234Ang lalaking nakaitim ay iniunat ang kanyang kamay upang hawakan ang braso ni Beatrice.Umatras ng isang hakbang si Beatrice, at hinagod ng tingin ang mga taong nasa harapan niya: "Anong kailangan niyo?""Wala nang satsat! Sumama ka na lang sa amin!" sabi ng lalaking nakaitim na halatang naiinip.Ngumisi si Beatrice: "Sa liwanag ng araw, sa harap mismo ng gate ng paaralan, gusto niyong mangdukot ng tao nang harapan? May batas pa ba kayong kinikilala?""Batas? Anong batas ang nagsasabing krimen ang pagpunta ng isang ama upang makita ang kanyang anak?" Kinuha ng pinuno ng mga lalaking nakaitim ang isang magaspang na lubid at ngumisi nang may bahid ng pananakot. "Sabi ng amo, kung hindi makikipagtulungan ang kanyang anak, itali na lang siya. Wala nang pakialam kung nakakahiya o hindi!"Habang sinasabi iyon, kumindat siya sa kanyang kasamahan: "Ano pang hinihintay niyo? Hulihin siya, itali, at ihatid sa amo."Nagdilim ang mga mata ni Beatrice, at agad siyang napuno ng matinding galit.
"Sige." Pinagdiinan ni Oscar ang kanyang mga daliri, ramdam na nawala na sa kanya ang kontrol ng pag-uusap—hawak na ito ng kanyang anak."Alam mo namang ang sahod ko sa eskwelahang ito ay 20,000 pesos lang kada buwan."Si mama, hinihiling na magbigay ako ng 10,000 pesos para sa gastusin sa bahay. Wala akong reklamo—sapagkat tungkulin kong maging mabuting anak sa inyo."Tuwing Bagong Taon at iba pang okasyon, binibigyan ko kayo—ikaw, si mama, at si Abby—ng pulang sobre. Hindi ba tama?"Hindi alam ni Oscar kung bakit biglang binanggit ito ng kanyang anak, kaya't tumango na lang siya at sumagot: "Oo.""Si mama rin, laging gusto akong bumili ng kung anu-ano para kay Abby. Isipin mo, natitira na lang sa akin ang 10,000 pesos bawat buwan. Madali ba ito para sa akin?""Hindi madali, hindi madali." Agad na sumang-ayon si Oscar, sumasabay sa daloy ng sinasabi ni Beatrice.Alam niyang ang anak niya ngayon ay may suporta ng Marcus Villamor at hindi basta-basta pwedeng galawin. Mas mabuting suman
"Pffft——" Direktang sumirit ang tsaa mula sa bibig ni Oscar. "Anong sinabi mo?!"Hinawakan ni Beatrice ang malamig na kamay ng ama at seryosong sinabi:"Papa, kakasabi mo lang na ang pamilya ko ang pinakamalakas kong sandigan, at tutulungan mo ako. Talagang naantig ako.""Plano kong tumakbo bilang Vice Chairman ng Caring for Women’s Association Foundation."Ang daan upang makasali sa eleksyon ay ang mag-donate ng limang milyong piso para sa foundation.""Papa, hindi ba mas makabuluhan ang gumawa ng mabuti at suportahan ang aking kandidatura?"Tumango ang tagapamahala ng Cherry Blossoms Teahuse at sumingit:"Oo nga, mas may kabuluhan ito kaysa sa pag-attend sa isang klase ng mga sosyal."Matapos magsalita, tiningnan niya si Oscar na may bahagyang pagkabalisa sa kanyang mga mata:"Talagang napakapalad ni Mrs. Villamor na magkaroon ng isang ama na patas at walang pinapanigan."Ang mayroon ang nakababatang kapatid, dapat mayroon din ang nakatatanda."Matapos ang insidenteng ito, siguradon
Tumingin si Beatrice sa babae sa harapan niya ng may kumpiyansa at determinasyon."Miss, pwede bang pakipaliwanag ng maayos.""Ibinigay ko na ang application form sa tamang proseso bago ang deadline, at wala akong nilabag. Bakit hindi ako pwedeng tumakbo?""Kanina sinabi mong ako'y para lamang makisali, at ngayon naman ay sinabi mong hindi ako mananalo. Kaya't nais kong itanong, may internal na desisyon na ba sa kandidato para sa posisyon ng vice chairman?""Internal na desisyon? Sabi ko nga, ikaw ay inosente! Akala mo ba kaya mong makipagkumpetensya kay Ms. Cristobal?"Tinaas ng staff ang application form ni Beatrice ng may pang-uuyam at tiningnan ito: "Beatrice Aragon? Hindi ko nga yata narinig ang pangalang 'yan. Akala mo ba kaya mong makipagsabayan sa pinakamagandang sosyalita sa Kamaynilaan? Alam mo ba ang kapangyarihan ng pamilya Cristobal? Hindi ito basta-basta para sa isang ordinaryong taong tulad mo na nag asawa ng isang bagong mayaman at biglang naglabas ng limang milyon par
"Regalo? Anong regalo?" Maingat na umatras si Beatrice ng dalawang hakbang.Ibinigay ni Chona ang isang kahon ng regalo nang may misteryosong paraan.Hindi ito tinanggap ni Beatrice : "Hindi. Salamat sa kabutihan mo, pero hindi ko tatanggapin ang regalo ng walang dahilan."Habang sinasabi ito, papunta na sana si Beatrice sa hagdan.Agad na humarap si chona sa kanya: "Ate Bea, alam ko na marami tayong hindi pagkakaintindihan noon..."Bago pa natapos ni Chona ang sinasabi, ngumiti si Beatrice sa kanya: "Oh? Hindi ba't hindi pagkakaintindihan lang?"Nagdilat si Chona, at tumigas ng kaunti ang mukha niya.Sa kanyang isip, lihim niyang sinabi na hindi maganda ang nangyayari.Ang Beatrice na nakatayo sa harapan niya ay talagang iba na mula noon. Hindi na siya basta-basta mauutakan. Para bang siya'y nabuhay muli!Ang mga mata ni Beatrice ay napadako sa isang anino sa pintuan, at sinadyang nagbigay ng seduksiyon."Chona, kung ganyan ka pa rin ka-hypocritical, wala na tayong dapat pag-usapan
Kinuha ni Beatrice ang regalo at impormasyon mula kay Chona nang maayos: "Salamat sa regalo, pero hindi kita pinapatawad."Pagkatapos nito, itinaas ni Beatrice ang regalo sa kanyang kamay at ipinakita ito kay Albert: "Albert, tinanggap ko! Wala ka sa puso ko. Maghintay ka lang, ako at ang tiyuhin mo ay magbibigay sa'yo ng isang maputi at matabang pinsan."Chona: ...Albert: ...Pagkatapos nito, mabilis na umakyat si Beatrice upang itulak si Marcus. Pagdapo ng kamay niya sa hawakan ng wheelchair, narinig niya ang magaan na "hiss--" ni Marcus at hinawakan ang kanyang dibdib na may sakit."Ano'ng nangyari?" Nagbago ang mukha ni Beatrice sa takot at mabilis na lumuhod at nagtanong."Sakit ang puso ko." Mahinang sinabi ni Marcus, "Sumasakit siya ng pa-bangon."Mabilis na piniga ni Beatrice ang kanyang dibdib: "Kamusta? Masakit pa ba? Kailangan ba nating tumawag ng family doctor?"Habang nagsasalita, may bulong si Beatrice sa sarili: "Kalimutan na, tawagan na lang natin ang family doctor. P
Sa kabilang banda, habang papalabas si Beatrice mula sa banyo, tumawag ang isang magulang upang makipag-usap tungkol sa mga problema ng estudyante.Ang magulang na ito ay medyo mahaba magsalita, kaya't kinailangan ni Beatrice na sagutin sila ng mahinahon, isa-isa.Nang isara niya ang telepono at bumalik sa kwarto, natutulog na si Marcus sa kama.Habang pinagmamasdan ang pantay-pantay niyang paghinga, nagkaroon ng kaunting kalungkutan sa mga mata ni Beatrice, pero hindi niya kayang gisingin ito.Matapos basahin ang manual, nang mag-on ang instrument at naging madilim na pula ang ilaw nito, ito na ang araw na may pinakamataas na tsansa ng ovulation.May isang ganitong araw lang sa isang buwan!Bagamat mataas ang tsansa ng pagbubuntis bukas, hindi ito kasing taas ng araw na ito.Inangat ni Beatrice ang kumot at humiga. Ayaw niyang matulog, iniisip na hihintayin nya si Marcus na magising.Habang nakahiga, tinignan niya nang pabiro ang impormasyon na ipinadala ni Chona at napansin niyang t
Hindi kailanman naisip ni Beatrice na ang kanyang fiancé na si Albert ay aalis para sa isang business trip, at ang kanyang magiging biyenan na si Minda ay ipapahamak sya at ipagkakanulo upang magamit ng ibang lalaki Hindi! Hinding-hindi nya hahayaan na magtagumpay ang kasamaan ng babaeng iyon! Nagpupuyos ang mga kamao at nanggigil habang itinatayo ang kanyang mahina at pagod na katawan sa malambot at hindi pamilyar na kama na kanyang kinalalagyan, pilit na pinipigilan ang kanyang galit na kanina pa gusto kumawala. Ngunit bago pa man siya makatayo, narinig niya ang galit na boses ng isang lalaki sa madilim na silid."Sino ang nagsabi sa'yo na pumunta rito?"Bahagyang umawang ang kanyang mga labi, hindi maisip kung ano ang nais nitong sabihin, ngunit bago pa man siya makapagpaliwanag, mahigpit na hinawakan ng galit na lalaki ang kanyang pulso at marahas siyang hinila pababa mula sa kama. Sa isang malakas nitong hila ay agad na bumagsak si Beatrice sa carpet. Isang malamig at malakas
Sa kabilang banda, habang papalabas si Beatrice mula sa banyo, tumawag ang isang magulang upang makipag-usap tungkol sa mga problema ng estudyante.Ang magulang na ito ay medyo mahaba magsalita, kaya't kinailangan ni Beatrice na sagutin sila ng mahinahon, isa-isa.Nang isara niya ang telepono at bumalik sa kwarto, natutulog na si Marcus sa kama.Habang pinagmamasdan ang pantay-pantay niyang paghinga, nagkaroon ng kaunting kalungkutan sa mga mata ni Beatrice, pero hindi niya kayang gisingin ito.Matapos basahin ang manual, nang mag-on ang instrument at naging madilim na pula ang ilaw nito, ito na ang araw na may pinakamataas na tsansa ng ovulation.May isang ganitong araw lang sa isang buwan!Bagamat mataas ang tsansa ng pagbubuntis bukas, hindi ito kasing taas ng araw na ito.Inangat ni Beatrice ang kumot at humiga. Ayaw niyang matulog, iniisip na hihintayin nya si Marcus na magising.Habang nakahiga, tinignan niya nang pabiro ang impormasyon na ipinadala ni Chona at napansin niyang t
Kinuha ni Beatrice ang regalo at impormasyon mula kay Chona nang maayos: "Salamat sa regalo, pero hindi kita pinapatawad."Pagkatapos nito, itinaas ni Beatrice ang regalo sa kanyang kamay at ipinakita ito kay Albert: "Albert, tinanggap ko! Wala ka sa puso ko. Maghintay ka lang, ako at ang tiyuhin mo ay magbibigay sa'yo ng isang maputi at matabang pinsan."Chona: ...Albert: ...Pagkatapos nito, mabilis na umakyat si Beatrice upang itulak si Marcus. Pagdapo ng kamay niya sa hawakan ng wheelchair, narinig niya ang magaan na "hiss--" ni Marcus at hinawakan ang kanyang dibdib na may sakit."Ano'ng nangyari?" Nagbago ang mukha ni Beatrice sa takot at mabilis na lumuhod at nagtanong."Sakit ang puso ko." Mahinang sinabi ni Marcus, "Sumasakit siya ng pa-bangon."Mabilis na piniga ni Beatrice ang kanyang dibdib: "Kamusta? Masakit pa ba? Kailangan ba nating tumawag ng family doctor?"Habang nagsasalita, may bulong si Beatrice sa sarili: "Kalimutan na, tawagan na lang natin ang family doctor. P
"Regalo? Anong regalo?" Maingat na umatras si Beatrice ng dalawang hakbang.Ibinigay ni Chona ang isang kahon ng regalo nang may misteryosong paraan.Hindi ito tinanggap ni Beatrice : "Hindi. Salamat sa kabutihan mo, pero hindi ko tatanggapin ang regalo ng walang dahilan."Habang sinasabi ito, papunta na sana si Beatrice sa hagdan.Agad na humarap si chona sa kanya: "Ate Bea, alam ko na marami tayong hindi pagkakaintindihan noon..."Bago pa natapos ni Chona ang sinasabi, ngumiti si Beatrice sa kanya: "Oh? Hindi ba't hindi pagkakaintindihan lang?"Nagdilat si Chona, at tumigas ng kaunti ang mukha niya.Sa kanyang isip, lihim niyang sinabi na hindi maganda ang nangyayari.Ang Beatrice na nakatayo sa harapan niya ay talagang iba na mula noon. Hindi na siya basta-basta mauutakan. Para bang siya'y nabuhay muli!Ang mga mata ni Beatrice ay napadako sa isang anino sa pintuan, at sinadyang nagbigay ng seduksiyon."Chona, kung ganyan ka pa rin ka-hypocritical, wala na tayong dapat pag-usapan
Tumingin si Beatrice sa babae sa harapan niya ng may kumpiyansa at determinasyon."Miss, pwede bang pakipaliwanag ng maayos.""Ibinigay ko na ang application form sa tamang proseso bago ang deadline, at wala akong nilabag. Bakit hindi ako pwedeng tumakbo?""Kanina sinabi mong ako'y para lamang makisali, at ngayon naman ay sinabi mong hindi ako mananalo. Kaya't nais kong itanong, may internal na desisyon na ba sa kandidato para sa posisyon ng vice chairman?""Internal na desisyon? Sabi ko nga, ikaw ay inosente! Akala mo ba kaya mong makipagkumpetensya kay Ms. Cristobal?"Tinaas ng staff ang application form ni Beatrice ng may pang-uuyam at tiningnan ito: "Beatrice Aragon? Hindi ko nga yata narinig ang pangalang 'yan. Akala mo ba kaya mong makipagsabayan sa pinakamagandang sosyalita sa Kamaynilaan? Alam mo ba ang kapangyarihan ng pamilya Cristobal? Hindi ito basta-basta para sa isang ordinaryong taong tulad mo na nag asawa ng isang bagong mayaman at biglang naglabas ng limang milyon par
"Pffft——" Direktang sumirit ang tsaa mula sa bibig ni Oscar. "Anong sinabi mo?!"Hinawakan ni Beatrice ang malamig na kamay ng ama at seryosong sinabi:"Papa, kakasabi mo lang na ang pamilya ko ang pinakamalakas kong sandigan, at tutulungan mo ako. Talagang naantig ako.""Plano kong tumakbo bilang Vice Chairman ng Caring for Women’s Association Foundation."Ang daan upang makasali sa eleksyon ay ang mag-donate ng limang milyong piso para sa foundation.""Papa, hindi ba mas makabuluhan ang gumawa ng mabuti at suportahan ang aking kandidatura?"Tumango ang tagapamahala ng Cherry Blossoms Teahuse at sumingit:"Oo nga, mas may kabuluhan ito kaysa sa pag-attend sa isang klase ng mga sosyal."Matapos magsalita, tiningnan niya si Oscar na may bahagyang pagkabalisa sa kanyang mga mata:"Talagang napakapalad ni Mrs. Villamor na magkaroon ng isang ama na patas at walang pinapanigan."Ang mayroon ang nakababatang kapatid, dapat mayroon din ang nakatatanda."Matapos ang insidenteng ito, siguradon
"Sige." Pinagdiinan ni Oscar ang kanyang mga daliri, ramdam na nawala na sa kanya ang kontrol ng pag-uusap—hawak na ito ng kanyang anak."Alam mo namang ang sahod ko sa eskwelahang ito ay 20,000 pesos lang kada buwan."Si mama, hinihiling na magbigay ako ng 10,000 pesos para sa gastusin sa bahay. Wala akong reklamo—sapagkat tungkulin kong maging mabuting anak sa inyo."Tuwing Bagong Taon at iba pang okasyon, binibigyan ko kayo—ikaw, si mama, at si Abby—ng pulang sobre. Hindi ba tama?"Hindi alam ni Oscar kung bakit biglang binanggit ito ng kanyang anak, kaya't tumango na lang siya at sumagot: "Oo.""Si mama rin, laging gusto akong bumili ng kung anu-ano para kay Abby. Isipin mo, natitira na lang sa akin ang 10,000 pesos bawat buwan. Madali ba ito para sa akin?""Hindi madali, hindi madali." Agad na sumang-ayon si Oscar, sumasabay sa daloy ng sinasabi ni Beatrice.Alam niyang ang anak niya ngayon ay may suporta ng Marcus Villamor at hindi basta-basta pwedeng galawin. Mas mabuting suman
234Ang lalaking nakaitim ay iniunat ang kanyang kamay upang hawakan ang braso ni Beatrice.Umatras ng isang hakbang si Beatrice, at hinagod ng tingin ang mga taong nasa harapan niya: "Anong kailangan niyo?""Wala nang satsat! Sumama ka na lang sa amin!" sabi ng lalaking nakaitim na halatang naiinip.Ngumisi si Beatrice: "Sa liwanag ng araw, sa harap mismo ng gate ng paaralan, gusto niyong mangdukot ng tao nang harapan? May batas pa ba kayong kinikilala?""Batas? Anong batas ang nagsasabing krimen ang pagpunta ng isang ama upang makita ang kanyang anak?" Kinuha ng pinuno ng mga lalaking nakaitim ang isang magaspang na lubid at ngumisi nang may bahid ng pananakot. "Sabi ng amo, kung hindi makikipagtulungan ang kanyang anak, itali na lang siya. Wala nang pakialam kung nakakahiya o hindi!"Habang sinasabi iyon, kumindat siya sa kanyang kasamahan: "Ano pang hinihintay niyo? Hulihin siya, itali, at ihatid sa amo."Nagdilim ang mga mata ni Beatrice, at agad siyang napuno ng matinding galit.
"Pak!"Ginamit ni Minda ang kanyang buong lakas at pinakawalan ang isang malakas na sampal.Ngunit bago pa iyon tumama kay Beatrice, mabilis na humarang si Albert sa harapan ni Beatrice at siya ang tumanggap ng sampal."Aray—" Napaatras si Albert habang hawak ang kanyang mukha.Nagulat si Minda nang makita ang duguang gilid ng mukha ng kanyang anak. Bigla siyang nakaramdam ng matinding pag-aalala. "Anak, ayos ka lang ba? Hindi ko sinasadya!""Mom—wala itong kinalaman kay Beatrice." Hawak pa rin ni Albert ang pisngi niya, ramdam ang sakit lalo na kapag gumagalaw ang kanyang bibig."Mom, umalis ka na muna. May kailangan pa kaming pag usapan ni Beatrice." Tumingin siya kay Beatrice. "Sasamahan kita. May hihilingin akong tulong mula sa’yo."Napailing si Beatrice, napabuntong-hininga.Dati, sabik siyang makausap si Albert nang harapan.Pero ngayon, ito na ang pinaka-ayaw niyang marinig—ang linyang "May sasabihin ako sa’yo" mula kay Albert!Nagbago na ang relasyon nila. Hindi na maganda ku
"Erica!""Erica!"Bago pa matapos magsalita si Erica, dalawang boses ang sabay na sumingit.Isa ay mula kay Albert, at ang isa naman ay kay Minda, na dali-daling lumapit.Bago pa man makalapit si Minda, hinila na ni Albet si Erica sa gilid at mahina siyang sinermunan, "Ano ang gusto mong sabihin kay Beatrice kanina? Ni hindi mo pa nga alam kung ginagamit lang siya ni tito Marcus o hindi. Kung sasabihin mo ang lahat ng ito ngayon, hindi ba’t lalo lang siyang mahuhulog kay tito Marcus at itutulak mo siya sa apoy? Gusto mo bang maranasan din niya ang sakit ng pag-ibig na pinagdaanan mo?"Nanigas ang mukha ni Erica at napaisip. Tama ang sinasabi ng kuya nyang si Albert.Matapos marinig ang pagsusuri ng kanyang kapatid kagabi, naramdaman niyang kakaiba nga ang tiyuhin nya.Baka nga totoo na nilalambing lang niya si Beatrice para makuha ang ilang shares."Hintayin muna natin!" May bahagyang guilt sa mga mata ni Albert at binaba niya ang boses. "Kapag nakasiguro na akong walang masamang bal