos lang iyon sa loob ng 15 taon. O baka naman… ang pagmamahal at pagsunod mo kay mama ay hindi umaabot sa halagang 150,000 pesos?Sige, nasabi ko na ang gusto ko. Dahil hindi mo pa kayang bayaran ngayon, pupunta na ako sa kusina para ipagluto ang asawa ko."Hawak ang braso ni Menchie, dinala ni Beatrice ito papunta sa kusina.Nagkasundo ang dalawa na magluto ng ulam para sa kanilang mga asawa ngayong gabi bilang paligsahan.N
Napuno ng pagkadismaya ang mga mata ng matandang Villamor.Tiningnan ng matanda ang maitim na bagay sa harapan niya na may halatang pagkasuklam: "Mas mabuti pang itira mo na lang para sa sarili mo."Jacob: …Nahihiyang hinaplos ni Menchie ang kanyang ilong: "Ah… Mahal, mukhang nasunog ko nang sobra. Diretso kong kinremate ang manok."Jacob: …"Pero sa tingin ko hindi naman apektado ang lasa. Bakit hindi mo subukan? Narinig ko na ito ay ang tinatawag na ‘chocolate cremated chicken.’"Jacob: …Sa mga sandaling iyon, itinuro ni Ginoong Villamor si marcus at nagtanong, "Kinakain mo ba ang pakpak ng manok, masarap ba?"Pagkarinig nito, agad na tumayo si Beatrice at naglabas ng inihaw na manok na may lasa ng tsaa mula sa kusina: "Pa, tikman ninyo ito. Gamit din ang parehong pampalasa at paraan ng pagluluto. Natakot akong hindi sapat ang isang manok, kaya nag-ihaw pa ako ng isa pa."Nanlaki ang mga mata ni Ginoong Villamor sa kasabikan at hindi na nag-alala sa pagiging pormal. Agad niyang ki
Matapos ang ilang saglit ng pagkawala sa sarili, bumaling muli si Beatrice kay Albert at matatag na sinabi:"Hindi tayo maaaring maging magkaibigan! Ako ay ang asawa ng iyong tiyuhin, sa madaling salita tiyahin mo na ako.""Beatrice, huwag ka namang maging ganito kalupit sa akin, pwede ba?" Hinawakan ni Albert ang kanyang mukha, punong-puno ng sakit. "Hindi ko kayang paniwalaan na kaya mo akong bitawan nang ganun ganun na lang! Hindi pa ako nakatulog ng maayos kahit isang gabi nitong mga nakaraang araw. Tuwing ipinipikit ko ang aking mga mata, ang mga alaala natin noon ang palaging bumabalik sa akin...""Albert, kailangan nating harapin ang realidad." Matapos niyang sabihin iyon, tumalikod na si Beatrice upang umalis.Ngunit mabilis na hinarangan ni Albert ang kanyang daraanan."Beatric, alam ko... siguradong naimpluwensyahan ka ng tiyuhin ko.""Inaamin ko, hindi ako naging mabuting tao noon, hindi ko naalagaan nang sapat ang nararamdaman mo!""Pero nakita ko kanina habang kumakain ta
Sandaling nanigas ang ekspresyon ni Marcus at mabilis niyang pinag-isipan kung dapat niyang sabihin kay Beatrice ang tungkol sa kanyang nakaraan.Pero… kung aaminin niyang matagal na siyang may interes kay Beatrice, para na rin niyang sinabi na sinadya niyang pagsamantalahan siya noong gabing parehong nalason sila ng gamot…Hindi naglakas-loob si Marcus na sugalan ito, kaya ngumiti siya nang malumanay at nagtanong, "Bakit mo biglang naitanong ito?""Wala... wala naman, nagtataka lang ako." Mabilis na lumitaw ang bahagyang pag-aalinlangan sa mukha ni Beatrice. "Nagtataka lang ako kung paano mo napapakalma nang husto ang mga tao.""Ikaw lang ang kaya kong pakalmahin, Mrs. Villamor." Sagot ni Marcus bago kinuha ang mga dokumento at umalis.Pagkasara ng pinto, biglang nanlamig ang nakataas na sulok ng labi ni Beatrice.Malinaw niyang nakita ang reaksyon ni Marcus kanina.May minahal siya noon!Parang binuhusan ng malamig na lemonade ang puso niya—maasim at mapakla.Tok, tok.May kumatok s
"Erica!""Erica!"Bago pa matapos magsalita si Erica, dalawang boses ang sabay na sumingit.Isa ay mula kay Albert, at ang isa naman ay kay Minda, na dali-daling lumapit.Bago pa man makalapit si Minda, hinila na ni Albet si Erica sa gilid at mahina siyang sinermunan, "Ano ang gusto mong sabihin kay Beatrice kanina? Ni hindi mo pa nga alam kung ginagamit lang siya ni tito Marcus o hindi. Kung sasabihin mo ang lahat ng ito ngayon, hindi ba’t lalo lang siyang mahuhulog kay tito Marcus at itutulak mo siya sa apoy? Gusto mo bang maranasan din niya ang sakit ng pag-ibig na pinagdaanan mo?"Nanigas ang mukha ni Erica at napaisip. Tama ang sinasabi ng kuya nyang si Albert.Matapos marinig ang pagsusuri ng kanyang kapatid kagabi, naramdaman niyang kakaiba nga ang tiyuhin nya.Baka nga totoo na nilalambing lang niya si Beatrice para makuha ang ilang shares."Hintayin muna natin!" May bahagyang guilt sa mga mata ni Albert at binaba niya ang boses. "Kapag nakasiguro na akong walang masamang bal
"Pak!"Ginamit ni Minda ang kanyang buong lakas at pinakawalan ang isang malakas na sampal.Ngunit bago pa iyon tumama kay Beatrice, mabilis na humarang si Albert sa harapan ni Beatrice at siya ang tumanggap ng sampal."Aray—" Napaatras si Albert habang hawak ang kanyang mukha.Nagulat si Minda nang makita ang duguang gilid ng mukha ng kanyang anak. Bigla siyang nakaramdam ng matinding pag-aalala. "Anak, ayos ka lang ba? Hindi ko sinasadya!""Mom—wala itong kinalaman kay Beatrice." Hawak pa rin ni Albert ang pisngi niya, ramdam ang sakit lalo na kapag gumagalaw ang kanyang bibig."Mom, umalis ka na muna. May kailangan pa kaming pag usapan ni Beatrice." Tumingin siya kay Beatrice. "Sasamahan kita. May hihilingin akong tulong mula sa’yo."Napailing si Beatrice, napabuntong-hininga.Dati, sabik siyang makausap si Albert nang harapan.Pero ngayon, ito na ang pinaka-ayaw niyang marinig—ang linyang "May sasabihin ako sa’yo" mula kay Albert!Nagbago na ang relasyon nila. Hindi na maganda ku
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit