234Ang lalaking nakaitim ay iniunat ang kanyang kamay upang hawakan ang braso ni Beatrice.Umatras ng isang hakbang si Beatrice, at hinagod ng tingin ang mga taong nasa harapan niya: "Anong kailangan niyo?""Wala nang satsat! Sumama ka na lang sa amin!" sabi ng lalaking nakaitim na halatang naiinip.Ngumisi si Beatrice: "Sa liwanag ng araw, sa harap mismo ng gate ng paaralan, gusto niyong mangdukot ng tao nang harapan? May batas pa ba kayong kinikilala?""Batas? Anong batas ang nagsasabing krimen ang pagpunta ng isang ama upang makita ang kanyang anak?" Kinuha ng pinuno ng mga lalaking nakaitim ang isang magaspang na lubid at ngumisi nang may bahid ng pananakot. "Sabi ng amo, kung hindi makikipagtulungan ang kanyang anak, itali na lang siya. Wala nang pakialam kung nakakahiya o hindi!"Habang sinasabi iyon, kumindat siya sa kanyang kasamahan: "Ano pang hinihintay niyo? Hulihin siya, itali, at ihatid sa amo."Nagdilim ang mga mata ni Beatrice, at agad siyang napuno ng matinding galit.
"Sige." Pinagdiinan ni Oscar ang kanyang mga daliri, ramdam na nawala na sa kanya ang kontrol ng pag-uusap—hawak na ito ng kanyang anak."Alam mo namang ang sahod ko sa eskwelahang ito ay 20,000 pesos lang kada buwan."Si mama, hinihiling na magbigay ako ng 10,000 pesos para sa gastusin sa bahay. Wala akong reklamo—sapagkat tungkulin kong maging mabuting anak sa inyo."Tuwing Bagong Taon at iba pang okasyon, binibigyan ko kayo—ikaw, si mama, at si Abby—ng pulang sobre. Hindi ba tama?"Hindi alam ni Oscar kung bakit biglang binanggit ito ng kanyang anak, kaya't tumango na lang siya at sumagot: "Oo.""Si mama rin, laging gusto akong bumili ng kung anu-ano para kay Abby. Isipin mo, natitira na lang sa akin ang 10,000 pesos bawat buwan. Madali ba ito para sa akin?""Hindi madali, hindi madali." Agad na sumang-ayon si Oscar, sumasabay sa daloy ng sinasabi ni Beatrice.Alam niyang ang anak niya ngayon ay may suporta ng Marcus Villamor at hindi basta-basta pwedeng galawin. Mas mabuting suman
"Pffft——" Direktang sumirit ang tsaa mula sa bibig ni Oscar. "Anong sinabi mo?!"Hinawakan ni Beatrice ang malamig na kamay ng ama at seryosong sinabi:"Papa, kakasabi mo lang na ang pamilya ko ang pinakamalakas kong sandigan, at tutulungan mo ako. Talagang naantig ako.""Plano kong tumakbo bilang Vice Chairman ng Caring for Women’s Association Foundation."Ang daan upang makasali sa eleksyon ay ang mag-donate ng limang milyong piso para sa foundation.""Papa, hindi ba mas makabuluhan ang gumawa ng mabuti at suportahan ang aking kandidatura?"Tumango ang tagapamahala ng Cherry Blossoms Teahuse at sumingit:"Oo nga, mas may kabuluhan ito kaysa sa pag-attend sa isang klase ng mga sosyal."Matapos magsalita, tiningnan niya si Oscar na may bahagyang pagkabalisa sa kanyang mga mata:"Talagang napakapalad ni Mrs. Villamor na magkaroon ng isang ama na patas at walang pinapanigan."Ang mayroon ang nakababatang kapatid, dapat mayroon din ang nakatatanda."Matapos ang insidenteng ito, siguradon
Tumingin si Beatrice sa babae sa harapan niya ng may kumpiyansa at determinasyon."Miss, pwede bang pakipaliwanag ng maayos.""Ibinigay ko na ang application form sa tamang proseso bago ang deadline, at wala akong nilabag. Bakit hindi ako pwedeng tumakbo?""Kanina sinabi mong ako'y para lamang makisali, at ngayon naman ay sinabi mong hindi ako mananalo. Kaya't nais kong itanong, may internal na desisyon na ba sa kandidato para sa posisyon ng vice chairman?""Internal na desisyon? Sabi ko nga, ikaw ay inosente! Akala mo ba kaya mong makipagkumpetensya kay Ms. Cristobal?"Tinaas ng staff ang application form ni Beatrice ng may pang-uuyam at tiningnan ito: "Beatrice Aragon? Hindi ko nga yata narinig ang pangalang 'yan. Akala mo ba kaya mong makipagsabayan sa pinakamagandang sosyalita sa Kamaynilaan? Alam mo ba ang kapangyarihan ng pamilya Cristobal? Hindi ito basta-basta para sa isang ordinaryong taong tulad mo na nag asawa ng isang bagong mayaman at biglang naglabas ng limang milyon par
"Regalo? Anong regalo?" Maingat na umatras si Beatrice ng dalawang hakbang.Ibinigay ni Chona ang isang kahon ng regalo nang may misteryosong paraan.Hindi ito tinanggap ni Beatrice : "Hindi. Salamat sa kabutihan mo, pero hindi ko tatanggapin ang regalo ng walang dahilan."Habang sinasabi ito, papunta na sana si Beatrice sa hagdan.Agad na humarap si chona sa kanya: "Ate Bea, alam ko na marami tayong hindi pagkakaintindihan noon..."Bago pa natapos ni Chona ang sinasabi, ngumiti si Beatrice sa kanya: "Oh? Hindi ba't hindi pagkakaintindihan lang?"Nagdilat si Chona, at tumigas ng kaunti ang mukha niya.Sa kanyang isip, lihim niyang sinabi na hindi maganda ang nangyayari.Ang Beatrice na nakatayo sa harapan niya ay talagang iba na mula noon. Hindi na siya basta-basta mauutakan. Para bang siya'y nabuhay muli!Ang mga mata ni Beatrice ay napadako sa isang anino sa pintuan, at sinadyang nagbigay ng seduksiyon."Chona, kung ganyan ka pa rin ka-hypocritical, wala na tayong dapat pag-usapan
Kinuha ni Beatrice ang regalo at impormasyon mula kay Chona nang maayos: "Salamat sa regalo, pero hindi kita pinapatawad."Pagkatapos nito, itinaas ni Beatrice ang regalo sa kanyang kamay at ipinakita ito kay Albert: "Albert, tinanggap ko! Wala ka sa puso ko. Maghintay ka lang, ako at ang tiyuhin mo ay magbibigay sa'yo ng isang maputi at matabang pinsan."Chona: ...Albert: ...Pagkatapos nito, mabilis na umakyat si Beatrice upang itulak si Marcus. Pagdapo ng kamay niya sa hawakan ng wheelchair, narinig niya ang magaan na "hiss--" ni Marcus at hinawakan ang kanyang dibdib na may sakit."Ano'ng nangyari?" Nagbago ang mukha ni Beatrice sa takot at mabilis na lumuhod at nagtanong."Sakit ang puso ko." Mahinang sinabi ni Marcus, "Sumasakit siya ng pa-bangon."Mabilis na piniga ni Beatrice ang kanyang dibdib: "Kamusta? Masakit pa ba? Kailangan ba nating tumawag ng family doctor?"Habang nagsasalita, may bulong si Beatrice sa sarili: "Kalimutan na, tawagan na lang natin ang family doctor. P
Sa kabilang banda, habang papalabas si Beatrice mula sa banyo, tumawag ang isang magulang upang makipag-usap tungkol sa mga problema ng estudyante.Ang magulang na ito ay medyo mahaba magsalita, kaya't kinailangan ni Beatrice na sagutin sila ng mahinahon, isa-isa.Nang isara niya ang telepono at bumalik sa kwarto, natutulog na si Marcus sa kama.Habang pinagmamasdan ang pantay-pantay niyang paghinga, nagkaroon ng kaunting kalungkutan sa mga mata ni Beatrice, pero hindi niya kayang gisingin ito.Matapos basahin ang manual, nang mag-on ang instrument at naging madilim na pula ang ilaw nito, ito na ang araw na may pinakamataas na tsansa ng ovulation.May isang ganitong araw lang sa isang buwan!Bagamat mataas ang tsansa ng pagbubuntis bukas, hindi ito kasing taas ng araw na ito.Inangat ni Beatrice ang kumot at humiga. Ayaw niyang matulog, iniisip na hihintayin nya si Marcus na magising.Habang nakahiga, tinignan niya nang pabiro ang impormasyon na ipinadala ni Chona at napansin niyang t
"Mrs. Salazar, nais ko po sanang humingi ng pabor mula sa iyo. Gusto kong kunin ang aking application form na itinapon sa basurahan."Pagkatapos ng kanyang sinabi, binuksan ni Beatrice ang isang maikling video sa kanyang cellphone at iniabot ito kay Mrs. Salazar.Tumingin si Misis Salazar ng mabigat ang mukha."Ang dalawang ito ay talagang nagsabi ng ganitong mga bagay at itinapon ang iyong application form sa basurahan! Sobrang wala silang respeto! Hindi kailanman magiging bahagi ng ating foundation ang ganitong klase ng cancer, mga salot!"Tumango si Beatrice: "Ito rin ang dahilan kung bakit sinasabi ko na hindi sila nararapat sa kanilang pwesto.Ang layunin ng samahan ay magbigay pansin sa mga kababaihan, at magbigay Ng pantay-pantay na pag-aalaga, hindi para magdikta batay sa estado ng buhay at pag-ibig sa mga mayayaman.Isa akong babae at naranasan kong mabully noong pumunta ako sa foundation.Tanong ko lang, kung ang ibang mga kababaihan na walang kapangyarihan ay nangangailanga
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit