Si Abby ay lubos na nalito: "Pero ate, nagastos ko na lahat ng perang iyon. Saan ako kukuha ng pera? Bukod pa riyan, ang isang piraso ng damit mo ay nagkakahalaga ng mahigit 10,000 pesos, paano mo nagagawang singilin ako ng ganitong kaliit na halaga?"Ngumiti si Beatrice: "Kung magkano man ang suot ko, wala kang pakialam doon.Bukod pa riyan, may marami rin ang pera sa bangko. Pwede bang hindi bayaran ng isang tao ang perang inutang niya sa bangko?"Habang nagsasalita, tumayo si Beatrice at lumapit kay Abby."Ayon sa average na 10,000 pesos bawat taon, 150,000 pesos lang iyon sa loob ng 15 taon. O baka naman… ang pagmamahal at pagsunod mo kay mama ay hindi umaabot sa halagang 150,000 pesos?Sige, nasabi ko na ang gusto ko. Dahil hindi mo pa kayang bayaran ngayon, pupunta na ako sa kusina para ipagluto ang asawa ko."Hawak ang braso ni Menchie, dinala ni Beatrice ito papunta sa kusina.Nagkasundo ang dalawa na magluto ng ulam para sa kanilang mga asawa ngayong gabi bilang paligsahan.N
Napuno ng pagkadismaya ang mga mata ng matandang Villamor.Tiningnan ng matanda ang maitim na bagay sa harapan niya na may halatang pagkasuklam: "Mas mabuti pang itira mo na lang para sa sarili mo."Jacob: …Nahihiyang hinaplos ni Menchie ang kanyang ilong: "Ah… Mahal, mukhang nasunog ko nang sobra. Diretso kong kinremate ang manok."Jacob: …"Pero sa tingin ko hindi naman apektado ang lasa. Bakit hindi mo subukan? Narinig ko na ito ay ang tinatawag na ‘chocolate cremated chicken.’"Jacob: …Sa mga sandaling iyon, itinuro ni Ginoong Villamor si marcus at nagtanong, "Kinakain mo ba ang pakpak ng manok, masarap ba?"Pagkarinig nito, agad na tumayo si Beatrice at naglabas ng inihaw na manok na may lasa ng tsaa mula sa kusina: "Pa, tikman ninyo ito. Gamit din ang parehong pampalasa at paraan ng pagluluto. Natakot akong hindi sapat ang isang manok, kaya nag-ihaw pa ako ng isa pa."Nanlaki ang mga mata ni Ginoong Villamor sa kasabikan at hindi na nag-alala sa pagiging pormal. Agad niyang ki
Matapos ang ilang saglit ng pagkawala sa sarili, bumaling muli si Beatrice kay Albert at matatag na sinabi:"Hindi tayo maaaring maging magkaibigan! Ako ay ang asawa ng iyong tiyuhin, sa madaling salita tiyahin mo na ako.""Beatrice, huwag ka namang maging ganito kalupit sa akin, pwede ba?" Hinawakan ni Albert ang kanyang mukha, punong-puno ng sakit. "Hindi ko kayang paniwalaan na kaya mo akong bitawan nang ganun ganun na lang! Hindi pa ako nakatulog ng maayos kahit isang gabi nitong mga nakaraang araw. Tuwing ipinipikit ko ang aking mga mata, ang mga alaala natin noon ang palaging bumabalik sa akin...""Albert, kailangan nating harapin ang realidad." Matapos niyang sabihin iyon, tumalikod na si Beatrice upang umalis.Ngunit mabilis na hinarangan ni Albert ang kanyang daraanan."Beatric, alam ko... siguradong naimpluwensyahan ka ng tiyuhin ko.""Inaamin ko, hindi ako naging mabuting tao noon, hindi ko naalagaan nang sapat ang nararamdaman mo!""Pero nakita ko kanina habang kumakain ta
Sandaling nanigas ang ekspresyon ni Marcus at mabilis niyang pinag-isipan kung dapat niyang sabihin kay Beatrice ang tungkol sa kanyang nakaraan.Pero… kung aaminin niyang matagal na siyang may interes kay Beatrice, para na rin niyang sinabi na sinadya niyang pagsamantalahan siya noong gabing parehong nalason sila ng gamot…Hindi naglakas-loob si Marcus na sugalan ito, kaya ngumiti siya nang malumanay at nagtanong, "Bakit mo biglang naitanong ito?""Wala... wala naman, nagtataka lang ako." Mabilis na lumitaw ang bahagyang pag-aalinlangan sa mukha ni Beatrice. "Nagtataka lang ako kung paano mo napapakalma nang husto ang mga tao.""Ikaw lang ang kaya kong pakalmahin, Mrs. Villamor." Sagot ni Marcus bago kinuha ang mga dokumento at umalis.Pagkasara ng pinto, biglang nanlamig ang nakataas na sulok ng labi ni Beatrice.Malinaw niyang nakita ang reaksyon ni Marcus kanina.May minahal siya noon!Parang binuhusan ng malamig na lemonade ang puso niya—maasim at mapakla.Tok, tok.May kumatok s
"Erica!""Erica!"Bago pa matapos magsalita si Erica, dalawang boses ang sabay na sumingit.Isa ay mula kay Albert, at ang isa naman ay kay Minda, na dali-daling lumapit.Bago pa man makalapit si Minda, hinila na ni Albet si Erica sa gilid at mahina siyang sinermunan, "Ano ang gusto mong sabihin kay Beatrice kanina? Ni hindi mo pa nga alam kung ginagamit lang siya ni tito Marcus o hindi. Kung sasabihin mo ang lahat ng ito ngayon, hindi ba’t lalo lang siyang mahuhulog kay tito Marcus at itutulak mo siya sa apoy? Gusto mo bang maranasan din niya ang sakit ng pag-ibig na pinagdaanan mo?"Nanigas ang mukha ni Erica at napaisip. Tama ang sinasabi ng kuya nyang si Albert.Matapos marinig ang pagsusuri ng kanyang kapatid kagabi, naramdaman niyang kakaiba nga ang tiyuhin nya.Baka nga totoo na nilalambing lang niya si Beatrice para makuha ang ilang shares."Hintayin muna natin!" May bahagyang guilt sa mga mata ni Albert at binaba niya ang boses. "Kapag nakasiguro na akong walang masamang bal
"Pak!"Ginamit ni Minda ang kanyang buong lakas at pinakawalan ang isang malakas na sampal.Ngunit bago pa iyon tumama kay Beatrice, mabilis na humarang si Albert sa harapan ni Beatrice at siya ang tumanggap ng sampal."Aray—" Napaatras si Albert habang hawak ang kanyang mukha.Nagulat si Minda nang makita ang duguang gilid ng mukha ng kanyang anak. Bigla siyang nakaramdam ng matinding pag-aalala. "Anak, ayos ka lang ba? Hindi ko sinasadya!""Mom—wala itong kinalaman kay Beatrice." Hawak pa rin ni Albert ang pisngi niya, ramdam ang sakit lalo na kapag gumagalaw ang kanyang bibig."Mom, umalis ka na muna. May kailangan pa kaming pag usapan ni Beatrice." Tumingin siya kay Beatrice. "Sasamahan kita. May hihilingin akong tulong mula sa’yo."Napailing si Beatrice, napabuntong-hininga.Dati, sabik siyang makausap si Albert nang harapan.Pero ngayon, ito na ang pinaka-ayaw niyang marinig—ang linyang "May sasabihin ako sa’yo" mula kay Albert!Nagbago na ang relasyon nila. Hindi na maganda ku
234Ang lalaking nakaitim ay iniunat ang kanyang kamay upang hawakan ang braso ni Beatrice.Umatras ng isang hakbang si Beatrice, at hinagod ng tingin ang mga taong nasa harapan niya: "Anong kailangan niyo?""Wala nang satsat! Sumama ka na lang sa amin!" sabi ng lalaking nakaitim na halatang naiinip.Ngumisi si Beatrice: "Sa liwanag ng araw, sa harap mismo ng gate ng paaralan, gusto niyong mangdukot ng tao nang harapan? May batas pa ba kayong kinikilala?""Batas? Anong batas ang nagsasabing krimen ang pagpunta ng isang ama upang makita ang kanyang anak?" Kinuha ng pinuno ng mga lalaking nakaitim ang isang magaspang na lubid at ngumisi nang may bahid ng pananakot. "Sabi ng amo, kung hindi makikipagtulungan ang kanyang anak, itali na lang siya. Wala nang pakialam kung nakakahiya o hindi!"Habang sinasabi iyon, kumindat siya sa kanyang kasamahan: "Ano pang hinihintay niyo? Hulihin siya, itali, at ihatid sa amo."Nagdilim ang mga mata ni Beatrice, at agad siyang napuno ng matinding galit.
"Sige." Pinagdiinan ni Oscar ang kanyang mga daliri, ramdam na nawala na sa kanya ang kontrol ng pag-uusap—hawak na ito ng kanyang anak."Alam mo namang ang sahod ko sa eskwelahang ito ay 20,000 pesos lang kada buwan."Si mama, hinihiling na magbigay ako ng 10,000 pesos para sa gastusin sa bahay. Wala akong reklamo—sapagkat tungkulin kong maging mabuting anak sa inyo."Tuwing Bagong Taon at iba pang okasyon, binibigyan ko kayo—ikaw, si mama, at si Abby—ng pulang sobre. Hindi ba tama?"Hindi alam ni Oscar kung bakit biglang binanggit ito ng kanyang anak, kaya't tumango na lang siya at sumagot: "Oo.""Si mama rin, laging gusto akong bumili ng kung anu-ano para kay Abby. Isipin mo, natitira na lang sa akin ang 10,000 pesos bawat buwan. Madali ba ito para sa akin?""Hindi madali, hindi madali." Agad na sumang-ayon si Oscar, sumasabay sa daloy ng sinasabi ni Beatrice.Alam niyang ang anak niya ngayon ay may suporta ng Marcus Villamor at hindi basta-basta pwedeng galawin. Mas mabuting suman
Pagkarinig sa mga sinabi ni Monica bahagyang natigilan si Beatrice.Sa gitna ng kanyang pagkabigla, hinila siya ni Albert papunta sa outdoor garden ng piging.Nang makabawi sa pag-iisip, mariing hinawi ni Beatrice ang kamay ni Albert."Beatrice." Napakunot-noo si Albert habang tinitigan siya. "Hindi mo ba naiintindihan? Kung mananatili ka pa roon, lalo mo lang ipapahiya ang sarili mo."“Beatrice, bakit hindi ka na lang sumuko? Hindi pa huli ang lahat para umalis ka ngayon.""Sumuko?" Matalim na tiningnan ni Beatrice si Albert, waring iniisip kung may sakit ba ito sa pag-iisip.Mabilis na tumango si Albert, seryoso ang mukha."Nagbago na ang mga patakaran! Alam mo ba kung sino ang nagbago? Si Monica Cristobal! Ginamit niya ang lahat ng koneksyon niya para biglang palitan ang mga alituntunin! Hindi mo ba naiintindihan kung gaano siya kapowerful?""At isa pa, tama siya. Hindi ka naman bahagi ng mundo ng mga mayayamang asawa. Wala kang koneksyon.""At ngayon, nasaktan mo pa ang isang grup
Pinanood ni Monica ang ekspresyon ni Beatrice habang pinipigilan ang galit at bahagyang ngumiti."Kung hindi lang ako naging mahinhin at tinanggihan ang alok, sa tingin mo ba talaga makukuha mo ang atensyon ni Marcus Villamor at maging kasangkapan lang niya para sa pisikal na pangangailangan?"Naiinis pa rin si Monica tuwing naaalala niya ito!Ang tunay na dahilan ng pagbabago ng relasyon nila ni Marcus ay ang room card na iyon!Ayaw niyang mapasakanya si Marcus nang ganoon kadali, kaya hindi siya pumunta. Pero sino ang mag-aakalang hindi na niya ito makukuha kahit ilang beses niya itong anyayahan pagkatapos noon?Pinigilan ni Monica ang inis at nagsalita nang mabagal:"Pero huwag kang mag-alala, hindi kita papansinin. Isa ka lang namang panandaliang aliw. Sa tingin mo ba, ang isang lalaki ay talagang iuuwi ang isang babae na pang-bed partner lang?""Huwag kang tanga. Sa huli, ang mga pipiliin pa rin nila ay ang mga babaeng may angkop na pamilya—tulad namin."Nang marinig ng mga tao s
Nang lumalim ang gabi, unti-unting nagsimula ang election dinner para sa vice chairman ng Caring for Women Charity Foundation.Dumating si Monica na suot ang pulang sequined evening dress na may lumilipad na manggas, katulad ng kanyang pagiging mataas ang profile at palaban. Ang kanyang mapulang labi ay lalong nagbigay-diin sa kanyang tiwala sa sarili.Pagdating pa lang niya, agad siyang pinalibutan ng mga mayayamang ginang ng lipunan."Ang ganda talaga ng suot mo ngayon, Miss Cristobal!""Hindi lang ang gown, pati bag ang ganda!""Teka lang—hindi ba ito ang pinakabagong limited edition ng K? Hindi pa ito inilalabas, concept poster pa lang ang meron!"Ngumiti si Monica Cristobal at tumango. "May kaibigan ako sa loob ng brand, kaya nakuha ko ito sa pamamagitan ng internal connections. Isa ako sa mga unang nagkaroon nito, katulad ng lima o anim na sikat na Hollywood stars.""Grabe! Ibig sabihin, lagpas tatlong milyon ang halaga nito!" Isang ginang ang napamura sa gulat."Mas mahal pa di
"Kailangan kong mag-overtime ngayong gabi."Marcus: ...Pinaghihinalaan kong gumaganti ka sa akin dahil nag-overtime ako nitong mga nakaraang gabi.Alam ni Beatrice kung ano ang iniisip ni Marcus at ngumiti."Seryoso, hindi talaga puwede. Kailangan kong ihanda ang aking talumpati ngayong gabi. Bukas ng gabi na ang preliminary round ng halalan para sa vice chairman. Kailangan kong tingnan kung may dapat pang baguhin. Hihingi rin ako ng tulong kay Mrs. Salazar bukas para suriin ito."Bahagyang tumaas ang kilay ni Marcus, at may bakas ng pagkadismaya sa kanyang mukha."Kung ganun, bawi ka sa akin nang ilang beses sa weekend—at gusto ko yung kasing-init ng kagabi."Namula ang mukha ni Beatrice at hindi napigilang magtanong:"Bakit sa weekend?"Tiningnan siya ni Marcus nang may malalim, at seryosong ekspresyon nang sabihin:"Baka hindi ka na makabangon at maapektuhan ang trabaho mo."Beatrice: ...Kung alam ko lang na ganito siya ka-diretso, hindi na sana ako nagtanong!Dali-daling binuksa
"Hindi pa. Impossible pa itong makumpirma sa ngayon. Pero natuklasan ng mga tao ko na handang-handa ang pamilya ni Chona Mendoza.""Handa? Paano sila makakapaghanda para sa ganitong bagay?" Natatawang tanong ni Beatrice."Nalaman ng mga tao ko na ilang beses nang kumonsulta si Chona sa ospital ng ginekolohiya at nagpa-monitor pa ng obulasyon. Sinadya niyang itakda ang oras at imbitahan si Albert sa kanilang bahay."Nagulat si Beatrice. Hindi niya inasahan na ganito katuso si Chona.Malamig na tumawa si Marcus: "Akala mo ba iyon lang?""Ano pa ba ang magagawa niya?" Pakiramdam ni Beatrice ay hindi sapat ang kanyang imahinasyon para sa ganitong antas ng panlilinlang.Tiningnan ni Marcus ang kanyang ina at diretsong ipinaliwanag: "Bumili si Chona at ang kanyang kapatid ng mga test tube, medical freezer, at iba pang gamit para sa artipisyal na pagbubuntis.Matapos makuha ang bagay mula kay Albert, nagtungo sila sa pinakamalapit na ospital ng ginekolohiya upang kumonsulta tungkol sa artipi
"Ano'ng sinabi mo?"Hindi ba't ibibigay mo sa akin ang singsing?Kaninang hapon, ipinadala ni Carlos ang sample ng wedding ring, na nagsasabing gusto ni Marcus ng wedding ring na magtataboy ng mga malalandi at magsabi sa lahat na siya ay kasal na.Bago niya namalayan, kumuha si Marcus ng isang piraso ng papel at panulat: "Babasahin ko, isusulat mo. Para sa IOU, ako, si Beatrice ay kusang isinusulat na may utang ako kay Marcus ng isang maid outfit, isang bunny outfit, isang...""Huwag mong sabihin..." mabilis na tinakpan ni Beatrice ang kanyang bibig, "Paano mo nasasabi ang mga bagay na ganyan?""Mrs. Villamor, pagkain at sex ay likas na sa tao. Nangangamba ako na kung hindi ko ipapakita sa'yo ang aking tunay na mga pagnanasa, baka isipin ni Mrs. Villamor na hindi ako sapat."Beatrice: ...“Parang bigla akong nakaramdam na para kjo lang ipinaphamak ang aking sarili niyan, magaling a hindi na lang ako magsusulat ng IOU." Ibinaba ni Beatrice ang ulo niya ng mababa at lumapit kay Marcus
Ang katawan ni Beatrice ay nanginginig ng malakas, parang isang daga na nakakita ng malaking pusa."Asawa ko, nagkamali ako."Nang tumalikod, basang-basa ang mga mata ni Beatrice at nagsalita siya sa isang malambing na boses."Asawa ko, talagang nagkamali ako sa bagay na ito." Lumapit si Beatrice kay Marcus at naupo sa harapan nito. "Pwede mo akong patayin o putulin ang aking ulo, gagawin ko kung anong gusto mo. Kung gusto mong sipain ako, wala akong reklamo. Sino bang mag-aakalang mapapahiya kita sa harap ng mga executives ng kumpanya?"Matapos huminga ng malalim, patuloy na nagsalita si Beatrice ng may kalungkutan: "Pero ngayon, may isa pa akong napakahalagang bagay na nais itanong sa'yo. Tmawag sa aki kanina ang kapatid konhg si Ian at sinabi na nalulugi na daw ang iyong mga negosyo? Sabi nila, tapos na raw ang lahat sa labas?"Hindi napigilan ni Marcus ang mapatawa, iniabot ang kamay upang hilahin si Beatrice at pinaupo siya sa kanyang kandungan, tapos ay hinampas ang kanyang pwet
"Ano'ng ipapaliwanag?" tiningnan ni Robert si Marcus mula ulo hanggang paa, "Kung hindi pa nga pumunta ang misis mo sa doctor, hindi ko pa malalaman ang problema sa kalusugan mo! Bakit hindi mo sinabi sa akin ang ganitong bagay!""Ayos lang ako!" ngisi ni Marcus.Dali-dali namang tinakpan ni Beatrice ang mukha at hindi napigilang magbulong: "Paano nalaman ni kuya Robert ito? Hindi ba’t sabi nila, ang doctor ang may pinakamahigpit na bibig?"Sabay, naamoy nila ang masarap na amoy ng inihaw na talaba mula sa oven sa kusina.Agad na tumakbo si Beatrice pabalik sa kusina upang tingnan ang oven.Bumaba na si Jacob at ang kanyang misis na si Menchie.Napansin ni Jacob ang amoy at hindi nakapagpigil: "Ang sarap ng amoy!"Hinila ni Menchie ang manggas niya at mahina siyang nagsalita: "Para kay Marcus 'yan, para palakasin ang katawan. Huwag mong kainin."Napakunot-noo si Jacob: "Talaba? Para sa ganun?"Tumango si Menchie ng mabigat: "Oo!"Si Marcus:...Pagkaraan ng ilang minuto, dumating na si
"Malapit na bang mabankrupt ang asawa ko? Bakit hindi ko alam?" nagtatakang tanong ni Beatrice. "Ang asawa ko nga ba ang nag-donate ng isang gusali sa paaralan, hmmmm?""Heh~" Ang sarkastikong boses ni Ian ay narinig mula sa kabilang linya. "Beatrice, huwag kang maging ganoon ka-arogante! Alam ng lahat na nitong mga nakaraang gabi, malapit nang malugi ang negosyo ng asawa mo sa overseas stock market. Ang stock market sa bansa Thailand ay bukas mula 10 ng gabi hanggang 5 ng umaga. Huwag mong sabihing si Marcus Villamor ay nandiyan sa iyo buong gabi."Nang marinig ni Beatrice ang oras, agad na nagbago ang kanyang mukha.Nagmadali nga si Marcus noong nakaraang gabi, pero alas-11 na ng gabi!Bumalik siya para kunin ang mga impormasyon, ngunit siya mismo ang nagpilit na magka-baby!Bukod duon, tinawagan sya ni Carlos, at nagbago ang mukha ni Marcus noong mga oras na iyon.Oh Diyos ko, anong klaseng kalokohan ang ginawa niya!Inisip ni Ian sa kabilang linya na pinaniniwalaan ni Beatrice an