Nasa iisang lugar lang kami ni Miguel ngunit hindi kami nagkikibuan. Hindi ko siya inapproach at ganoon din naman siya. Kanina habang nagluluto kami ni Mom ng pagkain napagusapan namin si Miguel. Kahit nandito na si Miguel desido pa din si Mom na ibalik si Miguel kung saan talaga siya. Tinanong ko din siya kung alam ba ni Miguel na may sakit talaga siya. Makikita ang gulat sa mukha ni Mom ngunit hindi niya iyon tinanggi sa akin. Hindi naman sumama ang loob ko sa kanya bagkus naawa ako dahil sa sitwasyon namin kailangan niyang ilihim ang nararamdaman niya. Nakiusap siya sa akin na hayaan ko siyang- siya mismo ang magsabi sa kaniyang anak ng tunay na ng nangyari at ang tungkol sa sakit niya. Hindi naman Cancerous ang sakit ni Mom. Ngunit delikado pa din ito dahil nangangailangan ng operasyon. Hindi nakakatakot ang gamutan ang nakakatakot ang operasyon dahil hindi ka sigurado kung magiging mabuti ba ito sayo o hindi. Kung gigising ka pa ba pagkatapos o mananatiling tulog.Hanggang hind
Miguel's P.O.V "Magreresign na ako." sabi ko ng makapasok ako sa office ni Daddy. Pagdating ko dito sa manila agad akong pumunta sa opisina ni Daddy. Sobra ang galit na nararamdaman ko ngunit kailangan ko siyang respetuhin dahil ama ko pa din siya. May pinagaaralan naman ako at alam ko hindi gugustuhin ni Mama kung hindi ko gagalangin si Daddy. Nang makita ko ang mukha niya at nag-flaskback sa akin ang lahat ng sinabi, ginawa niya kung paano niya manupulahin ay nagiinit ang tainga ko na parang gusto ko siyang sapakin ngunit hindi ko magawa. Pinipigilan ko pa din ang sarili ko. "Saan ka nanggaling?" tanong niya sa akin ng hindi man lang iniintindi ang sinasabi ko. Hindi ko siya sinagot at pumihit na lang ako patalikod. Tanggapin man niya o hindi ang resignation letter ko wala pa din saysay. Desidido na akong umalis at hindi siya makita. Tiningnan ko siya dahil may binato siya sa pintuan ng hahawakan ko na sana. Hindi ako nagsalita kaya nanatili na akong tahimik. "Nasaan ang
"Anong balita?" tanong ko sa taong inutusan ko para bantayan si Mama. Kung ako ang tatanungin. Ayoko ng nagtatago si Mama. I want her to enjoy her life without me or anyone burden for her. Ang kaso sila mismo ang ayaw umalis sa farm, siya mismo ang gusto ay doon na manirahan. "Umalis po silang lahat sa farm." sabi ng lalaking kausap ko.Napaisip naman ako saan nila balak pumunta. "Sundan mo sila." tanging sinabi ko at binaba ang tawag.Nandito ako ngayon sa bahay na pinatayo ko. Simple lang naman ito para sa amin ni Mama hindi ito nakapangalan sa pangalan ko dahil alam kung possible habulin ito ni Daddy. Kung matalino siya mas matalino ako. "Cedric, nasaan ka na?" linya ko sa isang text message na sinend ko. Si Cedric aquino ang nag iisang kaibigan ko noong college. Mabait si Cedric at walang pakialam sa social status mo sa buhay. Kapag gusto ka niya kakaibiganin ka niya. Ganoon kaming dalawa. Mayaman si Cedric at hindi katulad ng iba na ayaw makipagkaibigan sa akin dahil hindi
Maaga akong nagising dahil na din siguro sa bagong lugar na aming tinutulugan.Nandito ako ngayon sa condo, pagkatapos ng halos isang buwan namin paninirahan sa farm ay nanibago na ang katawan ko. Nasanay kasi kami sa natural na lamig na nagmumula sa paligid ng bundok. Agad akong bumangon at binuksan ang mga bintana. Mula dito sa bintana tanaw ko ang mga building at mga sasakyan sa kalsada. Mula noong nakita namin ang mga lalaking nag aaligid sa farm ay mas nagdoble ingat kami. Minsan si Ken at Raven ang bumababa ng bundok para sa mga kailangan namin at sa kaniya-kaniya naming business. Si ken din laging kailangang nagrereport sa office dahil binigyan siya ng posisyon doon ni Dad. Habang si Raven naman ay nagaasikaso ng business namin. Siya din ang nagdadala ng mga papers na kailangan ng pirma ko. Minsan naman kami ni Dyson. Nagsasalitan kaming apat sa pagbabantay kay Mom. Nagdouble ingat kami dahil ayoko ng mawalan pa ng taong mahal sa buhay. Tama na ang binigay na sakripisyo ng
"Miguel!" Nasambit ko ng may pumasok sa loob ng VIP room habang may kinukuha ako sa ilalim ng table. Nailaglag ko kasi ang baso na nakapatong sa lamesa. "Ma'am hindi daw po siya nagrequest ng VIP room. Hindi din daw po siya pupunta kung hindi kilala ang nagpapapunta." sabi ng waiter na inutusan ko kanina. Umikot naman ang mata ko dahil nagpapakipot pa siya. Samantalang dati kahit sino lang ang pinapasok niya sa VIP room kahit di kilala. "Sabihin mo pinapatawag siya ng may ari ng bar!?!" inis kong sabi sa water. Agad naman siyang tumalima pa layo. Mula dito sa room ay nakikita ko sila. Pinagmasdan ko paano siya makipagusap. Talagang nagpapasalamat pa siya sa kasama niya ah. Naiinis na ako kaya sumalampak na lang ulit ako sa sofa. Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto. Umaasa akong siya na iyon ngunit hindi pala. "Ma'am, ayaw daw po siyang payagan ng girlfriend niya." bungad ng waiter. "Edi ang girlfriend niya ang papasukin niya dito. Kung gusto nila magsama pa sila. Kailangan ko
"Ma, Bilisan mo po dyan baka malate tayo sa ka-meeting natin." sabi ko kay Mama na ngayon ay hindi mapalagay kung anong susuotin. Papunta kasi kami ngayong kung nasaan si Miguel. Hindi pa sinasabi sa akin ni Miguel ang magiging kabayaran nitong pakikipagkita niya. Hindi ko din alam kung anong dahilan niya at ayaw niyang makita ang sarili niyang Ina ngunit wala na akong pakialam. Sa ngayon kailangan ni Mama ng dahilan para lumaban at lakasan ang loob niya sa darating niyang operasyon. "Tara na!" hila sa akin ni Mama palabas ng condo. Mabilis lang kaming nakarating sa meeting place ngunit wala pa si Miguel kaya nagorder lang kami. Kaya pala sobrang taranta ni Mom ay dahil ang akala niya ang ka-meeting namin ang bibili ng farm niya sa bundok. Gusto na niya itong ibenta at ilagay sa bangko ang pera dahil hindi na niya kayang asikasuhin pa. Kaya mas lalo akong nagoverthink na baka naghahanda na si Mama sa mga iiwan niya para kay Miguel. Pakiramdam ko sumusuko na siya at iyon ang hindi
Aira's P.O.V.Tatlong linggo na din ang nakalipas simula ng naoperahan si Mom at kinuha siya ni Miguel. Pagkatapos ng sinabi ni Miguel na kung may mangyaring masama kay Mom ay mananagot ako ay wala ng iba kaming napagusapan. Hindi na rin pinatulan ni Dyson at Ken ang pagbabanta ni Miguel dahil kung sila man ang nasa posisyon ni Miguel sasabihin niya din iyon. "Pinapauwi ka na ng Daddy mo sa inyo di ba?" sulpot ni Raven mula sa likuran ko. Simula pala noong nangyari sa hospital nagkita kami ni Dad. Hindi naman sinabi ni Dad kung bakit nandoon siya ngunit inalam ni Ken at Dyson. Hindi naman sila nahirapan alamin. Hindi ko akalain na bukod kay Mom na nanay ni Miguel ay may sakit din ang tatay ko. Sinabi din ng Doctor na may limang buwan na lang daw si Daddy para mabuhay kaya hindi kami nagtaka kung bakit pinapauwi ako sa mansyon. "Nahihiya ako!" Pagaalangan kong sabi habang nagiimpake ng ilang damit na dadalhin ko. "Anong nakakahiya doon?!" wika ni Raven at iniharap pa niya sa akin a
"Talaga ba? Sigurdo ka bang siya iyon?!" gulat na tanong ni Raven sa akin. Nandito kasi siya sa garden ng mansyon kasama ako. Sila Daddy, Ken, Meriam at ate May ay sabay-sabay umalis papunta sa opisina. Habang sila ate Shane naman at kuya Jan ay nasa kwarto lamang at hindi lumalabas. Si Mommy ay umalis din kasunod nila Daddy. Kaya mag-isa lang ako dito sa mansyon at pinapunta si Raven. "Oo. Sinubukan ko siyang habulin ngunit wala na akong naabutan sa labas ng gate. Sinubukan kong ipasilip sa CCTV ngunit hindi siya nahagip kahit kakarampot. Pakiramdam ko talagang siya iyon wala ng iba." sagot ko kay Raven. "Patingin nga ng sulat!" Sabi ni Raven at kinuha sa akin ang sulat na binigay para sa akin. "Hi Kamusta ka na? Alam kong alam mo na ang katotohanan. Salamat dahil naunawaan mo. Salamat dahil naging matatag kang harapin ito. Pasensya ka na kung wala akong lakas ng loob humarap sa iyo. Mahal kita! Mag-iingat ka palagi at lagi mong aalagaan ang sarili mo." Basa ni Raven sa sulat. "